[ Reborn ] FIORE ยามดอกไม้โรยรา [รีไรต์]

ลำดับตอนที่ #4 : บทนำ

ความฝัน

คือสิ่งที่มีทั้งดีและร้าย

แต่มีอีกฝันที่คอยวนเวียนในหัวเขาเรื่อยมา

ฝันมี่เหมือนเป็นราง...

ว่าอีกในไม่ช้า

ฝันนั้นจะกลายเป็นความจริง...

สึนะคุง เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ

สึคุง ฉันแบ่งขนมให้นะ

สึคุง ดูหนังสือนี่สิ

สึคุง...ฉันต้องไปแล้วนะ

เราจะได้เจอกันอีกแน่นอน สึคุง

เมื่อดอกไม้ที่เธอเก็บไว้โรยรา นั้นคือสัญญาณว่าเราจะได้เจอกัน

ลาก่อนนะ...เดชิโม่...

เฮือก!! 

นี่มัน...ฝันอะไรกัน 

ร่างสูงผมสีน้ำตาลรากไม้สะดุ้งตื่นขึ้นมาจากฝัน เสียงหอบหายใจดังอย่างต่อเนื่องก่อนจะเบาลงและหยุดไป ในหัวของร่างสูงกำลังตั้งสติเผื่อนึกถึงฝันที่ตัวเองพึ่งจะสะดุ้งตื่นเมื่อกี้ ฝันที่คอยวนเวียนในหัวของเขามาตั้งแต่จบศึกที่แทนสาหัสทั้งหลาย เฮ้อ...นี่เขาเป็นอะไรกันแน่นะ แล้วนี่มันฝันอะไรกันนะ

"รุ่นที่10ครับ..อ่ะ ตื่นแล้วหรอครับ"เสียงทุ่มของหนุ่มหัวสีควันบุหรี่ดังขึ้น

"อ่ะ อืม มีอะไรรึป่าวโกคุเดระคุง?"ร่างสูงตอบกลับก่อนจะขยับตัวลงจากเตียงสีส้มแสนนุ่ม

"ตอนนี้ได้เวลาทานอาหารแล้วครับ ผมเลยมาตาม"โกคุเดระพูดต่อเมื่อเห็นว่าร่างสูงลุกจากเตียงและเตรียมไปอาบน้ำ

"เข้าใจแล้ว เดียวฉันอาบน้ำและจะตามลงไป"ร่างสูงหันไปยิ้มอ่อนให้กับอีกคนที่เป็นดั่งมือขาวที่แสนเคารพในตัวเขาอย่างมากก่อนที่อีกคนจากปิดประตูและลงไปข้างล่างตามคำสั่ง

เสื้อนอนถูกถอดออกและนำไปใส่ตระกล้าอย่างเรียบร้อบ ประตูห้องน้ำแบบใสถูกเปิดออกและปิดลงอย่างๆเบาก่อนที่จะมีเสียงน้ำเมื่อมือหนาเปิดฟักบัว น้ำสะอาดที่ไหลผ่านตามร่างกายของร่างสูงไหลไปตามทางและลงท่อไป เมื่ออาบน้ำชำระร่างกายเสร็จ ร่างสูงก็ออกจากห้องน้ำด้วยสภาพพันผ้าขนหนูไว้ที่เอวและถ้าหากกระตุกหรือแค่สะกิดนิดเดียวก็คงหลุดแน่ เพราะใส่แค่ผ้าขนหนูที่พันแค่เอวทำให้เห็นหน้าท้องที่ขาวเนียนและซิกแพ็คที่ขึ้นตามกาลเวลาและความแข็งแกร่งของร่างสูง ถ้ามีผู้หญิงหรือสาวๆที่ไหนเห็นคงจะกำเดาไหลหรือไม่ก็สลบแน่ๆ 

