คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : -1-
-1-
“แอะ อ่ำๆ”
“อย่าสิไอ่หมู อันนั้นมันกินไม่ได้นะ!”
เสียงเอ็ดไม่ได้จริงจังของยองแจ ห้ามเจ้าหนูตัวกลมในตอนที่มือน้อยๆสองข้างประคองของเล่นยางที่คุณมัมมี๊ซื้อให้เข้าปาก จากที่เคยเรียกเจ้าตัวเล็กก็กลับกลายมาเป็นไอ่หมูแทน
ด้วยน้ำหนักและแก้มย้วยๆที่มันมาจากไหนมากมายก็ไม่รู้ของหนูน้อยภายในเวลาไม่นานที่อยู่ด้วยกัน
สองสัปดาห์แล้วนับจากยองแจเจอเจ้าทารกน้อย ความสุขเล็กๆที่มาเติมเต็มให้กับยองแจและ
‘จีโบ’คือชื่อหนูน้อยของมัมมี๊ยองแจ ที่ร่างบางเป็นคนหาและตั้งให้ด้วยตัวเอง เขาหาไว้หลายชื่อมากแต่สุดท้ายก็มาสรุปที่ชื่อนี้เพราะความหมายของมันสวยงามที่สุดในความคิดของเขา
จีโบ= สมบัติที่มีค่ามากที่สุด
“เสร็จแล้ว ไปกันไอ่หมู” เมื่อจัดนมกล่องที่ต้องส่งตามบ้านครบจำนวนแล้ว
คุณมัมมี๊ก็หันกลับมาสนใจก้อนกลมๆที่นั่งด้วยตัวเองก่อนจะหงายท้องไปพร้อมกับของเล่นในมือ
“แอะ!”
“ฮ่าๆ อีกนิดกลิ้งได้เลยนะจีโบ”
ร่างบางพูดพร้อมเดินไปเอากระเป๋าช่วยอุ้มข้างเตียงมาติดกับตัวให้เรียบร้อยและจัดการอุ้มเจ้าก้อนกลมให้อยู่ในนั้น
โดยไม่ลืมขวดนมขนาดกลางที่ชงแล้วหนึ่งขวดใส่เข้าไปที่ช่องข้างกระเป๋าด้วย
เมื่อทุกอย่างพร้อม ภารกิจส่งนมตามบ้านในตอนเช้ามืดของคุณมัมมี๊และกำลังใจตัวกลมก็เริ่มขึ้น จักรยานญี่ปุ่นถูกปั่นไปอย่างช้าๆโดยที่มีเสียงอ้อแอ้และหยอกล้อกันของมนุษย์น่ารักสองคนไปตลอดทาง
กล่องนมที่เต็มตะกร้าหน้ารถค่อยๆลดลงจนในที่สุดก็เหลือสองกล่องสุดท้ายสำหรับบ้านเจ้าใหม่เพิ่มจากของเดิมที่ยองแจต้องไปส่ง
เอี๊ยด! เสียงเบรกรถจักรยานหยุดตรงหน้าบ้านสไตล์ยุโรปขนาดกลาง พร้อมกับนมสองกล่องในมือของยองแจที่ถือและลงจากจักรยานก่อนจะวางลงที่ตู้เล็กตรงเสารั้ว
“แจ็คสันคะ ค่อยๆเดินสิเลซี่หนักนะ” ร่างบางจะเตรียมตัวกลับแต่เสียงหนึ่งดังขึ้นเรียกให้ต้องหันไปดู
“พูดมากน่า อุ อึก!!!” ร่างชายหญิงคู่หนึ่งที่ฝ่ายชายดูจะดื่มหนักไม่ใช่น้อยเพราะหญิงสาวแต่งตัวเดรสรัดรูปสีแดงดูเซ็กซี่
