คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : New recruit
บทที่ 2
New
recruit
“น้อเป็ใ่ไหมรับ” เสียาปลายสายถาม ผมยโทรศัพท์อบ “โอเรับ
พี่เห็นแล้ว”
บุรุษนหนึ่เินมาาหน้าร้านาแฟ
ผมเหลียวมอ ายผมยาว ผิวสีแทน สวมเสื้อันหนาว ห้อยป้ายพนัานบริษัทหนึ่
เาเพิ่ลโทรศัพท์มือถือล เาะมาเป็นพี่เลี้ยนแรอผม
ผมมาทราบภายหลัว่าเามาาเียใหม่เ่นเียวัน อายุห่าาผมสอปี เาื่อพีู่น
พี่เลี้ยพาผมมาห้อออฟฟิศ
ั้นสออึนวัรรม 1 สวท. ภายในรั้วมหาวิทยาลัยธรรมศาสร์ ศูนย์รัสิ
ห้อออฟฟิศประอบ้วยโ๊ะ 6 ัว
ั้นวาหนัสือภาษาอัฤษเรียรายเหนือศีรษะ เห็นแล้วไ้ลิ่นอายหลัวิาารสายนิเวศวิทยายิ่นั
ผู้ที่รออยู่่อนแล้ว ือหัวหน้า
ท่านสัมภาษ์ผมทุแ่มุม อธิบายรูปแบบาน รวมถึบ่นปัหาที่ผมะ้อพบในารทำาน อย่าน้อยานะหนั
ใ้เรี่ยวแรและสิอย่ามา เพราะานอผมไม่ไ้นั่สบายในห้อปรับอาาศ
หน้าอมพิวเอร์ หรือห้อปิบัิาร านอผมอยู่ในป่า
“ลัวทาไหม”
หัวหน้าถาม้วยสายาเป็นห่ว
“ไม่ลัวรับ”
ผมอบอย่าะาน
หัวหน้ายิ้มอย่าพึพอใ
พี่เลี้ยบอผมนอรอบว่าลุ่มทำาน้อารผู้าย เพราะารทำาน้อใ้แรหนั
ึ่ส่วนให่มีแ่ผู้หิเรียนบสายีววิทยา และลใทำานนี้
่อนเริ่มานอย่าเป็นทาาร
ผมมีโอาสเินเที่ยวรอบึนวัรรม (ING) ั้นหนึ่ประอบ้วยห้อมามาย
สัเา้านหน้าาว่าเป็นบริษัท่า ๆ เี่ยวับเทโนโลยี
บาห้อระใสเห็นิรรมภายในัเน แม้แ่ผมยัไม่ทราบว่าเาทำอะไรัน ั้นอื่น
ๆ ็เ่นัน สิ่ที่ผมอบเห็นะเป็นู้หยอเหรียสารพันึ
ไล่ั้แ่น้ำเปล่ายันนมรอบ หาุเป็นนที่ฝาท้อไว้ับเเว่นอย่าผม
ู้หยอเหรียนี้สะวสบายมา ไม่้อเสียเวลาับรถไปร้านแ่อย่าใ
ผมรับประทานอาหารเที่ยที่ั้นสอ หัวหน้าไ้เปรยว่า
รสาิสมราา ผมิว่าเป็นำพูที่ริทีเียว โปรอย่าให้ผมพรรนาเลยรับ เี๋ยวมันะเป็นารล่าวหาลม
ๆ แล้ ๆ เสียเปล่า หาุอยาทราบุ้อมาทานเอ
ผม้นพบว่าอาาศรัสิแสบผิวเ็บ้านนออย่าผมแ่ไหน
ผมถือโอาสรอในอาารีว่า พี่เลี้ยนแรล่าวว่าอีรึ่ั่วโมรถะมารับ
พื้นที่เหมาะ่อารรอหนีไม่พ้นร้านาแฟลาึ
เป็นรั้แรที่เ้าใวามรู้สึอวัยทำาน
แม้เวลาว่ายันำอมพิวเอร์พพาเปิพิมพ์้อมูล บานวนเพื่อนร่วมานมาุย่อที่ร้าน
ีวิ่าทำานลอเวลา ทุนมอผมแปล ๆ เพราะผมเป็นนเียวที่ฟัเพลอย่าสบายใ
รถรับส่มาถึ รถระบะับเลื่อนสี่ล้อ
มาพร้อมับพี่แพร เ้าอโปรเที่ผมำลัะไป่วย
เนื่อาพี่แเรียนปริาโท และ้อเ็บ้อมูลเยอะมา ึ้อารนไป่วย
“มีผู้าย็ีเลย
ะไ้มีนเ้าป่า”
รถระบะโฟวิล 4X4 บ่ายหน้าทิศะวันออ
อแวะเทสโ้ โลัส ัหวัสระบุรี ัหวัที่ผมไม่ิะมาเหยียบ เหุผลเพราะอะไร
โปริามที่ Duck Diary
ไอารี่อนายเป็
หลััแื้ออใ้หยิบย่อย ล้อทั้สี่หมุนอีรั้ ระทั่เลี้ยววาที่อยเล็
ๆ ภูมิประเทศรอบ้าแวล้อม้วยภูเาเียว
ถนนเล็ รถเยอะ สอ้าทาปรารีสอร์ท
ร้านาแฟ ร้านอาหาร ผ่านลาหมูสี เมื่อนั้นผมระหนัไ้ว่า ผมเ้าสู่พื้นที่เาให่แล้ว
รถเลื่อนเ้าอยเล็ว่า้ารีสอร์ทให่ื่อภาษาอัฤษ
เลื่อนเรื่อยมานหยุหน้าบ้านสอั้นทรโมเิร์น มีโรอรถใ้บ้าน
สวนอไม้หน้าบ้าน ผมิ อู้หู! บ้านหรูใ่เล่น
พีู่นลารถ ทิ้ท้ายเพีย “พรุ่นี้เอันนะ เป็”
พี่แพรว่าบ้านเป็อยู่หลัอื่น รถระบะย้อนลับทาเิม
ผมมอบ้านเี่ยวั้นเียว
มีเพียห้อนอนและห้อน้ำ ับสนามห้า้านหน้า แล้วถอนหายใ นี่ผม้ออยู่ที่นี่อียี่สิบวันเลยหรือ
เศร้าใ
โีที่ผมมีเพื่อนบ้าน พีู่นมัเรียว่าพาวเวอร์พัฟเิร์ล
เพราะมีสามน และสาวล้วน หลัาสัมภาษ์ ไ้้อมูลว่าทั้สามมาามหาวิทยาลัยื่อัแห่หนึ่ในเบาเน
ทุนเรียนะสิ่แวล้อม เรื่อราวอพวเธอยัไม่หมแ่นั้น
อเ็บไว้อน่อไปรับ
วันแรบลอย่ารวเร็ว
ผมทราบีว่าพรุ่นี้้อพบับวามเหนื่อย แ่ผมไม่ทราบว่า้อพบอะไรันแน่ ารผภัยอผู้ายที่ไม่เยออาัหวับ้านเิำลัเริ่ม้น
ความคิดเห็น