คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : [Love Time] 12 -เพื่อนที่ดีที่สุด........ทุนต่างประเทศ
Cd part
ฮ้าวววว ตื่นแล้วๆ ผมหันไปมองหญิงสาวที่นอนอยู่ข้างๆก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน หลายๆคนคงสงสัยใช่มั้ยว่าทำไมผมถึงทำแบบนี้ ไม่สงสารพี่กั้งหรอ ทำไมผมต้องสงสารในเมื่อพี่กั้งนั้นแหละที่คิดทรยศผม หึ คงคันมากสินะ ถึงได้รีบไปอ่อยผู้ชายแล้วพากันเข้าห้องน้ำขนาดนั้น
ใช้เวลาไม่นานซีดีก็ลงมายังห้องรับประทานอาหาร ซึ่งเขาเองก็ยังแอบแปลกใจไม่ได้ที่ไม่เห็นหน้าของกั้ง ก็ในเมื่อถ้ากั้งจะอาบน้ำก็คงต้องมาเอาเสื้อผ้าบนห้องที่เขานอนอยู่ แต่ทำไมเขากลับไม่รู้สึกว่ากั้งขึ้นมาบนห้องเลย
“อ่าว ลงมาแล้วหรอครับคุณซีดี”
“อืม”
“จะรับอาหารเช้าเลยมั้ยครับ”
“อืม” เขาตอบส่งๆไป เพราะยังแอบสงสัยเรื่องของกั้งอยู่ ไม่นานคุณพ่อบ้านก็ยกอาหารมาเสิร์ฟ ซีดีแทบจะร้องว้าวออกมา เพราะอาหารเข้าในวันนี้มันช่างน่ากินเสียเหลือเกิน
“น่ากินจัง”
“5555 นี่คุณกั้งตื่นมาทำตั้งแต่เช้ามืดเลยนะครับ”
“หรอ ก็ดี๊ รู้จักหน้าที่”
“แต่คุณกั้งนี่ช่วงนี้ไม่สบายบ่อยนะครับ คุณซีดีอย่าใจร้ายแกล้งอะไรคุณกั้งนักเลยครับ ”
“ทำตัวเองทั้งนั้น สมน้ำหน้า อยากร่านไปอ่อยคนอื่นไปทั่ว หึ”
“คุณซีดีรู้มั้ยครับ เมื่อวานคุณกั้งไม่ยอมกินข้าวเย็น เพียงเพื่อรอคุณลงมาทานด้วย แถมยังต้องไปนอนที่ป้อมยามหลังคารั่วๆอีก ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่สบายอยู่แล้ว”คุณพ่อบ้านพูดด้วยความสงสาร
“แค่นี่ไม่ตายง่ายๆหรอก....พอเถอะ ผมอิ่มแล้ว ไปก่อนนะ” เมื่อได้ฟังเรื่องที่คุณพ่อบ้านเล่ามา ซีดีก็แอบรู้สึกผิดและเป็นห่วงกั้งไม่น้อย แต่ด้วยทิฐิที่ยังคงมีอยู่ในใจเขาก็ยังมีความคิดที่จะแกล้งปั่นหัวกั้งไปเรื่อยๆอยู่นี้
Kang past
ถึงมหาลัยสักทีครับ ฮู้วววววว ต้องเรียกขวัญกำลังใจให้ตัวเองนิดนึง ช่วงนี้รู้สึกจะมีแต่เรื่องเข้ามาหาตัวเองเหลือเกิน ทั้งๆที่ไม่รู้อะไรกับใครเขาเลย แต่เอาเถอะถือว่าฟาดเคราะห์ไป เราต้องมองโลกในแง่ดี
“อ่าวกั้ง แกก็ยังอุตสาห์มาเรียนเนอะ ไม่สบายแทนที่จะอยู่บ้าน พักผ่อน” อาเมนอดเหนื่อยใจกับความขยันของ
เพื่อนตัวเองไม่ได้
“ได้ไง เมื่อวานก็ไม่ได้เข้าเรียน”
“ขยันขนาดนี้ เอาเกียรตินิยมไปเลย”
“
“แล้วนี่กินข้าวกินยามาหรือยัง เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งขึ้นมาจะลำบาก”
“เรียบร้อยครับคุณอาเมน”
“งั้นขึ้นเรียนเถอะ วันนี้มีเรียนน้อย แกจะได้กลับบ้านไปพักผ่อนเร็วๆ”
“ลุยยยยยยยย”
.
