คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แค่เพียงรัก [Only Love] 2
อ่านบรุาเม็น์้วย ไม่ใ่ออไปเยๆ เ้าใไหม่ะ?
วันนี้อาาศี อบั เป็นแบบนี้ทุวัน็ีสินะ...ไปทาน้าว่อนนะ๊ะ
แ่เพียรั [Only Love 2]
“มาับผม”ผมเอ่ยพร้อมับที่ออเินรไปที่
“ะพาผมไปไหนรับ”นร่าบาเอ่ยถาม
“ผมะพาุไปในที่ทีุ่อยาไปไล่ะ”ผมเอ่ยพร้อมับที่สาวเท้าให้เร็วึ้นและอนนี้ผม็ไ้ั๋วึ้น London eye เรียบร้อยแล้ว ผมุมมือนร่าบาไว้หลวมๆในะที่แปูลำลัเลื่อนที่หมุนึ้นไป้านบนอย่า้าๆเผยให้เห็นสะพาน Golden Jubilee ที่ั้ื่อเพื่อเลิมลอารรอราย์รบ 50 ปีอพระราินีอลิาเบธ ผมลอบมอเสี้ยวใบหน้าอนร่าบาเียบๆ รอยยิ้มเล็ๆถูผุึ้นมาาใบหน้าสวยหวานนั้น และมัน็ทำให้ผม้อยิ้มามออมาอย่า่วยไม่ไ้ ผมมอออไป้านนออีรั้พร้อมับรอยยิ้มหวาน แบูลถูเลื่อนึ้นไป้าๆ เราสอนไม่ไ้พูอะไรันมานัเพราะผมิว่านร่าบาำลัอยาที่ะเ็บวามทรำรหน้าไว้เียบๆมาว่า....ผมึเลือที่ะเียบและแอบมอเสี้ยวหน้า้าน้าอเาไปเียบๆเ่นันเพราะอนนี้ผม็ำลัเ็บวามทรำอใบหน้าสวยหวานที่ถูแ่แ้มไป้วยรอยยิ้มนี้อยู่ และอนนี้เราสอนมาบริเวุสูสุอแบูลันแล้ว ่วเวลาอนนี้เป็นเวลาบ่ายว่าๆใล้เย็นเ็มที บรรยาาศโยรอบเริ่มเียบสบล้าๆ พระอาทิย์เริ่มทอแสอ่อนลๆ
“สวยมาเลยนะรับ”นร่าบาเอ่ยึ้นมาลอยๆในะที่เราสอนำลัยืนูวิวันอยู่
“รับ สวย สวยมา”ผมอบพร้อมับที่หันหน้าไปมอหน้าอนร่าบา เาส่ยิ้มหวานมาให้ผม
“ถ้าเป็นอนลาืนะสวยมาว่านี้เป็นแน่........”นร่าบาเอ่ย
“รับ.......ะเป็นอย่านั้น”ผมอบพร้อมับที่อนนี้แบูลไ้เลื่อนลมาถึ้านล่าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เราสอนเินออมาาแปูล ในะที่ผมยัุมมืออนร่าบาไว้หลวมๆ
“นี่็เย็นมาแล้ว เราไปทาน้าวันีไหมรับ เรายัไม่ไ้ทานอะไรเลยนอา้าวเ้า”ผมเอ่ยวน
“ือว่าผมมีาน่อรับ เิุามสบายนะรับ”นร่าบาเอ่ยพร้อมับที่เาผละมือที่ถูผมุมอยู่ออเบาๆ
“อบุมาสำหรับวันนี้นะรับ ผมมีวามสุมาเลย อบุที่พาผมึ้นไปบนนั้น ผมอใหุ้เที่ยวในลอนอนให้สนุนะรับ เอาไว้มาเที่ยวที่นี่อีนะรับ ผมไปล่ะ”นร่าบาเอ่ยับทพร้อมับที่เา้มหัวให้ผมนิๆแล้วทำท่าะเินาไป
“เี๋ยวรับ”ผมเอ่ยเรีย นร่าบาหันหน้ามามอผมนิๆ
“ผมยัไม่ไ้ให้เิน่าเป็นไ์อุเลยนะ”ผมเอ่ยพร้อมับที่เินเ้าไปประันหน้าับนร่าบา
“ไม่เป็นไรหรอรับ ผมพาุเที่ยวแ่นิหน่อยเอ ถือะว่าผมมาเินเที่ยวเป็นเพื่อนุ็แล้วันนะรับ”
