คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [Stop it!!] 7 - นายจุ้นจ้าน
‘อือ~ โอ้ย หื้ย~’ พอคนร่างเล็กที่ถูกสวมกอดจากข้างหลังตื่นจากการหลับใหลก็รู้สึกว่ามีอะไรหนักๆมาเกี่ยวลำตัวไว้ แต่พอตั้งสตินึกย้อนไปได้ว่าเป็นเพราะคนข้างหลังกอดตนไว้ จึงเบาใจขึ้น เขาเองรู้สึกอึดอัดไม่น้อย ใจก็อยากจะแกะมือของกันต์ธีร์ออก แต่ก็นึกเกรงใจกลัวคนข้างหลังจะตื่น เหตุเพราะเขาเองก็ยังไม่แน่ใจว่าคนข้างหลังหายไข้หรือยัง นึกได้ดังนั้นวรกรจึงพลิกตัวหันหน้าเข้าหากันต์ธีร์ ‘โอ๊ะ’ วรกรร้องเสียงหลงเพราะไม่คิดว่าเขาทั้งสองจะนอนชิดกันถึงเพียงนี้ ซึ่งเอาจริงๆเรียกว่าแนบเนื้อกันเลยดีกว่า พอหันมาใบหน้าของเขาก็ชนกับอกกว้างของอีกคนเข้าจังๆ “ใกล้ขนาดนี้ สิงกันเลยดีกว่า กลัวหายหรือไงเนี๊ยย” วรกรได้แต่บ่นๆกับคนป่วยที่ยังนอนซมอยู่ เขาเอื้อมไปแตะที่หน้าผากของตรงหน้าด้วยความเป็นห่วง “ยังมีไข้อยู่เลย ให้นอนอีกสักหน่อยแล้วกัน” เมื่อเห็นว่าในตอนนี้ยังไม่สามารถทำอะไรได้ วรกรจึงต้องยอมจำนงนอนอยู่ในอ้อมกอดของกันต์ธีร์ต่อ แม้ครั้งนี้อาจต้องนอนซบที่อกของคนตรงหน้าก็ตาม
“มนุษย์ผีบ้า ตัวปัญหาชะมัด”
“บ่นอะไรหนักหนาเนี่ย รำคาญหูรู้ตัวป่ะ” กันต์ธีร์พูดต่อว่าคนใต้ร่างขณะที่ยังคงปิดเปลือกตาอยู่เหมือนเดิม
“เฮ้ย ตื่นแล้วก็ไม่บอก” วรกรตีลงไปที่แขนของกันต์ธีร์อย่างหมั่นไส้
“เรื่องของฉัน...นอนนิ่งๆไป” ไม่ว่าเปล่ากันต์ธีร์ยังกระชับแขนกอดรัดคนใต้ร่างให้แน่นกว่าเดิม
“มากไปแล้วนะคุณ!! ผมอึดอัดเข้าใจมั้ย” คนตัวเล็กได้แต่ดิ้นตัวไปมา เพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาอึดอัดมากแค่ไหน
“ทำไมชอบบ่น ขี้บ่นยังกับผู้หญิง มันน่ารำคาญเข้าใจมั้ย”แต่คนร่างสูงก็ไม่อยมแพ้เช่นกัน กันต์ธีร์พูดว่าไปด้วยความรำคาญ โดยไม่แคร์ว่าวรกรจะรู้สึกยังไง
“รำคาญก็ปล่อยสิ คนอุตส่าห์เป็นห่วง มาพูดงี้ใส่ ก็ปล่อยเลย หื้ย~” แม้คำพูดของวรกรจะเหมือนเป็นการต่อว่ากันต์ธีร์ แต่คนร่างสูงก็กระตุกยิ้มอย่างไม่ได้ตั้งใจ เข้ารู้สึกดีที่คนใต้ร่างพูดออกมาว่า ‘เป็นห่วง’อีกทั้งน้ำเสียงที่พูดออกมานั้น ยังเหมือนกันพูดด้วยความรู้สึก ‘น้อยใจ’ เป็นนัยๆ มันยิ่งทำให้เขารู้สึกดีอย่างประหลาด
“ทำไมฉันต้องทำตามที่นายบอก ฉันจะกอด กอด กอด กอด แล้วก็กอดนายเอาไว้อย่างนี้แหละ อยากบ่นดีนัก”
“ไอ่มนุษย์หน้าบึ้ง มนุษย์ผีบ้า มนุษย์เอาแต่ใจ นิสัยไม่ดี”
“เจ็บจังเลยโอ๊ยๆๆ อย่าว่าผมเลยนะครับ ผมเจ็บ......” คนร่างสูงแกล้งยัวอารมณ์ตอบไป แล้วทำท่าทางที่ดูจะโอเว่อร์มากๆในสายตาของวรกร
“...............................”