.
.
.
.
.
.
12.00น.
“เลิกเรียนแล้วไปหาไรกินกันก่อนมั้ยกั้ง” อาเมนเอ่ยถามกั้ง ขณะที่ต่างคนต่างเก็บอุปกรณ์การเรียนในคาบลงกระเป๋า
“เอาสิ กินไรดีละวันนี้”
“อาหารญี่ปุ่นมั้ย ของโปรดแกนิ 5555”อาเมนตอบไปอย่างรู้ใจเพื่อน
“รู้ใจตลอดนะครับคุณสหาย
อาเมนและกั้งเดินลงมาจากคณะอย่าไม่รีบเร่ง พวกเขาตกลงว่าจะไปฝากท้องมื้อกลางวันที่ร้านอาหารญี่ปุ่น แต่ในคณะที่ทั้งสองกำลังจะเดินไปยังลานจอดรถ ก็มีรถคันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วสูง เฉี่ยวชนกั้งอย่างแรง ซึ่งนั้นก็ทำให้กั้งเสียการทรงตัวจนล้มลงกับพื้น อาเมนตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนทำอะไรไม่ถูก เมื่อตั้งสติได้ก็รีบพยุงกั้งลุกขึ้นมาทันที
“เฮ้ยกั้ง เป็นไงบ้าง”
“ไม่เป็นไรหรอก แต่เหมือนข้อเท้าจะแพลงนิดหน่อย” กั้งตอบไปอย่างเพลียๆ ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่ารถที่เฉี่ยวชนเขาเมื่อครู่เป็นใคร จะเป็นใครไปได้เสียอีก นอกจาก.... ‘ซีดี’
“’งั้นแกนั่งรอตรงนี้ก่อน เดี๋ยวฉันไปเอารถมารับแกตรงนี้”
“อืมๆ”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ไม่นานรถของอาเมนก็เคลื่อนตัวมาอยู่ตรงหน้ากั้ง ก่อนที่อาเมนจะลงจากรถแล้วมาประคองกั้งเพื่อขึ้นรถ กั้งเองก็แอบตำหนิตัวเองว่าเขาชอบเป็นภาระให้แก่อาเมนเสียจริงๆ แม้ว่าอาเมนจะเต็มใจเพื่อนที่จะช่วยเขาในหลายๆเรื่อง แต่กั้งเองก็เกรงใจเพื่อนสนิทคนนี้ไม่น้อย
“ไปหาหมอนะกั้ง ห้ามปฏิเสธด้วย”
“ไม่เป็นไรน่า นวดๆเดี๋ยวคงหาย”
“แกมัวแต่คิดแบบนี้ไง ชอบเป็นห่วงแต่คนอื่น เป็นห่วงตัวเองมั้งนะกั้ง”อาเมนหันมาตำหนิเพื่อนสนิทตัวเองเบาๆ
“แต่...........”
“ไม่ต้องเกรงใจ เคป่ะ เราเป็นเพื่อนกันนะเว้ยย แกโคตรเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน มีไรก็ต้องช่วยเหลือกันดิ อย่าคิดมากๆ”
“ขอบใจมากนะเมน แกก็เป็นเพื่อนที่ดีมากๆของฉันเหมือนกัน”
.
.
.
.
.
.
.
.
