GOT7 [JACKJAE]❤ รักนาย My 아가세❤

ลำดับตอนที่ #16 : Ma Boy -11-

My 아가세

 -13-

Naked Bike ของแจ็คสันที่เจบีขับมา แล่นตัวไปเอื่อยๆหลังจากที่แกล้งออมม่าคนน่ารักให้โวยวายเล่น  ล้อใหญ่เคลื่อนตัวผ่านสถานที่ต่างๆ ร้านค้า  ช็อป สวนสาธารณะ และตอนนี้ทั้งคู่ขับผ่านขึ้นมาบนสะพานแห่งหนึ่ง  แสงสีส้มจากโคมไปที่ยาวทอดไปตลอดสะพานมันดูสวยงามจนร่างสูงอยากให้อีกคนได้เห็น

แต่เมื่อเหล่มองกระจกคนชิคก็เห็นหัวกลมๆโอนเอนไปมา แล้วน้ำหนักที่ซบมาที่หลังมันก็ทำให้รู้ว่าคนขี้โวยวายแอบหลับไปเสียแล้ว

เอี๊ยด!

เสียงล้อใหญ่บดพื้นถนนดังเสียดหู เรียกให้คนที่แอบงีบค่อยๆงัวเงียตื่น

“ตื่นแล้วเหรอครับ” เสียงทุ้มของเจบีที่ยังสวมหมวกกันน็อคอยู่เอ่ยทักขึ้น

“ละ แล้วนี่อยู่ที่ไหนกัน??” จูเนียร์ตื่นเต็มตาก็พบว่าแขนทั้งสองข้างของตัวเองรัดเอวของร่างสูงไว้แน่นจึงรีบชักแขนกลับอย่างรวดเร็ว

“สะพานครับ ไกลพวกนั้นมากอยู่” ตอบกลับพลางถอดหมวกออก แล้วก็เอนรถจอด

ร่างเพรียวยืมไหล่ของคนข้างหน้าเป็นที่ยืดลงจากรถอีกครั้ง เจบีรับรู้ถึงน้ำหนักลงที่ไหล่ทั้งสองข้างได้แต่นั่งตัวเกร็งตรงกับสัมผัสของออมม่าคนน่ารัก

ตอนนี้ทั้งคู่ลงจากรถและยืนมองวิวจากกลางสะพานในยามค่ำคืนลมแรงที่พัดมามันทำให้คนที่เหนื่อยล้าจากงานอย่างจูเนียร์สดชื่นขึ้นมาทันที

“นี่”

“ครับ??” เจบีหันมองคนที่เรียกเค้า ที่ตากลมปิดสนิทรับแรงลม จมูกเล็กเชิดขึ้นรับอากาศสดชื่น  ปากอิ่มยิ้มรับความรู้สึกที่ตนเองรู้สึกในตอนนี้  คนชิคเผลอมองอย่างลืมตัว

…..เคยได้แต่มองไกลๆแต่ตอนนี้กลับใกล้ซะจนอยากให้อยู่แบบนี้ไปนานๆ..….

“คือ เอ่อ ขอโทษนะที่เผลอตะโกนใส่หน่ะ” จูเนียร์ค่อยๆลืมตาขึ้นมอง แอบรู้สึกผิดเล็กๆที่เผลอตะโกนใส่ไปซะหมดคราบออมม่าผู้น่ารักแห่งGOT5

“หืม ตะโกนเหรอตอนไหนครับ” ผิดกับอีกคนที่เห็นว่ามันเป็นเรื่องน่าขำ

“อย่ามายิ้มนะ อยากให้ตะโกนใส่อีกใช่มั้ย?”

“ฮ่าๆ ก็ผมไม่รู้จริงๆหนิครับ” เจบีพูดทั้งๆที่ตาก็ยังมองไปยังวิวข้างหน้า

“ไม่โกรธเหรอ”  คนน่ารักเห็นว่าอีกคนยังยิ้มได้ ชะโงกหน้าไปมองร่างสูงแล้วจ้อง

“เอ่อ เอ่…มะ ไม่โกรธครับ” ให้ตายเหอะ ใครใช้ให้น้องเนียร์ทำแบบนี้เนี้ย พี่บีไม่ไหวว

จูเนียร์พยักหน้ารับแล้วก็ค่อยๆเดินอ้อมมาอยู่ข้างหลังของเจบี  นิ้วเรียวสะกิดเข้าที่ไหล่หนา  เจบีหันกลับหลังตามแรงสะกิด เจอคนน่ารักยืนยิ้มให้……..มาอารมณ์ไหนครับน้องเนียร์ตะกี้ยังจะด่าพี่บีคนชิคอยู่เลยอ่าเดาใจไม่ถูกเลยครับคุณแม่ของลูก(?)

