คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [Brothel] 5 - เจอเเม่
วรกรขยับอ้าปากออก แล้วดูดปากเล็กนั้นด้วยความหลงใหล มันอาจเป็นเพียงจูบที่แสนธรรมดา แต่จะรู้อะไรไหมว่าเขาตั้งใจถ่ายทอดความรู้สึกทุกอย่างให้คนตรงหน้าได้รับรู้ ได้รู้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น รับรู้ว่าทุกอย่างที่เขาได้ทำลงไป มันเกิดมาจากความรู้ของเขาจริงๆ ไม่ใช่เพียงความอ่อนไหวหรือการเอาชนะ และตอนนี้เขากำลังรอคำตอบของเด็กน้อยตรงหน้า ขอเพียงว่าให้คนตรงหน้ายินดีรับความรู้สึกที่เขามีให้ และตอบสนองเขากลับมาด้วยความรู้สึกเดียวกันก็พอ...... ไม่นานกันตีร์ก็ค่อยๆขยับปากโต้ตอบกลับมาเบาๆอย่างเคลิ้มๆ อันเป็นภาษากายที่เสมือนตอบคำถามของวรกรได้หมดทุกอย่างว่า ‘ผมตกลง’
วรกรฉีกยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อนึกย้อนถึงเหตุการณ์ที่พึ่งผ่านไปเมื่อไม่กี่นาทีนี้ แม้จะไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมาจากกันต์ธีร์เลยก็ตามว่ายอมตกลงที่จะเป็นแฟนกับเขา แต่อย่างน้อย ‘การกระทำ’ อันซึ่งเป็นภาษากาย ก็ตอบกลับมาได้น่าพึ่งพอใจทีเดียว เพราะตอนนี้เขาทั้งสองคนได้เป็น ‘แฟน’ กันแล้ว ดีเนอะได้เป็นคู่หมั้นก่อนเป็นแฟน ฮ่าๆๆๆ
“ยิ้มอะไรนักหนา เป็นบ้าหรือไง”กันต์ธีร์ที่เห็นว่าวรกรเอาแต่ยิ้มอยู่คนเดียวก็เอ่ยถามอย่างเซ็งๆ
“ใครจะไปหน้าบูดเหมือนซีดีละ” วรกรหยอกกลับอย่างอารมณ์ดี
“หื้ยย~” แม้จะโดนหยอก แต่ดูเหมือนกันต์ธีร์จะไม่มีอารมณ์เล่นด้วยเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งยังเบะปากงอนๆ ก่อนจะเอนหัวมาซบที่ไหล่ของวรกรที่กำลังขับรถอยู่
“เป็นอะไรอีกละแสบ วันๆนึงหลายอารมณ์พี่ตามไม่ทันนะ ฮ่าๆๆ” วรกรแลตามมองกันต์ธีร์ก่อนจะยกยิ้มให้กับเด็กน้อย ที่เปลี่ยนอารมณ์เร็วจนเขาตามแทบไม่ทัน
“คิดผิดละที่ขอผมเป็นแฟน อย่าพึ่งบอกเลิกตั้งแต่ชั่วโมงแรกละกัน ฮ่าๆ”
“เลิกได้ไง รักที่สุดเลยคนนี้”วรกรก้มหน้าลงมาหอมผมของกันต์ธีร์อย่างหมั่นเขี้ยว “สรุปเป็นอะไรหื้ม?”
