คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : [Love Time] 22 - รู้อยู่เเก่ใจ
การกลับมาของใครบางคน.....อาจทำให้อะไรบางอย่างเปลี่ยนไป
แต่เชื่อไหม...
เขาสองคน ไม่มีวันหลอกใจตัวเองได้หรอก
ลองเดาดูสิ ว่าเธอคนนั้นกลับมาทำไม
เพื่อทวงสิทธิที่เคยเป็นของเธอ หรือ เพียงกลับมาเพื่อช่วยให้ใครบางคนรู้ใจตัวเองเสียที
....................................................................................................
“เออ ขอโทษนะคะ ดิฉันขอเข้าพบคุณวรกรคะ”
“เออ....คุณผู้หญิงได้นัดเอาไว้หรือเปล่าคะ”เลขาสาวสุดสวยเอ่ยถาม
“ฉันได้นัดผ่านคุณอาเมนไว้แล้วคะ”
“อ่อ....งั้นเชิญด้านนี้เลยคะ”เลขาสาวพาหญิงผู้มาเยือน มุ่งตรงไปยังห้องทำงานประจำตำแหน่งของวรกร
ภายให้ห้องสี่เหลี่ยมที่ถูกจัดตกแต่งอย่างเรียบหรู ซีดียังคงเป็นที่พักพิงให้แก่คนทั้งสาม เขามีความสุขเสียเหลือเกิน คงเป็นไปได้ยากนะ ที่จะมีช่วงเวลาดีๆแบบนี้สักครั้ง แม้ทุกวันนี้เขาและกั้งอาจต้องเจอกันบ่อยๆแต่ก็ใช่ว่าเขาจะมีโอกาสได้อยู่ใกล้ๆวรกรและสัมผัสร่างกายแบบนี้เสียเมื่อไร
“กั้งคะ กะ..อุ้ย!~”ทั้งซีดี และหญิงสาวผู้มาใหม่ต่างคนต่างพากันตกใจไม่น้อย ซีดีตกใจที่จูๆก็มีหญิงสาวที่ตนไม่รู้จัก เปิดประตูเข้ามาในห้องอย่างไม่ได้รับอนุญาตอีกทั้งเขาเองก็กลัวหญิงสาวจะสงสัยความสัมพันธ์ระหว่างเขาและครอบครัววรกร ส่วนฝ่ายหญิงก็ตกใจกับภาพข้างหน้า ที่เห็นผู้บริหารค่ายเพลงดังโอบกอดกัน จนแวบหนึ่งในใจ เธอก็แอบคิดเรื่องกระแสข่าวเกี่ยวกับความสัมพันธ์ลับๆของผู้บริหารทั้งสองขึ้นมา
“อะ เออ.....”
“คุณเป็นใคร มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ” ซีดีเอ่ยถามโดยพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูปกติที่สุด แม้ในใจเขาก็ใจ สั่นไม่น้อย แต่เขาก็ต้องครบคุมตัวเองให้ได้ เพราะเขาเองก็กลัวคนทั้งสามที่พักพิงอยู่ในอ้อมกอดจะตกใจตื่น
“ฉะ ฉันมาหากั้งนะคะ เออ...นัดกันไว้แล้ว” หญิงสาวตอบกับมาด้วยท่าทีที่จะไม่หายตกใจ พร้อมกับยิ้มฝืดๆส่งไปให้ซีดี
“นัด? คุณเป็นอะไรกับพี่กั้งหรอครับ”
“เราเป็น.....”
“อ่าวแกรนด์!!” วรกรสะลืมสะลือตื่นขึ้นมา เมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าก็อุทานเรียกด้วยความดีใจ ปนตกใจเล็กน้อย
“อะ....เออ กั้ง คะ คือ เราไปรอข้างนอกนะ”
“เดี๋ยวสิ คุยกันข้างในนี่ก็ได้ เด็กๆก็อยู่ แกรนด์คิดถึงเด็กๆไม่ใช่หรอ” ทันทีที่หญิงสาวกำลังจะหมุนตัวกลับ วรกรก็รีบเข้าไปรั้งข้อมือทันที
“อะ. เออ เราว่า......”
“เป็นอะไรไปหรอแกรนด์ ทำหน้ายังกับเจอผี
“คิดถึงสิ ไม่งั้นเราจะมาหาทำไมตั้งไกล
“งั้นดีเลย เย็นนี้เดี๋ยวไปดินเนอร์กันมั้ย พาเด็กๆไปด้วย วันนี้กั้งเลี้ยงเอง”
“จ๊ะ กั้งนี่น่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว กั้งคาวาอี้ซะอย่าง ฉายานี่ไม่ถูกพูดถึงเลยนะ ตั้งแต่กั้งกลับมาเมืองไทย ดีแล้วที่แกรนด์มา จะได้รื่อฟื้นความทรงจำกันหน่อย”
“แหม่ๆๆ กั้งคาวาอี้หรอ คงไม่เหมาะกับท่านประธานหรอกมั้งคะ รักษาภาพลักษณ์หน่อยนะ ไม่ใช่รั่วแตกเหมือนตอนอยู่เมืองนอก
“ฮ่าๆ แล้วนี่แกรนด์มาหากั้งถึงที่นี่มีอะไรหรือเปล่า?”