เสื้อเชิ้ตสีดำและกางเกงยีนส์สีครามถูกสวมใส่ลงบนตัวของร่างสูงก่อนที่เจ้าตัวจะหยิบแหวนประจำตัวใส่พร้อมกับเดินลงไปข้างล่างเพื่อไปที่ห้องทานอาหารที่คนอื่นๆรออยู่

"โย่ว สึนะ มาแล้วหรอ"น้ำเสียงแสนร่าเริงของยามาโมตะ ทาเคชิเรียกให้ร่างสูงหันไปมองก่อนจะยิ้มและตอบกลับไป

เมื่อทุกคนมาพร้อมกันแล้วเวลาทานอาหารจึงเริ่มขึ้นและเป็นปกติที่จะมีเสียงทะเลาะและโวกเวกโวยวาย แต่ก็นะ..นั้นนะมันทำให้เขามีความสุขจนถึงทุกวันนี้ยังไงละแต่เมื่อทุกคนทานข้าวเสร็จ ร่างของนักฆ่ามือหนึ่งก็เข้ามาและบอกให้ทุกคนไปรวมตัวที่ห้องประชุมก่อนที่เจ้าตัวจะหายไปจากห้องทานอาหาร 

ห้องประชุม

ร่างสูงของชายทั้งหมด7คน ค่อยๆเข้ามาในห้องประชุมอย่างช้าๆและนั่งลงประจำตำแหน่งของตัวเองก่อนที่จะพากันหันไปมองที่ร่างของอันโกบาเลโน่หนุ่มที่อยู่ในร่างปลดคำสาปแล้ว อันโกบาเลโน่ทีธาตุอรุณที่เห็นว่าเหล่าบอสและผู้พิทักษ์มากันครบแล้วก็พูดขึ้น

"เอาละ ที่ฉันเรียกพวกนายมาเพราะต้องการจะถามถึงความรู้เรื่องของแฟมมิลี่ใหม่ที่กำลังดัง ไงในพวกนายมีใครพอรู้จักไหม"รีบอร์นพูดขึ้นก่อนจะถาม

"คุณรีบอร์ณหมายถึง FIORE Family ใช่มั้ยครับ"โกคุเดระพูดขึ้น

"อืม ใช่FIORE Family FIORE ในภาษาอิตาลีแปลว่า ดอกไม้ จากปากคำของแฟมมิลี่ที่เคยเจอต่างบอกว่า เป็นแฟมมิลี่ที่คนน้อยแต่...แข็งแกร่งและ...งดงาม กลิ่นที่ลอยมาเมื่อแฟมมิลี่นี้ปรากฏคือกลิ่นของดอกไม้นานาพันธ์ หอมแต่ก็อันตราย เป็นแฟมมิลี่ที่น่าจับตามองที่เดียวเลย"รีบอร์นว่าพร้อมกับเอามือประสานกันและใช้ลองคาง

"นายอยากพูดอะไรกันแน่เจ้าหนู"เสียงของร่างสูงผมสีดำของฮิบาริพูดขึ้นอย่างเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความสงสัย

"หึ...เตรียมตัวต้อนรับแฟมมิลี่ที่แข็งแกร่งทีกำลังมาที่นี่ในอีกไม่ช้า"รีบอร์นยกยิ้มเมื่อฮิบาริพูดขึ้น

"หมายความว่ายังไงน่ะ รีบอร์น!! คนพวกนั้นจะมาที่นี่งั้นหรอ?!"ร่างสูงของสึนะรีบเด้งตัวขึ้นตบโต๊ะ และตะโกนถามคนที่เป็นอาจารย์ของตนด้วยสีหน้าตกใจ

"ใช่แล้ว เอาละก่อนที่จะไปกัน ฉันจะแนะนำประวัติคร่าวๆของบอสและผู้พิทักษ์ของฝั่งนั้นให้ก่อนละกันนะ"เมื่อรีบอร์นพูดจบก็มีจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ฉายลงมาพร้อมกับรูปและเนื้อหาของประวัติ