ณ โรงบาลเอกชนแห่งหนึ่ง
“อืมม หมออยากให้คนไข้ดูแลตัวเองมากกว่านี้นะครับ จากการที่หมอตรวจร่างกายอย่างละเอียด คนไข้มีสุขภาพร่างกายที่ไม่แข็งแรงมากนัก ทั้งความดันต่ำ ความเครียด รวมถึงการพักผ่อนไม่เพียงพออีก”
“………………”กั้งได้แต่นั่งฟังเงียบๆ เพราะรู้ได้ถึงสายตาพิฆาตของเพื่อนสนิทที่จ้องมองเขาอย่างตำหนิ
“บาดแผลจากการเฉี่ยวชนของรถ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงมากนัก นอกมีการช้ำใน และข้อเท้าแพลงซึ่งหมอได้ใช้ผ้าพันบริเวณข้อเท้าไว้ให้ ในช่วงนี้อย่าพึ่งใช้กำลังขามากนะครับรวมถึงอย่าให้ฝ่าเท้ากระทบอะไรแรงๆ แล้วเดี๋ยวหมอจะจัดยาแก้ปวดให้นะครับ”
“……………..”
“ส่วนบาดแผลที่หลัง...........”กั้งแทบกลั้นหายใจไม่ทัน เขาเองก็ลืมไปเสียสนิทเรื่องบาดแผลที่หลังของเขาซึ่งได้มาจากรุ่นพี่แปลกหน้าคนนั้น
“แผลของคนไข้ไม่ได้รับการดูแลทำความสะอาด ตอนนี้แผลเริ่มมีการอักเสบ ช่วงนี้หมอแนะนำว่าอย่าให้หลังกระทบอะไรแรงๆเด็ดขาดนะครับแล้วอย่าลืมทำความสะอาดแผลอย่างสม่ำเสมอด้วย”
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เดี๋ยวรอรับยาข้างนอกนะครับ”
“ขอบคุณครับ”
.
.
.
.
อาเมนอาสามาส่งกั้งที่บ้าน ตอนแรกกั้งเองก็อึดอัดใจเพราะเขาไม่ได้บอกอาเมนว่าเขามาอยู่บ้านของรุ่นน้องอย่างซี แต่สุดท้ายก็ต้องยอมให้เพื่อนสนิทอย่างอาเมนมาส่งอย่างเลี่ยงไม่ได้ แถวยังโดนสวดยาวมาตลอดทางอีกทั้งเรื่องที่ไม่ได้บอกว่ามาอยู่บ้านซีดี ทั้งเรื่องไม่ดูแลตัวเอง
“ใช่สิ ว่าจะบอกแกแต่เช้าละ”อาเมนนึกขึ้นได้ว่าวันนี้มีข่าวดีจะมาบอกกั้ง
“อะไรละ”
“เรื่องทุนต่างประเทศน่ะ”
“…………..”
“เราสองคนสอบผ่าน ได้ทุนไปเรียนแล้วววววววววววววววววววววววววว”อาเมนพูดด้วยความดีใจอย่างสุดขีด
“จริงสิ เฮ้ยย ดีใจเวอร์ ตอนแรกคิดว่าจะไม่ได้เสียอีก”กั้งเองก็รู้สึกดีใจไม่น้อย เพราะทุนนี้ใช่ว่าใครจะได้ไปเรียนง่ายๆเสียเมื่อไร แถมจำนวนคนที่สอบชิงทุนก็สูงลิ่ว
“เออ แกจะไปใช่ป่ะ”อยู่ๆอาเมนก็ถามขึ้นมาแปลกๆ จนกั้งเองก็รู้สึกสงสัยไม่ได้
“ทำไมถามแปลกๆ”
“เปล๊า นึกว่าแกยังมีห่วงอยู่ที่นี่ ”
“……………….”
“แกเป็นเพื่อนฉัน ทำไมจะไม่รู้ว่าแกคิดอะไรอยู่ ยังไงตัดสินใจได้ก็ค่อยให้คำตอบฉันละกัน”
“ขอบใจนะ งั้นเราเข้าบ้านก่อนแล้วกัน”
“อืม ไว้เจอกัน”
เม้นด้วยยย ทั้งสองเรื่องเลย
เเลอบเสียใจ คนเม้นน้อยเว่อร์ บางตอนเเบบไม่มีเม้นเลย
หลังจากนี้ต่อไปก็ให้กำลังใจกั้งกันด้วยนะ 5555555
คือเบบ........... อยากเล่ามาก เเต่เล่าไม่ได้
ติดตามชมกันต่อไปว่า กั้งจะไปเรียนทุนมั้ย เเล้วซีจะทำอะไรกั้งอีก
ความคิดเห็น