คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Ma Boy -8-
My 아가세
-10-
……หอGOT5……
“พี่ครับเลิกทำหน้าปลาบู่ได้แล้วน่า” มังเน่ตัวโตโอบไหล่ออมม่าของวงที่หน้าบูดโดนพวกเขาแซวมาตลอดทาง
“ใช่ฮะออมม่า ดีออกมีคนชอบอ่ะ” แร็ปเปอร์ตัวน้อยสมทบอีกแรง
“หน้าตาดีด้วยนะถึงจะดูล้นๆไปบ้างก็เหอะ” ลีดเดอร์แฟนแร็ปเปอร์ตัวน้อยก็ไม่ต่างกัน
“ก็ตามนั้นฮะ” ยองแจได้แต่ยิ้มให้จูเนียร์เพราะที่เค้าจะพูดมันก็คล้ายๆกันกับทั้งสามคน
“อะไรกันเล่า!! หยุดแซวชั้นได้แล้วพี่ก็ด้วยเป็นลีดเดอร์ประสาอะไรถึงไปอยู่ฝ่ายกับไอ่เด็กลิงพวกนี้อ่ะ”
ที่จูเนียร์หน้าบูดไม่ได้โกรธอะไรมากมายเท่าไหร่หรอกแต่เขินต่างหากเล่า!!คนบ้าอะไรแค่ยิ้มหน้าทะเล้นก็ทำเอาใจจูเนียร์แทบพังแล้ว แต่ก็ได้แค่พังอยู่คนเดียวเพราะเค้ายังไม่พร้อมกับเรื่องแบบนี้พ่วงกับงานที่เวลาส่วนตัวแทบไม่มี คนหน้าทะเล้นคงชอบเค้าในฐานะจูเนียร์GOT5แค่นั้น………ตัวตนจริงๆจูเนียร์ใครจะรับได้กัน…………
“พอได้แล้วแยกย้ายกันพักผ่อน” มาร์คพูด ทุกคนพยักหน้ารับลีดเดอร์คว้าคอแบมแบมมากอดพร้อมกับเดินเข้าห้องไป มังเน่ตัวโตเดินยิ้มให้กับโทรศัพท์จนไม่ได้มองทางเลยหัวโขกประตูห้องไปอย่างสวยงาม ยองแจมองตามก็ได้แต่หัวเราะและเดินมายิ้มให้ออมม่าของวงที่หัวเราะน้องเล็กอยู่เหมือนกัน
“ยังไม่ง่วงเลยง่ะยองแจ” ทั้งคู่พากันมานั่งโซฟา
“คิดถึงเค้าหรือเปล่าฮะ ฮ่าๆ” เมื่ออยู่กันแค่สองคนร่างบางก็ยังอดแซวจูเนียร์ไม่ได้
“ยองแจ!!” คิ้วสวยขมวดเข้าด้วยกัน พร้อมกับส่งแก้มป่องที่พองออกมาให้ยองแจ
“ฮ่าๆ ไม่แซวแล้วฮะ ” ร่างบางยกนิ้วจิ้มแก้มพองลมก่อนจะโดนออมม่าหยิกจมูกรั้นให้
“ไปนอนกันเหอะอยากพักแล้ว”
“พรุ่งนี้สายๆใช่มั้ยฮะที่มีงาน” จูเนียร์พยักหน้ารับ แล้วขอตัวกลับห้อง
………..ห้องมังเน่…………
“ยูคยอมอย่านอนดึกนะ” เสียงใสตะโกนผ่านประตูที่กั้นระหว่างห้องของตนและน้องเล็ก
“คร้าบบบ ออมม่า” ถึงจะตอบกลับแต่ในมือก็ยังไม่เลิกกดโทรศัพท์ในมือ
To...❤
‘ทำอะไรอยู่ครับ^^’
❤
‘เพิ่งเลิกงานค่ะแล้วยูคหล่ะ’
‘คิดถึงนูน่าอยู่ครับ’
❤
‘-////-’
‘นูน่าอย่าลืมพักผ่อนนะครับ’
❤
‘ค่ะ ยูคยอมก็ด้วย’
‘อยากเจอนูน่าจัง T^T’
❤
‘อย่างอแงสิ ว่างๆก่อนเราค่อยเจอกันโอเคมั้ย’
‘ครับบบนูน่า -3-’
ยูคยอมอยากกลิ้งสักร้อยตลบครับบบบตะไมมนูน่าน่ารักเยี่ยงนี้!!! เราสองคนรู้ว่างานพวกเรายุ่งแค่ไหนกว่าจะได้เจอกันก็คงนานๆทีแล้วยิ่งเพิ่งคุยกันได้ไม่นานพี่ๆในวงเองก็ยังไม่รู้ถึงแม้จะเริ่มรู้แล้วก็เถอะ=..= ผมมีความสุขที่เป็นอยู่อย่างนี้ถึงจะไม่ได้สวีทกันจนน้ำตาลถล่มเหมือนคู่พี่มาร์คกับแบมแบมก็เหอะ พร้อมเมื่อไหร่ยูคยอมน้องเล็กGOT5จะบอกทุกคนเองนะคร้าบบบ^^
