*-*
"ไม่นะคะคุณแม่ยังไงหนูไม่ไปบ้านเพื่อนคุณแม่หรอกค่ะ" ฉันพูดอย่างต่อต้าน
"ไปเถอะลูกเราจำเป็นต้องขายบ้าน..เพื่อนแม่ที่ชื่อเรนะจะดูแลลูกอย่างดี" ขอไปฆ่าตัวตายก่อนได้มั้ยนะ คุณน้าเรนะผู้แสนใจดีแต่อีลูกชายนี่สิร้ายยิ่งกว่ามดแดงกัดล้านตัวซะอีก
"ค่ะ" ขัดอะไรแม่ก็ไม่เคยได้ซักอย่าง เซ็งชะมัด
ในตอนเช้าฉันก็ถูกส่งไปบ้านน้าเรนะทันที โอ๊ยยยบ้านมันก็ไม่ได้เล็กไปกว่าฉันเท่าไหร่หรอก แหวะๆๆๆ
"แน่ใจหรอว่าหลังนี้น่ะรายา" ฉันถามคนขับรถของบ้านฉัน
"หลังนี่แหละครับคุณหนู" รายาบอกแล้วยกกระเป๋าเข้าไปเก็บข้างใน ฉันจึงเดินตามายาคนขับรถที่บ้านเข้าไปติดๆ
"อ้าว!รายามาแล้วหรอหนูเรียวโกะล่ะ" เสียงผู้หญิงใจดีดังขึ้น ฉันไม่ได้สนอะไรมากมายเพราะมัวแต่สอดส่องในบ้านจนเพลิน
"นั่นครับ" รายาชี้มาทางฉัน
"หวัดดีค่ะคุณน้าเรนะ" ฉันก้มหัวให้คุณน้า
"จ้ะๆเข้าบ้านกันก่อนดีกว่าตรงนี้แดดร้อน" น้าเรนะเดินเข้าไปในบ้านโดยที่ไม่ลืมจะลากฉันเข้าไปด้วย
"นี่ลูกๆน้าเองคิดว่าพวกหนูคงรู้จักกันดีแล้วนะจ๊ะ" คุณน้าเนออกไปแล้วเหลือแต่ฉัน เรโกะและเรนะที่นั่งอยู่
"มาอีกและน่าเบื่อชะมัดยัยเฉิ่ม" พี่เรกะว่าฉัน
"หยุดแล้วก็หุบปากอย่าทำให้เสียอารมณ์" ฉันหันไปบอกเสียงเรียบ
"เรโกะไปดูห้องกัน" ฉันชวนเรโกะลูกสาวคุณน้าเรนะขึ้นไปข้างบนเพราะฉันสนิทกับเธอมากกว่าพี่เรกะซะอีก ผู้ชายอาร้าย แย่มากกก ฉันขึ้นมากับเรโกะ
"ชอบรึเปล่าฉันสั่งจัดพิเศษเลยนะ" เรโกะถามฉันด้วยรอยยิ้ม ทำไมช่างต่างราวฟ้าดินอย่างนี้นะเรกะกับเรโกะ โหะๆ
"ชอบสิจ๊ะ..เราไปเดินดูบ้านกันดีกว่าไม่ได้มาตั้งหลายปีแล้วคิดถึงจัง" พูดเอาใจคุณเธอไปงั้นแหละ
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
"เธอแค่คนอาศัยเดินอะไรมากมายฮะ" เรกะว่าฉัน
"พี่เรกะมีมารยาทหน่อยสิคะ" เรโกะว่าเข้าให้
"หน้าอย่างนี้ต้องมีมารยาทให้ด้วยหรอ" ดูมันพูดเข้า ฉันไม่ใช่สัตว์นะยะที่ไม่ต้องมีมารยาทกับฉันนะ ฉันก็คนนะยะ
ติดตามตอนต่อไปได้วันเสาร์หน้านะคะหรือไม่อาจจะเร็วกว่านั้นเอาให้ดีเข้ามาเช็คทุกวันนะ
*-*
poreJang เขียน
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น