คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [Stop it!!] 4 - พี่กั้ง น้องบิว
หลายวันมานี้วรกรที่เรียนอยู่ที่บ้านรู้สึกตึงเครียดกับการอ่านหนังสือตำราเล่มหนา ซึ่งนับว่าเป็นเนื้อหาที่ยากและหนักหน่วงพอสมควร แต่มันก็ไม่ยากมากเกินที่วรกรจะเข้าใจเนื้อหานักหรอก เพียงแต่เขาเริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายและเครียดกับการนั่งอ่านหนังสือทั้งวัน วรกรจึงคิดที่จะเข้าครัว เตรียมอาหารให้แก่วรธรพี่ชายของเขา
วรกรคัดสรรวัตถุดิบและเมนูอาหารที่ล้วนแต่เป็นเมนูที่เป็นเพื่อสุขภาพซะส่วนใหญ่ ทั้งสลัดผลไม้ ผัดผัก ซุปเห็ด
น้ำผลไม้ปั่น และอีกหนึ่งเมนูที่ขาดไม่ได้นั่นก้คือ ‘ส้มตำ’ ของโปรดของวรธร เอ๊ะๆ อย่าพึ่งนึกดูถูกฝีมือของวรกรเชียว คนนี้เขาเป็นพ่อครัวตัวจริง เรียกได้ว่าทำอาหารได้ทุกรูปแบบ ทั้งไทยและเทศ ไม่แปลกถ้าแฝดพี่อย่างวรธรจะทั้งรัก ทั้งหวง และติดใจฝีมือของน้องชายของเขา “โอ๊ะ” ด้วยความไม่ทันระวังตัว วรกรก็เผลอทำมีดบาดเขาที่ฝ่ามือ เลือดแดงสดไหลออกมาเป็นทางยาว วรกรจึงวางมีดก่อนจะเปิดก๊อกน้ำเพื่อล้างแผล “หุ้ยย แผลลึกเชียว......โดยดุแน่เลย”
“ว้ายย มือคุณหนูเป็นอะไรคะนั้น” พูดยังไม่ทันขาดคำ แม่นมก็เดินเข้ามาเห็น วรกรนึกขำในใจ ที่ไม่ว่าเขาจะทำอะไรนิดๆหน่อยๆ คนในบ้านก็เป็นห่วงกันซะเวอร์เกินไป เหมือนเขายังเป็นเด็กน้อยไม่มีผิด
“อ่อ กั้งเผลอทำมีดบาดมือนะครับ”
“โถ่ คุณหนูทำอะไรไม่ระวังตัวเลย ”
“นิดเดียวเองครับ กั้งโตแล้วน้า ไม่งอแง ไม่ร้องไห้ด้วย” วรกรทำน้ำเสียงอ้อนๆ กลบเกลี่อนความผิด
“โตที่ไหนกันคะ....ดูสิ ยังอ้อนเด็กอยู่เลย ” แม่นมมองวรกรอย่างเอือมระอาปนๆเอ็ดดูกับท่าทางของคุณหนูคนเล็ก “มา...ไปทำแผลกันดีกว่าค่ะ เดี่ยวแผลจะติดเชื้อเอา”
~พี่ก้องโทรมาแล้วๆ เย้ๆ พี่ก้องโทรมา~ เสียงริงโทนของวรกรดังขึ้น ชายหนุ่มร่างเพียวเผยยิ้มให้กับปลายสายที่โทรมา
“ว่าไงครับพี่ก้อง”
“วันนี้พี่จะพาเพื่อนไปนอนที่บ้านนะ ฝากกั้งบอกให้แม่ครัวจัดเตรียมอาหารเผื่อด้วย”
“พอดีเลยครับ วันนี้กั้งลงมือทำอาหารที่พี่ก้องชอบไว้เยอะเลยนะ”
“สงสัยเพื่อนพี่คงมีบุญเนอะ ได้กินอาหารฝีมือน้องชายสุดที่รักของพี่เนี่ย