ยองแจที่เข้ามาถึงห้องหย่อนตัวลงฟูกนิ่มที่มีตุ๊กตาลิงนอนยิ้มแป้นอยู่ ร่างบางทิ้งตัวลงนอนแม้จะเหนื่อยแต่ตามันไม่ยอมปิดจนต้องลุกขึ้นนั่ง แล้วก็เอาโทรศัพท์ออกมาเล่น จิ้มเช็คข่าวไปเรื่อยๆไม่มีทีท่าว่าจะง่วงสักนิดร่างบางจึงตัดสินใจออกมาจากห้อง
“พี่ฮะจะไปไหนอ่ะ” ยูคยอมทักร่างบางที่นั่งใส่รองเท้าอยู่ตรงหน้าทางเดิน
“เดินเล่นแถวนี้แหละ มันไม่ง่วงอ่ะ”
“ให้ผมไปเป็นเพื่อนดีกว่ามันดึกแล้ว” ยูคยอมเดินตรงมาหายองแจ
“เดี๋ยวชั้นมาไปแค่ใกล้ๆเองไม่ต้องหรอก” เมื่อใส่รองเท้าเสร็จก็หันกลับมายิ้มให้น้องเล็กก่อนที่เท้าเล็กจะก้าวออกจากประตูไป
“รีบๆกลับมานะครับ ผมเป็นห่วง!” ยังไม่วายโดนน้องเล็กตัวโตตะโกนตามหลัง
.......ต่อ.......
บรรยากาศรอบตัวเงียบสงบเท้าเล็กเดินเอื่อยๆไปอย่างไม่เร่งรีบมองนู่นนี่ไปพลางๆ แม้จะมีฮู้ดคลุมมันก็ไม่ได้ทำให้ร่างบางดูเด่นน้อยลงเลย ผู้คนรอบๆเริ่มมองมาที่ร่างบางโดยที่เจ้าตัวยังเดินสบายๆ จนหยุดอยู่ตรงที่ล้อเข็นขายไอศกรีมมือเล็กรับไอศกรีมและจ่ายเงินให้กับพ่อค้า ก่อนที่จะเดินต่อไปอย่างไม่มีจุดหมาย
คล้อยหลังร่างบางล้อเข็นไอศกรีมก็มีชายหนุ่มเดินมาซื้อต่อ………
“ลุงครับ คนเมื่อกี้เค้าซื้อไอติมลุงใช่มั้ยครับ”ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างสุภาพ
“อ่า ใช่แล้วพ่อหนุ่ม ทำไมหรือ?” ลุงคนขายยิ้มให้ชายหนุ่ม
“เค้าซื้อรสอะไรไปครับ”
“อ้อ…วานิลลาหน่ะพ่อหนุ่ม” ชายหนุ่มพยักหน้า มือหยาบล้วงกระเป๋าเงินหยิบเงินจ่ายให้คุณลุงขายไอศกรีม
“ผมเอาเหมือนเค้าครับ แล้วผมขอช็อกโกแลตเพิ่มอีกอย่างละสองโคนครับ” คุณลุงพยักหน้ารับ แม้จะยืนรอไอศกรีมอยู่แต่สายตาของชายหนุ่มกลับมองตามหลังร่างบางอย่างไม่ละสายตา
“ลุงแถมให้นะ สตอเบอร์รี่”
“อ่า ขอบคุณครับลุงไม่ต้องทอนนะครับ” เมื่อโค้งให้คุณลุงเสร็จชายหนุ่มรีบเดินตามร่างบางไปอย่างรักษาระยะห่าง ในมือหอบไอศกรีมโคนไว้อย่างระมัดระวัง
“เงียบดีจัง” ยองแจพึมพำเบาๆตาเรียวมองไปทางข้างหน้าและโดยรอบ ปากอิ่มกัดกินไอศกรีมที่ค่อยๆพร่องลง แสงสีส้มนวลของไฟตามถนนส่องให้ร่างบางได้เห็นทางเดิน ร่วมไปถึงทำให้กลุ่มเด็กวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งเห็นร่างบางเดินผ่านได้อย่างชัดเจน