“ขอนอนกอดอีกหน่อย.........หลับสักตื่นสองตื่นได้ป่ะล่ะ”
“………….”
“นายจุ้นจ้าน”
17.00 น.
กันต์ธีร์สะดุงตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจหลังจากที่เขามีความรู้สึกว่า ‘เส้นกระตุก’ เขาเปิดเปลือกตาแล้วก้มหัวลงมามองร่างคนในอ้อมแขนที่กำลังซุกหน้าอยู่ที่อกกว้างของตน ร่างสูงจ้องมองคนใต้ร่างด้วยความรู้สึกเอ็นดู มันเหมือนว่าเขาได้มาเลี้ยงเด็กโข่งยังไงยังงั้น เหมือนเป็นคนที่มีความซื่อจนเกินไป พอเขาพูดอะไรหรือทำอะไรไปก็พร้อมจะเชื่อไปซะทุกอย่าง การพูดหรือแม้แต่ความคิด ถึงแม้จะดูมีความเป็นผู้ใหญ่และดูฉลาดมาก แต่คุณคิดเหมือนผมมั้ย ว่าเขาคนนี้ดูมีความเข้าใจโลกแคบไปเหลือเกิน ในบางเรื่องที่คิดว่าจะเข้าใจ แต่เขากลับไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมต้องการจะสื่อสารซะงั้น......แปลกคน “คิดอะไรอยู่ เห็นมองแล้วก็ยิ้ม” เป็นเพราะกันต์ธีร์มัวแต่คิดอะไรเพลินไปหน่อย จนไม่ได้สังเกตว่าวรกรนั่นตื่นและกำลังเงยจ้องมองตนอยู่ “จะแกล้งอะไรผมอีกละสิ”
“เปล่า ทำไมต้องมองผมในแง่ร้ายด้วย”
“คุณมีแง่ดีให้ผมมองด้วยหรือไง” วรกรตอบกลับอย่างไม่กลัวเกรง จริงๆแล้วกันต์ธีร์คงเป็นคนแรกในชีวิตที่วรกรกล้าที่จะต่อปากต่อคำด้วย “แล้วก็ปล่อยได้แล้ว หายไข้ยังเนี่ยดูหน่อยสิ” คนใต้ร่างเอือมไปแตะหน้าผากของตรงหน้าเพื่อวัดอุณหภูมิ “อืม..ดีขึ้นแล้วนิ แต่ยังอุ่นๆนิดๆ เดี๋ยวผมเช็ดตัวให้อีกสักรอบแล้วกัน” การกระทำและคำพูดของวรกรมันกำลังทำให้ชายร่างสูงรู้สึกเคลิบเคลิ้มหลงใหลอย่างไม่รู้ตัว เหมือนจิตใจของเค้ากำลังถูกต้องมนต์ให้กับชายหนุ่มตรงหน้าอย่างถอดตัวไม่ขึ้น
“มองอีกแล้ว หน้าผมมันมีอะไรหรือไง ยิ้มอยู่ได้ โรคจิตหรอคุณ” คนถูกว่าอยากจะพูดตอบออกไป แต่ก็ได้แต่คิดตอบในใจไปว่า ‘ก็เพราะน่ารักไง ถึงได้มอง’
“ไข้กลับหรือไง โอ้ยยย อยู่กับคุณเเล้วผมปวดหัวชะมัด.......ถามก็ไม่ตอบ ”
“อยากไปเดินเที่ยวกาดนัดไหม”
“กาดนัดหรอ ที่มีของขายเยอะๆใช่มั้ยคุณ”แค่เพียงวรกรได้ยินคำชวนก็แทบเก็บอาการตื่นเต้นไม่อยู่ เขาเคยได้เห็นภาพตามอินเตอร์เน็ต แต่ไม่คิดว่าจะได้ไปเลยสักครั้ง พอขอวรธรไปทีไรก็บอกไม่ว่างๆตลอด
“ใช่”
“ไปๆๆ คุณสัญญากับผมแล้วนะ แล้วจะไปกี่โมง ไปเลยมั้ย อยากไปปปปปปปปปปปปปปปป”
“ถ้าผมหายทันก็จะพาไปนะ ฮาๆๆๆ”
“ทันสิๆๆ เดี๋ยวจะเช็ดตัวให้ แล้วเดี๋ยวไปกัน”วรกรผลักตัวออกจากอ้อมแขนของกันต์ธีร์แล้วเด้งตัวลุกขึ้น เพื่อไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้อีกรอบ
“คุณจะนอนหรือจะนั่งให้ผมเช็ดตัว”
