ก็อยากให้อยู่ที่เราสองคน...

ลำดับตอนที่ #2 : ค่ำคืนอันยาวนาน

เสียงเพลงจังหวะน่าเต้นตามผ่านไปเพลงแล้วเพลงเล่า เช่นเดียวกับจำนวนเหล้าที่ผ่านปากของผมไป
คืนนี้ผมดื่มหนักจริงๆครับ อันที่จริงก็ไม่ได้ดื่มเยอะมาก แต่เป็นเพราะผมดื่มไม่เก่งอยู่แล้ว ปกติ 2-3 แก้วก็เบอลๆแล้ว
แล้วนี่ยิ่งไม่ได้ดื่มมาเกือบ 3 เดือน อาการเมาเลยมาทักทายไวกว่าปกติ ผมเลยออกสเต็ปไปไม่น้อย

ผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ แต่ตอนนี้เพื่อนผมอีกคนก็มาถึงร้านแล้ว เรา 3 คนสนุกกันมากครับคืนนี้

"กูไปห้องน้ำก่อนนะ" ผมพูด เสียงก็เริ่มอ้อแอ้เต็มที่
"เอออออ" เจ้าของเสียงคนเดิม คำพูดคำเดิม แต่อาการเปลี่ยนไป เวลาเพื่อนภูมิของผมเมา แด็นเซอร์ที่ว่าแน่ๆยังต้องอาย (อายแทนมันนะครับ แฮะๆ)
เป็นปกติของผมอยูแล้วที่เวลาเมาผมจะปวดเบาบ่อยมากๆ เลยต้องไปเข้าห้องน้ำบ่อยๆ เป็นที่รู้กันของเพื่อนๆไปแล้วครับ

หลังจากผมไปทำธุระตามปกติเสร็จเรียบร้อย ผมกำลังเดินกลับโต๊ะเพื่อไปสนุกต่อ บรรดาเกย์น้อยใหญ่กำลังเมาได้ที่ บวกกับเสียงเพลงจังหวะสนุกๆด้วยแล้ว ทุกคนกำลงสนุกกันอย่างเต็มที่แน่นอน
ผมเดินเกือบจะถึงโต๊ะอยุ่แล้ว แต่แล้วก็มีคนมาดึงมือผมไว้

"เอ้ยยย !!!" ผมตกใจเล็กน้อย ใครเนี่ย??? ผมหันไปมอง ด้วยอาการเมาทำไห้ผมจำหน้านั้นได้ช้ากว่าปกติ
"น้องปอ เจ้บุ๋มเรียก" อ่า... คนนี้ผมรู้จัก เจ้เป็ดสุดสวยของผม
"หวาดดีครับเจ้เป็ด สวยขึ้นอีกแล้วนะคร๊าบ" ผมชมแกมือก็จับแกไปด้วย เดี๋ยวล้ม แฮะๆ
"ย่ะ มานี่เลยมา เจ้บุ๋มเรียกแก" แกพูดพลาง ลากผมไปพลาง ไม่เห็นใจคนเมาเลยนะเจ้ T.T
"หวัดดีครับเจ้บุ๋ม" ผมยกมือไหว้เกย์ตัวสูงที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี เจ้บุ๋มนั่นเอง แกเป็นรุ่นพี่ของเพื่อนผมอีกทีนึงน่ะครับ
"จ้า ไม่มามักทายเจ้เลยนะ โต๊ะก็อยู่ห่างกันแค่นี้" ผมยังไม่ทันตั้งสติ เจ้แกก็ใส่ผมมาก่อน 1 ดอกแล้ว
"อ่า โทดทีเจ้ ไม่เห็นจริงๆ คนเยอะขนาดนี้อ่ะ" ผมก็แก้ตัวไปเรื่อย อันที่จริงก็ไม่เห็นจริงๆแหละครับ คนมันเยอะจริงๆนินา...
"มาๆ เจ้กอดทีนึง" ..... ยังไม่ทันได้ตัดสินใจด้วยตัวเอง ผมก็โดนกอดไปอีก 1 ดอก -  -"
"แฮะๆ เจ้ ผมกลับโต๊ะก่อนนะครับ มานานละ เดี๋ยวเพื่อนเป็นห่วง"... ใครห่วงมึงงะ....
"เดี๋ยวๆ ปอ อ่ะ กินนี่ก่อนนะ" เจ้แกพูดขณะมือก็รินเหล้าเพียวๆไห้ผม
"......" กูว่าแล้ว มาโต๊ะเจ้แกทีไร ผมโดนช็อตทุกทีสิครับ
ผมก็ได้มือมองเหล้าในมือเจ้แก ในใจก็ได้แต่คิดว่า ถ้าแดรกเข้าไปนี่ ผมคงยืนไม่อยู่แน่ๆ แค่นี้ก็จะตายแล้วอ่ะ ผมภาวนาให้ไอ้คนข้างๆมันเต้นมาชนเจ้แกแล้วเหล้าหกๆไปซะ ความซวยจะได้ไม่ตกอยู่ที่ผม แต่ก็นะครับ ได้แค่คิด....
"ปอ กิน!" เสียงเรียกชื่อผมนั้นช่างอ่อนหวาน แต่คำว่ากิน เจ้แกเล่นเน้นเสียงหนักจนผมสะดุ้ง ไม่รู้กลัวผมไม่กิน หรือกลัวผมไม่ได้ยินกันแน่ะ
เฮ้อ..... เอาวะ ผมคิดได้แค่นั้น พร้อมหยิบแก้วมาจากมือแก กระดกทีเดียว หมดแก้ว!!!เย้ๆๆๆๆๆ... จะเย้ทำไมวะ....
"ดีมากจ้าปอ" เจ้แกชมผม ผมหันไปมองเจ้เป็ดตัวต้นเหตุ(หรือป่าว)หายไปไหนแล้วฟระ!!
"อ่า.. เจ้ ผมกลับโต๊ะนะครับ" +.+
"จ้า แล้วไงมาอีกนะ" เจ้แกบอกผม ปากก็ยิ้มไปพลาง
"คราบ" ผมตอบแกไป พร้อมเดินเบียดผู้คนกลับโต๊ะที่ไม่ห่างจากโต๊ะเจ้แกมากนัก