“ว่าไปพี่ก้อง ฮ่าๆ ....ว่าแต่พี่จะกลับกี่โมงหรอครับ”
“อีกสักครึ่งชั่วโมงก็น่าจะถึงแล้วนะ”
“โอเคครับ”
“งั้นแค่นี้ก่อนนะกั้ง พอดีพี่ขับรถอยู่”
“ครับๆ”
~ย๊ากกก น้องบิวโทรมาๆ โทรมาทำไมๆ มีปัญหาแน่ๆ เชื่อกั้งสิ~
“ว่าไงน้องบิว”
“พี่กั้งงง วันนี้บิวจะไปกินข้าวที่บ้านนะ พอดีจะปรึกษาอะไรพี่หน่อย”
“อ่อ ได้สิ”
“โอเคค่า แค่นี้นะบิวใกล้ถึงแล้ว บ๊ายย” วรกรว่างสายจากลูกพี่ลูกน้องก็ส่ายหน้าเอือมระอากับท่าทางของน้องสาวที่ดูจะไม่โตสักที แต่เขาก็รักน้องสาวคนนี้มากๆ เวลามีปัญญาอะไรบิวก็เลือกที่จะมาปรึกษากับเขาตลอด เหตุผลนะหรอ? บิวให้เหตุผลว่าพี่กั้งทั้งหล่อ และมีหลักการที่สุดในโลกกกก 55555
ชายหนุ่มรูปร่างดีสองคนเดินเข้ามายังภายในคฤหาสน์สิริสรณ์อย่างอารมณ์ดี รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของสองหนุ่มเรียงความสนใจจากบรรดาสาวใช้ในบ้านได้ไม่น้อย วรกรเดินออกมาต้อนรับผู้เป็นพี่ชายและเพื่อนสนิทของพี่ชายอย่างเป็นกันเอง “พี่ก้อง!!”
“ไงครับ วันนี้ออกมารับถึงหน้าประตูเชียว”
“หืมมม ก็อยากเห็นหน้าเพื่อนของพี่เร็วๆนิ ปกติเคยพาเพื่อนมานอนบ้านที่ไหนกัน
“แนะนำตัวก่อนดีกว่า นี่วายซีเพื่อนพี่เอง......ส่วนนี่กั้งน้องกู” วรธรชี้แนะนำให้วายซีและกั้งรู้จักกัน
“สวัสดีครับ วายซี ชื่อแปลกดีเนอะ” วรกรยกมือไหว้ทักทายอย่างเป็นกันเอง วายซีแทบจะยกมือไหว้ตอบไม่ทัน
“เออ ครับ เช่นเดียวกันครับ”
“ชื่อวายซี แสดงว่าเป็นน้องสุดท้องแน่ๆเลย”
“ใช่แล้ว....พี่ของเราชื่อซีดีน่ะ”
“ป่ะ เข้าบ้านกันดีกว่า เดี๋ยวค่อยไปคุยกันข้างใน” วรธรโอบไหล่ผู้เป็นน้องเดินเข้าบ้าน เพราะเห็นว่าเริ่มมืดแล้ว ยุงเยอะเดี๋ยวจะพลอยกัดน้องชายสุดที่รักไปเปล่าๆ
ทั้งสามนั่งรับประทานอาหารและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ธีรธรรู้สึกแปลกใจกับท่าทางของเพื่อนสนิท บุคลิกเวลาที่อยู่กับน้องชายอย่างวรกรช่างดูสุภาพ อบอุ่น แถมยังดูเป็นคนรักน้อง หวงน้องเอาซะมากๆอีกด้วย ต่างจากเวลาที่อยู่กับเพื่อนหรืออยู่กับเขาเอง ดูเป็นคนห้วนๆ ลุยๆ ภาษาพ่อขุนรามมาเต็ม!! “หึๆ” ธีรธรเผลอหัวเราะออกมาจนสองพี่น้องแปลกใจว่าเขาเป็นอะไร
“เป็นไร?”