“เปล่า ก็แค่คิดถึงแม่”
“อ่อ...อืม!” วรกรแทบสะอึกกับคำตอบของเด็กน้อย เพราะเขาก็พอรู้ว่ากันต์ธีร์นั่นพึ่งเสียแม่ไป อีกทั้งยังพ่อก็ยังพาผู้หญิงอีกคนพร้อมลูกสาวเข้ามาร่วมชายคาเดียวกันอีก เป็นใครก็คงยอมรับไม่ได้หรอก แม้แต่ตัวเขาเองก็ตามที่พ่อและแม่ต้องแยกกันอยู่ แต่เขาก็เข้าใจดี เพราะถ้าหากทั้งสองยังอยู่ด้วยกัน ต่างฝ่ายอาจจะไม่มีความสุขกันเลยก็ได้ เมื่อได้นึกถึงแม่ วรกรก็ยกยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนจะขับรถต่อไปเรื่อยๆไปยังสถานที่แห่งนึง โดยมีกันต์ธีร์นอนอิงไหล่อยู่เช่นเดิม
“ซีดีครับ ตื่นได้แล้ว”วรกรแกล้งยักไหล่ขึ้นลง จนทำไห้หัวของกันต์ธีร์เด้งขึ้นลงตามจังหวะ
“เล่นไรเนี่ย ปลุกดีๆก็ได้ป่ะ” กันต์ธีร์ชักสีหน้าอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะเอามือไปลูบๆที่หัวของตัวเองที่ถูกวรกรแกล้งยักไหล่ใส่เมื่อกี้
“เจ็บหรอ”
“เออดิ!”
“โอ๋ๆ หายนะๆ เพี้ยงๆ”วรกรดึงหัวของกันตีร์เข้ามาปวดอย่างกวนๆ ก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นรถ
“แม่งกวรตีนวะพี่”กันต์ธีร์ส่ายหน้าเอือมระอาอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะมองไปรอบๆสถานที่ที่วรกรพามา
“พามาที่ไหนเนี่ย บ้านใครหรอ”
“บ้านแม่พี่เอง”
“ห ห๊ะ!”
“ก็ซีดีบ่นคิดถึงแม่ไม่ใช่หรอ พี่เลยพามาหาแม่ไง”
“ซีคิดถึงแม่ซี ไม่ใช่แม่พี่ อีกอย่างพามากะทันหันแบบนี้ ซีไม่ได้เตรียมตัวเลยนะ กลัวทำตัวไม่ถูก”
“แม่พี่ใจดี อย่าคิดมากสิ” วรกรดึงกันต์ธีร์เข้ามาซบที่อกอย่างปลอบๆเพราะรู้ว่าน้องคิดมาก
“ถ้าแม่พี่รู้ว่าเราคบกันจะรับได้ไหม?” น้ำเสียงขอเด็กน้อยเหมือนสกัดกั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมา ยิ่งทำให้วรกรเป็นห่วงเข้าไปใหญ่
“แม่พี่ต้องเข้าใจเรานะครับ”
“ซีดีกลัว....”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะกระจกจกเล่นทำเอาทั้งสองผลักออกจากกันด้วยความตกใจ วรกรเลื่อกกระจกรถลงก่อนจะพบว่าคนๆนั้นคือแม่ของเขานั้นเอง “แม่เห็นรถกั้งมาจอดตั้งนาน ไม่ลงมาสักทีเลยมาเรียกดูเฉยๆ แม่ไม่ได้มากวนใช่ไหมจ๊ะ”
“ป เปล่าครับ เออนี่ซีดีครับ ซีดีนี่แม่พี่เอง” ว่าแล้ววรกรก็แนะนำให้ผู้เป็นม่และกันต์ธีร์ได้รู้จักกัน
“ส สวัสดีครับ”กันต์ธีร์รีบยกมือไหว้อย่างสั่นๆ ทำเอาวรกรและแม่หัวเราะออกมาด้วยความตลกในท่าทางของกันต์ธีร์
“สวัสดีจ้า ป่ะเข้าบ้านกันเถอะเด็กๆ”
“ครับแม่” วรกรตอบรับคำของผู้เป็นมารดา ก่อนจะเลื่อนกระจกขึ้นดังเดิม เมื่อเห็นว่ามารดาเดินเข้าไปในบ้านแล้ว จึงหันมาพูดให้กำลังกันต์ธีร์อย่างเห็นใจ แม้ว่าแม่ของเขาก็ไม่ได้มีท่าทีที่ไม่ดีของเด็กน้อยข้างๆเลยก็ตาม แต่ก็พอดูออกว่ากันต์ธีร์ยังไม่หายกังวลใจ “พี่จะอยู่ข้างๆซีดีนะ จับมือพี่ไว้ พี่เชื่อว่าแม่พี่จะเข้าใจเรา”
