เมียลับของหมอธรรศ (มีเล่มและอีบุ๊ก)

 ****เรื่องนี้อัปไม่จบนะคะ อัปเป็นตัวอย่าง 50-60% ค่ะ****

อัปทุกวันวันละ 1-3 ตอน

อีบุ๊กมากลางเดือนมีนาคม 67

??”?โปรยปราย??”?

“สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นเจ้าของรีสอร์ตที่นี่ ไม่ทราบว่าลูกค้าต้องการร้องเรียนเรื่องอะไรคะ”

เสียงหวานเรียกให้คนที่ยืนหันหลังให้เธออยู่ค่อยๆ หันกลับมามองเธอและจ้องมายังดวงตาคู่สวย

ซึ่งเมื่อตาสบตาหัวใจของเธอก็เต้นกระหน่ำเมื่อได้เห็นใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน

“คุ...คุณหมอ...”

“เจอตัวจนได้นะ...วาสิตา”

เจ้าของชื่อถึงกับหน้าซีดเมื่อเห็นแววตาที่เขามองมาแบบที่เธอเองก็เดาไม่ออกว่าเขากำลังรู้สึกอย่างไรกับการพบกันในวันนี้

แต่สิ่งที่เขาพูดออกมามันก็สะกิดใจ เหมือนว่าเขากำลังตามหาเธออยู่?

แล้วเขาจะตามหาเธอไปเพื่ออะไรในเมื่อเขาเกลียดเธอมากมายขนาดนั้น

“เอ่อ...คุณหมอ...มาทำอะไรที่นี่คะ”

“ฉันมาหา...ลูกของฉัน” เขาบอกพร้อมกับมองจ้องไปที่หน้าท้องของเธอซึ่งมีขนาดใหญ่จากอายุครรภ์กว่ายี่สิบหกสัปดาห์

วาสิตาขยับตัวถอยออกห่างก่อนจะวางมือข้างหนึ่งลงบนหน้าท้องของตัวเองราวกับว่ามือเล็กๆ นั่นจะช่วยปิดบังความลับของเธอได้อย่างนั้นแหละ

“คุณหมอเข้าใจผิดแล้วค่ะ เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของคุณ”

“งั้นเหรอ? แล้วถ้าผลดีเอ็นเอบอกว่าเค้าเป็นลูกของฉันล่ะ เธอยินดีที่จะยกเค้าให้ฉันรึเปล่า”

“ไม่ค่ะ วาไม่มีวันยกลูกให้คุณเด็ดขาด กลับไปซะแล้วอย่ามาที่นี่อีก

ในเมื่อวาเดินออกมาจากชีวิตของคุณแล้ว เราก็ไม่ควรมีอะไรที่จะต้องเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป”

เธอก้าวถอยหลังให้ห่างออกมาเรื่อยๆ แต่เขาก็ยังก้าวตามมาจนแผ่นหลังบางชนเข้ากับเก้าอี้ตัวหนึ่งทำให้เกือบจะหงายหลังล้มลงไป

เขาจึงได้โผเข้ามาหาแล้วรั้งเธอเข้ามาในอ้อมแขนและกอดเธอแน่น

“ว้าย!” หญิงสาวเผลอตัวกอดเขาด้วยความตกใจเพราะคิดว่าตัวเองจะล้มลงไปจริงๆ

“ระวังหน่อยสิวา ถ้าไม่คิดจะห่วงตัวเองก็ควรห่วงลูกบ้างนะ”

“ลูกของวา วาต้องห่วงอยู่แล้ว ปล่อยค่ะ” เมื่อได้สติเธอก็พยายามดันตัวเขาออกแต่เขากลับยังกอดเธอเช่นเดิม

“ไม่ ฉันจะไม่ยอมปล่อยเธอไปไหนอีก ไม่มีทาง...”

“แต่ภรรยาของคุณ...”

“ฉันมีเมียแค่คนเดียว” น้ำเสียงของเขาหนักแน่น และเธอก็เข้าใจว่าเขาหมายถึงใคร

“งั้นก็กลับไปสิคะ ไปหาเมียเพียงคนเดียวของคุณ อย่ามายุ่งกับเราสองคนอีก เราต่างก็เลือกเส้นทางของตัวเองแล้ว”

“เธอเป็นคนเลือกฝ่ายเดียวน่ะสิ ฉันไม่เคยได้เลือกอะไรด้วยเลยสักครั้ง

มีแต่เธอที่โกหกฉันมาตลอดตั้งแต่วันแรกที่เราพบกัน

จนกระทั่งวันนี้...เธอก็ยังจะโกหกว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของฉันอีก เธอเป็นผู้หญิงที่ใจร้ายที่สุดรู้ตัวบ้างรึเปล่า”