“นั่งดีกว่า นายจะได้ไม่ต้องก้มมากด้วยเนอะ” ว่าแล้วคนร่างสูงก็ดันตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วเอนหลังอิงกับหัวเตียง วรกรเห็นว่ากันต์ธีร์น่าจะจัดการทางนั่งเรียบร้อยแล้วก็ มานั่งที่ข้างเตียง แล้วค่อยๆใช้ผ้าชุบน้ำมาซับที่ใบหน้าของกันต์ธีร์เบาๆอย่างละเมียดละไม “คุณหน้าเนียนดีเนอะ ผิวละเอียดดีจัง” แม้จะเอ่ยปากชม แต่มือเล็กก็ยังคงค่อยซับ ค่อยเช็ดทั่วใบหน้าและลำตัวของกันต์ธีร์อย่างตั้งใจ ไม่ต่างจากคนร่างสูงที่ใจจดใจจ่อจ้องมองวรกรอย่างไม่ละสายตา ดวงตาคู่สวย จมูกสูงโด่ง แก้มยุ้ย เรียวปากบาง อีกทั้งโครงหน้ารูปสวย ‘น่ารักชิป’
“เสร็จแล้ว J” วรกรหันไปยิ้มให้กันต์ธีร์ด้วยความดีใจ “เป็นไรคุณ หน้าแดงๆ ไข้กลับหรอ”
“ปะ เปล่า ”
“จะทานยาก่อนไหม คุณยังไม่ได้ทานยาเลยนะ”
“เดี๋ยวค่อยกินก็ได้ นายไปอาบน้ำก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันหายาเอง”
“โอเค”
วรกรใช้เวลาไม่นานมากนักในการชำระล้างร่างกาย แต่กลับต้องตกใจเมื่อนึกขึ้นได้ว่าลืมหยิบเสื้อเข้ามาเปลี่ยนด้วย วรกรจึงใส่แค่กางเกงขายาวออกมาจากห้องน้ำเพื่อหวังจะมาหยิบเสื้อในตู้เสื้อผ้าอย่างไม่คิดอะไร แม้จะรู้สึกแปลกๆหากต้องเปลือยท่อนบนออกมาจากห้องน้ำโดยมีเพื่อนร่วมห้องอย่างกันต์ธีร์ก็ตาม แต่อีกใจก็คิดว่าเป็นผู้ชายเหมือนกันคงไม่มีอะไรเสียหายหรอกมั้ง “อ่าว คุณ! หาอะไรอยู่ แล้วกินยาหรือยัง” พอวรกรเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นกันต์ธีร์ก้มๆเงยๆเหมือนกำลังหาอะไรอยู่
“ยังเลย หายาอยู่ คุณลองดูแถวๆนั้นสิมีมั้ย เมื่อกี้ผมมัวยุ่งๆเลยลืมว่าวางไว้ตรงไหน”
“อ่อๆ ได้สิ ” วรกรที่ลืมว่าตัวเองยังไม่ได้ใส่เสื้อก็หันไปหาถุงใส่หาของกันต์ธีร์ “เม็ดมันสี ขะ ขาววววววววววว” คนร่างสูงเงยหน้ามาเพื่อจะบอกลักษณะของเม็ดยาให้อีกคน แต่กลับต้องอึงกับภาพตรงหน้า เมื่อเห็นว่าวรกรเปลือยท่อนบนอยู่เหมือนๆกับเขา ต่างกันที่วรกรนั่นดูหุ่นดีราวกับผู้หญิง ทรวดทรงองค์เอว อีกทั้งผิวขาวเนียนเรียบที่ใสสะอาด
“ตรงนี้ไม่มีนะคุณ”คนที่ยังไม่รู้ตัวว่ากำลังตกเป็นเหยื่อสายตาของใครอีกคน ที่เสมือนเสือผู้หิวโหย “ม ไม่ต้อง ฉันเจอยาแล้ว” กันต์ธีร์ตอบด้วยน้ำเสียงกระเส่า สายตายังคงจ้องมองเหยื่อตรงหน้าอย่างไม่วางตา อีกทั้งไล่มองพินิศเรือนร่างของคนตรงหน้าอย่างหื่นกระหาย “ยืนตรงนั้นนิ่งๆ นะ” ร่างสูงเดินเข้าไปประชิดตัววรกรแล้วดันร่างเล็กเข้าชิดผนังห้อง “ฉันเจอยาแล้ว~”
“อืม! เจอแล้วก็ทานสิ”แม้วรกรจะรู้สึกแปลกๆและไม่เข้าใจในสิ่งที่หนุ่มร่างสูงต้องการจะสื่อสาร แต่ก็ตอบไปตามที่ตัวเองคิดว่าคนตรงหน้าคงต้องการเน้นให้เข้าใจเพียงว่า ‘เจอยาแล้วนะ’
