คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [Love Time] 5 - งอน ง้อ
//////เช้าวันรุ่งขึ้น/////
หลังจากทีเมื่อวานได้นอนอาการก็ดีขึ้นแต่ก็มีอาการปวดหัวอยู่บ้าง และตอนนี้ผมก็แยกกะไอเด็กผีนั้นละด้วยตอนนี้พักเที่ยงละผมกะไอเมนก็มาหาไรกินที่โรงอาหาร
“ใช่พี่กั้ง รึป่าวคะ? ” เสียงสวยๆดังมาจากข้างหลัง
“อ่าวมุก”
“ทักทายคะคุณพี่ชายข้างบ้าน” เกือบลืม ผมกับมุกนี่บ้านเราอยู่ข้างกันคับ อยู่จักกันมาตั้งแต่เด็ก ผมถึงดีใจไงที่ได้ยัยมุกเป็นน้องรหัส เพราะจะได้เทคแคร์ง่ายๆหน่อย
“มุก ทานข้าวด้วยกันมั้ยดูท่าทางโรงอาหารจะเต็ม”
“เอ่อ ดีเหมือนกัน ขอบคุณมากค่ะ” >< สาวน้อยพูดด้วยความดีใจ
“เอาไรดีล่ะ? เดี๋ยวพี่กับไอเมนไปซื้อมาให้”
“เอาอะไรก็ได้ค่ะ”
“โอเคจ้า” ผมพูดละพร้อมเดินไปซื้อ ทันนั้นเองมี มือมาดึงแขนผมไป
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร!!!!!!” ซีดีถามด้วยอารมณ์โมโห
“น้องรหัสฉันเอง” กั้งพูดด้วยความเฉยชา
“น้องรหัสทำไมต้องสนิทสนมกันอย่างงี้ห้ะ !!!!”
“แล้วนายยุ่งไรด้วย” กั้งเริ่มทนไม่ไหวกะคำพูดของซีดี
“ก็เพราะพี่เป็น ‘คน ของ ผม’ และถ้าพี่ทำแบบนี้ ผมจะทำให้พี่ดูว่าพี่จะเป็นไง เราจะได้เห็นดีกัน!!”ซีดีจ้องกั้งด้วยสายตาจริงจัง “วันนี้พี่เลิกกี่โมง”
“5โมง”กั้งยังคงตอบร่างสูงด้วยความเฉยชา
“รอผมที่เดิมนะ”ร่างสูงบอกก่อนจะเดินออกไป
Cd part
ให้ตายสิ ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยทำไมต้องโมโหพี่กั้งขนาดนั้นด้วย กับอีแค่พี่เขาคุยกับน้องรหัสแค่นั้นเอง ฮู้วววว ช่วงนี้สงสัยพักผ่อนน้อยไปหน่อยละมั้ง อารมณ์เลยแปรปรวน(เกี่ยวมั้ยนั้น?) แต่ช่างเถอะ ถึงเวลาเข้าเรียนละ ไปเรียนดีกว่า
........
......
....
...
..
.
17.00น.
ผมมายืนรอพี่กั้งตั้งแต่บ่าย3กว่าๆ แหง่สิวันนี้ไม่อยากพลาดอีก รอตั้ง2ชั่วโมง เบื่ออะเอาจริง เข้าใจความรู้สึกพี่กั้งเมื่อวานเลย ขนาดผมรอแค่2ชั่วโมงยังเบื่อขนาดนี้ พี่กั้งรอผมตั้งเกือบ6ชั่วโมงไม่แปลกที่จะงอนผม คิดไปคิดมาก็รู้สึกผิดTT
ไม่นานร่างบางก็เดินลงมาจากตึกคณะพร้อมกับน้องรหัสสาว ทำให้ซีดีถึงกับควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เขาก็ไม่รู้ทำไมถึงโมโหร่างบางได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่เขาตั้งใจมาง้อร่างบาง แต่ตอนนี้อารมณ์ของเขากลับยิ่งดูเหมือนจะทำให้อะไรดูแย่ลงขึ้นเรื่อยๆ ยังไม่ทันที่ร่างบางจะตั้งตัว ซีดีก็เข้าไปกระชากแขนของคนร่างบางแล้วเดินดุ่มๆไปที่รถทันที สร้างความหงุดงงให้แก่กั้งและมุกไม่น้อย
“เป็นอะไรอีกเนี่ย”กั้งเอ่ยถามซีดีด้วยอารมณ์ขุ่นเคืองไม่ต่างจากซีดีซักเท่าไร
“เปล่า.....ผมแค่รีบกลับบ้าน”ซีดีเลือกที่จะแถ เปลี่ยนเรื่องไปเพราะเขาเริ่มที่จะควบคุมอารมณ์ของตนเองไม่ได้มากนัก เขากลัวว่าถ้ายิ่งพูดโมโหร่างบางมากเกินไป กลัวว่าร่างบางจะยิ่งโกรธตนเพิ่มขึ้น
