โซ่หัวใจซาตาน

ลำดับตอนที่ #17 : คนธรรมดา--------------

๑๖.คนธรรมดา

รัตติกาลก้าวเข้ามา ท้องฟ้ามืดครึ้ม ดวงดาราลอยเด่น ดาวดวงเล็กแข่งกันทอแสง เมฆสีเทาเคลื่อนตัวบดบังดวงดาราแวบหนึ่งแล้วก็ลอยไปไกล

รุ้งกมลสวมชุดราตรียาวเกาะอกสีแดงเพลิง ดูเจิดจรัสและมีเสน่ห์เหลือร้าย ใบหน้างดงามตกแต่งด้วยเครื่องสำอางโทนสีร้อนให้เข้ากับชุด ที่ติ่งหูประดับด้วยต่งหูเพชรน้ำงามสุกสกาว ในมือเล็กมีกระเป๋าใบจิ๋วสีทอง หญิงสาวเดินตามพนักงานของร้านอาหารหรูใจกลางกรุงไปที่โต๊ะ ฟรานเซเซียสเป็นคนนัดให้เธอมาที่นี่

ห้องอาหารบนชั้นดาดฟ้าของโรงแรมหรูเปิดให้เห็นทรรศนียภาพของกรุงเทพมหานครและฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา ลมเย็นพัดโชยมากระทบร่าง หญิงสาวมองหาฟรานเซเซียสที่ยังไม่ปากฏตัว เธอจึงมองสังเกตุบรรยากาศรอบตัวไปเรื่อยๆ ร้านนี้จัดแต่งด้วยชุดโต๊ะเก้าอี้แบบหากตัวบ้าง สองบ้าง แล้วก็สี่บ้าง ผ้าคลุมโต๊ะเป็นสีขาว ตัดกับเก้าอี้สีเข้มเบาะนั่งลายหมากรุก ดวงตายารีทอดมองออกไปไกล เห็นแสงไฟตามบ้านเรือนสองสว่างขัดเจน มันสวยงามมาก โรแมนติกเหลือเกิน ขณะกำลังนั่งมองดูอะไรเพลินๆ ก็ต้องตกใจเมื่อถูกสวมกอดจากทางด้านหลัง ผู้จู่โจมกระซิบบอกที่ริมหูว่าเขาคือใครพร้อมกับจุมพิตลงที่ซอกคอหอมกรุ่น รุ้งกมลสวยงามยิ่งกว่าทรรศนียภาพ

“วันนี้คุณสวยที่สุดเลยรุ้งกมล” ฟรานเซเซียสกระซิบบอกหญิงสาวแล้วนั่งลงเคียงข้าง

รุ้งกมลรีบมองไปรอบตัวเพราะเกรงสายตาจากแขกคนอื่นๆ แต่ก็ว่างเปล่า ไม่มีใครสักคน