“นั่นสิ~ เจอแล้วก็.... ‘กิน’ สิเนอะ” เรียวปากบางของคนที่เปรียบเสมือนเสือกระหายเหยื่อกระซิบที่ข้างหูของ ‘เหยื่อ’ อย่างแผ่วเบา “อยู่นิ่งๆนะ” พูดจบกันต์ธีร์ก็เลื่อนริมฝีปากและปลายจมูกมาคลอเคลียที่ลำคอของผู้เป็นเหยื่อ แค่เพียงได้สูบดมกลิ่นกายที่น่าหลงใหลของคนร่างบาง มันก็ยิ่งกระตุกอารมณ์ความต้องการเขามากขึ้นไปอีก เขาใช้เรียวปากดูดเม้มทั่วลำคอของคนตรงหน้า “ทะ ทำอะไร ไหนว่าจะกินยาไง” แต่แล้ววรกรก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าสิ่งที่กันต์ธีร์ทำนั้นมันหมายถึงอะไร เพราะวรธรไม่เคยสอนหรือบอกเกี่ยวกับการแสดงออกทางกามรมณ์ให้แก่วรกรเลย อีกทั่งเขาเองก็ไม่ได้รู้สึกกับการกระทำของกันต์ธีร์เลยแม้แต่นิดเดียว(.......มั้ง)
“กำลังกินอยู่นี่ไง~”ยิ่งนานเข้า น้ำเสียงและอารมณ์ของกันต์ธีร์ก็ดูเหมือนจะควบคุมไม่ได้ เขาละความสนใจของคอระหง แล้วเปลี่ยนมาให้ความสนใจกับเรือนกายขาวสะอาดแทน ไม่รอช้าก็เข้าจู่โจมลงที่เนินอกสวยสง่าทันที ร่างสูงใช้มือทั้งสองข้างจับแขนของวรกรขึ้นมาจับไว้ที่บ่าของตน แล้วดำเนินกิจกรรมการปลุกเร้าต่อไปเรื่อยๆ แม้ว่าคนใต้ร่างจะมีสีหน้าท่าทางที่ยังคงไม่ตอบสนองความต้องการของเขาเลยก็ตาม “อือ~ เจ็บ! อย่าดูดนะ”
“อยากไปเที่ยวหรือเปล่า”
“อะ อยาก ก็คุณสัญญากับผมว่าจะพาไปนิ”
“งั้นก็อยู่นิ่งๆ ให้เวลาฉันกินยาหน่อยสิ”
“ไหนละยา คุณมัวแต่แกล้งผม ทำอะไรก็ไม่รู้อ่า เจ็บนะ!”
“นี่ไงยาของฉัน” ร่างสูงกลับไปคลอเคลียที่คอระหงอีกครั้ง และเลื่อนลงมาพรมจูบที่เนินหน้าอกต่อ
“นี่กั้งนะ ไม่ใช่ยา แล้วกั้งก็เป็นคนด้วย กินไม่ได้” วรกรเริ่มรู้สึกไม่ดีกับท่าทางของคนตรงหน้าจึงดันร่างของกันตธีร์ให้ถอยห่าง
“เฮ้อ~ โอเคฉันยอมแล้ว ” ร่างสูงยอมจำนนกับความ ‘ซึน’ ของวรกร ที่ดูจะไม่เข้าใจเขาเลย
“…………..”
“นิ่งอยู่ทำไม ใส่เสื้อสิครับ จะไปมั้ย เที่ยวน่ะ”
“อะ โอเคๆ คุณใจดีที่สุดเลย ทำตามสัญญาด้วย” วรกรปรมมือดีใจราวกับเด็ก ที่กำลังถูกเอาใจ แล้ววิ่งไปหาเสื้อมาใส่ให้เรียบร้อย จนลืมเรื่องราวและความสงสัยเมื่อครู่ไปสนิทใจ
“เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ ไอ่ซีดีเอ้ยยยยยยย”
ซีควรตั้งสติดีๆนะ 555555555
นางไปกันใหญ่ละ พอเห็นว่ากั้งซึนหน่อย เล่นใหญ่เลย
ชายก็ใสไปปปปปปปปปปปปป
เป็นกำลังใจให้กั้งต่อสู้กับความหื่นของซีด้วยนะ
เเล้วก็เป้นกำลังใใจให้ซีด้วย ว่านางจะต่อต้านความรู้สึกตัวเองได้มั้ย
กลัวนางจะหลงกั้งอะดิประเด็น
ชอบไม่ชอบยังไม่ ติชมได้น้าาาา
ความคิดเห็น