GOT7 [JackJae] Unconditional

ลำดับตอนที่ #6 : -4-

-4-

"หึหึ พ่อลูกอ่อนชัดๆ" แจบอมอยากจะหัวเราะให้ฟันหัก แจ็คสันหวังหนุ่มนักธุรกิจเจ้าเสน่ห์ควงสาวฮอตไม่เว้นแต่ละวัน จากที่จับปากกาเซ็นเอกสาร ตอนนี้เปลี่ยนมาจับขวดนมกับพาดผ้าอ้อมเด็กอ่อนแทน

"ขำอะไร ว่างมากไปดูลูกค้าไป ปล่อยให้แฟนตัวเองทำงานอยู่คนเดียว" แจ็คสันแม้จะไล่เพื่อนแต่มือก็ยังวุ่นจับอยู่กับขวดนมที่แม่หนูก้อนพยายามจับเล่น  หลังจากที่คุยเรื่องที่เกิดขึ้นกันจบ แจบอมก็เปิดร้าน ตอนแรกวันนี้ตั้งใจว่าจะไม่เปิดแต่แฟนหน้าหวานก็บอกว่าให้เปิดเพราะไม่มีเรื่องให้ต้องกังวลก็แค่มีตุ๊กตาเพิ่มมาให้เล่นด้วย นี่แฟนเขามองโลกในแง่ดีเกินไปไหม นั่นเด็กนะ ปาร์ค จินยอง โถ่

"แน่ใจว่าไล่กูไปช่วยจินยองจริงๆ ไม่ใช่ว่ากลัวแม่ของหนูก้อนเหนื่อยหรอกนะ" คำว่าเพื่อนสนิทมันช่างอันตรายจริงๆ เพียงแค่ปรายตามองก็ไม่ต้องพูดอะไรอีก แจบอมคงมองทะลุเขาทุกมุมแล้ว ถึงความรู้สึกของเขามันจะยังไม่แน่ใจ แต่สายตาที่แอบเผลอมองคนที่กำลังเดินเสิร์ฟออเดอร์ให้ลูกค้าอย่างสดใสอยู่ตอนนี้มันปิดเพื่อนสนิทไม่มิดจริงๆ

"พูดมากจังวะ ไปๆกูจะพาเจ้าก้อนไปนอน "

"เดินไปหลังร้านเลย ห้องเล็กซ้ายมือกูจัดไว้ให้ละ " แจ็คสันพยักหน้ารับ ประคองจีโบพร้อมของใช้ ไปตามทางที่เพื่อนบอก ในตอนเดินสวนกับยองแจแม่หนูก้อนก็ไม่ลืมอ้อแอ้ทักทายมัมมี๊ จนลูกค้าสาวในร้านที่มองตามแอบกริ้ดเบาๆกับความน่ารักของครอบครัว(?)นี้

การเลี้ยงเด็กจำเป็นครั้งแรกของแจ็คสันผ่านไปด้วยดี แม้จะมีบ้างทีต้องวิ่งหอบแฮ่กไปตามยองแจให้มาช่วยดูแต่เวลาส่วนใหญ่ก็เป็นเขาทีดูแลเพราะในร้านวันนี้ค่อนข้างยุ่ง ฉะนั้นคนที่ว่างสุดในร้านก็รับหน้าที่นี้ไป เจ้าก้อนก็เป็นเด็กดีไม่ค่อยงอแงจนเขานึกเอ็นดู

"คุณฮะ เจ้าก้....อ้าว "ยองแจที่เพิ่งได้พักมือหลังจากวิ่งเสริ์ฟเมนูไม่หยุด เดินเข้ามาห้องพักเล็กที่มีเจ้าก้อนและพี่เลี้ยงจำเป็นของเจ้าก้อนอยู่ก็เห็นภาพสองสิ่งมีชีวิตต่างไซส์กำลังนอนหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอข้างกันโดยมีมือเล็กๆจับที่หน้าหล่อคมของร่างใหญ่ไว้

"เหนื่อยเลยสินะ" ยองแจพูดเบาๆและปล่อยให้ทั้งคู่ได้นอนกันต่อ 

"อ้าว ไปดูเจ้าก้อนไม่ใช่เหรอ" จินยองที่เห็นยองแจเดินออกมาจากหลังร้านเอ่ยทักขึ้น ในขณะนี้ลูกค้าในร้านเริ่มบางตาลงแล้ว

