คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Darktears(รีไรท์แล้วน๊า)
"เรมีลเธอเป็นอะไรมากไหม"เมื่อเรมีลกลับมาเป็นคนๆเดิมเรมีลก็ถึงกับไข้ขึ้น
"ไม่.."เธอตอบอย่างอ่อนล้า"เฮ้อ วันแรกฉันก็พลาดไปหลายอย่างแล้ว แย่จัง"
"ไม่เป็นไรหรอก เธอก็รีบๆหายไวๆสิ"เซเทลพูด
"อืม"แล้วเปลือกตาเรมีลก็ปิดลง
"Darktearsอาณาจักรที่เป็นที่อยู่ของทุกสรรพสิ่ง ทั้งคน ปีศาจ รวมทั้งพวกลูก
ครึ่ง ครึ่งคนครึ่งสัตว์ Darktearsมีตำนานหลายตำนานที่เล่าขานถึงแหล่งกำเนิดของที่นี่
แต่มันก็ยังคงความเป็นปริศนาอยู่ บ้างก็เล่าว่านักเวทย์สามคนสร้างขึ้น บ้างก็ว่ามันเกิด
ขึ้นเอง ซึ่งก็ยังไม่มีข้อพิสูจน์ใดๆ ครูคิดว่าพวกเธอคงรู้จักRuriusอาณาจักรที่เรียกได้ว่า
อุดมสมบูรณ์มากกว่าพวกเราที่มีบุคลากรที่เก่งกาจกว่าทางนั้นแต่ก็ยังไม่สามารถให้เรา
อยู่อย่างมีความสุขเท่า เราจึงต้องมีการแย่งชิงดินแดนการกระทำนี้สืบทอดมาตั้งแต่สมัย
บรรพบุรุษของพวกเธอ ตระกูลดังๆทั้งหลายย่อมรู้เรื่องนี้ แต่สงครามระหว่างสอง
อาณาจักรก็จบไปนานแสนนานถึง500ปี ปัจจุบันเรามีเทคโนโลยีมากมายโดยไม่ต้อง
อาศัยธรรมชาติที่ก่อตัวขึ้น แต่อย่างว่าทุกๆสิ่งเกิดมาจากธรรมชาติรวมทั้งพวกเธอ
ด้วย"ศาสตราจารย์มีล ผู้สอนประวัติศาสตร์อธิบายเรื่องราวต่างๆในDarktearsโดยมีสาย
ตานับสิบจับจ้องอย่างสนใจ
"นี่ เซเทลเธอว่ามันจะสงครามขึ้นอีกไหม"เรมีลกระซิบถาม
"ไม่รู้สิ"เซเทลตอบกลับมา
"เฮ้อ ถ้ามันเกิดจริงๆคงซวยแย่เลย"เรมีลบอก
"คุณเรมีลดร้าออกมานี่สิ"ศาสตราจารย์มีล บอกเสียงเฉียบ
"ค่ะ"เรมีลเสียงอ่อยลงมาทันที
"เธอช่วยตอบหน่อยได้ไหม ว่าdarktearsมีกี่รัฐอะไรบ้าง"
"darktearsมี5รัฐค่ะ รัฐแรกนอเรส รัฐที่มั่งคั่งที่สุด รัฐที่สอง รัฐ กาเลค ค่ะเป็นรัฐที่มี
ความอุดมสมบูรณ์มากที่สุดเพราะมีการปลูกพืชส่งออกในทุกๆแขนง รัฐที่3 รัฐเบลลอน
รัฐนี้เป็นรัฐที่เก่งกาจด้านการทหารเป็นอย่างยิ่ง มีเมืองน้อยๆมากมาย รัฐที่4ดอจติก รัฐที่
รักสงบที่สุดเพราะว่าเป็นรัฐที่คนส่วนมากใจเย็น และไม่ชอบสุงสิงกับใคร และสุดท้าย
มาหานคร กราเซล ที่ที่รวบรวมนักเวทย์ทุกแขนงไว้ด้วยกันและมีความเจริญรุ่งเรืองมาก
ที่สุดค่ะ"เรมีลตอบอย่างสบายๆ
