คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [Love Time] 4 - ลืม?
Kang past
หลังจากที่ผมตอบตกลงไอ่เด็กแผ่นผีไป จะบอกว่าจากชีวิตที่แสนเรียบง่ายของผมต้องเปลี่ยนไป!! ไอ่ซีดีมันเข้ามาวุ่นวายชีวิตของผม ข่มเหงผม อ้ากกก อยากจะบ้าตาย ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่ตอบตกลงมันไป แต่ก็อย่างว่าแหละ ตั้งแต่ได้เจอไอ่บ้านี้ชีวิตผมคงไม่เลวร้ายอะไรไปมากกว่านี้ล่ะ TT นอกจากนี้ซีดียังไปลาออกจากงานที่ผมทำอยู่แถมยังบังคับให้ผมย้ายเข้าไปอยู่กับมันอีก ชีวิตผมซวยมั้ยล่ะ
“พี่ วันนี้เลิกเรียนแล้วรอผมอยู่หน้าคณะนะ ตรงศาลารอรถก็ได้ ”ซีดีหันมาบอกผม ในระหว่างที่ผมกำลังจะลงจากรถเพื่อเข้าไปเรียนที่คณะ เออลืมบอกไป นับตั้งแต่วันที่ผมย้ายเข้าไปอยู่กับมัน ผมก็ต้องอาศัยนั่งรถมันมาเรียนทุกวัน(มันบังคับ)
“อืม นายเลิกกี่โมงละ”
“5โมง พี่ละ?”
“บ่าย3 ”
“หรอ ไปหาไรกินก่อนก็ได้นะ แล้ว5โมงเจอกัน ห้ามหนีกลับก่อนนะ ต้องรอจนกว่าผมจะมา เข้าใจป่ะ”ดูมัน ดูมั๊นนนนนน สั่งๆๆ สั่งยิ่งกว่าคนเป็นแฟนกันซะอีก เบื่อจังวู้วว แต่ก็ต้องทำตามที่มันสั่งอยู่ดี
“อืม งั้นไปเรียนก่อนนะ”พูดจบผมก็รีบเดินไปยังคณะเพื่อเข้าเรียน
..........
........
......
....
...
..
.
หลังจากที่เลิกคาบผมก็มานั่งรอคุณชายแผ่นผีอยู่หน้าคณะตามคำบัญชา ซึ่งผมก็นั่งอ่านหนังสือทบทวนฆ่าเวลาไปพลางๆ อย่างว่าแหละ คณะผมต้องอ่านหนังสือเยอะๆ เพราะมันยากมากกกกก 55555 แค่2ชม. ชิลๆมากสำหรับผม ในการอ่านหนังสือรอ
Cd part
17.00น.
โอ้ยยย เลิกคาบซักที เมื่อยก็เมื่อย หิวก็หิว นี่ฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว เหมือนฝนกำลังจะตก พูดยังไม่ทันขาดคำฝนก็เริ่มตกมาเป็นสายๆ ผมรีบเดินออกจาคณะทันที แต่ระหว่างทางก็เจอเพื่อนสาวร่วมคณะยืนหลบฝนอยู่
“อ่าวบิว ไม่รีบกลับบ้านหรอ”
“อ่อ วันนี้เราไม่ได้เรารถมาอะ รอเพื่อนมารับอยู่ แต่ไม่มาสักที”สาวน้อยบ่นออกมาอย่างเซ็งๆ
“กลับกับเรามั้ย ว่าจะไปหาไรทานอยู่พอดี ไปกับเราสิ”
“อืมมม เอางั้นก็ได้ งั้นเดี๋ยวขอโทรบอกเพื่อนก่อนนะ”
@พารากอน
“กินชาบูกันน่ะ”ผมหันไปบอกบิว
“ก็ได้”เธอยิ้มตอบผม น่ารักกกกกกกกก>//////<
หลังจากที่ผมและบิวกินชาบูกันจนอิ่ม พวกเราก็มาเดินช็อปกันต่อนิดๆหน่อยๆ จนเวลาล่วงเลยมาถึง2ทุ่มครึ่ง ผมก็อาสามาส่งบิวที่บ้าน หลังจากที่ผมได้คุยกับบิววันนี้ ทำให้ผมรู้ว่าจริงๆนะ บิวน่ารักมากกก แต่ผมก็ไม่ได้หมายความว่าจะจีบเธอหรอกนะ แค่รู้สึกว่าเป็นเพื่อนที่น่ารักคนหนึ่งเท่านั้นเอง แต่จู่ๆผมก็นึกอะไรขึ้นได้ เหมือนผมลืม......ลืม......เฮ้ย พี่กั้งงงงงงงงงง ผมรีบขับรถมายังมหาลัยทันที ตายละ ลืมพี่กั้งได้ไงวะ ผมนึกโทษตัวเองในใจ
Kang past
18.00น.
