สาวน้อยผู้วิเศษ กับ เจ้าชายมหาเวทย์

ลำดับตอนที่ #3 : โดนจับซะแล้ว

   วันหยุดสุดสัปดาห์

   วันนี้เป็นวันที่อากาศแจ่มใสมีสายลมพัดผ่านเพื่อให้ความสดชื่นอยู่ตลอดเวลา ในวันนี้พอลโรนีก้าไม่อยู่บ้านตั้งแต่เช้าแล้วเพราะเธอขออนุญาตพ่อและแม่ของเธอไปเที่ยวเล่นกับกาเว่นและเพื่อนคนอื่นๆของเธอในวันหยุดสุดสัปดาห์ เธอเที่ยวเล่นอย่างสนุกสนานจนตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว เห็นดังนั้นทุกคนจึงแยกย้ายกันกลับบ้านเพื่อหาอะไรใส่ท้องแล้วนัดกันออกมาอีกครั้ง

   "แม่คะ มีอะไรทานบ้างคะ" เมื่อเธอมาถึงก็รีบถามหาอาหารทันที

   "อยู่บนโต๊ะจะลูก" แม่ของเธอกล่าวตอบ

   "ค่ะแม่" พูดจบเธอก็เดินมาที่โต๊ะอาหารแล้วทานอาหารที่อยู่บนโต๊ะจนเกือบหมด เธอคิดในใจว่า 'วันนี้เป็นวันที่มีความสุขที่สุดเลยทีเดียว'

   เธอชอบอาหารที่แม่ทำมากถึงแม้ว่าเธอจะทำอาหารเป็นก็ตามที เมื่อเธอทานอาหารเสร็จก็จะบ่ายโมงแล้ว เธอล้างจานชามที่ทานเสร็จจนสะอาดสะอ้าน หลังจากนั้นเธอก็ขอแม่ไปเที่ยวเล่นต่อ 

   "ไปแล้วนะคะ" เธอพูดขึ้นให้แม่ของเธอได้รับรู้

   ขณะที่เปิดประตูออกไปนั่นเอง เธอก็ต้องตกใจเมื่อเห็นกลุ่มคนชุดดำกำลังยืนอยู่ที่หน้าประตูบ้านของเธอ 

   "เจ้านี่เองที่เป็นผู้วิเศษ" หัวหน้ากลุ่มพูดขึ้น

   คำพูดประโยคนี้ทำให้เธอถึงกับหน้าซีดเซียว โลกทั้งใบของเธอที่แสนงดงามเหมือนกำลังจะดับสูญภายในภายในช่วงพริบตา

    "ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าผู้วิเศษจะกลายเป็นหญิงไปได้" หญิงคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้น

   คนที่อยู่ในเหตุการณ์รวมทั้งพ่อแม่ของเธอที่ได้ยินถึงกับอ้าปากข้าง พวกเขาไม่นึกเลยว่าพอลโรนีก้าที่เป็นเด็กวัย 18 ปีจะมีพลังวิเศษได้

   "ลูก! ลูกเป็นผู้วิเศษหรือนี่" "ทำไม! ทำไมเจ้าไม่บอกแม่" แม่ของเธอพูดพลางร่ำไห้ด้วยความเสียใจ

   "เลิกพล่ามกันได้แล้ว เจ้ามากับข้าเดี๋ยวนี้" หัวหน้ากลุ่มพูดขึ้นพลางลากเธอออกมาจากบ้าน

   เธอสะบัดแขนออกอย่างแรงแล้วพูดว่า "แล้วเจ้าจะแน่ใจได้ยังไงล่ะ ว่าข้าเป็นผู้วิเศษจริงๆ"

   "ก็ข้ามีพยานยังไงล่ะ ซันเนอร์!" เขาพูดและเรียกชื่อคนๆหนึ่งให้ออกมา

   "ซันเนอร์" เธออุทานออกมา (ซันเนอร์เป็นเพื่อนต่างห้องของเธอที่ผ่านมาได้ยิน)

   "เอ่อ... คือ ข้าขอโทษ ข้าแค่ต้องการให้คนพวกนี้ออกไปจากเมืองของเราก็เท่านั้นเอง"ซันเนอร์พูดขอโทษและอธิบายเหตุผล

   "อืม ข้าเข้าใจในความรู้สึกของเจ้าดี ถ้าเป็นข้า ข้าก็คงทำแบบเจ้าเช่นกัน ไม่มีใครหรอกที่อยากให้คนพวกนี้อยู่ที่นี่" เธอพูดอย่างเข้าใจและให้อภัยซันเนอร์

   "พ่อ แม่ ทุกๆคน ข้าไปก่อนนะ ไม่ต้องห่วงข้าหรอก ข้าจะต้องปลอดภัย" เธอพูดทั้งน้ำตา แล้วเดินจากไปพร้อมกับกลุ่มคนชุดดำ

   กลุ่มคนชุดดำนั้นระวังพอลโรนีก้าเป็นอย่างมากเพราะกลัวว่าเธอจะหนีไป เธอเดินทางไกลมากกว่าจะไปถึงอิสลู้ดเวลาก็ผ่านไป 7 วัน 7 คืนแล้ว เธอเหนื่อยมากกับการเดินทางครั้งนี้ ก่อนจะถึงวังเธอก็หมดสติล้มลงกับพื้น เธอสลบไป 3 วัน 3 คืน ลาเฟลอร์สันเอาหมอหลวงมาดูแลเธอเป็นอย่างดีแต่เธอก็ยังไม่ฟื้น