ชายหนุ่มหอบโคนไอศกรีมที่แอบตามร่างบางอยู่ห่างๆจึงทำให้เห็นปฏิกิริยาของเด็กวัยรุ่นกลุ่มนั้นตอนที่ร่างบางเดินผ่าน ส่วนคนโดนมองกลับไม่ทีท่าจะรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงรอบตัวเพราะคงยุ่งอยู่กับไอศกรีมแท่งโปรด
“รีบเดินสิ ยองแจ” ชายหนุ่มบ่นกับกับตัวเอง ที่ขาเริ่มก้าวเข้าใกล้ร่างบางขึ้นเรื่อยๆ
และก่อนที่ชายหนุ่มจะถึงตัวร่างบางก็โดนวัยรุ่นกลุ่มเดิมวิ่งตัดหน้าชนตนเองพุ่งไปหาร่างบางทันที เมื่อถึงตัวร่างบางเด็กสาวในกลุ่มที่มีโทรศัพท์อยู่ในมือเดินเข้าประชิดตัวร่างบางที่ตอนนี้ทำหน้าตื่นและงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“พี่ค่ะ ขอถ่ายรูปด้วยหน่อยค่ะ”
“อ่า คือ เอ่อ” ยองแจที่รู้กฎดีว่าเค้าไม่สามารถถ่ายคู่กับแฟนคลับได้แต่อ้ำอึ้ง
“นะค่ะพี่นะ” เด็กสาวก็ยังดื้อด้านที่จะขอถ่าย
“คือว่า มะ……อ๊ะ!!” จู่ๆก็มีมือคว้าข้อมือร่างบางและออกแรงดึงให้วิ่งตามโดยไม่ลืมจะกล่าวขอโทษเด็กๆกลุ่มนั้นอย่างเป็นมารยาท
“ขอโทษครับ”
ยองแจที่ตอนแรกฝืนแรงไม่ตามแต่คนที่จับข้อมือเค้าอยู่นั้นแม้จะลากเค้าด้วยมือเดียวก็ตามแต่แรงก็เยอะกว่าเค้าอยู่มาก จนต้องยอมวิ่งตามแรงไป
“นี่คุณ!”
“อย่าเพิ่งถาม ตามมาก่อน” ฟังจบร่างบางที่เตรียมจะพูดต่อเป็นต้องเงียบลง
เมื่อวิ่งห่างออกจากกลุ่มชุลมุนได้พอควร ชายหนุ่มปล่อยมือออกจากร่างบางในกอดก็ยังเต็มไปด้วยโคนไอศกรีมที่ยังไม่ได้กิน ยืนขำกับร่างบางที่ยืนหอบก้มลงจับเข่าตัวเอง
“แฮ่กๆ แฮ่ก!”
“ทำไมไม่ระวังตัว”
“แฮ่ก! คุณ แฮ่ก เป็นใคร”
“จำกันไม่ได้สินะ”
“เอ๋…เราเคยรู้จักกันเหรอ ว่าแต่คุณเอ่อ”
“ใครจะไม่รู้จัก ยองแจ ลีดโวคอลของGOT5กันหล่ะ” เมื่อพูดเสร็จชายหนุ่มค่อยดึงฮู้ดที่คลุมหัวเอาไว้ออก พร้อมกับยิ้มน้อยๆให้กับร่างบางที่เบิกตาเรียวด้วยความตกใจและลืมหอบเหนื่อยไปชั่วขณะ……………………
“คนบื้อ เฮ้ยไม่ใช่! แจ็คสัน!!” ยองแจที่ตอนนี้ยืนเป็นปกติแล้วตะโกนขึ้น พร้อมกับที่นิ้วเล็กชี้ไปที่อีกคน
“จำได้แล้วเหรอ แก้มลูกโป่ง” ร่างหนายังไม่หยุดยิ้มให้กับร่างบางที่ยังตกใจไม่หาย ท่าทีตกใจของอีกคนมันดูตลกจนแจ็คสันเอื้อมมือไปบีบจมูกรั้นอย่างหมั่นเขี้ยว
“ผมยองแจนะ ใครแก้มลูกโป่งของคุณกัน” มือเล็กปัดมือของอีกคนที่บีบจมูกตัวเองอยู่ให้ออกห่าง แม้จะทำเสียงดุแต่หน้าเนียนกลับแดงเปล่งลามไปถึงหูอย่างปิดไม่มิด
.......❤❤.......
วร๊ายยยยมาแว้ววววตามสัญญา หุหุมีใครอยากให้สองคนนี้เจอกันบ้างได้เจอแล้วนะ >< ยังไงงกันต่อก็สปอยไง55
อย่าเพิ่งทิ้งเค้าน้าT^T มาช้าแต่อัพชัวร์ๆ
สปอยต้องมาา
…บีเนียร์….
“คุณต้องไปกับผมแล้วหล่ะ”
“ห๊ะ!! ได้ไงไม่เอา!”
เลิฟยู ❤❤
ความคิดเห็น