คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : HIDE : ซ่อน EP.1
HIDE ซ่อน : EP.1
ครืดดด...ครืดดด ยามกำลังเลื่อนปิดประตูใหญ่ของโรงเรียน เพราะเกรงว่าตอนที่ตัวเองแอบอู้งานไปนอนหลับนั้น จะมีขโมยเข้ามาในโรงเรียนแล้วเรื่องทั้งหมดความผิดก็จะตกมาที่เขาคนเดียว! ความเห็นแก่ตัวของเขาคนเดียวที่กำลังจะพาความผิดที่ใหญ่หลวงมาให้เขา
โอ น้อยย. ออกกก !!
พราว = ออกดำ
จี = ออกดำ
กิ๊บ = ออกดำ
มุก = ออกขาว
"โอเคเดียวฉันเป็นเอง กติกาก็คือ ฉันจะนับ1-30ให้พวกเธอไปซ่อนกันนะ อยู่แค่ในตึกภาษาไทยห้ามไปที่อื่นใครไปที่ถือว่าฟาว โอเคเริ่ม"
ตึกๆ ตึกๆ เสียงแต่ละคนกำลังวิ่งไปหาที่ซ่อนกัน ที่ซ่อนที่ดีที่สุดย่อมเป็นที่ที่เพื่อนหายากที่สุด แต่ในเวลานี้ใครหล่ะที่อยากจะซ่อนที่ที่หายาก
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
" จะหาแล้วน้าาาา " เสียงของเด็กสาวคนนึงในกลุ่มพูดขึ้น
'หึ หึ พวกเธอนี่ มันโง่กันจริงๆ ขอให้ไปสบายๆกันนะย่ะ'
น้ำเสียงอันเย็นชาของมุกพูดขึ้น เธอคงรอวนนี้มานาน วันที่มันจะต้องจบลง!
แล้วทันใดนั้นน้ำใสๆก็ไหลรินจากดวงตาลงมาอาบแก้มนวลๆของเธอ
‘นี่เป็นเวลาที่ฉันต้องเสียใจหรือดีใจกันแน่นะ’
หญิงสาวยิ้มพร้อมหยิบผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าอ่อนขึ้นมาปาดน้ำตา
ขณะนี้ในห้องน้ำชื้นๆแชะๆทำให้พราวรู้สึกขยะแขยง เพราตัวเธอก็เป็นถึงผู้มากลาภมีมาตั้งแต่เกิด ไม่เคยมาอยู่ในห้องน้ำโรงเรียนนานๆ ที่บ้านของเธอคงจะมีคนคอยเอาอกเอาใจ ซึ่งอาจทำให้ใครหลายๆคน อิจฉาเธอได้แต่ในความอิจฉานี้ก็คงจะมีบางอย่างซ่อนอยู่
“เมื่อไหร่มุกจะหาเจอเนี่ย อยากกลับบ้านแล้ว”
เสียงของพราวบ่นพึมพำอยู่คนเดียว
และในอีกขณะหนึ่ง ที่ห้องเก็บของมีจีที่ซ่อนอยู่ ในห้องนั้นรกรุงรังเต็มไปด้วยอุปกรณ์ทำความสะอาดต่างๆนาๆ บวกกับหยากไหย่รุงรังพันกันเยอะแยะไปหมด ไม้กวาดและแปรงทำความสะอาดถูกพิงไว้ที่ข้างผนัง น้ำยาทำความสะอาดขณะนี้กำลังส่งกลิ่นเหม็นทำให้คนที่แอบซ่อนอยู่ต้องเอาผ้าเช็ดหน้าสีชมพูมาปิดจมูก
"เหม็นจะแย่แล้วเมื่อไหร่ ยัยมุกจะหาเจอสักที!”
จีบ่นพึมพำพร้อมนำผ้าเช็ดหน้ามาปิดจมูกตามเคย
"เฮ้ออออ ทำไมมันร้อนอย่างนี้เนี่ย" กิ๊บถอนหายใจพร้อมนำผ้าเช็ดหน้ามาปาดเหงื่อออกจากหน้า ในห้องพักครูนั้นมีแต่เอกสารเต็มไปหมด ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าคุณครูเขาอยู่ได้ยังไงมาเป็นปีๆ ห้องก็แคบเล็กเท่ารังหนู แอร์ก็ไม่มี พัดลมก็ยังไม่สามารถดับร้อนได้ เงินเดือนก็ไม่ได้มากมายมหาศาลอะไร
"โอ้ยยย รีบมาสะทีสิ ยัยมุก " เด็กสาวพูดพร้อมสบถอารมณ์หน้าตาก็ไม่ค่อยพึงพอใจสักเท่าไหร่
"ล๊า ลา ลั๊นน ล๊าา หึ หึ สมน้ำหน้า" เสียงของคนบางคนกำลังพูดพร้อมจะเดินจากไป
"อยู่ในนี้ทั้งคืน ขอให้มีความสุขกันมากๆหล่ะ " คนคนนั้นพูดพร้อมแสยะยิ้ม แสดงถึงความสะใจ
แต่ทันใดนั้นน้ำตามากมายก็ไหลรินอาบแก้มนวลของเด็กน้อย ผู้ซึ่งวางเรื่องทุกอย่างเอาไว้หมดแล้ว!
= TO BE CONTINUE =
-PaTo-
ความคิดเห็น