เสียงเพลงยังคงดังอย่างต่อเนื่อง คนขึ้นไปเต้นบนเวทีก็แน่นไปหมดแล้ว มันหมายถึงทุกคนคงเมากันเต็มที่แล้วแหละมั้งครับ
ส่วนผมเหรอ เมาแอ๋ แทบไม่รู้ตัวครับ เหอะๆๆๆ

ขณะที่ผมยืนพิจารณาก้อนน้ำแข็งในแก้วเหล้าของผมอยู่นั่นเอง
"น้องๆแก้วอยู่ไหนจ๊ะ" เสียงที่ผมไม่คุ้นเคยดังอยู่ข้างๆหูผม
"ครับ" ผมหันตามเสียง ใครฟระ ไม่คุ้นเลย
"ชนแก้วกันนะจ๊ะ" กระเทยแต่งหญิงยังรบเร้าผม(ตอนแรกคิดว่าเป็นผู้หญิงจริงๆ ผมมารู้ตอนหลังว่าเจ้ก็เปนกระเทย)
"ครับๆ" ผมยกแก้วชนกันแก พร้อมดื่มไปอีกอึก เจ้แกยิ้มร่าให้ผม ผมก็ยิ้มตอบแกไป
"เพื่อนพี่ชมว่าเราน่ารักน่ะ คนนั้นน่ะ ที่ใส่หมวก" เจ้แกบอกผมพรางชี้นิ้วไปที่เพื่อนเค้าที่อยู่โต๊ะติดกับผม เกย์มาดแมนตัวสูงใหญ่ ใส่หมวก ดูดีไม่เบาเลยทีเดียว เค้ายิ้มให้ผมเล็กน้อย (เล็กน้อยจริงๆนะครับ ถ้าผมไม่เมาจนจำผิด) ผมก็ยิ้มให้เค้าไปเช่นกัน ตามมารยาท
"อิอิ ชนแก้วกันอีกทีนะ" แน่ะ ชนอีกละ แก้วจะแตกอยู่แล้วคร๊าบ ผมชนแก้วกับเจ้แกอีกที พร้อมดื่มไปอีกอึกตามระเบียบ แต่ อ๊ะ!!! ผมเพิ่งเห็นแก้วเจ้แก น้ำเปล่านี่หว่า -*- โหทำกันได้นะเจ้ แง่ง>.<

ผมยังคงวิ่งเข้าห้องน้ำอีกหลายรอบ เพราะอั้นไม่ไหวจริงๆครับ เวลาแห่งความสนุกผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ ยิ่งช่วงนั้นด้วยแล้ว ผับกว่าจะปิดก็นู้นแหละครับ ตี 3 ตี 4  เที่ยวกันลืมกลับบ้านไปเลย

ผมกำลังยืนฮัมเพลงไปพลาง ดูคนเต้นไปพลาง เพราะตัวเองเต้นไม่ไหวแล้วอ่ะ แฮะๆ อยู่ๆภูมิก็เดินมาข้างๆผมพร้อมกระซิบข้างๆหู