"คนแรก อิฉะ ริว ผู้พิทักษ์ธาตุ อรุณ เขาเป็นหมอที่ถูกยอมรับตั้งแต่อายุยังน้อย อายุก็ 24 พอๆกับพวกนายนั้นและ สัญชาติญี่ปุ่น เคยทำงานเป็นแพทย์ให้กับพวก FBI มาก่อนที่จะเข้าแฟมมิลี่ทำให้เขาเก่งเรื่องการผ่ากระสุนหรือทำแผลได้ค่อนข้างเร็วกว่าคนปกติ และก็เพราะเป็นแฟมมิลี่ที่ขึ้นฃื่อด้วยคำว่าดอกไม้ละน่ะ ทุกคนในแฟมมิลี่จะมีดอกไม้ประจำตัวกัน ซึ่ง อิฉะ ริว คือดอกบัว เขาคือตัวแทนของความช่วยเหลือ " ทุกคนที่อยู่ในห้องต่างมองไปที่มอนิเตอร์ด้วยหลากอารมณ์

"คนที่2 เหว่ย หลี่ฉาง ผู้พิทักษ์ธาตุ วายุ เมฆา คนนี้ อายุ22 สัญชาติจีน แต่ไปโตที่ฮ่องกง ถูกให้ฝึกเป็นนักฆ่าตั้งแต่เด็กแต่ถูกลอบทำร้ายจนเสียตาซ้ายไปและได้บอสของFIOREช่วยไว้และได้อิฉะ ในการช่วยผ่าตัด ทำให้ตามี2สีนั้น ตาขาวสีฟ้าและตาซ้ายสีมวง เป็นคนที่มีความสามารถในด้านการใช้ดาบในขั้นสูงหรือก็คือเก่งมากๆละนะ ดอกไม้ประจำตัว...ไฮเดรนเยีย ตัวแทนแห่งหัวใจที่ด้านชา"

"คนที่3 เฟนริล ซิสโวล์ฟ ผู้พิทักษ์ธาตุ...นภา..."ก่อนที่รีบอร์นจะได้พูดต่อเสียงของคนหนึ่งในห้องประสุมก็ดังขึ้น

"เอ๋ นภาเป็นผู้พิทักษ์?!"แลมโบ้ที่ดูจะไม่มีบทก็ตะโกนขึ้นพร้อมกับคนอื่นที่ทำสีหน้าตกใจ

"ใช่ ผู้พิทักษ์ธาตุนภา"การที่เห็นเหล่าผู้พิทักษ์และบอสของวองดกเล่ทำสีหน้าตกใจได้รวมถึงฮิบาริที่ไม่ค่อยแสดงหน้าก็ออกอาการตกใจไม่น้อย ทำให้รีบอร์นยกยิ้มอย่างชอบใจ

เป็นแฟมมิลี่ที่ทำให้น่าตกใจในหลายๆอย่างจริงๆ :)

"เงียบก่อน ฉันจะแนะนำต่อละนะ....คนที่3 เฟนริล ซิสโวล์ฟ ผู้พิทักษ์ธาตุ นภา อายุ23 สัญชาตินอร์เวย์ ประวัติค่อนข้างไม่มีอะไร แต่ถ้าเรื่องความสารถเขาถือว่าเป็นเบอร์หนึ่งการยิงปืน สามารถใช้อาวุธที่เป็นปืนได้ทุกชนิด เขาเป็นมือขวาของบอส FIORE คอกไม้ประจำตัวคือ ปอปปี้สีขาว ตัวแทนแห่งสันติภาพ อือ....ฉันว่าประวัติหมอนี่มันต้องมีอะไรมากกว่านี้ละนะ แต่เอาไว้ก่อน มาพูถึงคนสุดท้ายกันดีกว่า"เอกสารประวัติถูกพลิกไปมาสองสามรอบก่อนที่จะมือเรียวจะวางลงบนโต๊ะและหยิบเอกสารประวัติอีกชุดขึ้นมาอ่านแทน

"คนสุดท้าย บอสของFIORE โนร่าชาร์ลอท ธาตุน้ำแข็ง..."สายตาเฉียบคมเวยหน้าจากเอกสารขึ้นมามองหน้าของแต่ละคนในห้องที่ตกใจนิดๆ แต่...

