คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : เล่ห์กลสตรี
บรรยาาศภายในานมบุปผา่อยๆ ึัึ้นเมื่อบรราุหนูาระูลุนนาและหบี่าทยอยเ้ามายัสถานที่ัาน
ภายในอุทยานหลว อไม้นานาพันธุ์เบ่บานสะพรั่สร้าวามสื่นให้ับผู้มาเยือน เสียน้ำไหลรินาภูเาำลอไหลเรื่อยลสู่สระน้ำที่มีเหลียนฮวาู่อแ่ัน ปลาหลี่แหวว่ายอวสีสันามให้ผู้มามูอย่าอวโอ่
โ๊ะรับรอถูัเรียอยู่ามศาลารอบสระน้ำสามารถมอเห็นเวทีัแสและสามารถมเหลียนฮวาในสระไ้อี้วย
เสียเรื่อนรีัลอเบาๆ บรรเล้วยนันรีฝีมือีาวัหลว ยิ่ทำให้านเลี้ยยามนี้ามราวับานเลี้ยในสวนสวรร์
อวิ๋นิหลานนั่มอบรรยาาศรอบ้าและผู้นเินไปมาภายในานอย่าเพลิเพลิน นาำลัิถึานเลี้ยในยุปัุบัน ที่ัในโรแรมหรูหรา ไฟแสสีพราวพร่า เสียนรีับล่อม อาหารเลิศรสภายในาน อวิ๋นิหลานิถึยามนาเป็นหลินหรยิ่นั
เิเหม่ยหลินั่สนทนาับฮูหยินวนุนนาที่แวะเวียนเ้ามาทัทายเป็นระยะ อวิ๋นเสวี่ยับินู่ฮวาุยันเบาๆ มีบารั้ที่ำเลือมออวิ๋นิหลานอยู่บ้า
เสียัแหลมเล็อันทีประาศ ทำให้ทุนในานเียบลทันที
"ฮอเฮาเส็!"
บรราสรีทั้หลาย่าลุึ้นยืนและุเ่าลแสวามเารพ
ฮอเฮาทรปราพระวรายภายใ้เรื่อทรามสีทอประับปิ่นหยาว ูุ้ยเฟยามเส็เีย้า้วยรอยยิ้มาม
ทั้สอพระอ์ส่าามและทรอำนาอย่าัเน เมื่อเส็เ้ามายัานเลี้ย พระเนรอฮอเฮามอสำรวบรราผู้เ้าร่วมาน้วยวามส่าาม ะทีูุ่้ยเฟยยิ้มอ่อนและล่าวำทัทายเบาๆ ับฮูหยินบานที่นาุ้นเย
"ทุนลุึ้นไ้" ฮอเฮารัส้วยเสียอ่อนโยน
เมื่อบรราสรีลุึ้นาารถวายำนับ านเลี้ย็เริ่ม้นึ้นอย่าเป็นทาาร นาำนัลเินมาเสิร์ฟาและนมให้ับผู้เ้าร่วมาน
ฮอเฮาและูุ้ยเฟยทรประทับที่ำแหน่ประธานอาน โยมีเหล่าสนมที่มีำแหน่รอลไปนั่เรียรายามลำับถัมา
บรรยาาศผ่อนลายลอีรั้ เสียนรีเริ่มัึ้น บรราผู้เ้าร่วมานิบาและเริ่มสนทนาันเบาๆ
ในส่วนอเวทีารแส็เริ่มารแสึ้น
เหล่านาระบำสวมุผ้าโปร่บาเบาหลาสีสัน เลื่อนไหวพลิ้วไหว ราวับอไม้ที่ลอยละลิ่วไปามสายลม
พวนาสวมปิ่นเินเป็นประายล้อแสแเป็นประายวิบวับเมื่อเลื่อนไหวร่ายรำ้วยลีลาอ่อน้อย ลอ้วยนรีบรรเลเบาๆ
ารแสเปิ้วย ระบำอไม้บาน ึ่เป็นท่วทำนอ้าๆ าม แ่แฝ้วยวามทรพลั เหล่านาระบำเริ่ม้วยารหมุนัวอย่าส่าาม ปลายผ้าลุมยาวพริ้วไปามแรเหวี่ย ูแนึ้นราวับอไม้ที่ำลัเบ่บานรับแสะวัน ารร่ายรำอพวนาประสานันอย่าไร้ที่ิ ท่วท่าละเมียละไมและอ่อน้อยุั่บุปผาที่ำลัเริระบำลาลานว้า
เมื่อนรีเร่ัหวะึ้น เสียลอเบาๆ ามมา ท่าเ้นอพวนา็เปลี่ยนไปเป็นารระทบระแทย่ำเท้าเบาๆ พร้อมับารสะบัแนอย่าสวยาม ัหวะที่เ้ม้นมาึ้นสร้าวามื่นาื่นใให้ับผู้ม เสียพัที่พวนาถืออยู่ในมือระทบันเมื่อพวนาหมุนัวเ้าหาัน ยับไปามทำนอเพลที่สอประสานับท่วท่าอย่าสวยาม
ารแสบลท่ามลาเสียปรบมืออบรราผู้ม นาระบำถวายำนับไปทาฮอเฮาอย่านอบน้อม่อนเินลาเวทีไป ถัานั้น็มีารแสานัแสึ้นแสเป็นระยะ และมีารแสวามสามารถอเหล่าบุรีและหลานสาวอุนนาและหีที่เ้าร่วมานเป็นระยะ