“เปล่า~ แค่เห็นมึง เอ๊ย เห็นนายเวลาอยู่กับกั้งละสุภาพจัง ไม่เห็นเหมือนเวลาอยู่กับเราเลย” ธีรธรหลุดพูดอย่างลืมตัว จนวรธรหันมาถลกตาใส่
“ดูไม่ออกหรือไง คนบ้านนี้เขาคุยกันแบบผู้ดีน่ะ” วรธรตอบเสียงเรียบ
“แสดงว่าที่ผ่านมา คนที่อยู่กับกู เอ๊ย กับเราที่มหาลัยก็ไม่ได้มาจากบ้านนี่สินะ
“ฮ่าๆๆ เวลาอยู่มหาลัยพี่ก้องเป็นไรหรอครับ”
“โห่ กั้งอย่าให้พูดเลย เล่าวันนี้ก็ไม่จบ”
“แต่ก็เป็นเพื่อนที่ดีใช้ได้เลยใช่ป่ะ
“คร้าบบบบ ผลไม่เถียงเลยยย”
“อืม...งั้นกั้งขอตัวก่อนดีกว่านะครับ พวกพี่เต็มที่เลย”วรกรพูดแล้วก็เอาผ้ามาเช็กปากอย่างสุภาพ
“อ่าว รีบไปไหนละกั้ง” ผู้เป็นพี่เอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะโดยปกตินี่ยังไม่ถึงเวลาที่กั้งจะขึ้นหรอ หรืออ่านหนังสือเลย
“พอดียัยตัวแสบมาน่ะครับ.....ไม่อยากบอกว่าแอบกินอาหารของพี่ก้องไปหลายจานแล้วด้วย
“แล้วยัยแสบไปไหนละ พี่ไม่เห็นเลย”
“อยู่ในห้องน่ะครับ เห็นว่ามีเรื่องจะปรึกษากั้งหน่อย”
“แล้วมือไปทำอะไรมา” วรธรเอ่ยถามแฝดน้องด้วยน้ำเสียงดุๆ จนวายซีหันมอง
“นึกว่าจะรอดแล้วซะอีก” วรกรบ่นงึมงำอย่างขัดใจ “กั้ง!!”
“นิดหน่อยเองพี่ก้อง กั้งโตแล้วนะ ไม่ร้องไห้ด้วยนะ”
“กั้งก็รู้ว่าพี่รักกั้ง......เอาเถอะ เดี๋ยวพี่ไปดูแผลให้อีกทีแล้วกัน ไปหายัยแสบเถอะ”
“ครับผ๊ม!!” จบบทสนทนาวรกรก็เดินออกจากห้องรับประทานอาหาร วายซีมองตามจนแน่ใจว่าวรกรเดินออกไปพ้นแล้ว จึงหันมาถามวรธรด้วยความสงสัย “มึงดูห่วงน้องมากเลยเนอะ”
“กูมีน้องคนเดียวนิ”
“แต่น้องมึงก็เป็นผู้ชาย ทำไมต้องห่วงขนาดนั้นด้วยวะ”
“น้องกูเป็นโรคแพ้แดด จะออกไปไหนก็ไม่ได้ กั้งไม่เคยได้รับรู้ความเลวร้ายของโลกภายนอกนักหรอก”
“มิน่า ดูน้องมึงเป็นคนดี๊ดี ต่างจากมึง
“สัส!!”
“ผู้ดีเข้าไม่พูดกันแบบนี้นะวรธร
“เฮ้ออ ว่าแต่มึงเหอะ ที่บ้านเป็นไงมั้ง”
“ก็ดีนะ.....แต่บ้านกูเลี้ยงกูต่างจากบ้านมึงเยอะ”
“……….”