“แต่ถ้าแม่พี่ไม่เข้าใจล่ะ” ความรู้สึกที่ส่งมาผ่านแววตาของกันต์ธีร์ยิ่งทำให้วรกรไม่สบายใจเข้าไปอีก ไม่ว่าจะพูดให้กำลังใจสักกี่ครั้ง แต่ดูเหมือนว่าจะยิ่งทำให้เด็กน้อยตรงหน้ายิ่งกดดันมากขึ้นไปเสียทุกครั้ง
“ซีดี....”วรกรเรียกให้กันต์ธีร์เงยหน้าขึ้นมา ก่อนจะประทับจูบไปที่ริมฝีปากบาง การส่งทอดความรู้สึกผ่านการกระทำคงเป็นวิธีที่ดีและได้ผลมากที่สุดสำหรับคู่เขาละมั้ง เพราะทุกครั้งที่ให้ภาษากายมันมักจะทำให้คนทั้งสองเข้าใจกันมากกว่าเพียงเพราคำพูดหรือลมปาก ทั้งคู่ผลัดกันดูดเม้มริมฝีปากซึ่งกันและกัน ก่อนที่วรกรจะใช้ปลายจมูกซุกไซร้ที่บริเวณต้นของของกันต์ธีร์อย่างลืมตัว แต่ก็เล่นเอากันต์ธีร์นั่นเคลิบเคลิ้มตามได้ไม่น้อย
“อะ เออ พี่กั้ง ม แม่รออยู่นะ”เมื่อตั้งสติได้ กันต์ธีร์ก็รีบผลักร่างของวรกรออก
“แหม่ ยังไม่ทันไรก็เรียกแม่ซะแล้ว รู้หน้าที่นะเรา” วรกรพูดล้ออย่างขำๆ ก่อนจะรีบประทับจูบเข้าไปอีกรอบอย่างรวดเร็ว แล้วรีบเปิดประตูวิ่งลงไปทันที่
อาหารมื้อค่ำของวันนี้คงเป็นวันที่พิเศษมากกว่าทุกวันสำหรับวรกร เพราะเป็นวันที่เขาได้กลับมาหาผู้เป็นมารดาในรอบหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา โดยปกติวรกรก็จะแวะเวียนมาหาผู้เป็นแม่แทบจะทุกวันอยู่แล้ว แต่ด้วยช่วงนี้งานในบริษัทค่อนข้างจะวุ่นวาย จนทำให้ตัวเขาเองก็แทบไม่มีเวลาพักผ่อนเลยด้วยซ้ำ วันนี้คงเป็นวันที่พอเศษมากๆที่วรกรได้มารับประทานอาหารพร้อมกับคนที่เขารักทั้งสองคน
“แม่ครับ” ร่างสูงรวบช้อนส้อมลงที่จาน ก่อนจะเอ่ยเรียกผู้เป็นแม่พร้อมทั้งกุมมือของกันต์ธีร์เอาไว้
“ว่าไงลูก”
“คือ...กั้งมีเรื่องจะบอกครับ”
“?”
“เออ....แม่จะว่าอะไรไหม ถ้ากั้งจะบอกว่าเราสองคนคบกันอยู่”ทันทีที่วรกรพูดจบ ทุกคนก็ตกอยู่ในความเงียบ เงียบนานจนชายหนุ่มทั้งสองเริ่มอึดอัดและวิตกกังวลกับท่าทางของผู้เป็นแม่ กันต์ธีร์ลงแรงบีมเข้าที่มือวรกรด้วยความกลัวโดยที่ไม่รู้ตัว คิ้วสวยขมวดตัวเข้าหากันด้วยความเครียดและความกดดัน มันเป็นสถานการณ์ที่กันต์ธีร์ไม่ชอบเลย
“คำตอบของแม่ มันคงไม่สำคัญเท่ากับความสุขของลูกหรอก” หญิงสาวคลี่ยิ้มให้กับลูกชายด้วยความอ่อนโยน
“แววตาของกั้งมันบอกทุกอย่างมาหมดแล้ว ว่ากั้งมีความสุขแค่ไหน ถ้าลูกมีความสุขกับคนที่ลูกเลือก แม่ก็ยินดีที่ลูกทั้งสองจะคบกัน”
วรกรรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่ผู้เป็นแม่ยอมรับในสิ่งที่พวกเข้าเป็นและสิ่งที่พวกเขาเลือก หลังจากทานอาหารเสร็จเขาก็ได้แต่จ้องมองแววตาและรอยยิ้มของคนสองคนที่เขารักมากที่สุดที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน วรกรสัมผัสได้ถึงความเอ็นดูของผู้เป็นแม่ที่มีต่อเด็กน้อยของเขา
‘ครื้ดดๆ’ ไฟกระพริบบนหน้าจอสมาร์ทโฟนหรูของกันต์ธีร์แจ้งเตือนว่ามีสายเข้า เมื่อเด็กหนุ่มเห็นชื่อปลายสายที่โทรเข้ามาก็เบะปากด้วยความหน่ายใจ ก่อนจะตัดสินใจกดรับสายแล้วเดินหลบออกมาคุยเงียบๆข้างนอกคนเดียว เพราะเกรงใจแม่ของวรกร
“มีไรไม่ทราบ”
“แกอยู่ไหน” บ้านแม่ผัว มีไรป่ะ?
