[EXO SNSD] Marry Sad รักนั้นคือเธอ

ลำดับตอนที่ #7 : สิ่งที่สูญเสียไป

                    
ณ ทะเล
"เย้ๆ ถึงสักที" ทิฟฟานี่วิ่งลงจากรถไปที่ริมทะเลเธอยิ้มกว้าง วิ่งไป วิ่งมาแบบมีความสุข เซฮุนมองด้วยรอยยิ้ม
"ยัยตัวแสบ" เซฮุนพลางๆเบา ยูริเดินมา
"เซฮุนค่ะ" ยูริเดินมาจับแขนเซฮุนเขารีบจับมือเธอออก
"มี อะไร" 
"นึกถึงวันของเรานะค่ะ ตอนที่เราเรียนอยู่นอกเรา เคยบอกว่าจะไปเที่ยวทะเลด้วยกันแต่ก็ยังไม่ได้ไป ไว้วันหลังเรามาที่นี่สองคนเรานะค่ะ" ยูริยิ้ม
"คุณจะพูดทำไม มันเป็นอดีตไปแล้วและก็ไม่จำเป็นที่ผมต้องมากับคุณ" เซฮุนจะเดินหนีแต่ยูริพูดขึ้นทำให้เขาหยุด 
"เซฮุน ฉันรู้ที่คุณเฉยชาก็เพราะว่าคุณปิดบังความรู้สึกเอาไว้ ฉันรู้คุณยังรักฉันอยู่"
ยูริมองหน้าเซฮุน เขาสะแยะยิ้ม
"คุณจะมั่นใจมากไปนะ แต่หัวใจของผมมันไม่มีคำนั้นแล้วทางที่ดีเราต่างคนต่างอยู่เถอะ" เซฮุนวิ่งไปหาทิฟฟานี่ที่นั่งอยู่หาดทรายเขาแกล้งทิฟฟานี่ ยิ่งทำให้ยูริแค้นใจมากยิ่งขึ้นเธอกำมือแน่นแววตาที่แดงพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกดวงตาจ้องมองทั้งสองคน
"ฉันไม่เชื่อคุณหรอกเซฮุน ฉันจะไม่ยอมแพ้แกหรอกทิฟฟานี่!!!" 
- - - - - - - - - - - -
"นี่นายแกล้งฉันหรอ" เซฮุนเตะทรายใส่ทิฟฟานี่ที่นั่งอยู่
"เปล่า" เซฮุนพูดเสียงสูงและหัวเราะออกมา
"ไม่จริงนายแกล้งฉัน ได้" ทิฟฟานี่ลุกขึ้นเตะทรายใส่คืน เซฮุนรีบหันหลังเพราะกลัวเข้าตา เม็ดทรายกระเด็นติดเต็มหัวเซฮุน ทิฟฟานี่ยืนหัวเราะ
"ยัยตัวแสบ เอาคืนหรอ"
"เปล่า" ทิฟฟานี่พูดเลียนแบบเซฮุน เขาหน้าบึ้งใส่
"อ๋อ เดี๋ยวนี้กล้า ย้อนผู้ใหญ่หรอ ได้" เซฮุนเอามือช้อนตัวทิฟฟานี่อุ้มขึ้นเธอดิ้นไปมายิ่งทำให้เขารัดแน่นขึ้น
"ปล่อย ฉันนะไอ้..." เซฮุนทำตาดุใส่
"ไอ้ ไร" เซฮุนอุ้มทิฟฟานี่ ทำท่าจะหอมแก้มแต่ทิฟฟานี่หลบทำตาหลับปี๋
"เซฮุน ปล่อยฉันเถอะนะค่ะ น๊าๆ" ทิฟฟานี่พูดอ้อนๆ เซฮุนคิดหนัก
"ก็ได้ เห็นว่าเป็นผู้หญิงนะ" เซฮุนวางทิฟฟานี่ลง ทันที่เขากำลังปัดทรายที่ติดบนผมเขาอยู่ ทิฟฟานี่ผลักเซฮุนล้มลงที่น้ำ ทิฟฟานี่ยิ้มหัวเราะ
"แบร่ๆ ฮ่าๆ เป็นไงน้ำเย็นไหม" เซฮุนชี้หน้าทิฟฟานี่
"ยัยตัวแสบ เธอร้ายมากมาให้จับส่ะดีๆ"
"ไม่ย่ะ" ทิฟฟานี่วิ่งหนี เซฮุนวิ่งไล่ทั้งคู่ดูมีความสุข 

