ภาระกิจ Admission'53

ลำดับตอนที่ #44 : เมื่อฉันได้เป็นนิสิตจุฬาฯ

ภาพเก่าๆที่เคยวาดฝันไว้
ชีวิตเราเปลี่ยนไปไหม เมื่อติด ฬ
คำตอบ คือ "ไม่"

เรายังคงเป็น ปอเปี๊ยะ คนเดิม
ชีวิตเดิมๆ จากเด็กบ้านนอกสู่เมืองกรุง
จากคนเล็กๆที่มีความฝัน
เราอยากเป็นคนเดิมแบบนี้เรื่อยไป
เราไม่เชื่อว่า สังคม จะเปลี่ยนเราได้ หากเรามีจุดยืน
" จุฬาฯ ไม่ใช่สวรรค์ นิสิตจุฬา ไม่ใช่พระเจ้า"
เราเคยพูดคำนี้กับเพื่อน วันนี้เราก็ยืนยันคำนั้น

เราไม่ใช่ "คนเก่ง" เราทุกคนต่างเป็นคนที่มีฝัน
เด็กที่ติด ฬ ไม่ใช่เด็กที่เก่ง​(เท่านั้นหรือเพียงอย่างเดียว)
พวกเขาทุ่มเท พวกเขาอ่านหนังสือ เรียนหนังสือ ทบทวน ทำแบบทดสอบ
ต่างผ่านเรื่องราวมากมาย อย่ามองแต่ว่า เขาเป็นนิสิต
การกระทำใดๆของคุณวันนี้ ส่งผลอย่างใดอย่างหนึ่งต่อคุณเสมอ
ฬ ไม่ได้ยากเกินฝัน หากคุณเดินตามฝัน และไม่เคยท้อ

แล้วชีวิตไม่เปลี่ยนไปเลยหรอ ในวันที่รู้ตัวว่าคุณติด ฬ ??
ไม่เปลี่ยนเลยค่ะ
มันแค่รู้สึกเหมือน "เราอยู่ในความฝัน"
จนวันอีกวันที่เราตื่นมาแล้วเราบอกตัวเองว่า ภาพที่เห็นเมื่อวานไม่ได้ฝันไป
เราถึงรู้ว่ามันไม่ใช่ความฝัน

"ชีวิตเมื่อฝันไป ในวันที่ฉันเอ็นติด ฬ"
ฮาๆ (ยืมหน่อย)
แต่ก่อนวันที่เรามองพี่นิสิต เราฝันว่า สักวันหนึ่ง เราจะเป็นแบบเขา
เป็นนิสิตในเครื่องแบบพระราชทาน
แต่เท่านั้นไม่พอ เราต้องเป็นคนดี ด้วย จริงไหม ^^"

�

ปล. เฟิร์สเดท ร้อนมาก ชอปซะเยอะ
กลับมาห้อง ไมเกรนขึ้นเลย ไปนอนดีกว่า =O=