"เจ้าห่วย นายคิดอะไรอยู่"กลับมีสึนะที่อยู่ๆก็ก้มหน้าและหน้าที่ควรตกใจก็เป็นหน้าครุ่นคิดที่ไม่ค่อยเห็นบนใบหน้าคมของเขา

โนร่า...งั้นหรอ ทำไม เขาถึงคุ้นชื่อนี้นักนะ..ทำไม..

"เจ้าห่วย!!"เมื่อเรียกด้วยเสียงปกติแล้วร่างสูงกับนิ่งทำให้คนเป็นอาจารย์ต้องตะโกนเสียงขึ้นมาอีก

"อ่ะ ม..มีอะไรรีบอร์น นายจะตะโกนทำไม"ร่างสูงที่ได้สติก้หันไปมองอาจารย์ที่เรียกตนเอง

"ถ้าไม่ตะโกนนายจะหลุดจากฝันกลางวันรึป่าวหะ"รีบอร์นได้แต่ส่ายหัวให้กลับความเบะของลูกศิษย์ตัวเองที่ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีก็ไม่เคยน้อยลงเลย

"อ..เออ ขอโทษนะ ต่อเลยรีบอร์น"สึนะที่หันไปมองคนอื่นๆก็เกร็จนิหน่อยที่คนอื่นหันมามองตนด้วยสายตาแปลกใจ

"เฮ้อ ต่อนะ โนร่า ชาร์ลอท ธาตุน้ำแข็ง เป็นบอสของ FIORE และที่สำคัญ...เธอมีเชื่อสายของบรรพบุรุษเดียวกับซูซูกิ อเดลไฮด์ นั้นคือสิ่งที่ทำให้เธอสามารถใช้ธาตุน้ำแข็งได้ ประวัติเธอค่อนข้างลึกลับเลยได้ข้อมูลมานิดเดียว ดอกไม้ประจำตัว..ฟอเก็ตมีน็อต ก็นะตรงตัว อย่าลืมฉัน...คนที่เห็นเธอส่วนใหญ่ก็บอกเหมือนกัน..ว่าเห็นครั้งเดียวก็ลืมไม่ลง เอาละ หมแล้ว ทีนี้พวกนายก็ไปเตรียมห้องไ้แล้วไป!"เมื่อพูดจบ ร่างสูงของอัลโกบาเล่หนุ่มก็ตะโกนและไล่ให้ทุกคนออกไปจาห้อง

เมื่อทุกคนออกจากห้องไปแล้ว เจ้าตัวก็นั่งลงและยกขาขึ้นวางบนโต๊ะก่อนจะดึงหมวกลงมาปิดหน้าเหมือนที่ทำอยู่ทุกทีพร้อมกับยกยิ้มถึงสนทนาของเขาและ...บอสของFORE

เจ้าห่วยเนี่ย...มีอะไรให้เขาตื่นเต้นตลอดเลยแหะ ให้ตายสิ...ลูกศิษย์ใครวะ J

TSUNA 

เมื่อกี่เราเป็นอะไรไปนะ แค่ได้ยินชื่อของบอสFIORE ทำไม...มันถึงได้คุ้นหูเขาแบบนี้นะ ไหนจะความฝันนั้นอีก...นี่มันวันอะไรนะ เฮ้อ ต้องไปเตรียมห้องกับสถานที่อีกสินะ นึกว่าวันนี้จะพักสะอีก

