เด็กคนนั้นลูกใคร...🐥🐥 - นิยาย เด็กคนนั้นลูกใคร...🐥🐥 : Dek-D.com - Writer
×

    เด็กคนนั้นลูกใคร...🐥🐥

    ผู้เข้าชมรวม

    2,263

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    12

    ผู้เข้าชมรวม


    2.26K

    ความคิดเห็น


    6

    คนติดตาม


    38
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  4 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  14 พ.ค. 63 / 10:05 น.
    e-receipt e-receipt
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    เด็กคนนั้นลูกใคร......

    บทนำ01





    “ป๊าก๊าบบโป่งอยากไปจับป๊า” (ป๊าครับโป่งอยากไปกับป๊า)
    เสียงเด็กชายวันสองขวบเอ่ยพูดกับปกป้องผู้เป็นแม่แต่แทนตัวเองว่าป๊า
    “ไม่ได้ครับป๊าไปเรียนป๊าไม่ได้ไปเที่ยวลูกโป่งอยู่บ้านกับป้าปลานะครับเด็กดีของป๊า” เสียงปกป้องเอ่ยบอกลูกชายสุดที่รักของเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
    “รีบไปเรียนเถอะเดี๋ยวจะสายเอา” เสียงปอปลาพี่สาวที่อายุห่างจากน้องชายอย่างปกป้องแค่ปีเดียวเอ่ยพูด
    “งั้นป้องฝากดูเจ้าแสบหน่อยนะเเล้วจะรีบกลับมา”
    ปอปลายกยิ้มพร้อมพยักหน้ารับคำที่น้องชายเอ่ยบอก ปกป้องก็เดินออกจากบ้านลูกชายสุดที่รักของเขาก็ร้องไห้ตามแต่ปอปลาก็โอบกอดปลอบหลานชายอย่างเอ็นดู

    ปกป้อง Talk
    สวัสดีครับผม อตินันท์ มณีจัทร์ หรือ ปกป้อง ผมอายุ23ปีตอนนี้เรียนอยู่มหาวิทยาลัยH คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สาขาสถาปัตยกรรมภายใน ปี2ครับ ไม่ต้องสงสัยว่าอายุของผมควรจะจบปริญญาได้แล้วตอนผมเรียนอยู่ปี1ดันพลาดไปมีอะไรกับผู้ชายผู้ชายคนนั้นก็คือน้องชายของไปเปอร์เพื่อนสนิทของผมเองแต่ที่น่าช็อคไปกว่านั้นก็คือผมดันท้อง ทีแรกก็ตกใจนะครับคิดไปต่างๆนาๆว่าตัวเองคงเป็นตัวประหลาดแต่หมอก็บอกว่าผู้ชายก็สามารถท้องได้แต่จะมีแบบผมแค่หนึ่งใน10สิบล้านคนและหมอยังบอกว่าน้ำเชื้อของผมไม่สามารถทำผู้หญิงท้องได้ถ้าเป็นผู้หญิงคงเรียกว่าไข่ฟ่อที่ไม่สามารถตั้งท้องได้ ก็เพราะเหตุผลนี้ล่ะครับผมถึงได้ดรอปเรียนและช่วงนั้นผมก็ไม่ได้ติดต่อใครไม่ได้บอกใครแม้แต่ไอ้ไปเปอร์ คนที่รู้ว่าผมท้องก็จะมีแค่ครอบครัวของผม ป๊ากับม๊าของผมก็ยอมรับและเข้าใจพวกท่านกลัวว่าผมจะอายเลยพาไปอยู่ที่อังกฤษจนกว่าผมจะคลอด ชีวิตของผมกำลังไปได้ดีและมีความสุขแต่ความสุขนั้นก็ดับลงในวันที่ผมคลอดลูกชายเพราะป๊ากับม๊ารีบมาดูหลานในระหว่างทางมีรถบรรทุกหลับในเสียหลักข้ามเลนวิ่งเข้าชนกับรถของป๊ากับม๊าเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ใบหน้าของหลานพวกท่านก็ยังไม่ได้เห็นผมเสียใจและโทษตัวเองอยู่ตลอดเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ หลังจากนั้นชีวิตของผมก็เหลือแค่ลูกชายกับพี่สาวชื่อปอปลาที่อายุห่างกับผมแค่ปีเดียว ผมรอให้ปอปลาเรียนจบแล้วค่อยย้ายกลับมาอยู่ไทยค่าใช้จ่ายจะได้ถูกกว่าอยู่อังกฤษ ป๊ากับม๊ามีธุรกิจเล็กๆที่ทำเกี่ยวกับรับตกแต่งอาคารออกแบบภายใน เมื่อกลับมาไทยผมก็เข้าบริหารงานตั้งแต่อายุ19ปีจนทุกอย่างดีขึ้นและมั่นคงผมเลยปล่อยให้ปอปลาบริหารเองส่วนผมก็มาลงเรียนใหม่ ผมคิดว่าทุกอย่างกำลังจะเริ่มไปได้ด้วยดี แต่ผมคิดผิดเมื่อขึ้นปีสองความบังเอิญหรือสวรรค์ลิขิตมาเเบบนี้ก็ไม่รู้ที่อยู่ๆมีชายร่างสูงใหญ่โอนย้ายหน่วยกิตมาเทียบเข้าคณะและสาขาเดียวกันกับผม คนๆนั้นคือน้องชายของไปเปอร์ผมจำใบหน้าและนามสกุลของมันจำได้ขึ้นใจ”



    ••••••••••••••••••••••••••••••••••••
    อ่านบทนำอภิบายเรื่องคร่าวๆไปก่อนนะคะ แล้วจะลงตอนที่1ให้

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น