ินูฮวาหันไประิบับอวิ๋นเสวี่ย สายาอทัู้่เหลือบมอไปที่อวิ๋นิหลานที่นั่ิบน้ำามารแสเียบๆในที่นั่อน อวิ๋นเสวี่ยยิ้มอย่ามีเลศนัย
"เ้าว่าุหนูรอะมีวามสามารถอะไรให้แสหรือไม่?" ินูฮวาล่าวเบาๆ
อวิ๋นเสวี่ยยิ้มหยันล่าว "นาเป็นบุรสาวที่รัยิ่อบิา้า ลอมานาถูประบประหมเสียยิ่ว่าอะไร ที่ผ่านมานาเ็บัวอยู่แ่ในเรือน ้าไม่เยเห็นท่านพ่อเ้มวเรื่อเล่าเรียนอนาเลย ไม่้อาเา็รู้แล้วว่านา้อไม่มีวามสามารถใมาแสแน่นอน"
ินูฮวาหัวเราะเบาๆ ่อนที่นาะหันไปล่าวับผู้นรอบ้าเสียัึ้นเพื่อให้ไ้ยินัเน "้าเห็นว่าานอันทรเียริเ่นนี้วรอใหุ้หนูรออวิ๋นแสวามสามรถให้พวเราไ้มสัเล็น้อยริมั้ยเ้าะ"
บรราสรีในาน่าหันมามอินูฮวาและเริ่มพูุยเห็น้วย นาึหันไปล่าวับอวิ๋นเสวี่ย้วยน้ำเสียที่ัพอให้นทั้หลายไ้ยิน
"ุหนูรออวิ๋นเสวี่ย ท่าน็แสวามสามารถให้พวเราไ้ื่นมสัหน่อยเถิ"
อวิ๋นเสวี่ยยิ้มอย่าาม แสร้ล่าวถ่อมนและปรายาไปทาอวิ๋นิหลาน "้ามีวามสามารถเพียเล็น้อย เป็นที่บันับทุท่านแล้ว แ่พี่หิให่อ้าเป็นผู้มีวามสามารถมาว่า้า พี่หิให่ย่อมเป็นนที่เหมาะสมว่าในารแสในวันนี้อย่ายิ่เ้า่ะ"
สายาหลายู่หันไปมออวิ๋นิหลานที่นั่อยู่ที่ที่นั่อนเอ สายาหลายู่มอมาอย่าประเมินบ้า อยารู้อยาเห็น และสาแ่ใ
อวิ๋นิหลานรู้สึถึสายาอทุนที่มอมา นาถอนหายใในใ พลาิอย่าุ่นเือ 'พวนี้อีแล้ว ะบัับให้้าทำอะไรันอีนะ? ้าะเป็นพวปั้นหน้ายิ้มแล้วีบพู่ันวาภาพ็ไม่ใ่ทาเสียหน่อย'
้าวฮอเฮาำลัสนทนาับูุ้ยเฟยและมารแสอยู่ ทรรู้สึถึวามเลื่อนไหวผิปิทา้านนี้ ึทรเรียันทีประำพระอ์มาสอบถาม
เมื่อทรทราบเรื่อราว็พยัพระพัร์ ทอพระเนรมายัอวิ๋นิหลาน สายพระเนรมีร่อรอยประเมินแวบผ่าน แล้วรัสเรียอวิ๋นิหลานให้ออมายัหน้าที่ประทับอพระอ์
"ุหนูอวิ๋นิหลาน เ้าออมารหน้าเปิ่น"
อวิ๋นิหลานรู้สึว่าหัวใเ้นแรเล็น้อย แม้ะเป็นผู้หิที่ใล้าและเ้มแ็ แ่ารถูฮอเฮาทรเรียโยรเ่นนี้็ทำให้นาอไม่ไ้ที่ะรู้สึัวล
อวิ๋นิหลาน ้าวออมารหน้าพระที่นั่ถวายำนับแล้ว้มหน้ารอฟัว่าฮอเฮาทรเรียนามาเพื่อรัสอะไร
"เปิ่นไ้ยินว่าเ้าะทำารแสในานนี้ เ้าะแสสิ่ใให้เปิ่นไ้มเล่า"ฮอเฮารัส้วยสุรเสียอ่อนโยน
อวิ๋นิหลานเยหน้าึ้นเล็น้อย สบสายพระเนรฮอเฮาและิในใ ‘ ้าไม่เยิะแสอะไรทั้นั้นแหล่ะ มันเลี่ยไม่ไ้มั้ยเล่า’
นารวบรวมสิ แล้วทูลอบอย่าสุภาพ "ทูลฮอเฮาหม่อมันไม่ำนาในเรื่อร่ายรำหรือนรีเ่นบุรสาวุนนาท่านอื่น แ่หม่อมันมีฝีมือารแสเล็น้อย หม่อมันออนุาิแสารร่ายรำระบี่ถวายให้ฮอเฮาทอพระเนรเพะ"
ำอบออวิ๋นิหลานทำให้ฮอเฮา พระสนมเฟย และเหล่าแผู้ร่วมานฟัอย่าประหลาใ ระบี่เป็นทัษะที่ไม่่อยมีสรีในห้อหอวนใฝึปรือ อย่าว่าแ่นำมาแสในานเลี้ยในพระราวัเลย
ฮอเฮาทรแย้มสรวลว้าึ้นเล็น้อย่อนะรัส "น่าสนใทีเียว เ่นนั้น้าะรอมฝีมืออเ้า"
"เพะ" อวิ๋นิหลาน้อมัวลอีรั้ ่อนที่ะถอยลับไปเรียมัวสำหรับารแส
ความคิดเห็น