ตกเย็นก็มีปาร์ตี้ริมทะเลทั้งสองก็แกล้งกันไปมาจนในคนที่ร่วมในงานคิดว่าเป็นคู่รักกัน ยิ่งทำให้ยูริเจ็บใจมากยิ่งขึ้น รุ่งเช้าก็ต่างคนต่างกลับบ้าน
เซฮุนแอบได้เบอร์โทรทิฟฟานี่จากเพื่อนที่ไปอบรมด้วยกัน สองวันผ่านไปทุกคนต่างก็กำลังเตรียมงานแต่งงานของเซฮุนกับยุนอา

"พรุ่งนี้ก็วันแต่งงานเราแล้วผมตื่นเต้นจังเลย" ซูโฮนั่งจับมือยุนอา
"ยุนก็ตื่นเต้นเหมือนกันค่ะ" ซูโฮดึงมือยุนอา ให้มานั่งโซฟาข้างๆเขาพร้อมเอามือมากอดไว้ด้วยความรัก
"เราจะมีลูกกี่คนดีน๊า" ซูโฮพูด ยุนอายิ้มหัวเราะ
"พี่ซูโฮก็ ถามอะไรแบบนี้" ซูโฮจับหน้ายุนอา
"พี่สัญญานะ ว่าจะดูแลครอบครัวอย่างดีตราบเท่าชีวิตของพี่" ยุนอายิ้มจับมือซูโฮลงแล้วยิ้ม
"ค่ะ ยุนรักพี่ซูโฮนะค่ะ" ซูโฮยิ้ม
"นี่ยุนการ์ดที่ว่าจะเชิญคริสนะเอาไปให้หรือยัง" ซูโฮถาม
"อ๋อ ลืมเลยค่ะยุนว่าจะเอาไปให้ยุ่งๆอยู่เลยลืม เดี๋ยวเย็นนี้ยุนเอาไปให้ค่ะ" ยุนอาหยิบซองการ์ดงานแต่งงานออกจากกระเป๋า
"แต่เย็นนี้เราไปดูสถานที่กันนะ จะว่างหรอ" ซูโฮพูด ยุนอาเห็นด้วย
"แล้วทำไงดีเนี่ย" ขณะที่ทั้งสองคิดไคก็เปิดประตูเข้ามา
"ฝากพี่ก็ได้พี่รู้จักคู่หมั่นคริส ค่อยฝากไปให้ ยุนไปเตรียมงานเถอะพรุ่งนี้แล้วเดี๋ยวมันจะไม่ทันนะ" ยุนอายื่นซองการ์ดให้ไค
"ขอบคุณค่ะพี่ไค" ไคยิ้มอย่างมีแผน 
ไคกลับมาที่บ้านเขาหยิบซองการ์ดงานแต่งงานที่มี ชื่อเรียนเชิญคริสขึ้นมาดูแล้วยิ้ม
"ฉันไม่โง่เรียกแกมาหรอก ดูซิแกจะทำยังไงเมื่อไม่ได้รับเชิญ เจสผมไม่ยอมปล่อยคุณให้มันหรอก" ไคฉีกการ์ดที่ยุนอาฝากให้คริส แล้วโยนทิ้งลงถังขยะ ไคยิ้ม

ณ งานแต่งงาน
ท่ามกลางงานแต่งงานที่ปกคุมด้วยสีขาวและมีช่อดอกไม้มากมายหลากหลายชนิดถูกจัดเรียงวางอย่างสวยงาม มีเสียงดนตรีเล่นสดที่ฟังแล้วสบาย มีผู้คนมากหมายแต่งตัวดูดีพร้อมกับบ่าวสาวที่เด่นสวยหล่อในชุดสีขาวอย่างสวยงาม