“ไม่ไ้รับ ผม้อ่าย่าเสียเวลาใหุ้”
“เ็บเินอุไว้เถอะรับ แ่ถ้าุไม่สบายใุ็ถือะว่าเิน่าทีุ่พาผมึ้นไปูวิวบน
“ุไปทำานพิเศษที่ไหนรับ”ผมเอ่ยถาม
“ผมทำานอยู่ที่ร้านอาหารไทย ทำไมเหรอรับ”
“ผมำลัหิวอยู่พอี ั้นผมไป้วยนะ เราไปันเถอะรับ”ผมเอ่ยับทพร้อมับที่เินเ้าไปับมือนร่าบาเบาๆ พร้อมับที่ผมออเินนำนร่าบาอีรั้ ผมะไม่ปล่อยให้โอาสอผมหมลแ่เพียเท่านี้หรอนะ ผมยัอยาที่ะอยู่ับนนนี้ให้นานว่านี้.........และอีไม่นานาับผม็มาอยู่รหน้าร้านอาหารไทยที่ื่อว่า “Patara”
ผมสาวเท้าเ้าไป้านใน แ่แล้วผม็้อะัเท้าเพราะว่านร่าบารั้้อมือที่ผมุมไว้นิๆ ผมหันไปมอหน้าเา
“มีอะไรเหรอรับ”ผมเอ่ยถาม
“............”นร่าบาไม่อบอะไรนอาเลื่อนสายาลไปมอที่บริเวมือที่ผมำลัุมอยู่ ผมรีบผละมือออทันที
“เอ่อ.......ผมอโทษนะรับ ผมิอ่ะรับ ุไม่โรธผมนะ”
“ไม่เป็นไรรับ เ้าไป้านในันเถอะ”นร่าบาอบในะที่แ้มเนียนึ้นสีแสวย เาสาวเท้าเินเ้าไป้านในอย่ารวเร็ว ผมเินามเ้าไปิๆ บรรยาาศภายในร้านสวยมาเลยรับ ทุๆอย่าถูแ่ไป้วยไม้สัสีทอ มีานามที่มีลวลายสวยามั้เป็นอโว์ภายในร้าน ไฟสีส้มอ่อนๆรับับผ้าปูโ๊ะสีทออร่าม โยที่ทั้สอ้านอประูเ้าออมีรูปปั้นผู้หิรูปร่าสวยบอบบาำลัยมือึ้นึ้นมาประบันไว้ทั้สอ้า โยที่ร่าายอเธอสวมใส่้วยเสื้อผ้าอะไรบาอย่าที่ผมไม่เยเห็น แ่มันสวยมานะรับ ผมมอรูปปั้นนั้นนิ่ สวยมาเหลือเินรับ รูปปั้นพวนั้นมันูอ่อน้อย สวยามอย่าบอไม่ถู แ่แล้วในะที่ผมำลัมอรูปปั้นนั้นอยู่ ็มีเสียอผู้หินหนึ่ัึ้น
“Sa-wad-dee-ka” หิสาวนนั้นเอ่ยอะไรบาอย่าพร้อมับที่เธอยมือึ้นมาประบเหมือนในรูปปั้นเปี๊ยบเลย ผมมอภาพนั้น้วยอาารในิๆ เธอมอผมพร้อมับรอยยิ้มหวาน
“เอ่อ.......เอ่อ” และยัไม่ทันที่ผมะอบอะไร็มีเสียหวานๆอายนหนึ่ัึ้น ผมหันหน้าไปมอายนนั้นแทบะทันที และผม็้อะลึอีรั้ นร่าบาอผมอนนี้เาอยู่ในุเสื้อแนระบอสีาวสะอาับาเทรแปลๆสีน้ำเินเ้ม สวมถุยาวยาวึ้นมาถึหัวเ่า รับับรอเท้าหนัสีำ เาน่ารัมารับ นร่าบาหันหน้าไปุยอะไรบาอย่าับหิสาวสวยนนั้น หิสาวยิ้มอบพร้อมับที่เินแยัวออไป ผมหันไปมอหน้านร่าบา เาหันมายิ้มให้ผมนิๆ
“Sa-wad-dee -krub”นร่าบาเอ่ยอะไรบาอย่าับผมอีรั้ พร้อมับที่เายมือึ้นมาประบันแล้วเา็้มหัวลให้ผมอี้วย ผมมอภาพรหน้านิ่
“นั่นเป็นำทัทายอนไทยนะรับ”เาเอ่ยอธิบายเป็นภาษาเาหลี
“อ่อรับ”
