คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เปิดเทอมวันแรก(100%)รีไรท์แล้วน๊ะค้า
"เดี๋ยวอีกไม่นานก็จะได้เวลาประชุมแล้วฉันว่าเรารีบกันหน่อยเถอะ"เซเทลเร่งให้เรมีลรีบแต่งตัวเพราะวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก
"จ้าๆไปแล้วๆ"เรมีลลากกระเป๋าใบใหญ่เกินขนาดตัวลงมา
"โอโหเธอจะเอาอะไรไปหนักหนาเนี่ย"เซเทลตกใจเล็กน้อยที่เห็กระเป๋าใบใหญ่ในมือเรมีล
"แหมก็ของใช้จำเป็นทั้งนั้น"เซเทลเกินสงสัยเลยวิ่งไปเปิดกระเป๋าเรมีล แล้วเหล่าขนมนมเนยก็เทลงมา
"โห เท่าที่ฉันรู้มานะ ที่บราทีสอาหารสมบูรณ์ดีทู้กอย่าง"เซเทลทำเสียงสูงประชดเรมีล
"โถ่ ตอนนี้เศรษฐกิจมันย่ำแย่ เผื่อวันไหนบราทีสหมดปัญญาหาของอร่อยๆให้ฉันกินแล้วเดี๋ยวอดตาย นี่ฉันทำไปเผื่อเธอด้วยนะนี่"เรมีลยืดอกเล็กน้อย
"โอเค รีบๆได้แล้ว"เซเทลส่ายหัวเป็นเชิงบอกว่าจะไม่เถียงแล้วทำให้เรมีลยิ้มอย่างพอใจ
"ค่ะ คุณหญิง"เรมีลทำท่ายืดตัวตรงแล้วย่อลงอย่างตั้งใจล้อเลียนเซเทล ทำให้เซเทลเดินปึงปังออกไป
"โอ๋ๆ เซเทลคนสวยอย่างอนน้า"เรมีลหมุนมือไปมาที่หน้าของเซเทล ทำให้เธออมยิ้ม
"ฉันไม่ใช่เด็กๆนะ"เซเทลว่าพลางปัดมือเรมีลพัลวัน
"ฮ่าๆๆๆเธอยิ้มแล้ว"เรมีลหัวเราะเสียงดัง ทั้งสองทั้งคุยหัวเราะกันไปตลอดทาง
ในที่สุดพวกเธอทั้งสองก็เดินทางมาถึงบราทีสโรงเรียนเวทย์ที่ใหญ่ที่สุดในDarktears เมื่อทั้งสองก้าวข้ามเขตเวทย์มนตร์มาทั้งคู่ก็ต้องเบิกตาโพลงเพราะตอนนี้นักเรียนทั้งในระดับเดียวกับและรุ่นพี่ต่างมาเดินกันอย่างขวักไขว่ทำให้ทางเดินที่เคยดูกว้างกลับเล็กลงถนัดตา
"นักเรียนปี1กรุณามารวมกัน ณ ลานวารี"เสียงประกาศที่เรมีลจำได้ทันทีว่าเป็นเสียงของศาสตราจารย์เรเวน
"ไปกันเถอะ"ทั้งคู่พากันจูงมือไปที่ลานวารีซึ่งครั้งแลกที่เรมีลมาที่นี่เธอก็พอจำได้รางๆ
ลานวารีเป็นลานน้ำขนาดกว้างซึ่งอาจเรียกได้ว่าทะเลสาปขนาดย่อม มีศาสตราจารย์เรเวนยืนอยู่กลางน้ำเธอกวักมือเรียกนักเรียนให้ไปล้อมเธอซึ่งก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปหาเธอเลยสักคนเดียว จน มาร์รอฟ ก้าวเข้าไปเป็นคนแรกแล้วเขาก็หัหน้ามายักคิ้วเป็นเชิงท้าทายให้กับเรมีล แต่มันกลับเรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆรอบด้านการท้าทายเป็นสิ่งที่เรมีลเกลียดเป็นอย่างยิ่งแต่ด้วยศักดิ์ศรีเธอจึงจำใจก้าวเข้าไปที่สระน้ำ มันยิ่งทวีความเครียดให้เธอเมื่อทุกๆคนต่างจับตามองมาที่เธอ เรมีลค่อยๆรวมรวบสมาธิที่เธอมีทั้งหมดไว้ที่ปลายเท้าแล้วก็ก้าวไปที่ศาสตราจารย์เรเวน เรมีลค่อยๆย่อกายลงพร้อมกับที่มาร์รอฟโค้งทำความเคารพ
"ดีมาก ทั้งคู่"ศาสตราจารย์เรเวนยิ้มอย่างพออกพอใจกับลูกศิษย์ใหม่ "เอาละทุกคนไม่มีใครสามรถทำได้แล้วใช่ไหม งั้น เซเวอร์"ไม่นานลานน้ำก็กลับกลายเป็นพื้อดินมีเพียงแอ่งน้ำเล็กๆเท่านั้น