ต้องช่วยประคองอย่างทุลักทุเล ตาสวยที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงละความสนใจและสะดุดกับชายหนุ่มตัวขาวที่มีเด็กตัวเล็กเกาะอยู่ตรงกระเป๋าช่วยอุ้มด้านหน้า
“น้องหน่ะ มานี่หน่อยสิ”
“หืม ผมเหรอครับ?” ยองแจทำหน้างงพร้อมกับชี้ที่ตัวเอง
“น้องนั่นแหละมานี่หน่อย มารับเจ้านายน้องเข้าบ้านไปได้แล้วฉันไม่ไหวแล้ว”
หญิงสาวพูดรวบก่อนจะส่งร่างของชายหนุ่มให้กับยองแจ
“เฮ้ย! คือคุณครับ” ยองแจเอ่ยอย่างตกใจรีบประคองร่างที่ดูจะสติเหลือน้อยลงทุกทีให้พิงกับกำแพงเพราะเขาไม่สามารถจะประคองได้มากนัก
ก้อนกลมๆที่พิงหัวกับอกเขาอยู่คือคำตอบ สาวเปรี้ยวที่พอส่งร่างนั่นให้เขาเสร็จเธอก็รีบเดินขึ้นรถปิดประตูเสียงดังและบึ่งออกไปทันที
“อะไรเนี้ย คุณๆคุณครับ” ยองแจพยายามเขย่าตัวคนที่หลับตาพิงกำแพงอยู่ให้ได้สติ
“อะไร!” ยองแจก็เรียกดีๆมั้ยแล้วมาตะโกนทำไมอยู่ใกล้กันแค่นี้
เองอิลุงนี่! แต่งตัวก็ดีหรอกถึงจะดูไม่เรียบร้อยแต่ชายเสื้อตัวนอกหลุดหลุ่ยและสูทตัวนอกที่อยู่ในมือก็บ่งบอกว่าคนคนนี้ต้องทำงานมีระดับแน่ๆ
“เข้าบ้านเองได้ใช่มั้ยครับ แฟนคุณเค้าคงรีบเลยส่งคุณได้แค่นี้ผมแค่มาช่วยประคองคุณ
ตอนนี้ผมขอตัวนะครับ”
“เข้าบ้านกับฉัน”
“ห๊ะ! อะไรนะ”
“พูดแค่นี้หูตึงเหรอ” อ้าวคนอุตส่าห์ช่วยประคองยังมาว่าเขาหูตึงอีก
เดี๋ยวให้จีโบกระโดดทับเลยดีมั้ย!
“ผมไม่ได้หูตึงแค่ไม่เข้าใจที่คุณพูด
เข้าบ้านกับคุณทำไมผมไม่ได้รู้จักคุณนะ เสียเวลากับคุณมากแล้วผมขอตัว” ยองแจเห็นว่าอีกคนดูพอจะช่วยตัวเองได้ก็เอ่ยขอตัวหันหลังกลับจะเดินไปที่รถจักรยาน
“ฉัน…..อ้วก! พรึ่บ!!ตุ๊บ!” ก่อนที่จะพูดจบร่างหนาในชุดสูทก็ล้มพับไปทั้งอย่างนั้น แผงอกกว้างชนเข้ากับหลังของร่างบางและหัวหนักๆหล่นตุบซบกับบ่า
ใบหน้าวางแหมะที่ซอกคอพร้อมจมูกโด่งหายใจรดซอกคอทำให้คนโดนล้มใส่ขนลุกและยืนนิ่งช็อกไป
.
.
.
.
.
.
.
.
“แอะ!” จีโบยังอยู่นะ
ขอร่วมด้วยคนสิ
แกร๊สสสสส หายไปนานมากกก จีโบพร้อมมาป่วนแล้วน้า
เรามาแล้วนะทุกคนนนนจะมาอัพเรื่อยๆแล้วนะคะอีกเรื่องก็ด้วยค่าาา
เป็นยังไงก็เม้นท์บอกกันหน่อยเน้อออไรท์จะได้แก้ไขค่า
//ขอโทษแรงๆหนึ่งทีที่หายไปเฉยๆ//
ความคิดเห็น