“เนื่องในโอกาสที่นายช่วยชั้น ชั้นจะแนะนำตัวแบบสเปเชี่ยลให้” คนยืนมองได้แต่งงกับคำพูดของออมม่าคนน่ารัก

จูเนียร์ ยืนตรงชูมือสองนิ้วทั้งสองขึ้นมาทำหูกระต่าย เจบีที่ตอนนี้หน้าเริ่มแดงกับความน่ารักของจูเนียร์ยืนอมยิ้มมอง

“ชั้นชื่อ ปาร์ค จินยอง เรียกว่าจูเนียร์ก็ได้นะ เป็นออมม่าของวงGOT5หล่ะ อายุไม่บอก ชอบกินทุกอย่างไม่มีอะไรที่ชอบเป็นพิเศษ อิมเมจโดนมองว่าน่ารักซึ่งชั้นคิดว่ามันไม่ใช่ชั้นเลย จบ!” เมื่อจบก็เลื่อนมือทั้งสองข้างลงและยืนมองคนตัวสูงที่เอาแต่ยิ้มและหน้าแดงไม่ยอมพูดอะไรซักคำ

“คะ ครับ ผม อิมแจบอม เรียกว่าเจบีนะครับ เป็นคนชิคที่ชอบคนน่ารัก อายุน่าจะแก่กว่าคุณ ชอบกินอาหารเผ็ดครับ”  จูเนียร์พยักหน้ารับจ้องอีกคน จนเมื่อเจบียิ้มให้คนน่ารักก็รีบหันหน้าไปทางอื่นแล้วเดินหนีไปที่รถ

“จะไปส่งชั้นได้หรือยัง อยากนอนแล้ว” คนน่ารักบอกกับอีกคนอย่างตรงๆไม่รักษาภาพพจน์ของออมม่าผู้น่ารัก อ่อนโยน เอาซะเลยแต่แบบนี้มันกลับไม่ได้ทำให้เจบีเลิกชอบคนตัวเล็กเลยซักนิดมีแต่จะชอบมาขึ้นด้วยซ้ำ

เริ่มจะชอบที่เป็นจูเนียร์ขี้โวยวายมากกว่าจูเนียร์ออมม่าGOT5 ไปซะแล้ว…..

เมื่อเจบีพาจูเนียร์มาถึงบริเวณหอก็ต้องเจอกับกลุ่มแฟนๆกลุ่มนึงที่อยู่แถวหอพัก จูเนียร์ที่เห็นว่าจะไม่ได้ขึ้นไปได้ง่ายๆ จำเป็นต้องโทรเรียกพี่ใหญ่อย่างมาร์คให้มาช่วย

“พี่ครับ ผมขึ้นหอไม่ได้”

‘……’

“ลงมาหาหน่อยสิครับ……ห๊ะ ไปอีกทางแต่พี่ครับมันมืดนะ”

ตู๊ดด!! ยังไม่ทันที่จูเนียร์ได้พูดต่อปลายสายก็วางไป

“เป็นไงบ้างครับ?” เจบีที่เอ่บถามขึ้น

“ต้องไปอีกทางนึง แต่เดี๋ยวชั้นลงตรงนี้ก็ได้”

“หืม อีกทางนึงเหรอ แล้วคุณจะไปยังไงหล่ะ มันมืดไม่ใช่เหรอ?”

“เดี๋ยวพี่มาร์คมารับ ไม่เป็นไรหรอก”

“เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง ”

“ไม่ต้องหรอก แค่นี้ก็กวนนายมากแล้ว ว่าแต่ยองแจจะกลับมาหรือยังนะ”จูเนียร์ที่นึกได้ว่าโวคอลคนน่ารักก็เจอสถานการณ์แบบเดียวกันที่ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าจะอยู่ที่หอแล้วหรือยังเอ่ยอย่างเป็นห่วง

“ผมว่าตอนนี้คุณห่วงตัวเองก่อนดีกว่านะครับ” ยังไม่ทันที่จะพูดจบร่างสูงก็กระชากมืออีกคนให้ลงจาก Naked Bike แล้วพาเดินอ้อมไปอีกทางที่คนตัวเล็กบอกไว้