"มึง มีคนอยากได้เบอร์มึงอ่ะ" มันบอกพลางชี้นิ้วไปที่โต๊ะข้างๆ
อ่า ผมคิดในใจ คนใส่หมวกเหรอฟระ กูไม่เอานะ กูไม่ใช่รับนะเว้ย
บางคนคิดว่าผมเป็นรับน่ะครับ เพราะเพื่อนผมส่วนไหญ่จะออกสาวๆหน่อย แต่บางคนก็คิดว่าผมกับเพื่อนเป็นแฟนกัน เหอะๆนานาจิตตังนะครับ ^^"

"พี่เสื้อส้มน่ะมึง" เพื่อนผมชี้แจงต่อ
หือ พี่ที่ใส่หมวกไม่ได้ใส่เสื้อสีส้มนิหว่า ผมหันไปมองอีกรอบเพื่อความแน่ใจ กลับกลายเป็นพี่อีกคน คนนี้ตัวเล็กๆ น่ารักเลยทีเดียว ใส่เสื้อสีส้ม ยืนมองมาทางผม ผมมองไปสบตากับเค้าพอดี  เค้ายิ้มไห้ผมเล็กน้อย ผมก็ยิ้มตอบไปตามระเบียบ
"เอออ" ผมตอบเพื่อนไปแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจพี่เสื้อส้มเท่าไร เพราะถ้าเค้าอยากได้เบอร์ผมจริง เค้าก็กล้ามาขอผมเอง
นี่คือคติของผมน่ะครับ ถ้ากล้าก็เข้ามา แฮะๆ เพราะผมไม่กล้าเข้าไป T__T

ผมกำลังเพลินกับการดูเพื่อนๆออกสเต็ปอยู่ดีๆ พี่สื้อส้มมายืนข้างๆผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ผมกับเค้าชนแก้วกัน เป็นการทักทายตามปกติของคนเที่ยวอยู่แล้ว เค้าถามอะไรผมบ้างผมไม่แน่ใจนะครับ เพราะผมเมาแล้ว แล้วก็ตามที่คาดการณ์ไว้ พี่เสื้อผมตัวเล็กน่ารักยื่นโทรศัพท์มาให้ผมกดเบอร์ มีเหรอครับผมจะไม่ให้ ตัวเล็กแบบนี้ผมชอบเลยล่ะ ผมก็กดเบอร์ให้ไป เอากับผมสิครับ ขนาดเมามากยังกดเบอร์ตัวเองได้ถูกต้องแบบรอบเดียวจบ แฮะๆ 
พอได้เบอร์ไปพี่แกก็ยืนข้างๆผมอยู่อีกซักพัก อาจเป็นเพราะผมคุยไม่เก่งด้วยมั้งครับ ผมเลยไม่ได้ชวนพี่เค้าคุยมากมายเท่าไร จนพี่เค้าขอตัวกลับโต๊ะไป

เสียงเพลงจังหวะช้าลง เป็นสัญญาณว่าได้เเวลาผับปิดแล้ว คนมีคู่ก็กอดกันเดินออกไปจากร้าน หรือบางคนที่พึ่งได้คู่ก็กอดกันออกไปเช่นกัน ส่วนผมกำลังรอเพื่อนคุยกับชายแปลกหน้าอยู่ จู่ๆโทรศัพท์ผมก็สั่นขึ้นมา
อ่ะ??? เบอร์ไม่คุ้นเลย ใครฟระ ดึกๆดื่นๆโทรมาทำไม
"ครับ" ผมรับสาย
"ครับผม พี่กลับก่อนนะครับ" ปลายทางตอบกลับมาเสียงค่อนข้างเมา ผมเดาได้ทันทีครับว่าใคร พี่เสื้อส้มที่ผมยังไม่รู้จักชื่อนั่นเอง
"ครับ กลับบ้านดีๆนะครับพี่" ผมตอบกลับไป
"ครับ เช่นกันครับ" เค้าตอบผมกลับมา แล้ววางสายไป

ผมนั่งยิ้มให้โทรศัพท์เล็กน้อย ก่อนหันไปรอเพื่อนต่อไป....
"กูง่วงแล้วนะ จะกลับยังวะมึง" ผมทนไม่ไหว เพราะง่วงเต็มที่แล้วอ่ะครับ
"เออออ กลับๆ" เพื่อนผมบอก เป็นอันยางค่ำคืนอันยาวนานของผมจบลงซะที


แล้วไว้จะมาต่อนะครับ ยังไงช่วยเม้นท์ด้วยก็ดีนะครับ ^^