"ยินดีด้วยนะจ๊ะ หนูยุนอาและพ่อซูโฮ" ทั้งสองก้มโค้งรับ
"ค่ะ/ครับ" 
"ขอบคุณป้ามากค่ะ ที่ให้เกียรติมาร่วมงานเชิญด้านในค่ะ" ยุนอาผายมือไปข้างในงานเป็นการเชิญเข้างาน
"เชิญครับ"
"จ้า" คุณป้าเดินเข้าไปในงาน ซูโฮหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับหน้าให้ยุนอาเธอยิ้มออกมา
"ยุนเหนื่อยมากไหม"
"ไม่เท่าไหร่ค่ะ พี่ซูโฮล่ะค่ะ"
"ไม่ครับ เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำให้นะ" ซูโฮเดินไปหยิบน้ำให้ยุนอา เหลือเพียงยุนอา อยู่ที่หน้าประตู คอยต้อนรับแขก ไม่นานก็มีรถคันหรูสีดำมาจอดที่หน้างานพร้อมผู้ชายที่ใส่สูทชุดสีดำล้วนใส่แว่นตาดำเดินลงมาจากรถ
"คริส" ยุนอายืนอยู่หน้างาน
"จำกันได้ด้วยหรอ นึกว่าคุณลืมผมส่ะอีก"
"ดีใจจังที่คุณมา" ยุนอายิ้ม แต่เขากลับทำหน้าเหมือนโกรธเธอ
"มาทั้งที่ไม่มีใครเชิญนี่นะ ยุนคุณคงรังเกียจผมมากสินะถึงได้ไม่บอกกันเลยสักคำ"
"ไม่จริง ฉันฝากพี่ชายไปให้คุณแล้วนะ คริสคุณไม่ได้หรอ" คริสจับแขนยุนอาอย่างแรง
"โอ๊ย คริสฉันเจ็บนะ" 
"ไม่จริง อ๋อหรือคุณรักมันก่อนที่จะมารักผม หึ ผู้หญิงมันก็เหมือนกันหมดจริงๆ"
"คริส คุณพูดอะไร ถึงฉันจะเคยรักคุณแต่ตอนที่ฉันคบคุณฉันไม่เคยมีใจให้ใครนะ" ยุนอาเริ่มร้องไห้ออกมา
"ไม่เชื่อ!!!" คริสตะคอก
"เพราะไม่ใช่ พ่อของคุณหรือค่ะที่ทำให้เราเลิกกัน" คริสเริ่มตาแดง
"ถ้าคุณรักผมจริงคงไม่ไหวหวั่นคำพูดง่ายๆอย่างนี้หรอก ผมจะพาคุณหนีเองผมรู้คุณไม่ได้รักมันจริง"
"ไม่!!! ฉันรักซูโฮ ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น"
"ไม่เชื่อ คุณต้องมากับผม มานี่!!!" คริสลากยุนอาขึ้นรถแต่เธอจะพยายามขัดขืน
"ปล่อยฉัน ฉันไม่ไป คริสขอร้องอย่าทำแบบนี้เลยให้เรื่องขอเรามันจบนะ" คริสไม่ฟังเสียง

ทันที่ซูโฮถือน้ำมาเห็นยุนอากำลังถูกขึ้นลากเขาตกใจถึงกับทิ้งแก้วน้ำทิ้งลงวิ่งเข้าไปช่วย ทุกคนในงานต่างหันไปดูอย่างงงว่าเกิดอะไรขึ้น

"ปล่อยยุนนะ"ซูโฮพูด คริสดันยุนอาขึ้นรถแล้วปิดประตูซึ่งล็อกไว้ คริสกำลังเดินขึ้นรถจะเปิดประตูอีกด้านหนึ่งแต่ซูโฮกระชากและต่อยหมัดเข้าที่หน้าคริส คริสเซล้มใส่รถ
"คริส นายหัดมีเหตุผลหน่อยสิ นี่มันเจ้าสาวฉัน แกก็มีเจ้าสาวแล้วเลิกยุ่งกับยุนอาส่ะ"
   
    ยุนอายังคงตีกระจกรถเพราะเปิดประตูไม่ได้ คริสได้ฟังยิ่งทำให้เขาโมโหต่อยซูโฮคืน จนเขาล้มลงพื้นเซฮุนได้ยินเสียงคนแตกตื่นก็วิ่งออกมาดูพร้อมกับแม่ของเขา เซฮุนตกใจที่ยุนอาอยู่ในรถของคริส คริสรีบเปิดประตูขับรถออกไป

"ยุนอา " ซูโฮรีบขอกุญแจรถเซฮุนที่จอดใกล้ๆ
"เซฮุน ขอกุญแจหน่อยเร็วๆสิ" ซูโฮตะโกนเพราะเขาเป็นห่วงยุนอา
"ฉันไปด้วย" เซฮุนล้วงกุญแจให้กำลังจะขึ้นรถพร้อมซูโฮแต่ต้องรีบลงมาเพราะแม่เขาเป็นลม
"คุณหญิงท่าน" ชายคนหนึ่งพูด
"คุณแม่" เซฮุนรีบลงไปอุ้มท่าน
"เซฮุน งั้นแกดูแลคุณแม่นะ ฉันไปก่อน"
เซฮุนพยักหน้า ซูโฮรีบขับรถไปตามอย่างรวดเร็ว แล้วเขาก็ขับเจอรถคริส
คริสพยายามเร่งเครื่อง
"คริส หยุดยุนขอร้อง" ยุนอาร้องไห้ออกมาอย่างรุนแรง คริสเริ่มสงสารและเริ่มเห็นว่ายุนอารักซูโฮจริง
"คุณรักมันไอ้หมอนั้นมากใช่ไหม" คริสถาม
"หือๆ...ใช่ฉันรักเขามาก เขาไม่เคยทำร้ายจิตใจฉัน ฉันสามารถตายแทนเขาได้ คริสขอร้องไปส่งฉันที่งานนะ" ยุนอาจับแขนคริสอย่างขอร้อง คริสเริ่มใจอ่อนในความรักของทั้งสอง เขามองที่กระจกรถเห็นรถซูโฮขับรถตามมา
"ได้ในเมื่อคุณหมดรักผมจริงๆ ผมก็จะปล่อยคุณไป เดี๋ยวผมจะไปส่งคุณก็ได้"
"ขอบคุณค่ะคริส" ทันทีที่คริสกำลังจะเลี้ยวก็มีมอเตอร์ไซต์ขับมาจ่อปืนจะยิงคริส แต่ยุนอาหันมองทัน
"คริส ระวัง!!!"