รอๆๆ อ่านหนังสือรอจบหมดไป3เล่มละ ไอเด็กแผ่นผีก็ยังไม่มาสักที ฝนก็ตกอีก สงสัยเลิกเลทละมั้ง ผมได้แต่นั่งอ่านหนังสือวนไปวนมารออีตาแผ่นผีมารับ แต่ระหว่างนั้นฝนกลับตกแรงขึ้นเรื่องๆ และยังสาดเข้ามาในตัวศาลาที่ผมนั่งอยู่อีก
18.30น.
.
..
..
19.00น.
..
.
.
20.00น.
โอ้ยยยยยังไม่มาอีกหรอเนี่ย นี้มันลืมผมไปแล้วหรือเปล่า จะโทรตามก็ไม่มีเบอร์อีก ผมนั่งรอไปเรื่อยๆจนรู้สึกหนาว ชุดนักศึกษาก็เปียกอีก ชีวิตผมรันทดดีแท้ ตอนนี้คนในคณะผมก็กลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือแต่ผมนั่งหน้าหล่ออยู่คนเดียวเนี่ย
Cd part
“พี่กั้งงงงงง!!!!!!” ผมตระโกนเรียก
..........
“ขอโทษนะที่ลืมอ่ะ” ผมพูดอย่างสำนึกผิด
“อืมมมมม ฉันไม่มีสิทธิ์ โกรธนายอยู่ละนิ ตามสบาย’’ กั้งพูดด้วยอารมณ์นอยด์ๆ
“ผม......คืออผมมมมมม”
“กลับเหอะเดี๋ยวฝนตกมาอีกรอบ”กั้งพูดปัดๆๆ
////บ้าน ปิติธัญ ///
ตั้งแต่ในรถมาผมแทบไม่ได้คุยกับพี่กั้งเลยตอนนี้พี่กั้งก็ขอตัวขึ้นห้อง และดูเหมือนเขาจะงอลผมด้วย ไม่น่าเล๊ยยยยยย ไอซีดี!!!! ผมโกรธตัวเอง และตอนอยู่ในรถพี่กั้งก็จามตลอดทาง ไม่รู้ไม่สบายรึป่าว
Kang part
“ไอเด็กแผ่นผีเอ้ยยยยยย ฮะ ฮะ ฮัดชิ้ววววววววว นายนี่มันน่าโมโหชะมัดเลย กล้าทิ้งฉันไว้ได้ไงงง”ผมบ่นพึมพำ
“โอ้ยยย ทำไมปวดหัวอย่างนี้นะ!!!!!! หายากินดีกว่า”จากนนั้นผมก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และะรีบเข้านอนเพราะดูท่าอาการจะไม่ค่อยดี เห้อออออออ
“ “ “ ก๊อก ก๊อก ก๊อก ” ” ”
ผมกำลังจะทิ้งตัวนอน แต่กลับมีเสียงประตูดังขึ้น
“หื้ม???? ”
“ผมเอง เปิดประตูให้หน่อย” เสียงนั้นรอดผ่านประตูละจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากไอเด็กแผ่นผี
“หึ มีไร ฉันจะนอน” ผมลุกขึ้นไปเปิดประตูอย่างเซๆเพราะฤทธิ์ยา
“เป็นไงบ้าง” ซีดีถามอย่างเป็นห่วง
“ก็สบายดี ยังไม่ตาย” ผมตอบอย่างกวนๆแน่สิ ถ้าผมบอกไปว่าผมไม่สบายไอเด็กนี้ต้องทำเป็นเรื่องใหญ่แน่
“ก็ ดี !!!!พรุ่งนี้เช้าเจอกัน” ซีดีพูดฮวนๆแต่เต็มไปด้วยอาการรู้สึกผิด
ความคิดเห็น