"อากูเดส ณ ที่นี้ยังมีรัก"

ลำดับตอนที่ #2 : เตรียมตัวไปอากูเดสกันเถอะ

ปราสาทหลังใหญ่บนเนินเขาเล็กๆ หลังป้อมปราการวุ่นวายไม่ต่างจากตึกบัญชาการทหาร เสียงสะอื้นดังไม่ขาดสาย ทันทีที่เกคาก้าวเท้าเข้าบ้านก็ถูกโถมด้วยร่างอิ่มสั่นระริกจากแรงสะอื้นของผู้เป็นแม่

“เกคา ลูกห้ามน้องหน่อยสิลูก”

“แม่อย่าร้องไห้เลยนะครับ เราแก้ไขอะไรไม่ได้ แม่ต้องภูมิใจนะครับแม่ ที่น้องกล้าหาญสมกับเป็นสายเลือดของทหาร” เกคากอดปลอบใจแม่ เขาก็สะเทือนใจกับการตัดสินใจของน้องไม่ต่างกัน

“แม่อยากให้พ่ออยู่ที่นี่ จะได้ห้ามไม่ให้น้องไป”

“พ่อจากไปกลางสนามรบ ถ้าน้องกับผมจะต้องจากไปเช่นเดียวกับพ่อ แม่ต้องภูมิใจนะครับ เราต้องเสียสละเพื่อชาติ” น้ำเสียงเกคามั่นคง

สิ้นคำพูดผู้เป็นแม่ก็ล้มพับไป...

ชายหนุ่มอุ้มท่านเข้าบ้าน นอนลงบนเตียง

“พี่ชาย แม่เป็นยังไงบ้าง”

เกคายกมือลูบศีรษะน้องสาว ก่อนจะเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน

“อย่าร้อง คนกล้าหาญต้องไม่ร้องไห้ พี่ภูมิใจในตัวน้อง แม่ก็เช่นกัน เพียงแต่แม่ยังคงทำใจไม่ได้เท่านั้นเอง”

“น้องรักพี่ชาย รักแม่ รักคุณปู่ แล้วก็ทุกคนในบ้านหลังนี้” ร่างบางสะอื้นฮัก ร้องไห้โฮ ตาเรียวมองผู้เป็นแม่บนเตียงอย่างเสียใจที่ทำให้ท่านทุกข์ ทว่าไม่เสียใจสำหรับการจากไปเพื่อทำประโยชน์ให้บ้านเมือง

“ปล่อยให้คุณแม่นอนพักก่อนเถอะ แล้วเราไปดูแผนที่กับพี่ ไปถึงจะได้พ้นจากแนวชายแดนให้เร็วที่สุด จะได้ปลอดภัย พอน้องถึงที่นั้นแล้วส่งข่าวกลับมาปาค่าด่วน พวกเราจะได้รู้ว่าน้องปลอดภัย” พี่ชายเดินนำน้องสาวออกจากห้องสู้ห้องทำงานของพ่อ ถึงแม้ว่าท่านจะจากไปแล้ว แต่ข้าวของเครื่องใช้ยังอยู่ดังเดิม

ภายในห้องมีกระแสของความเข็มแข็ง เสียสละ ความกล้าหาญกระจายอยู่ทุกอณู ส่งให้คนข้างในรู้สึกตามนั้น เกคาหยิบม้วนกระดาษกางออกแสดงแผนภูมิแนวชายแดนระหว่างปาค่าและอากูเดสอย่างละเอียด เขาชี้นิ้วลากไปจุดเริ่มถึงแนวชายแดน

“น้องไม่ต้องพะวง พี่กับเหล้าทหารจะไปส่งน้องถึงแถวชายแดน เดินต่อไปไม่เท่าไหร่ก็จะเข้าเขตอากูเดส เมื่อถึงที่นั่น น้องเดินมุ่งตรงไปทางขวา ตามเลขสองของนาฬิกา จะมีคนรอน้องอยู่ที่นั่น เขาจะเป็นคนคอยดูแลช่วยเหลือน้องขณะที่น้องอยู่ที่นั่น”

“ค่ะ เราจะออกเดินทางกันเมื่อไหร่คะ”

“สามทุ่มของวันพรุ่งนี้ ขอให้ความมืดเป็นประโยชน์แก่น้องนะเกย่า ใช้มันให้เป็นประโยชน์กับน้องมากที่สุด” คเกคาตบบ่าน้องสาวอย่างหนักหน่วง แฝงความนัยว่า ต่อจากนี้ไปน้องจะต้องดูแลดูเอง ไม่มีมือคู่นี้ของพี่ชายคอยประคองเวลาล้มลง

หญิงสาวจับมือสากและใหญ่ของพี่ชายขึ้นจุมพิตด้วยความรัก

“เกย่ารักพี่ชาย ดูแลแม่กับคุณปู่ด้วยนะคะพี่ชาย”

