สาวน้อยผู้วิเศษ กับ เจ้าชายมหาเวทย์

ลำดับตอนที่ #1 : กลุ่มคนชุดดำ : Rewrite 1

   ณ เมืองลูมิการ์ท

   มีหญิงสาวผู้หนึ่งซึ่งมีนัยน์ตาสีฟ้าสดใส และมีไรผมสีน้ำตาลอ่อน เธอมีอายุเพียง 18 ปี หญิงสาวผู้นี้มีชื่อว่า " พอลโลนีก้า " ครอบครัวของเธอเป็นครอบครัวเล็กๆที่มีฐานะปานกลาง เมื่อเธอยังเด็ก เธอเป็นเพียงแค่เด็กธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น แต่ ณ ตอนนี้ เธอได้เจอกับเหตุการณ์แปลกๆ เธอเริ่มมีความสามารถพิเศษที่แตกต่างจากคนอื่นๆทั่วไป เธอสามารถรู้อนาคต หรืออ่านใจคนได้ แล้วความสามารถพิเศษอื่นๆก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นและกล้าแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ

   "นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมข้าถึงมีพลังวิเศษได้ ทั้งๆที่พ่อและแม่ก็เป็นเพียงแค่คนธรรมดาเหมือนคนอื่นๆทั่วไป" "ข้าจะไม่ใช่พลังพวกนี้จนกว่าจะถึงเวลาคับขันเท่านั้น" พอลโลนีก้าพูดกับตัวเองเพียงลำพังในห้องนอนของเธอ 
   
   เธอสงสัยมากว่ามันเป็นเพราะอะไร แต่ที่แน่ๆ เธอจะไม่ใช้พลังจนกว่าจะถึงยามคับขันเท่านั้น

   เวลาผ่านไปเพียงแค่เดือนเดียว ก็มีคนแปลกหน้าจำนวนหนึ่งเข้ามาในเมืองของเธอ เธอรู้สึกได้ว่าคนพวกนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน คนแปลกหน้าพวกนี้ใส่ชุดคลุมสีดำมีทั้งหญิงและชาย ทุกคนล้วนมีนัยน์ตาสีแดงก่ำดั่งสีของโลหิต พอลโลนีก้าเกือบจะเผลอใช้ความสามารถพิเศษในการอ่านใจของคนแล้ว แต่ดีที่เธอยังจำคำปฏิญาณของเธอได้ เธอคิดว่านี่มันเป็นเรื่องสำคัญเหมือนกันที่จะรู้ว่าคนพวกนี้เป็นใครแล้วคิดที่จะทำอะไร เพื่อป้องกันเมืองของเธอเอาไว้ เธอจึงตัดสินใจใช้ความสามารถพิเศษทันที

   เธอได้ยินเสียงจากชายคนหนึ่งในกลุ่มนั้นบอกว่า "ภาระกิจของเราจะสำเร็จหรือเปล่านะ ไม่รู้ว่าเมืองนี้จะมีผู้วิเศษตามที่ท่านลอร์ดลาเฟลอร์สันบอกหรือเปล่า ถ้าไม่เจอจะทำยังไงดี" เมื่อฟังเสร็จเธอก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ 

   "ลอร์ดลาเฟลอร์สัน" เธอพูดออกมาอย่างแผ่วเบา คนในเมืองนี้รู้กันดีว่า ลอร์ดลาเฟลอร์สันนั้นเป็นนักเวทที่แกร่งกล้าและเป็นคนโปรดขององค์อมีเลียสซึ่งเป็นพระราชินีแห่งเมืองอิสลู้ด

   "ส่งลูกน้องเดินทางมาไกลถึงที่นี่เลยหรือเนี่ย" เธอพูดอย่างประหลาดใจมากที่ลาเฟลอร์สันส่งลูกน้องข้ามเขาข้ามทะเลเพื่อมาหาตัวผู้วิเศษ

