[FIC] CDKang Love Time

ลำดับตอนที่ #6 : [Love Time] 6 - หญิงชรา

Kang past

   มันจบลงแล้ว กิจกรรมอย่าว่า นึกแล้วก็น่าสมเพชตัวเอง ที่ไม่สามารถขัดขืนการกระทำของคนร่างสูงได้เลย ผมค่อยๆยันตัวลุกขึ้นจากเตียง หลังจากแน่ใจว่าซีดีหลับไปแล้ว ถามว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไง บอกได้คำเดียวว่า เจ็บ!! เจ็บทั้งกายทั้งใจ  ผมรีบเก็บและใส่เสื้อผ้าอย่างหลวมๆก่อนจะจากห้องของซีดีแล้วมุ่งหน้าไปยังห้องนอนของตัวเอง แม้ว่าร่างกายของผมตอนนี้มันแทบจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆก็ตาม

ก๊อก ก๊อกๆ~

  เสียงเคาะประตูจากหน้าห้องทำให้คนร่างบางที่กำลังหลับใหลตื่นขึ้น เปลือกตาค่อยๆเปิดขึ้นอย่างลำบาก สมองอันหนักอึกทำให้เขาค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นแล้วเดินเซๆไปเปิดประตูห้อง

“คุณกั้ง คุณซีดีเรียกนะคับ”พ่อบ้านเอ่ยบอกกับกั้งด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน  แต่ชายวัยกลางก็ต้องตกใจกับสภาพร่างกายของกั้ง ณ ตอนนี้ เพราะร่างบางมีสีหน้าซีดเผือก ริมฝีบางแห้งและซีดขาว ราวกับคนไร้วิญญาณ

“คับๆ เดี๋ยวผมออกไป”ร่างบางเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงๆสั่นๆอย่างไร้เรียวแรงแล้วยิ้มบางๆให้แก่คุณพ่อบ้าน

“คุณกั้ง ไม่สบายหรือเปล่าคับ ถะ..ถ้างั้นผมจะได้เรียน.....”

“ผมไม่เป็นไรหรอกคับ สงสัยอ่านหนังสือหนักไปหน่อย คงเพลียๆเฉยๆเดี๋ยวกินยาคงดีขึ้น”ยังไม่ทันที่ชายวัยกลางจะพูดจบประโยค กั้งก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน พร้องกำชับคุณพ่อบ้านว่าอย่าบอกเรื่องนี้กับซีดีเพราะเขาไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่โต

“คับๆ คุณกั้งก็อย่าลืมกินยานะคับ”พ่อบ้านเตือนด้วยความเป็นห่วงก่อนจะเดินออกไป

   ร่างบางใช่เวลาไม่นานในกับการจัดการธุระส่วนตัว  จากนั้นกั้งก็รีบเดินออกมาจากห้องเพื่อไปหาซีดี ใช่ว่าเขาอยากจะไปหาคนที่พึ่งทำร้ายตัวเองหรอกนะ ร่างบางคิดเพียงว่าเวลานี้เขาทำหน้าที่ของตน เขาต้องทำงานอย่างเต็มที่ให้สมกับเงินที่เขาจะได้มา แม้ว่าร่างกายตอนนี้ของกั้งจะแทบยืนทรงไม่ได้ แต่เขาก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติ

“กินข้าวด้วยกันสิ”ซีดีเอ่ยชวนกั้ง

“…………”

“ผมบอกว่าให้มากินข้าว”ซีดีเริ่มตวาดกั้ง เพราะเขาเบื่อเหลือเกินกับท่าทางที่ร่างบางเฉยชากับเขาแบบนี้

“มะ...ไม่ล่ะ ฉันยังไม่ค่อยหิว”กั้งตอบไปอย่างเหนื่อยๆ

“งั้นก็ตามใจ  ไม่กินก็ไม่ต้องกิน ”ซีดีตะโกนใส่ร่างบางอย่างโมโห โดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่าตอนนี้ใบหน้าของร่างบางซีดเผือกเพียงใด  “พรุ่งนี้ผมจะจังปาร์ตี้กับเพื่อน ยังไงก็ช่วยจัดการให้ผมด้วยนะ ” เมื่อร่างสูงสั่งเสร็จก็เดินออกจากห้องอาหารทันที คนร่างบางได้แต่ยืนน้ำตาตกน้อยใจคนร่างสูงที่ไม่แม้แต่จะเลียวมองหรือแสดงความห่วงใยตนเองเลย

   ในช่วงสายๆของวัน กั้งก็ได้เดินออกมาขึ้นรถเมล์เพื่อซื้อของสำหรับการจัดงานปาร์ตี้ให้กับซีดี  หลายคนอาจสงสัยว่าทำไมเขาไม่ให้คุณพ่อบ้านมาส่ง นั้นก็เพราะว่าร่างบางเกรงใจที่จะต้องขอความช่วยเหลือจากพ่อบ้านของซีดี อีกทั้งร่างบางก็ไม่อยากให้ซีดีมองตนว่าเป็นคนอ่อนแอรักสบายนัก เขาจึงเลือกที่จะออกมาซื้อของเองตามลำพัง แม้ว่าตอนนี้แดดจะแรงและร้อนมากเหลือเกิน