เมื่อทั้งคู่เดินมาถึงทางซึ่งเป็นเหมือนซอยเล็กๆเชื่อมกับทางเข้าของหอพักอีกทาง ก็เจอกับลีดเดอร์ที่ยืนรออยู่

“อ้าว คุณปาปี๊น้องแฝด มาอยู่กับจูเนียร์ได้ไง?” ใบหน้าหล่อจ้องหน้าเจบีสลับกับมองจูเนียร์ที่เอาแต่ก้มหน้า พลันสายตาไปเจอเข้ากับมือของทั้งสองคนที่เจบีเป็นฝ่ายจับก็เลิกสงสัยทันทีว่าทำไมออมม่าขี้บ่นขี้โวยวายของGOT5 ถึงนิ่งเงียบหูแดงแบบนั้น

“พะ พี่ครับ ขึ้นไปกันดีกว่า ละ แล้วนาย ชั้นขอบคุณนะ” จูเนียร์พยายามแกะมือของเจบีออกและเอี้ยวตัวจะเดินมาทางที่มาร์คยืนอยู่ แต่กลับโดนร่างสูงเปลี่ยนมาประสานมือกับตัวเอง ใบหน้าที่เห่อร้อนตอนนี้กลับแดงกร่ำมากกว่าเดิม

มาร์คแอบยิ้มมองอาการเขินของออมม่าGOT5 สายตาคมจ้องเข้ากับเจบี อีกฝ่ายก็จ้องกลับเหมือนเป็นเชิงอยากจะบอกอะไรซักอย่าง และมาร์คก็พยักหน้าให้

…..ใครจะไม่รู้ว่าคนคนนี้คิดกับจูเนียร์มากกว่าไอดอลกับแฟนคลับ แววตาจริงจังที่ส่งมามันมองออกได้ไม่ยากเลย ………..มาร์ครู้มาร์คเห็นครับ

“จะไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอจูเนียร์เค้าอุตส่าห์มาส่งนะ”

“อะ อะไรเล่าก็เดี๋ยวแฟนๆมาเห็นเค้าก็จะซวยไง แล้วยองแจล่ะครับ”

“ยังไม่กลับมาเลย งั้นคุณครับขึ้นไปรอเพื่อนคุณที่ห้องของพวกเราก่อนมั้ยครับ” มาร์คที่รู้เรื่องจากจูเนียร์ เอ่ยชวนเจบีอย่างเป็นมิตร แต่อีกคนที่เหมือนจะไม่อยากให้เค้าเป็นมิตรกับร่างสูงเท่าไหร่ก็ดิ้นเร้าๆถลึงตาใส่ จูเนียร์บุ้ยปากสะบัดใส่ลีดเดอร์หน้าหล่อแล้วจ้ำอ้าวเดินขึ้นหอไป

“อ้าวเห่ย! จูเนียร์ แล้วคุณหล่ะครับจะรอเพื่อนคุณมั้ย”

“อ่า ครั….”

Rrrrrr และก่อนที่เจบีจะตอบกลับมาร์ค  สายเข้าของเจบีก็เรียกให้คนชิคเอาออกจากกระเป๋ากางเกงกดรับสาย

และเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรมา เจบีก็ขมวดคิ้วสงสัยแต่ก็กดรับ

“ครับป๊า” มาร์คก้มหัวให้เจบีเดินตามตนไปที่ห้อง

‘เจบี แฝดหลับหรือยัง’

“อ่า เอ่อ คือยังครับ” เจบีเริ่มรู้สึกว่าต้องหาเหตุผลมาเตรียมแก้ตัวพ่อตนเองที่พาเด็กออกมาข้างนอกเอาป่านนี้

‘อยู่ที่ไหนหล่ะ คอนโดใช่มั้ย’ น่านไงงคนชิคเดาไม่ผิดเลย

“ข้างนอกครับป๊า มีอะไรหรือเปล่าครับ” เจบีเลือกที่จะตอบตามความจริงเพราะถ้าโกหกไปพ่อเค้าก็คงจับได้อยู่ดี…..ก็พ่อหนิ

‘งั้นเหรองั้นก็ดี พาแฝดมาบ้านหน่อยพอดีลืมไปว่าต้องพาทั้งคู่ไปตัดชุดของภาคเรียนใหม่’