   ผู้นำในกลุ่มป่าวประกาศอย่างเสียงดังว่า "ข้าจะเข้าไปดูบ้านของทุกๆคน นี่เป็นคำสั่ง ใครขัดขืนจะถูกจับตัวไปยังคุกหลวง" พูดจบ ลูกน้องก็ออกค้นบ้านแต่ละหลัง ไม่มีใครกล้าขัดขืน พอลโลนีก้ารู้ดีว่าทุกคนนั้นต่างสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น พอลโลนีก้าจึงเข้าไปถามผู้นำโดยไม่ฟังเสียงของพ่อแม่ที่ห้ามปรามเลยแม้แต่น้อย

   "ท่านมาที่นี่เพื่อเหตุใดกัน ทำไมต้องออกค้นบ้านของทุกๆคนด้วย" เธอมีสีหน้าที่จริงจังมาก

   "ข้ามาที่นี่เพื่อมาตามหาคน" ผู้นำกลุ่มตอบกลับอย่างเฉยเมย

   "เพราะเหตุใดกันถึงมาตามหาคนที่นี่ การที่จะมาที่นี่ได้นั้นไม่ใช่ง่ายๆเลยนะท่านต้องเดินทางยาวไกลมาก" พอลโลนีก้าถามดักเพื่อเค้นหาคำตอบจากชายผู้นี้

   ชายผู้นี้นิ่งเงียบไปสักครู่แล้วก็ตอบว่า "เจ้าไม่ต้องรู้อะไรมากหรอกนะ แล้วจะหาว่าข้าไม่เตือนไม่ได้นะ สาวน้อย ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า" พอลโลนีก้าโกรธสุดขีด ไม่เคยมีใครเรียกเธออย่างนี้มาก่อนในชีวิต แต่ถึงอย่างไรเธอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี 

   เมื่อบ้านของเธอถูกตรวจเสร็จ เธอก็รีบเข้าบ้านไปนั่งคิดหาวิธีที่จะทดสอบว่าคนพวกนี้ดูผู้วิเศษออกหรือไม่ ในที่สุดเธอก็ยอมเสี่ยง

   เธอจึงใช้พลังที่มีอยู่แกล้งกลุ่มคนเหล่านั้นโดยการที่เธอเรียกฝูงผึ้งมาอย่างมากมาย เพื่อรายล้อมกลุ่มคนพวกนั้นเอาไว้ และเธอก็เรียกตัว มักกี้ สัตว์เลื้อยคลานชนิดหนึ่งที่น่าเกลียดน่ากลัว อาศัยอยู่ใต้ดิน ค่อนข้างหายาก เมื่อฟันลำตัวขาด 2 ท่อนมันจะมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นเหมือนกับการแบ่งเซลล์เลยทีเดียว เมื่อกลุ่มคนพวกนั้นเห็นก็ตกใจกันยกใหญ่ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ข้างหน้าก็ผึ้งข้างล่างก็มักกี้ ทุกคนตัดสินใจพากันวิ่งเป็นป่าราบหนีหายกันไปหมด พอลโรนีก้าเห็นอย่างนั้นก็ถึงกับปล่อยฮา ประชาชนที่เห็นเหตุการณ์ก็พากันขำในท่าวิ่งของคนกลุ่มนั้นเป็นอย่างมาก

   เมื่อเหตุการณ์นั้นผ่านพ้นไป เธอก็นึกถึงประเด็นสำคัญทันที ว่าเธอมีอีกสาเหตุหนึ่งที่จำเป็นคือ เธอต้องการที่จะพิสูจน์ว่ากลุ่มคนพวกนี้ดูผู้วิเศษออกหรือไม่ แต่โชคยังเข้าข้างพอลโลนีก้า เธอจึงรอดตัวไปจากเหตุการณ์ครั้งนี้ เพราะคนพวกนั้นรู้เพียงแค่ว่าเป็นการโดนแกล้งด้วยพลังวิเศษ แต่ไม่รู้ว่ามาจากใคร พอลโรนีก้าโล่งอกที่คนกลุ่มนี้ไม่รู้ และที่แน่ๆคนกลุ่มนี้คงจะอยู่ที่เมืองลูมิการ์ทไปอีกนานเลยทีเดียว