ร่างสูงของสึนะเดินไปที่ห้องพักแม่บ้านเรื่อยๆ เมื่อมาถึงสึนะก็สั่งให้เหล่าแม่บ้านไปเตรียมห้อง4ห้องและเตรียมห้องรับแขก ก่อนที่จะพาร่างของตัวเองลงไปข้างล่างเพื่อรวมตัวกับคนอื่นๆ เมื่อมาถึงก็เดินไปนั่งที่โซฟาสีส้มที่เป็นที่ประจำของตัวเองก่อนจะเริ่มพูดคุยถึงเรื่องที่รีบอร์นบอกถึงจะบอกว่าคุยกับคนอื่นๆก็เถอะนะ ที่คุยน่ะมันก็มีแค่เขากับดกคุเดระแค่2คนเท่านั้นและ คนอื่นูจะสนใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ทำไม...เราถึงได้..รู้สึกผูกพันกับชื่อนั้นกันนะ...เธอเป็นอะไรกับเรากันแน่นะ...โนร่า

NORA

"บอสครับ...อีก10นาทีจะได้เวลาแล้วนะครับ"เสียงทุ่มน่าฟังถูกเปล่งมาจากร่างของหนุ่มหน้าตาดีผมสีขาวของ 'เฟนริล ซิสโวล์ฟ' ใบหน้าที่คมและวงตาสีมรกตมันชั่งเล่งประกายและดวงหน้าที่ดีมากถึงขั้นเป็นดาราได้ก้มพูดกับร่างเรียวเล็กของ...

"อืม...เอาละไปเตรียมตัวได้แล้วนะทุกคน"โน่รา ชาร์ลอท...ร่างเรียวลุกขึ้นและมองไปรอบๆที่เหล่าผู้พิทักษ์แต่ละคน...นอนเล่นอยู่

"เอาถึงเวลาแล้วหรอ อะไรหว่า ขอเล่นเกมนี้ให้จบก่อนนะ อ้าวเห้ย!"น้ำเสียงหวนๆของ 'เหว่ย หลี่ฉาง' พูดขึ้นก่อนจะหันไปสนใจเกมที่ตนเองเล่นอยู่

อ้าว ชิบ ป้อมกรู

"นั้นบอสนะครับ พูดให้มันดีๆหน่อยสิครับฉาง"เสียงนุ่มแสนอ่อนโยนของหมอหนุ่มนาม 'อิฉะ ริว' พูดขึ้น

"นายเป็นพ่อฉันรึไงอะหะ ริว"ฉางพูดไปพองแก้มไป

ใช่เขาเป็นพ่อฉาง...พ่อทูนหัวอะนะ อุ๊บ

"เฮ้อ"โน่ราที่เห็นก็ได้แต่ถอนหายใจ 

ใครกันนะที่บอกว่าแฟมมิลี่นี้เป็นแฟมมิลี่ที่น่ากลัวไง

น่าเอาหัวเขกกำแพงละไม่ว่า เอาเถอะ...

ในที่สุด

เราจะได้เจอกันแล้วนะ...

อย่าพึ่งลืมดอกไม้ข้างทางที่เบ่งบานอย่างฉันนะ

เดชิโม่...

ฮือออ จบบทนำแสนสั้นแล้วค่ะ555 พอจะรู้เรื่องกันมั้ยเอ่ย พรุ่งนี้ไรท์เปิดเทอมแบ้ววว อาจจะมาอัพช้าหน่อยนะคะ จะคอยมาอัพเนื้อเรื่องให้ทีละนิแล้วลงให้หลังเสร็จ100เปอร์นะคะ เพราะงั้นตอนนึงค่อนข้างใช้เวลานานหน่อย ไม่ว่ากันนะคะ 

ลองคุยกับเพื่อนมา เพื่อนบอกว่าดูเฟนจะเด่นกว่าสึนะแล้วนะ...พอมาดู..เออวะ555 ขอประทานอภัยนะคะ555 เอาเป็นว่าวันนี้มาลงบทนำให้แล้วนะคะ

อย่าลืมกด'ใจ'เพื่อให้กำลังใจไรท์ด้วยนะคะและอย่าลืม'เม้น'เผื่อบอกว่ารีดชอบเรื่งนี้ด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

♠ANIME THEME