“อ่าครับ” เจบีตอบกลับแล้ววางสายของผู้เป็นพ่อแล้วรีบ กดโทรหาแจ็คสันทันที เป็นเวลาเดียวกันที่ถึงหน้าห้องของGOT5

“รบกวนด้วยนะครับ” เจบีเอ่ยอย่างสุภาพแล้วถอดรองเท้าก้าวเข้ามาในห้อง หลังจากที่เค้าโทรบอกให้แจ็คสันพาเด็กๆไปส่งที่บ้านใหญ่เสร็จเรียบร้อย

“เอ่อ คุณครับ แล้วยองแจจะกลับมาเมื่อไหร่” มาร์คถามเจบี

“คือผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ยองแจอาจจะกลับมาช้าหน่อยเพราะต้องเอาเยซงกับเฮีไปส่งที่บ้านของผม” มาร์คพยักหน้ารับแต่ก็ยังแอบเป็นห่วงโวคอลคนน่ารัก

“มานั่งตรงที่โซฟาก่อนก็ได้ครับ”

“อ่าครับ แล้วคือ จูเนียร์?” เจบีเอ่ยถามตาคมก็มองหาคนที่เรียกชื่อ มาร์คแอบยิ้มที่รู้อยู่แล้วว่าต้องถามหา ถ้าจะให้บอกออมม่าตัวดีงอนเค้าแล้วหนีไปที่ไหนสักที่คงไม่พ้นห้องของตัวเองเจบีคงไม่บ้าจี้เดินตามไปหาจูเนียร์ถึงห้องหรอกมั้ง

“หึหึ คงงอนไปอยู่ในห้องหล่ะครับ”มาร์คแอบเห็นเจบีทำหน้าหงอยแต่ทำไงได้เด็กนั่นเรื่องขี้งอนเวลาโดนขัดใจหล่ะที่หนึ่งเลย

“งือ มิ้คกี้” และบุคคลที่สามทีเจบีจำได้ดีว่าคือแร็ปเปอร์ตัวเล็กที่ชื่อแบมแบม กำลังเดินมาอ้อนเอาหัวกลมพิงหลังมาร์ค พร้อมกับเรียกลีดเดอร์ด้วยสรรพนามที่เค้ารู้สึกถึงความพิเศษ

“อ้าว แบมทำไมไม่นอนต่อหล่ะแล้วลุกมาทำไมเนี้ย” ไม่พูดเปล่า ลีดเดอร์ยังหันหลังกลับแล้วโอบคนตัวเล็กไว้เกือบทั้งตัว การกระทำทุกอย่างอยู่ในสายตาของเจบีทั้งหมด

การกระทำมันดูจะเกินคำว่าเมมเบอร์นะหรือว่าเจบีคิดไปเอง แล้วถ้ามันเกินจริงๆที่แฟนพูดกันมันก็จริงอ่ะดิ 0[]0

“อย่างที่เห็นไม่ต้องให้อธิบายใช่ม่ะ” แล้วจู่ๆคนที่เจบีคิดว่างอนแล้วสิงตัวอยู่ในห้องก็โผล่พรวดออกมาพูดเบาๆอยู่ข้างๆเค้า

“อ่า เอ่อ คือ มัน…” เจบีทำหน้าเลิกลั่กพูดกับจูเนียร์

“เห็นขนาดนี้แล้ว นายอ่ะโคตรจะได้รับสิทธิพิเศษเลยนะ เพื่อนนายก็ด้วย”

“อ่า” เจบีที่ฟังจูเนียร์พูดจบก็เข้าใจความหมายทันที และเหตุการณ์ที่เห็นหลังจากนั้นก็ยิ่งทำให้เจบีอยากทึ่งหัวตัวเองแรงๆเพราะ มาร์คหรือลีดเดอร์GOT5ผู้แสนเย็นช้ายิ้มยาก และดูเข้าถึงยากอุ้มแร็ปเปอร์ตัวน้อยพาดบ่าที่แบมแบมก็ยอมให้อุ้มแต่โดยดีแถมหัวเราะคิกคัก

“เก็บความลับเป็นใช่มั้ย เฮ้อ! เพลียกับคู่มดเรียกพี่จริงๆ” คนน่ารักข้างๆถอนหายใจ ยืนกอดอกดูลีดเดอร์และแร็ปเปอร์เล่นกัน

หงึกๆ

เจบีที่ยังไม่หายอึ้งพยักหน้าตอบจูเนียร์

“ปล่อยนะ มิ้คกี้ !” แบมแบมเริ่มท้วงคนที่อุ้ม

“ไม่ปล่อย มิคกี้ยังไม่ได้พาแบมไปถึงห้องเลย”