   คริสเห็นตกใจเขารีบหักรถหลบแต่ไม่ทันกระสุนยิ่งผ่านกระจกรถเฉี่ยวที่ต้นแขนคริส รถเสียหลัก ซูโฮที่เร่งเครื่องอย่างเร็วเห็นรถคริสขับเซไปเซมาเขาเบรกไม่ทันเพราะกลัวจะชน จนเกิดเสียหลักชนเข้ากับไหล่สะพานอย่างจัง จนรถคว่ำมีควันออกมา มอเตอร์ไซต์รีบขับหนี ทางด้านคริสก็ชนฟุตบากไม่แรงเท่าไหร่ คริสจับยุนอาที่หัวฟุบลงจับขึ้น

"ยุน คุณเป็นไรไหม" ยุนอาจับหัวอย่างมึน
"ไม่ค่ะ แล้วคุณล่ะ" คริสจับต้นแขนที่โดนกระซุนถากผ่านเข้าที่แขน
"ไม่มากหรอก เรารีบลงขอความช่วยเหลือ เผื่อพวกมันย้อนกลับมา" ทันที่ยุนอาลงจากรถต้องตกใจถึงกับร้องเสียดังที่เห็นรถซูโฮคว่ำ
"ซูโฮ!!!"
   เธอวิ่งไปทั้งล้มเข่าถลอกแต่ก็ลุกวิ่งต่อไปจนถึง ยุนอานั่งร้องไห้แต่เธอพยายามเปิดปนะตูแต่ไม่ออก
"ซูโฮ ฉันจะช่วยคุณ คุณเข้มแข็งไว้นะค่ะ หือๆๆ" คริสเห็นเขารีบวิ่งตามมา
     
     มีเพียงมือซูโฮที่ยื่นออกมาพร้อมกลับแหวนที่กลิ้งออกมา สภาพรถยังคว่ำ คริสช่วยดึงออกมา ยุนอาร้องโหออกมาเธากอดซูโฮ คริสทำได้แค่มอง

"พี่ซูโฮ ต้องเข้มแข็งนะค่ะยุนจะพาไปโรงพยาบาลเองค่ะ" ซูโฮยังลืมตาลอยๆ คริสเดินไปโทรตามโรงพยาบาล
"ยุน...พะพี่...ระรัก..ยุนนะ" สิ้นเสียงซูโฮเขาก็หลับตาลง ยุนอาร้องโหออกมา
"พี่ซูโฮ ยุนอารักพี่อย่าทิ้งยุนอาไปนะ พี่ซูโฮ!!!"

      ยุนอาร้องไห้ทั้งเขย่าซูโฮหัวใจของเธอจะสลายตามเมื่อคนที่เธอรักตายจากเธอไปทั้งที่เป็นวันแต่งงานของเขาทั้งสอง คริสนั่งลงร้องไห้เขารู้สึกผิดที่มีส่วนที่ทำให้ซูโฮต้องตาย ไม่นานรถพยาบาลก็มาพร้อมกับเซฮุน 

"แก ไอ้เลว"เซฮุนโกรธชกคริส เขาไม่ตอบโต้ใดๆเขาเงียบเซฮุนจะต่อยอีกแต่ บุรุษพยาบาลเข้ามาห้ามไว้ เซฮุนร้องไห้กอดยุนอาน้องสาว บุรุษพยาบาลพร้อมพยาบาลนำตัวซูโฮขึ้นรถพร้อมกับคริสที่จะไปทำแผลที่โรงพยาบาล เซฮุน กับยุนอาขับรถตามรถโรงพยาบาลไป

"ฉันขอโทษ"
      คริสที่นั่งรถพยาบาลมองซูโฮร่างที่หมดลมหายใจแล้ว เขายิ่งรู้สึกผิดที่ต้องทำให้ทุกคนเสียใจ ในใจเขาคิดใครกันที่จะทำร้ายเขานี่เป็นครั้งที่สองแล้วนะใครกัน