"หลับน่ะครับ ทั้งคู่เลย"

"แจ็คสันก็เก่งเหมือนกันนะเนี้ย"

"ไม่แปลกใจเลยเหรอว่าทำไมมันถึงทำได้" แจบอมเดินเข้ามาร่วมบทสนทนาด้วย เมื่อคิดเงินลูกค้ากลุ่มรองสุดท้ายเสร็จ

"นินทาอะไรกูล่ะ" ก่อนจะได้ถกประเด็นที่แจบอมสงสัย เสียงทุ้มแหบก็ดังขัดขึ้น

"อ้าวคุณ ตื่นแล้วเหรอ"

"แอ้ แอ้"

"อืม เจ้าก้อนฉี่น่ะ ฉันลืมใส่แพมเพิสให้ก่อนจะนอน รู้สึกเปียกๆเลยตื่น" ไม่พูดเปล่าหลักฐานก็มีให้ทั้งสามคนได้เห็นรอยน้ำขนาดกว้างบริเวณชายเสื้อราคาแพงของแจ็คสันนั่นเอง

"ฮ่าๆ หนูก้อนทำดีมากเลยครับ อยากได้อะไรเดี๋ยวลุงจัดให้เลย" แจบอมดูจะถูกใจมากเป็นพิเศษที่เพื่อนของเขาอยู่ในสภาพพ่อบ้านก็ไม่ปานแบบนี้ จนต้องหันไปก้มเล่นกับแม่หนูจีโบในอ้อมกอดของแจ็คสันที่ส่งเหงือกชมพูมาอ้อแอ้กับตัวเองไม่หยุด

"มีเสื้อสำรองมั้ยครับ เดี๋ยวผมเอาเสื้อกลับไปซักให้ ขอโทษแทนเจ้าหมูด้วยนะครับ"

"ขอโทษอะไร เลี้ยงเด็กก็ต้องเจอแบบนี้อยู่แล้วส่วนเสื้อผ้านายก็ต้องซักให้ชั้นอยู่แล้วล่ะ "

"ไอ่เรื่องที่จะให้ยองแจทำงานบ้านให้มึงนี่คือเรื่องจริง?" แจบอมถามย้ำเมื่อได้ยินเรื่องที่เพื่อนสนิทเคยพูดถึงไปในตอนสาย

"เออดิ กูจะพูดเล่นทำอะไรล่ะ"

"แล้วผมต้องเข้าไปอยู่ในบ้านกับคุณด้วยเหรอครับ" ยองแจทำหน้ากังวลเล็กน้อยเมื่อแจ็คสันย้ำความต้องการออกมา

"อืม มันสะดวกมากกว่าที่นายต้องไปมาระหว่างหอนายกับบ้านชั้นแล้วอีกอย่างให้เจ้าก้อนอยู่ในที่อากาศปลอดโปร่งน่ะดีแล้ว" ทั้งแจบอมและจินยองพยักหน้าเห็นด้วยทันทีที่ฟังแจ็คสันพูดจบ

"พี่ว่าก็ดีเหมือนกันนะ แต่ถ้าไอ่แจ็คสันมันทำอะไรก็บอกพี่เดี๋ยวพี่จะไปลากมันเข้าห้องดำเอง"

"มึงเห็นกูเป็นคนยังไงเนี้ย ห้ะ ไอ่นี่"

"บุคคลอันตรายสำหรับยองแจและสาวๆ" จินยองยิ้มขำกับคำพูดของแฟนหนุ่ม พลันสายตามองไปที่ยองแจที่ยิ้มเจื่อนอยู่ข้างๆ

แหะๆแอบมาลงระเบิด 

ขอโทษมากๆเลยค่ะที่หายไปนาน พอดีมีเรื่องให้ไรท์คิดเยอะมากๆเลย 

มันเหมือนหมดแรงไปช่วงนึงแต่พอกลับมาอ่านเจ้าจีโบแล้วกำลังแรงใจก็กลับมาเฉยเลย555

ตอนนี้จะพยายามมาอัพเจ้าจีโบให้ทุกคนที่ยังรออยู่แล้วน้า ขอบคุณทุกคนมากๆเลยค่ะที่ยังรอ