“ก็คิดถึงไง บวกกับเรื่องที่กั้งก็รู้อยู่แก่ใจนะว่าแกรนด์มาทำไม” ต้นประโยคหญิงสาวพูดอย่างขำๆ แต่ประโยคท้ายหญิงสาวกลับทำหน้าตาจริงจังขึ้นมาเสียดื้อๆ อาจเป็นเพราะ.....มีเพียงไม่กี่คนที่ทราบความลับสำคัญเรื่องนี้ เรื่องที่พวกเขาต้องปกปิดมาโดยตลอด
“กั้งรู้ เอาไว้ค่อยคุยแล้วกัน”วรกรตอบเสียงแผ่ว
“กั้ง งั้นแกรนด์กลับก่อนดีกว่า เหมือนกั้งจะมีแขกอยู่นิ”
“อะ เออ ” เหมือนผู้บริหารหนุ่มจะพึ่งนึกขึ้นได้ว่ายังมีซีดีอยู่ภายในห้องร่วมกับพวกเขา
“เชิญเถอะครับ ตามสบาย ผมว่าจะออกไปข้างนอกอยู่พอดี” ซีดีพูดออกไปตามมารยาท แต่น้ำเสียงและแววตาไม่สามารถปกปิดความน้อยใจชายตรงหน้าได้เลยสักนิด
“เห็นมั้ยแกรนด์ ซีดีใจดีจะตาย ” คำพูดของวรกรที่ดูจะเหมือนจะยิ่งทำให้ซีดีรู้สึกน้อยใจหนักเข้าไปอีก ในใจของซีดีตอนนี้มีคำถามเกิดขึ้นมากมาย ทำไมพี่กั้งถึงไม่สนใจเขาได้ถึงเพียงนี้ แม้แต่ตอนนี้ที่เขากำลังตัดเพ้อน้อยใจ แต่ดูเหมือนวรกรจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาแสดงออกไปเลยสักนิด ตั้งแต่ผู้หญิงที่ชื่อแกรนด์เข้ามา เขากลายเป็นคนนอกสายตาวรกรได้ถึงเพียงนี้เชียวหรอ
“แกรนด์ กั้งว่าเดี๋ยวเราเดินเที่ยวกับเด็กๆกันดีกว่า เดี๋ยวชวนเมนไปด้วย ไปรำลึกความหลังของเดอะแก๊งกันๆๆ” วรกรเอยชวนหญิงสาวตรงหน้าอย่างนึกสนุก โดยยังคงไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังถูกนอยด์จากน้องชายคนสนิทอยู่
“ผมขอตัวนะครับ!!”ความอดทนของกัตธีร์ดูเหมือนจะหมดลง สิ้นประโยคก็รีบเดินจ้ำออกจากห้องไปทันที
หญิงสาวที่ค่อยสังเกตพฤติกรรมของซีดีมาโดยตลอดเวลาที่อยู่ในห้องนี้ ก็มองตามด้วยความสงสาร ทำไมเธอจะไม่รู้ละ ว่าแท้ที่จริงแล้วความสัมพันธ์ของชายหนุ่มทั้งคู่เป็นอย่างไร ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าซีดีรักวรกรมากแค่ไหน แววตาแห่งความน้อยใจ น้ำเสียงที่แสนจะตัดเพ้อเหล่านั้นมันน่าจะเป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นชัดเจนมากพอว่าซีดีให้ความสำคัญกับวรกรมากแค่ไหน ถ้าไม่แคร์ ถ้าไม่รัก ถ้าไม่สนใจ จะนอยด์ทำไมกับการที่ถูกละความสนใจจากวรกรเมื่อครู่ล่ะจริงมั้ย?