“จำเป็นไหมที่ต้องตอบ”
“อีเด็กเปรต แกอย่ามาปากดีกับฉันนะ” รู้ตัวดี ไม่งั้นพี่กั้งไม่ติดใจ จูบเช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอนหรอกจ๊ะ
“ถ้าจะโทรมาแค่นี้ ก็ไม่ต้องโทรมานะ เปลืองตัง อ่อ.......ลืมไปหน้าที่ของคุณก็คือผลาญเงินพ่อผมไปวันๆ ”
“แก!!”
“ถ้าไม่มีอะไร ขอวางนะ”ร่างบางดึงสมาร์ทโฟนหรูออกจากหูด้วยความเอียน แล้วก้าวขาเดินขึ้นไปบนห้อง เมื่อเห็นว่าวรกรได้ขึ้นห้องไปสักพักแล้ว“เดี๋ยว! ฉันแค่จะมาเตือนแกไว้........”
“หนูกั้งเขาไม่มีวันสนใจเด็กอย่างแกหรอก” ไม่สนหรอ? ได้กันมากี่ครั้งแล้วแม่คุ๊ณณณ
“…………”
“เขาแค่กำลังตกใจที่ทุกอย่างมันกำลังรวบรัด เลยทำอะไรไม่ถูก” โอ๊ย อีโง่ ผู้ชายเขาไม่เอาลูกสาวตัวเอง ยังไม่รู้ตัวอีก!!
“…………”
“ตอนนี้หนูกั้งกับยัยเกรซกำลังมาปรับความเข้าใจกัน.....” ปรับความเข้าใจบ้าไรกัน พี่กั้งเขาพาฉันมาหาแม่เขาเว้ยยยยยยยย
“…………”
“ก็ไม่รู้ว่าง้อกันอีท่าไหน เห็นขึ้นไปด้วยกันบนห้องตั้งนานสองนาน ยังไม่ลงมาเลย” ดูภูมิใจเนอะที่ลูกตัวเองจะเสียตัว
“อยู่ด้วยกัน? บนห้อง?” เล่นตามน้ำป้าแกสักหน่อยแล้วกัน
“ใช่ ฉันคงไม่ต้องบอกนะ ว่าสองคนนั้นกำลังง้อกันด้วยวิธีไหน”
“หรอ”
“…………”
“ผมไม่สนหรอกนะว่าเขาจะอยู่กับใคร แต่ขอบคุณที่โทรมาแจ้งข่าวเรื่อง ‘คู่หมั้น’ของผมให้” ร่างบางเดินมาหยุดที่หน้าห้องของวรกร แล้วพูดทิ้งท้ายเหมือนไม่ได้สนใจคำยั่วยวนอารมณ์ของผู้เป็นแม่เลี้ยงมากนัก ก่อนจะเปิดประตูเดินเข้าห้องไป กันต์ธีร์เดินเข้าไปหาแฟนหนุ่มที่นั่งเปลือยท่อนบนอยู่บนเตียงด้วยความเหนื่อยใจ แม้จะเห็นแล้วก็ตามว่าวรกรนั้นติดสายคุยโทรศัทย์กับใครสักคนอยู่
“พี่อยู่บ้านแม่ น้องเกรซมีอะไรหรือเปล่าครับ” แม้วรกรจะตอบด้วยถ้อยคำแสนสุภาพ แต่ใบหน้าของชายหนุ่มกลับแสดงออกถึงความรำคาญใจเล็กๆ
“อาบน้ำเสร็จแล้วหรอครับ” กันต์ธีร์เอ่ยถามเสียงแผ่วๆ แล้วนั่งลงบนตักข้างซ้ายของร่างสูง นี้ไม่ได้นึกพิศวาสอะไรหรอกนะ แต่แค่อยากแกล้งหญิงสาวปลายสายของวรกรก็เท่านั้น “หื้อ?” คนร่างสูงก็ดูจะยังตามไม่ทัน และนั้นก็ยิ่งทำให้สึกสนุกขึ้นไปอีก เขาค่อยๆจูบไปทั่วใบหน้าวรกรอย่างช้าๆ เรียวนิ้วสวยลูบไล้ไปตามแผงอกและลำคออย่างยั่วยวนอารมณ์
