ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ภาระกิจ Admission'53

    ลำดับตอนที่ #33 : เราทำมันเต็มที่แล้ว และ มันก็ผ่านไปแล้ว!!

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 460
      0
      10 มี.ค. 53


    ตอนนี้ ปอเปี๊ยะคงเป็นเหมือนๆเพื่อนหลายๆคน
    เริ่มจิตตก เราคิดว่า เราคงไปไม่ถึงฝัน
    คงตกอยู่แค่ท่ามกลางดวงดาวนี่แหละมั้ง คงยากที่จะไปถึงดวงจันทร์
    แต่... ไม่เป็นไรนะคะทุกคน อย่างน้อย เราก็ทำมันลงไปแล้ว
    และเราก็ได้ลงมือทำมันเต็มที่แล้ว

    มีใครอยากร้องไห้ไหม
    มาร้องด้วยกัน วันนี้ ระบายมันออกมาให้หมด
    แล้วเราจะร้องไห้กันอีกทีวันประกาศผล
    แต่ต้องสัญญาว่าวันนั้น เราทุกคนจะร้องไห้ด้วยน้ำตาแห่งความพอใจ
    น้ำตาที่บอกว่า เราได้ทำมันลงไปอย่างเต็มที่แล้ว
    ไม่ใช่ ร้องไห้ เพราะ ผิดหวัง

    เราผิดหวังได้
    แต่... เราก็ต้องเรียนรู้ที่จะยอมรับมัน
    เราเคยสอบตรงไม่ติด แต่เราก็ยอมรับมัน 
    เราคิดจะสู้มาโดยตลอด และวันนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
    ด้วยความที่เราเป็นมนุษย์ เราก็ต้อง "สู้ต่อไป" 
    ไม่ใช่แค่คำว่า "สู้ไปด้วยกัน เด็กแอดมิชชั่นปี 53" แค่นั้น
    แต่ตลอดทั้งชีวิตที่เหลือของเราทุกคน.... เราล้วนต้อง "สู้" อย่ายอมแพ้ หรือหมดหวัง

    เพื่อนคนหนึ่งบอกว่า
    อยากร้อง ก็ร้องมันออกมาเลยดีกว่า ถ้ามันทำให้เราสบายใจขึ้นนะ
     มีคนบอกว่า การร้องไห้ มันไม่ใช่เรื่องอ่อนแอ แต่มันคือความอ่อนโยน
    มันหมายความว่า อย่างน้อยเราก็ยังมีจิตใจ ยังมีความรู้สึก เพราะว่าเราเป็นมนุษย์ 

    ดังนั้น ถ้าหากเหนื่อย หากท้อ
    ก็ร้องออกมา ร้องไห้พอ แล้วดำเนินชีวิตต่อไปด้วยความสุข
    รอวันที่ 31 มีนา หลังจากนั้น เราจะรออีกวัน วันที่ 9 พ.ค.

    ---------------------------------------------------------

    เปี๊ยะได้คุยกับเพื่อนคนหนึ่ง เปี๊ยะพูดกับเขาว่า เราไม่ติดแน่ๆเลย แพทครั้งนี้
    คนทำได้เยอะพอๆกัน คะแนนคงเท่าๆกัน
    มันบอกว่า อย่ายอมแพ้ดิ๊ แก(จริงๆหยาบกว่านี้ เดาเอานะ) ไม่เคยยอมแพ้ไม่ใช่หรอ
    เปี๊ยะก็บอกว่า ไม่ได้ยอมแพ้ แค่ท้อว่ะ แค่สับสน แค่เหนื่อยเท่านั้น
    แต่ยังไง ก็เลือกอยู่แล้ว ความใฝ่ฝันตลอดชีวิตนะโว้ย
    เป็นเด็กแอดทั้งที เดินตามฝัน จะเป็นไรวะ
    มันพูดกับเปี๊ยะว่า "ใช่ดิ๊ แกไม่เคยยอมแพ้ และไม่มีทางยอมแพ้"

    ไม่ว่าหนทางจะเป็นยังไง
    ไม่ว่ามันจะยากเย็นสักแค่ไหน
    ฉันพร้อมที่จะเดินเข้าไป พร้อมที่จะฝ่าฝันเพื่อไปให้ถึงมัน
    แต่หากฉันพยายามอย่างเต็มที่ และ "พลาด"
    ฉันก็จะยืดอดรับมัน และยิ้มด้วยความดีใจว่า "ครั้งหนึ่งฉันได้พยายามเพื่อมันแล้ว"

    ชีวิตคนเรา ไม่ได้จบหลังจาก 30 นาทีแรกที่เราเปิดข้อสอบ O-net
    ไม่ได้จบหลังจากการประกาศคะแนน GAT-PAT อันสุดแย่
    ชีวิตเรา ก็ยังดำเนินต่อไป
    ทุกเรื่องราว ล้วนเป็นบทเรียนให้เราในทุกๆวัน


    วันนี้มาเศร้าเนอะ
    แต่เพื่อนๆหลายคน คงจะอารมณ์เดียวกัน
    วันนี้ เศร้ากันให้เต็มที่
    แล้วววว .... ใช้ชีวิตปิดเทอมใหญ่ ม.ปลาย ครั้งสุดท้ายของเรา
    ให้มันเต็มที่กันดีกว่า!!!!!~


    Admission ' 53
    ภาระกิจนี้ ไม่มีวันลืม
    ขอบคุณทุกคนที่.... "สู้ไปด้วยกัน"



    เอาล่ะ
    วันต่อๆไป จะเป็นเรื่องราวของเด็กแอด 53
    ที่ตั้งหน้าตั้งตารอคอยผลครั้งนี้ใจจะขาดแล้วววววววว



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×