ใช้เวลาเพียงไม่นานรถของร่างสูงก็ขับมาถึงบ้านของตน กั้งรีบเปิดประตูรถแล้วเดินเข้าบ้านทันทีเมื่อรถจอด ตอนนี้ทั้งกั้งและซีดี เลือกที่จะอยู่ห่างกัน เพื่อควบคุมอารมณ์ของตนเองให้ได้มากที่สุด จนแล้วจนรอดซีดีก็เป็นฝ่ายที่ทนไม่ไหวเสียเองที่ร่างบางตีตัวออกห่างเขาจนเกินไป ซีดีบอกให้พ่อบ้านไปเรียกกั้งให้นำเอาอาหารไปเสิร์ฟแก่เขาบนห้อง พร้อมกับย้ำพ่อบ้านหลายรอบว่าต้องให้กั้งเอาอาหารไปเสิร์ฟให้ได้
ก๊อก ก๊อกๆ~
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ร่างสูงพึงพอใจไม่น้อยที่ร่างบางนำอาหารมาเสิร์ฟตามคำขอของตน
ไม่นานร่างบางก็เปิดประตูเข้ามาแล้วนำถาดอาหารมาวางไว้ที่โต๊ะก่อนจะหมุดตัวเพื่อเดินออกจากห้องไป ซีดีจึงรับเข้าไปรั่งข้อมือของกั้งแล้วรีบล็อกประตูห้องทันที
“อยู่คุยกับผมก่อนสิ”ซีดีพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ
“ฉันต้องรีบไปอ่านหนังสือ กรุณาปล่อยมือฉันด้วย”ร่างบางยังคงพูดด้วยความเฉยชา
“ผมขอโทษนะ ผมรู้ว่าผมผิด ยกโทษให้ผมได้มั้ยคับ”ซีดียังคงพูดและยังแสดงท่าทีที่อ้อนสุดฤทธิ์ เขาหวังเพียงว่าจะทำให้กั้งหายโกรธเขาเป็นพอ
“หึ ...พี่ไม่มีสิทธิ์โกรธนายหรอก จริงมั้ย”ความเฉยชาครั้งนี้ กลับทำให้ซีดีฟิวส์ขาดเพียงเสี้ยววินาที ความตั้งใจและความอดทนของเขาหมดลงแล้ว
“ใช่ พี่ไม่มีสิทธิ์โกรธผม เพราะพี่คือ ‘คนของผม’ ”ซีดีเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่ เขากระชากกั้งไปยังโซนห้องนอน “และตอนนี้....ผมชักอยากให้พี่มาเป็น ‘คนของผม’แบบเต็มตัวแล้วสิ” ซีดีลากกั้งเข้าไปในห้องน้ำ แล้วผลักกั้งให้เข้าไปชิดกำแพงจากนั้นก็เปิดฝักบัวเพื่อให้น้ำไหลรินลงมาใส่ร่างบาง ไม่นานเสื้อนักศึกษาสีขาวของกั้งก็เปียกชุ่มไปด้วยน้ำทำให้เห็นสัดส่วนของร่างบางอย่างชัดเจน เมื่อเห็นอย่างนั้นซีดีก็เริ่มจู่โจมโดยการประกบปากกั้ง เขาใช้ลิ้นหนาลุกล้ำไปในโพรงปากของกั้ง พร้อมทั้งตวัดลิ้นไปมาอย่างเร้าร้อน ซีดีปลดกระดุมของกั้งทีละเม็ด ทำให้เห็นแผ่นอกเรียบเนียนของร่างบาง
“ปะ ปล่อยนะ”กั้งเริ่มหายใจโรยริน
“..........”ร่างสูงยังคงหยอกล้อกับร่างกายของกั้งอย่างสนุกสนาน ซีดีเริ่มเปลี่ยนมาไซร้คอพร้อมกับเอามือขยี้หัวนมของร่างบางไปมาเพื่อเล้าโลมให้ร่างกายของกั้งตอบสนองตน “อะ..อ่า~”แล้วก็ได้ผม เมื่อร่างเล็กเผลอครางออกมา ทำให้คนร่างสูงยิ่งอยากจะควบคุมคนร่างบางมากกว่านี้ ซีดีเอามือล้วงเข้าไปในการเกงชั้นในของกั้งแล้วลูบไล้ไปมาเบาๆ “อุ้ย....ปะ...ปล่อย ...อ่า~” ร่างบางเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้อาจจะเป็นเพราะการเล้าโลมของร่างสูงบวกกับพิษไข้ที่ตนยังไม่หายดี กั้งเริ่มเอาแขนโอบต้นคอของซีดีเอาไว้ ไม่ใช่เพราะกั้งเริ่มหวั่นไหวกับการกระทำของซีดีแต่เป็นเพราะตอนนี้ร่างบางแทบไม่มีแรงที่จะยืน กั้งได้แต่ยอมรับชะตากรรมของตนเอง
.
.
.
.
.
.
.กิจกรรมยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆแล้วสุดท้ายก็มาจบที่...
.
.
..
.
.
..
.เตียงนอน
ความคิดเห็น