“เหนื่อยจัง อยากได้กำลังใจ”ร่างสูงมองหน้าของกันต์ธีร์ด้วยความหลงใหลแล้วประทับจูบลงที่กลีบปากของคนตรงหน้าอย่างเผลอตัวจนลืมไปว่ายังติดสายคุยอยู่ “อยากได้อะไรเด็กน้อย” วรกรกระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงที่กำลังถูกดึงอารมณ์
“แค่จะมาช่วยนวดให้พี่เฉยๆ พี่ก็คุยโทรศัทย์ไปสิ” ว่าแล้วร่างบางก็เปลี่ยนท่ามานั่งควบระหว่างขาแทน แล้วใช้มือลูบไล้ไปตามหัวใหล่ทั้งสองข้างก่อนจะบีมนวดไปยังกล้ามเนื้อของแฟนหนุ่ม แต่มีหรือที่วรกรจะทนต่อสิ่งเร้าตรงหน้านี้ได้ ร่างสูงกดว่างสายแล้วจับเอวคนข้างหน้าดึงเข้ามาหาตัว แล้วพรมจูบอย่างไม่หยั่งอารมณ์
“พี่กั้ง อ่า~ พ พอก่อนซียังไม่ได้อาบน้ำ วันนี้ซีไม่ไหวนะ” มือเล็กพยายามผลักร่างของวรกรออก
“ยังไม่หนำใจเลย ขออีกหน่อยสิ”ร่างสูงแกะกระดุมเสื้อของกันต์ธีร์ออก แล้วดูดเม้มยอดอกสีชมพูด้วยความกระหาย
“หื้ยย~ คืนนี้พี่ซื้อตัวผมหรือเปล่า น้เวลางานหรือเปล่า ทำไมไม่ฟังซีเลย” ร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ทั้งอ่อนแรงและน้อยใจ และนั้นก็เป็นผลทำให้วรกรหยุดชะงักการกระทำทุกอย่างลง
“ซ ซะ ซี พี่ไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษนะคนดี”ร่างสูงดึงกันต์ธีร์เข้ามากอดอย่างรู้สึกผิด ก่อนจะยอมปล่อยให้เด็กน้อยเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ
‘ไม่รู้พี่กั้งง้อน้องเกรซแบบเดียวกันกับซีหรือเปล่านะครับ’ ร่างบางกดส่งข้อความ พร้อมกับแนบภาพที่กำลังถูกวรกรจูบไปยังโปรแกรมไลน์ “ดิ้นกันให้ตายนะ ยัยผีเน่า”
มาต่อแล้วเนอะ จบตอนซีกที เห็นมีคนอยากให้มาอัพ
ฝากติดตามต่อนะคะ จะพยายามมาเขียนให้ได้ถี่ๆ
ปล.ติชมได้น้าา คือชอบเเนวไหนบอกมาได้ บ้างทีก็รู้สึกเลิฟซีนจะเยอะไปหรือเปล่า 5555
ทุกคอมเม้นมีความหมายเนอะ ไรต์ทราบซึ้งใจมากที่เรื่องนี้มีคนชอบ 55555
ความคิดเห็น