ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : BAMBAM #2
*สนามบอล*
" แฮ่ๆ..แฮ่ " ผมวิ่มาถึสนามบอล พร้อมหันไปมอน้าๆที่ำลัยืนหอบอยู่
" นายามันมาทำไมเนี่ย ? " ผมถามเา
" เอ่อ ฮ่าๆไม่รู้สิ ็เห็นนายวิ่มาันเลยวิ่ามมาอ่ะ " เาหัวเราะเบาๆ ผมฟับ็วิ่รไปเ็บอสมุที่อยู่้าสนามบอล โอ้ยยทำไมมันเยอะอย่านี้นะ
" มาัน่วย " เาลมานั่้าๆผมแล้ว่วยเ็บสมุ
....
" เฮ้ออ ีนะส่ทันเวลา " ผมถอนหายใยาวหลัาที่วิ่มาส่สมุารบ้านไ้ทันเวลา
" อื้อ่ายย " เสียเิมพูึ้นที่้าหูผมอีรั้
" ห้ะ นี่นายยัไม่ไปอีหรอ " ผมหันไปมอเา
" ฮะๆ ใ่็นายยัไม่ไ้ให้เบอร์ันเลยนิ "
" เบอร์อะไร นายะเอาไปทำไม ันบอแล้วอโทษ็พอ "
" เอามาเถอะน่า "
" เออๆ ็ไ้ั้นเอาโทรศัพท์นายมา" ผมบอ เายื่นโทรศัพท์ให้ผมเบอร์
" อ่ะ เสร็ละ" ผมยื่นโทรศัพท์ให้เา
"็แ่เนี้ยย เอาละันไป่อนนะบายย" เาพูและวิ่ไป
เห้อออ ทำไมวันนี้มันเป็นอย่านี้นะ เออะไรวุ่นวายไปหม ผมถอนหายใยาวและเินลับห้อเพื่อเรียนภาบ่าย
- 16.00 -
ริ๊ ริ๊
เสียริ่บอเวลาเลิเรียนัึ้น ทุนในห้อ่าทยอยออาห้อันไป ผมเ็บอลระเป๋าเป้อผมแล้วเินออาห้อ
ปั๊ !!
"โอ้ยย " ผมร้อ นี่มันวันอะไรวะเนี่ยใรมานผมอี ผมหันไปมอัวารที่วิ่มานผม
"เฮ้ยย เป็นไรรึเปล่า" เสียุ้นๆนี่มันน
"นาย!" ะใระอีละ็นเิมที่เะบอลโนหัวผมอย่าัเมื่ออนลาวันไ
"อ่าวว แบมแบมเอหรอเอันอีแล้วนะแหะๆ" เาพูแล้วหัวเราะแห้ๆ พร้อมับพยุัวผมึ้น
"ทำไมนายเินไมู่ทาเลยละะรีบไปไหนห้ะ ไม่เห็นหรอันออมาาห้อ " ผมมอหน้าเาพร้อมมวิ้วแสวามไม่พอใ
"อโทษที พอีันั้ใะมาหานายนี่ละ" เอ๋มาหาผมหรอ อนลาวัน็เลียร์ันบแล้วนะ
"มีไรอี" ผมพูหน่ายๆ
"ันเอานี่มาให้นายอะ" เาพูและยื่นถุระาษให้ผม
"อะไร?"
"พวยาแ้ปวหน่ะ ันั้ใะเอามาให้นาย แ่ันมานนายอีะนี่"
"ไม่้อทำถึนานี้็ไ้ แ่็อบใละัน" ผมบอแล้วหยิบถุยาามือเามา
"แล้วนายะลับและหรอ" เาพู
"อือ ใ่"
"ัน็ะลับเหมือนัน"
"......"
"...................." หลัานั้นทั้ผมละเา่าเียบ เอิ่มมทำไมบรรยาาศมันน่าระอัระอ่วนใี้วะ ทำไีๆ
"ั้นเินไปหน้าโรเรียน้วยันไหมละ" ผมพู
"หะ..ห้ะ " เาทำท่าๆ ผมเลยเินนำหน้าเามา่อน
"เอ้ยย รอ้วยิ" เาพูและวิ่ามมาเิน้าๆผม เราเินไปุยันไปนลายเป็นว่าผมไ้เพื่อนใหม่เพิ่มอีน
"ะว่าไปเราุยันมาั้นาน ันยัไม่รู้ัื่อนายเลย" ผมบอเา
"อ่อใ่ ลืมไปเลยแหะ ันื่อยูยอม ิมยูยอม นายเรียันว่ายู็ไ้"
"ยูยอม" ผมทวนื่อเาอีรั้
"อื้อใ่" เาพูและยิ้ม
"แล้วนายรู้ไ้ไว่าันเรียนอยู่ห้อนั้น" ผมถาม ็มันน่าไหมละอยู่ีๆเามาหาผมถึห้อไ้
"อ่อ ัน็ถามนนั้นนนี้ไปเรื่อยแหละ" เาบอปั เราุยนั่นนี้ันนในที่สุ็เินมาถึหน้าร.ร
"เอาละ ันลับละน้ะ" ผมบอ
"เอ้า นายลับไอ่ะ" เาถามผม
"็รอรถเมล์แหละบ้านันอยู่ไม่ไลาโรเรียนเท่าไร" ผมอบแล้วมอไปที่ถนนพร้อมเห็นรถเมล์ที่ผมึ้นำลัใล้เ้ามาทุที
"โอเ ันนั้นรึเปล่า" เาี้นิ้วไปทารถเมล์
"ใ่ๆ นายอะลับไ"
"เี๋ยวที่บ้านมารับ " เาพู พร้อมับรถเมล์ที่เ้ามาอรป้ายรอรถหน้าโรเรียนพอี
"โอเั้นันไปละ บาย" ผมบอเาและวิ่ึ้นรถเมล์ และเาะโนลับมา
"บ๊ายยบายย เอันนนนนนนนน "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น