“กั้ง เราว่ากั้งไปดูน้องซีดีก่อนดีมั้ย ดูเหมือนน้องน่าจะน้อยใจกั้งนะ”
“น้อยใจอะไรแกรนด์ ซีดีเขาก็อาจมีธุระของเขาหน่า~ ”
“กั้ง!! สนใจน้องเขาบ้างสิ ดูก็รู้ว่าน้องเขาน้อยใจกั้งอยู่นะ”
“โฮ่ยแกรนด์ คิดมากไปป่าวว ซีดีเขาเป็นคนมีเหตุผลนะ จะมาน้อยใจอะไรกั้งทำไม พูดยังกับกั้งเป็นไรกับซีดีไปได้ ที่น้องต้องมางอนอะไรเรื่องแบบนี้
“งั้นก็ตามใจนะ เรากลับล่ะ”
“อ่าววว กลับเร็วจัง ให้กั้งไปส่งมั้ย”
“อย่าดีกว่า กั้งทำงานต่อเถอะ”
Cd part
น่าหงุดหงิดใจชะมัด การกระทำของพี่กั้งเมื่อไม่กี่นาทีนี้ ทำให้ผมอดน้อยใจไม่ได้ กับผู้หญิงคนนั้นทำไมเพียงไม่กี่วินาทีที่เจอ เธอสามารถเรียกรอยยิ้มที่แสนสดใจของพี่กั้งได้ถึงเพียงนี้ ทำไมเธอ...ทำให้พี่กั้งดูผ่อนคลายและอ่อนโยนกับเธอได้ถึงเพียงนี้ ทำไมเธอ ถึงสามารถเรียกร้องความสนใจจากพี่กั้งได้ขนาดนี้ เธอ......ทำให้พี่กั้งลืมไป......ว่ายังมีผมอยู่ในห้อง
หรือแท้ที่จริงแล้วที่ผ่านมา ผมเป็นฝ่ายคิดไปคนเดียวเสียหมด ว่าพี่กั้งยังเหลือเยื่อใยกับผมอยู่ เป็นผมเองที่เคยคิดว่าต้องมีสักวัน ที่พี่กั้งจะจำผมได้ ตอนนี้ความหวังของผมของเหลือริบรี่เสียแล้ว หากผู้หญิงคนนั้นจะเป็นตัวจริงของพี่กั้ง หากผู้หญิงคนนั้นจะเป็นคนสำคัญที่พี่กั้งจะไม่มีวันลืมเธอ .........เหมือนผม
ผมควรจะต้องทำอย่างไร หากเธอคนนั้นกลับมาเพื่อทวงตำแหน่งคนรักของพี่กั้ง หรือผมควรหยุด.....หยุดหวังอะไรลมๆแล้งๆ.......หยุดหลองตัวเองเสียที หยุดคิดว่าผมจะเป็นคนที่เดินเคียงข้างพี่กั้งในอนาคต.......เพราะบางที ผมอาจเป็นแค่อดีต ที่ไม่มีวันได้เป็นอนาคต และเป็นอดีตที่พี่กั้งอยากจะลืม......ทุกสิ่งที่เคยเป็นเรา
ผมเดินออกจากห้องทำงานอย่างละล่องละลอย ร่างกายไร้เรี่ยวแรงไปหมด ผมนึกไม่ออกว่าควรจะเดินไปที่ไหนดี รู้แค่ว่าผมอยากเดินไปเรื่อยๆ หากเจอที่พักผมก็ควรจะต้องหยุดพัก........หึ สมเพชตัวเองชะมัด ที่ต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้
“คุณน้องซีดีคะ มาทำอะไรตรงนี้ พี่นึกว่าจะรอคุณกั้งคุยธระกับแขกคนนั้นในห้องซะอีก” เลขาสาวเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าซีดีมานั่งหมดสภาพที่ห้องโถงรับรอง
“เปล่าหรอก พี่กั้งเขาคงอยากคุณธุระกับแขกน่ะ ผมเลยออกมารอข้างนอก” ขณะที่ซีดีว่าไป ก็ยังคงหลับตาใช้ความคิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพี่กั้งและหญิงสาวคนนั้นอย่างหยุดไม่ได้
“อ่าว ทั้งๆที่เป็นห้องของคุณน้องเนี่ยนะคะ
“ไม่ละครับ วันนี้ผมเหนื่อยมากเลย เดี๋ยวว่าจะนอนพักเสียหน่อย” ซีดีตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
“จะเข้าห้องรับรองหรอคะ”
“ครับ ถ้ามีอะไรพี่แก้มโทรหาผมแล้วกัน หรือไม่งั้นไปหาผมที่ห้องก็ได้”
“คุณน้องไหวจริงๆใช่มั้ยคะ สีหน้าดูไม่ค่อยดีเลยนะ”
“ไหวครับ ขอบคุณมากนะครับ” ผู้บริหารหนุ่มร่างสูงลุกตัวยืนขึ้น ก่อนตอบกลับเลขาสาวด้วยความรู้สึกที่อยากจะขอบคุณจริงๆ ก่อนจะเดินไปยังห้องรับรองผู้บริหารที่เป็นที่พักส่วนตัว
“ให้เวลาผมหน่อยนะพี่กั้ง”
“ถ้าผมทำใจได้เมื่อไร”
“ผมสัญญา”
“ว่าจะไม่มีวันทำให้พี่ต้องมารู้สึกหนักใจกับผมอีก”
“เรา.....จะเป็นแค่พี่น้อง และเพื่อนร่วมงานกัน...ตลอดไป”
มาอัพต่อเเล้วนะ 5555555555
คือหลังจากนี้ คงดราม่าหนัก (มั้ง) ไหนๆก็หวานมาพอสมควรละ ดราม่ามั้งก็ดี
เดากันออกยังว่าไอเอมิลูกใคร >>>ก็ลูกกั้งไง เเฮร่~
ใกล้จะเฉลยความจริงเเล้วนะ ว่าลูกใคร จะใช้เเบบเดียวกับที่ทุกคนคิดมั้ย ก็ต้องติดตาม
ความคิดเห็น