“คุณปาปี๊น้องแฝด  ก็อยู่นะปล่อยเร็ว!” แบมแบมที่ตอนนี้หน้าเริ่มแดง เพราะนึกได้ว่าไม่ได้มีแค่เค้าสองคน มือเล็กก็ฟาดรัวเข้าที่หลังของคนที่อุ้ม

“ไม่เป็นไรหรอก ใช่มั้ยครับ” มาร์คยิ้มน้อยๆให้กับเจบีที่ยิ้มแหย่ๆมาให้

“ปล่อยเร็ว มิคกี้” จูเนียร์ส่ายหน้าเบื่อ  เจบีแอบเหลือบมองคนน่ารักข้างตัว

“ก็อย่างงี้แหละ”

“ว่าแต่ เรายังไม่รู้ชื่อคุณปาปี๊เลย”คนตัวเล็กเปลี่ยนท่าใช้ขาเกี่ยวเอวคนหน้าหล่อแขนเรียวกอดรอบคอเอาไว้ เจบีแอบขำกับท่าทางนั่น มันเหมือนโคอาล่าแบมกำลังเกาะต้นลิปตัสมาร์คอยู่เลย แถมหัวของคนตัวเล็กยังพิงอกมาร์คด้วย

“ใจคอจะเกาะกันแบบนั้นฟังเจบีแนะนำตัวเหรอ” จูเนียร์โพล่งขึ้น  ร่างสูงที่ได้ยินจูเนียร์เรียกชื่อตัวเองก็ยิ้มออกมา เพราะเวลาคนน่ารักเรียกเค้าแบบนี้มันทำให้รู้สึกว่าเค้าและคนตัวเล็กสนิทกันยังไงก็ไม่รู้……

“ผม อิม แจบอม เรียกเจบีก็ได้ครับ” มาร์คก้มหัวให้ที่ยังมีโคอาล่าแบมเกาะตัวเองอยู่มือใหญ่ก็ลูบผมนุ่มนิ่มไปด้วย

“จูเนียร์ อยู่เป็นเพื่อนเจบีไปก่อนนะเดี๋ยวชั้นขอพาเจ้าดื้อนี้ไปนอนก่อน” พูดจบมาร์คก็อุ้มเจ้าโคอาล่าแบมไปทางห้องนอนทันที ปล่อยให้อีกคนที่จะโวยได้แต่ทำปากพะงาบๆแทน

“เอ่อ คือ” เมื่ออยู่กันสองคน บรรยากาศแปลกๆก็เริ่มมา

“หิวมั้ย?” จูเนียร์เอ่ยขึ้นหลังจากที่เงียบมาสักพัก

“ครับ?”

“ชั้นถามว่าหิวมั้ย” จูเนียร์เงยหน้ามองคนที่สูงกว่า แต่ก็สบตาได้แค่แป๊ปเดียวก็ต้องเสมองไปทางอื่นแทน

“หิวก็ได้ครับ ถ้าจูเนียร์จะทำให้กิน” คนชิคส่งยิ้มหวานสุดจิตไปให้จูเนียร์  ออมม่าคนน่ารักเมื่อได้ยินดังนั้นก็รีบเดินไปทางห้องครัวโดยที่มีแฟนบอยคนพิเศษเดินตามไปต้อยๆ                         

.......❤❤....... 

 

ปิ้วววววมาแว้วววฮับบบบบ ตามสัญญาค่ามาร์คแบมมาแล้วว แต่น้อยนะ 5555  แจ็คแจพาร์ทหน้าแน่นอนค่ะเดาๆดูเน๊าะ ไรท์ใบ้ให้แล้วว่าแจ็คแจเค้าจะไปไหนกัน

Talk1: มีรีดขอมาร์คแบมกับแจ็คแจจัดเต็มไรท์จัดให้พาร์ทหน้าเน้อ มาร์คแบมก็ต่อไปแต่ไม่รู้ว่าจะมาตอนไหนแต่จะแต่งให้แน่นอนค่า

Talk2: ชวน[ แจ๊คแจ คือ "ลงตัว" ]คุย : ไรท์ขออัพแบบมาม่าได้ป่าว -3-

คุยกะไรท์ได้ค่ะไม่กัดๆ 555 เม้นท์คุยมาไรท์ตอบหมด

เลิฟยู  ❤❤