น้ำตาหยดหนึ่งร่วงเผาะจากดวงตาเรียวไหลรินอาบมือใหญ่ เกคาจับมือน้องสาวมาจุมพิตเช่นกัน

“เราต่างคนก็ต้องพยายามเอาชีวิตกลับมาหาคุณแม่กับคุณปู่นะเกย่า แต่นั่นต้องเหนือจากที่เราต่างปกป้องบ้านเมืองของเราเสียก่อน”

ร่างระหงผวาเข้าหาอ้อมกอดแห่งความเสียสละ ซึมซับความอบอุ่นจนกระทั่งสาวใช้เดินเข้ามาในห้อง

“คุณคะ นายหญิงให้มาเชิญทั้งสองคนเลยค่ะ”

เกคาคล้ายอ้อมกอด เดินนำน้องสาวไปหาผู้เป็นแม่

เกย่ารีบเช็ดน้ำตา ไม่อยากให้ผู้เป็นแม่เห็น ท่าจะเกิดความไม่สบายใจ

ทั้งสองเข้านั่งลงที่พื้นข้างเตียง วาริมมองลูกสาวแสนรักด้วยน้ำตา ยื่นมือรั้งลูกสาวขึ้นนั่งเคียงข้างบนเตียง

“เกย่า แม่มีของจะให้ลูกนำติดตัวไปอากูเดส”

สายสร้อยทองคำขาวเส้นหนึ่ง ประดับด้วยจี้เพชรเม็ดเล็กทว่าแวววาวกระจ่างตา

หญิงสาวรับสายสร้อยจากมือของแม่ มองพิศที่จี้เพชร แลเห็นกระต่ายตัวหนึ่ง

“สวมมันซะเกย่า บางทีมันจะช่วยให้ลูกรอดชีวิตกลับมาหาแม่ รักษามันไว้นะลูก”

เกย่าสวมสร้อย ท่ามกลางแววตามีความหวังของแม่และพี่ชาย หญิงสาวยิ้ม... หากนี่เป็นตัวแทนความรักของแม่และพี่ชาย มันก็จะติดตัวเธอไปไม่ห่าง รักจะตามไปบนท้องฟ้า ที่ซึ่งไม่มีอานาเขตใดขวางกั้น

“เกคา ดูแลน้องให้ปลอดภัยนะลูก” ท่านบอก

“ภายใต้สายตาของผมที่มองเห็นน้อง ขอให้แม่เชื่อใจว่าผมจะปกป้องน้องด้วยชีวิต” ทหารกล้ารับคำมั่นเหมาะด้วยน้ำเสียงมั่นคง

“วันนี้นอนกับแม่นะเกย่า นอนให้แม่กอด”

ร่างบางล้มตัวลงหาอ้อมกอดอบอุ่น

เกคาออกจากห้อง เดินทางไปกองบัญชาการ เรียกประชุมนายทหารที่จะติดตามไปแนวชายแดนในวันพรุ่งนี้ ห้องประชุมใหญ่เต็มด้วยกล่ินอายความเคร่งเครียด

/////////////////////////////////////////

ช่อดอกลีลาวดีสีขาวนวลผลิดอกชูช่อท้าทายแสงใหม่ยามเช้า น้ำค้างหยดหนึ่งล่วงหล่นลงมาจากกลีบบนสุด วันนี้อากาศแจ่มใส เกย่ามองมุ่งหญ้าแขนขจี ฟังเสียงนก จิ้งหรีดขับขาน

“อาบน้ำเสียสิเกย่า เดี๋ยวคุณปู่จะมาทานข้าวกับเราที่นี่” วารินบอกลูกสาว วันนี้ท่านไม่ร้องไห้สักนิด ทว่าใต้ตามีล่องรอยบวมช้ำจากการร้องไห้

“ค่ะแม่ เดี๋ยวหนูจะตามไปนะคะ” เกย่าสวมกอดแม่มองท่านเดินออกจากห้องไปก่อน

หล่อนรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกเดินตามท่านไปห้องรับประทานอาหาร

/////////////////////////////

วันนี้ท่าทางจะได้หลายตอนนะคะ เพราะนั่งอ่านอยู่หน้าคอม กร๊ากกก อ่านให้ตาแฉะกันไปเลยดีไหม ฮ่าๆๆๆๆ คนสวยหัวใจงามเหลือเกินนะวันนี้ อย่าแปลกใจว่าทำไมไม่เอามาลงให้อ่านทีเดียว เพราะเรื่องนี้มันเป็นไฟล์ของ พรกมล ไม่ใช่ของ สนพ พรกมล ตรวจอักษรแบบไม่น่าไว้ใจค่ะ ขออ่านไปด้วย ลงไปด้วยจะดีกว่า ฮ่าๆๆ