“เลี้ยงแบบปล่อยๆ ให้อิสระ มีความคิดของตัวเอง กูกับพี่กูก็เลยไม่ค่อยเหมือนกันเท่าไร”
“ก็ดีนิ”
“ก็ดี แต่กูก็อยากมีน้องแบบกั้งนะ น่ารักดี
วรกรเดินเข้ามายังห้องพักของบิว เขามองไปยังตำแหน่งที่น้องสาวของเขานั่งอยู่ ดูเหมือนกำลังจดจ่อกับอะไรสักอย่างที่อยู่กับพื้นห้อง วรกรเดินเข้าไปมองใกล้ๆจากทางข้างหลังของน้องสาว “ทำอะไรน่ะบิว ให้พี่ช่วยมั้ย” เสียงของผู้เป็นพี่ เรียกความสนใจจากบิวได้ไม่น้อย แต่สายตาของเด็กสาวก็ยังคงจดจ่ออยู่กับสิ่งตรงหน้า “หนูกำลังทำของไปง้อเพื่อนอะ ช่วงนี้มันชอบงอนหนูเรื่องไรไม่รู้”
“อ่าห๊ะ”
“พี่ช่วยหนูทำด้วย อะ.....นี่ เอาไปทำเลย” ว่าแล้วบิวก็เอาอุปกรณ์ต่างๆทั้ง กระดาษ กาว กรรไกร ปากกาสี ฯลฯ มากองตรงหน้าวรกร “จะทำอะไรล่ะ”
“พี่ก็ช่วยหนูคิดสิ พี่กั้งของหนูเก่งอยู่แล้วว เนอะๆๆ”
“ยัยแสบ จะง้อเพื่อนแต่ให้พี่ทำเนี่ยนะ”
“ก็หนูนึกไม่ออกนิ”
“มีกระดาษ กาว กรรไกร ปากกาสี อืมม... Scrapbook มั้ย?” วรกรเสนอแนวคิด
“Scrapbook หรอ แล้วทำยังไงอะคะ”
“สมุดภาพน่ะ น้องบิวหารูปเพื่อนมาเยอะๆเลยนะ แล้วเดี๋ยวเรามาลงมือทำกัน โอเคมั้ย”
“โอเคเลยค่ะ ”
“………”
“ว่าแต่ต้องใช้อะไรเพิ่มอีกมั้ย หนูจะได้หามาให้”
“พรุ่งนี้น้องบิวว่างมั้ย?”
“ว่างค่ะ”
“งั้น วันนี้น้องบิวไปหารูปเพื่อนมา แล้วพรุ่งนี้ค่ำ พี่จะพาไปหาซื้อของตกแต่งแล้วกัน”
“หืม? แล้วเฮียก้องจะยอมให้พี่ไปหรอ”
“ต้องยอมสิ” วรกรพูดก่อนจะดึงหัวบิวเข้ามาซบอกกว้าง “พี่แพ้แดดนะ ไปตอนค่ำๆไม่มีแดดสักหน่อย อีกอย่างพี่ก็ไม่ได้ออกไปไหนมาไหนนานแล้ว คงต้องขอให้คุณน้องบิวพาเที่ยวหน่อยซะแล้วสิ”
“ขอบคุณนะพี่กั้ง......รักพี่กั้งที่สุดในโลกเลยย” บิวโผกอดพี่ชายด้วยความดีใจ เธอรักพี่ชายทั้งสองมากๆ ทั้งกั้ง และก้อง ไม่ว่าเธอจะมีปัญหาอะไร พี่ชายทั้งสองก็พร้อมจะช่วยเหลือเธอเสมอ แม้จะเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องกัน แต่พวกเราทั้งสามคนก็ผูกพันกันมาก ไม่แปลกที่พี่ชายฝาแฝดจะรักและเอ็นดูเธอขนาดนี้ “พี่กั้งขอถ่ายรูปลงไอจีหน่อยดิ
‘รักมากที่สุด <3 พลีชีพให้เลยค่ะ kangvorakorn ’
ตอนหน้าซีกั้งมาเเล้วเน้อออออออออออออ
จะเป็นลมกว่าจะเเต่งเสร็จจ
ปล.อ่านเเล้วช่วยคอมเม้นหน่อย ไรท์อยากรู้ว่ารู้สึกเยี่ยงไรกับการอ่านครั้งนี้ 5555
ปล1.ริงโทนชายดี๊ดีเนอะ ชอบๆน่ารักดี (เขียนเอง ชมเอง) 5555
ความคิดเห็น