“ผู้หิับผู้ายะพู่าัน ถ้าเป็นผู้หิะลท้าย้วยำว่า “่ะ” ส่วนผู้ายะลท้าย้วยำว่า “รับ” แล้วนี่เาเรียว่าพนมมือเป็นารแสวามเารพอนไทยมัน็เหมือนับารโ้อนเาหลีไรับ”
“รับ.....พูทัทายเมื่อี้ว่าอะไรนะรับ”ผมเอ่ยถาม
“Sa-wad-dee -krub” นร่าบาเอ่ยพร้อมับทำท่าเ่นเิม
“Sa-wad-dee -krub”ผมเอ่ยพร้อมับทำท่าทาเลียนแบบนร่าบา้วยรอยยิ้มหวาน
“อย่านั้นล่ะรับถู้อแล้ว”นร่าบาเอ่ยพร้อมับรอยยิ้มหวานสใส ทำเอาผมแทบะลั่ายอีแล้ว
“เิเ้าไปนั่้านในเถอะรับ แทหิวมาแล้วสินะ”นร่าบาเอ่ยพร้อมับที่เาเินนำผมเ้าไป้านในอร้าน ผมัารนั่ลรที่นร่าบาบอ
“ะทานอะไรีรับ”นร่าบาเอ่ยถาม
“เอ่อ..........”ผมพูเพียแ่นั้นพร้อมับที่เปิเมนูอาหารในมือไป้วย นี่มันอะไรันรับเนี่ย ทำไมมันมีแ่อาหารหน้าาแปลๆทั้นั้นเลย แ่มันูน่าทานมาเลยนะรับ ผมทำไ้แ่ยิ้มแหยไปที่นร่าบา
“เอ่อ.......ผมไม่รู้ัสัอย่าเลยรับ ุ่วยแนะนำหน่อยไ้ไหม”
“ไ้สิรับ นี่เป็นุปรสเผ็ถ้ามาทานอาหารไทยะ้อทานือ Tom-yum-kung”นร่าบาเอ่ยแนะนำในะที่เาี้มาที่รูปออาหารนั้น
“Tom-yum-kung”ผมพยัหน้ารับพร้อมับรอยยิ้ม
“แล้วนี่็ Pad-thai มันะล้ายสปาเี้อ่ะรับ แ่รสาิ่าันลิบลับเลย”นร่าบาเอ่ยบอพร้อมับที่เาี้มาที่รูป
“ Pad-thai ”ผมเอ่ยทวนพร้อมับที่พยัหน้าหึหั เพราะมันน่าทานมารับ
“สออย่า็พอแล้วล่ะรับ ั้นรอสัรู่นะรับอาหารที่สั่อีสิบห้านาทีะพร้อม
เสริฟ”นร่าบาเอ่ยพร้อมับที่เินหนีหายเ้าไป้านหลัอห้อรัว ผมทำไ้แ่มอามร่าบอบบานั้นไปนลับสายา.....แทยอน
++++++++++++++++++++
โห๊ะๆๆๆๆๆ ิามอน่อไป่ะ
ปล.อยาินอาหารไทยมว๊า
แ่้อรอ้นเือนเพราะอนนี้เินใล้ะหมแว้วว
ส่วนเรื่อหาานพิเศษนี่ ำลัหาอยู่่ะ
ถ้าไ้็ีสิ.....แ่ะไม่ีรที่ะไม่มีเวลามาอัพฟิให้รีเอร์
็แ่นั้นแหละ่ะ เหอะๆๆๆๆ สู้ๆๆๆๆ (บอัวเอ)
ปล.สอ่าึ้นลอนอนอายมัน็พอสมวรอยู่นะ่ะ
ประมา15-16ปอน์ ิเป็นเินไทย็ประมาแปร้อยบาท่อรั้
แ่ราานี้...อั๋วไว้ล่วหน้าแล้วนะ่ะ
ุว่ามันแพไหมล่ะ่ะ??? สำหรับนมีภาระมัน็แพมานะ
แ่ะใ้นเียวยัะไม่พอแล้วยั้อส่เินให้แม่ับน้ออี ถูไหมล่ะ่ะ??
เหอะๆๆๆ ใ้เินอาทิย์ล่ะสอร้อยว่าปอน์ มัน็ใ้ไม่มาเท่าไหร่...
็ที่นี่มัน่ารอีพแพนี่่ะ....มัน็แบบนี้แหละเนอะ
ไหนะ่าเน็ ่าอาหาร ่าโทรศัพท์และอะไรๆอีมามาย
เป็นเือนเือนะเือบหนึ่พันปอน์....
ถ้าอยารู้ว่าเป็นเินไทยประมาเท่าไหร่็เอาห้าสิบูเอา็แล้วัน่ะ
ไปแล้ว............ิามพาร์ท่อไป่ะ อิอิ
ความคิดเห็น