"อืม ดีมาก"ศาสตราจารย์มีลสงบลง เพราะเธอคืดว่านี่แหละคืออนาคตของDarktears
เรมีลยิ้มรับคำชมและกลับไปนั่งที่ พร้อมกับมุดหัวไปทางด้านหลังหนังสือ ทำให้พิ และ เพล ส่ายหน้าน้อยๆ
"เรมีล เธอยังกล้าหลับอีกหรอ"แต่เสียงของมีเดลก็ดังได้เพียงในโสตประสาทของเรมี
ลเท่านั้น เพราะตอนนี้เธอได้เข้าห้วงนิทราเรียบร้อยแล้ว
"ห้าววว"เรมีลรับบิดขี้เกียจ หลังจากที่ศาสตราจารย์มีลออกไปนอกห้องแล้ว
"เธอนี่กล้าจริงๆเลยเรมีล"พิลพูด
"แหม ก็ศาสตราจารย์แกสอนเหมือนเล่านิทานกล่อมเด็กเลย ขนาดนมยังเล่าน่าสนุกกว่าเยอะ"
"เธอนี่น้า"เพื่อนๆทั้งหมดพากันส่ายหน้า
ทั้งห้าสาวพากันเดินไปที่ห้องอาหาร เรมีลรีบไปจองโต๊ะอาหารแล้วก็วิ่งไปซื้ออาหาร
ทันที
"นี่ฉันขอนั่งด้วยได้ไหม"บารอนเจ้าเก่าเดินมาขอเรมีลนั่ง
"ฉันไม่ได้ติดป้ายห้ามสุนัขนั่งนี่"ก่อนที่บารอนจะเดือดเรมีลก็รีบย้ายที่ไปนั่งทางด้านข้างเซเทล ทำให้บารอนต้องนั่งตรงข้ามกับเซเทล แล้วมาร์รอฟก้นั่งตรงข้ามกับเธอ
"เรมีลทำไมเธอชอบหาเรื่อง"เซเทลปรามเพื่อนสาวเบาๆ
"แล้วฉันทำไรผิดอ่า"เรมีลเสียงอ้อนน้อยๆ
"พอๆกินข้าวๆ"มีเดลบอก
"ฉันก็ว่างั้น กระเพาะฉันประท้วงใหญ่แล้ว"เรมีลออดแอด แล้วรีบตักคำแรกเข้าปาก
ทั้งหมดทานไปคุยไปอย่างสนุกสนาน โดยที่ไม่มีใครสังเกตท่าทีเรมีลที่เริ่มมีสีหน้าแย่
ลงอีกแล้ว
"เรมีล เธอเป็นอะไร"มาร์รอฟถามเมื่อเห็นสีหน้าเรมีลซีดลง
"ปะ...ป่าว"แล้วเรมีลก็ล้มลง
"เรมีล ช่วงนี้เธออาจอ่อนแอลงหน่อยนะ ฉันคิดว่าเธอควรอย่าทำอะไรที่มันใช้กำลังมาก เพราะพลังที่มีในตัวเธอมันเริ่มประทุแล้ว"เรมีลกำลังคุยกลับศาสตราจารย์เรเวน
"พลังอะไรคะ"
"เธอได้รู้แน่เมื่อเวลามาถึง แล้วอย่าลืมล่ะวันพระจันทร์เต็มดวงเธอจะกลายเป็นนกเพลิงเธอจะไม่รู้ตัวเลย อาจทำอะไรโดยไม่ได้คิดลงไป"เมื่อศาสตราจารย์ยังเห็นเรมีลทำหน้างงอยู่ก็อธิบายต่อไป
"Ruriusอาณาจักรที่ตาของเธอเป็นจ้าวผู้ครอง อาณาจักรที่เป็นอริของDarktearsมาหลายชั่วอายุคน"
"เอ๋ แต่หนูไม่มีตานะคะ แคกๆ"เรมีลพูด
"ตอนนี้ฉันว่าเธอพักผ่อนก่อนดีกว่า แล้วเธอจะรู้เรื่องทั้งหมด สักวันหนึ่ง"คำสุดท้ายศาสตราจารย์พูดแผ่วลง แต่เรมีลก็ไม่ได้สนใจเพราะตอนนี้เธอหมดกำลังจะคุยต่อแล้ว
ความคิดเห็น