   เมื่อมาถึงตลาดกั้งก็เลือกซื้อของตามรายการที่ซีดีเขียนมาเผื่อให้ตนซื้อ  เขาใช้เวลาในการเลือกซื้อสินค้าอยู่นาน เมื่อร่างบางเลือกซื้อสินค้าและเช็คสินค้าเสร็จ ก็เดินมายังยังป้ายรถเมล์  ระหว่างที่กั้งกำลังนั่งรอรถเมล์อยู่นั้นก็มีหญิงชราคนนึงเดินเขามาหาร่างบาง

“ไม่น่าเชื่อๆ ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ”หญิงชราพูดพร้อมกับแสดงท่าทางประหลาดใจ

“……..”กั้งมองหญิงชราคนนั้นอย่างงงๆ

“เธอรู้ตัวมั้ยว่ากำลังมีใครคนนึงที่กำลังจะเป็นดั่งดวงใจของเธอ”หญิงชราพูดอย่างยิ้มๆ

“………..”

“รักที่จะเป็นทั้งดวงใจและรักที่จะเป็นทุกสิ่งในชีวิตของเธอกำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า ขอให้เธอดูแลตัวเองดีๆล่ะ ”หญิงชราพูดจบก็เดินจากไป สร้างความมึนงงให้แก่ร่างบางไม่น้อย  ไม่นานรถเมล์ก็มาจอดเทียบป้ายรอรถ ร่างบางจึงรีบขึ้นไปและลืมกับสิ่งที่หญิงชราบอกกับตนเมื่อครู่ไปสนิทใจ

   เมื่อร่างบางกลับมาถึงบ้าน ก็จัดเตรียมสถานที่สำหรับงานปาร์ตี้ของคนร่างสูงอย่างขมักขะเม้น  จนเวลาลวงเลยมาถึงเวลาค่ำ ร่างบางก็ยังมุ่งมั่นกับการจัดเตรียมงานอยู่ แม้ว่าวันทั้งวันร่างบางนั้นยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยก็ตาม

“คุณกั้งคับ  มาพักทานอาหารก่อนมั้ยคับ วันนี้คุณยิ่งดูไม่ค่อยสบายอยู่”คุณพ่อบ้านเดินมาถามกั้งด้วยความเป็นห่วง

“อ่อ  กั้งว่าจะจัดตรงนี้อีกนิดน่ะคับ คุณพ่อบ้านไปทานก่อนก็ได้นะคับ เดี๋ยวกั้งตามไป”

“ผมว่าคุณน่าจะเรียนคุณซีดีนะคับ เรื่องที่คุณไม่สบาย ดูท่าทางคุณไม่น่าจะไหวเลย”

“ไม่เป็นไรคับ กั้งไหว”กั้งฉีกยิ้มให้แก่ชายวัยกลาง เพื่อแสดงว่าเขาไหวอยู่จริงๆ

“’งั้นผมขอตัวไปทานอาหารก่อนนะคับ คุณกั้งก็รีบตามมานะคับ เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไปจะแย่เอา”

    ไม่นานร่างบางก็จัดแจงสถานที่สำหรับงานปาร์ตี้เสร็จ ตามที่เจ้าของงานต้องการด้วยการจัดให้เป็นธีมงานวัดแต่มีความหรูหราอยู่ในตัว กั้งเก็บของให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินเข้าไปในตัวบ้านเพื่อรับประทานอาหารและพักผ่อน เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าตอนนี้ร่างกายของเขาอ่อนเพลียอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ถ้าเปรียบเป็นแบตโทรศัพท์ตอนนี้คงเข้าขึ้นขีดแดงแล้วแหละ

 21.00น.

   เมื่อร่างเล็กอาบน้ำอาบเสร็จก็ตั้งใจว่าจะกลับมาอ่านหนังสือทบทวนและจัดการกับงานที่เป็นโปรเจคสำคัญของทางคณะ เรียกได้ว่าโปรเจคนี้สามารถตัดสินเลยก็ได้ว่า เขาสามารถจบภายในปีการศึกษาหน้าได้หรือไม่  กั้งใช้เวลาในการอ่านหนังสือจนลวงเลยมาถึง5ทุ่ม เขาก็เริ่มทำโปรเจคต่อ โดยโปรเจคนี้คือการที่ให้นักศึกษาแปลหนังสือตามภาษาที่ตัวเองเรียนมา ซึ่งกั้งนั้นเรียนอักษรภาษาญี่ปุ่น เขาก็ต้องแปลหนังสือจากภาษาญี่ปุ่นมาเป็นภาษาไทย และยังต้องเขียนสรุปหนังสือให้เป็นภาษาญี่ปุ่นอีกด้วย แต่นั้นก็ไม่ยากเกินไปสำหรับกั้ง เพราะเขานั้นค่อนข้างชำนาญในการใช้ภาญี่ปุ่นพอสมควร แต่ปัญหาใหญ่ของกั้งคงอยู่ที่การแปลภาษาญี่ปุ่นให้เป็นภาษาไทยเสียมากกว่า เพราะเขานั้นไม่ค่อยเก่งนักเรื่องการใช้คำในภาษาไทย คือไม่รู้จะเรียบเรียงยังไม่ให้ออกมาเป็นคำที่สละสลวย

“เฮ้ออออ  ต้องทำให้ได้สิ  วรกร สู้ๆ”