"เอาละ บราทีสยินดีต้อนรับเหล่านักเวทย์รุ่นใหม่ทั้งหลาย ฉันศาสตรจารย์ เรเวน เราจะเจอกันในชั้น ประวัติศาสตร์ตำนานdarktearsเราไม่มีกฎอะไรมากมาย แค่ขอให้พวกเธอตั้งใจเรียนรู้ว่าอะไรควรอะไรมิควร และห้ามออกจากปราสาทในเวลาดึก บราทีสเป็นโรงเรียนประจำเพราะฉะนั้นการอยู่รวมกัน สิ่งที่เราควรมีคือความเสียสละ ที่นี่มีปราสาท3แห่งมันจะเป็นที่อยู่ และมันจะเป็นที่รวบรวมเพื่อนๆที่เหมาะสมกับพวกเธอมากที่สุดปราสาทดาร์ค(The palace of dark ) สำหรับผู้ที่มีความยิ่งใหญ่ทะเยอทะยานในอนาคต ปราสาทราชา(The palce of bold)สำหรับคนที่แกร่งกล้า ฉลาดหลักแหลม และเสียสละซึ่งเป็นที่รวมเหล่ารัชทายาท และสุดท้าย ปราสาทประชา (The palace of gentle)ที่สำหรับคนที่อ่อนโยน ใจดี และมีน้ำใจ เป็นที่รวบคนที่เราคิดว่าดีแม้จะไม่มีสิ่งที่ทั้งสองปราสาทมี ดังนั้นเวลาก็มาถึงแล้วการคัดเลือกของเราไม่ยากขอแค่พวกเธอ ตรงมาที่คริสตัลมนตร์ตรา แล้วมันจะแสดงความเหมาะสม"
เมื่อศาสตราจารย์เรเวนพูดจบเหล่านักเรียนก็พากันกระซิบกระซาบกัน จนศาสตราจารย์ต้องปรามด้วยการร่ายมนตร์และขู่ว่าถ้าใครเผลอพูดออกมา ศาสตราจารย์จะใช้มนตร์นี้ปิดปาก ทำให้ทุกคนพากันเงียบกริบ
ศาสตราจารน์ค่อยๆเรียกชื่อนักเรียนทีละคน ทีละคนแต่ทำยังไงเรมีลก็ไม่เข้าใจว่าคริสตัลจะบอกอะไรได้ เธอไม่เห็นแม้กระทั่งมันเปล่งแสงหรือทำอะไรสักอย่าง จนในที่สุด
"คุณเรมีลดร้า ชาร์ลเทล"เรมีลค่อยๆก้าออกไปหาศาสตราจารย์ เมื่อเธอไปยืนหน้าคริสตัลมันก็ลอยขึ้นและเปล่งแสง สร้างความตะลึงให้คนรอบข้างยกเว้นศาสตราจารย์เรเวน
"สงสัยเราต้องคิดหนักแล้วละ ฉันสงสัยว่าคริสตัลคงสับสนพลังของเธอมันมากไปรู้ไหมเรมีล"ไม่นานคริสตัลก็สงบลง แล้วศาสตราจารย์ก็พูดขึ้นอีกครั้ง
"สำหรับเธอ ปราสาทราชา"เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมาจากปากศาสตราจารย์ทำให้เรมีลยิ้มออกมาทันทีเพราะว่าเซเทลก็อยู่ปราสาทนี้ด้วยเหมือนกัน
การคัดเลือกจบลงด้วยสองสาวฝาแฝด ทั้งคู่มีผมสีน้ำตาลแต่คนหนึ่งมีผมสีอ่อนกว่า
"เอาละทุกคนห้องหนึ่งสามารถนอนได้ 5 คนนะ แต่ฉันจะไม่บอกว่าพวกเธอนอนกันที่ไหนขอให้เธอใช้จิตและพลังเวทย์ทั้งหมดหานะ มันไม่ยากหรอก"แล้วศาสตราจารย์ก็หายไปทิ้งไว้เพียงความวุ่นวายเพราะแม้แต่ปราสาทยังไม่รู้เลยว่าจะไปทางไหน เวทย์ค้นหาเป็นอะไรที่เรมีลทำได้แย่ที่สุด เธอเลยคงต้องอาศัยเซเทล
"เซเทล เธอรู้ไหมว่าไอ้ปราสาทราชาเนี่ยมันอยู่ไหน"เรมีลถามเซเทลที่ทำหน้างงอยู่ข้างๆ
"โทษทีนะ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แล้วไอ้เวทย์ค้นหาเนี่ยบอกตรงๆฉันทำไม่เป็น"มันทำให้สีหน้าทั้งสองสลดลงทันที
"มานี่สิเดี๋ยว มาร์รอฟมันพาไป"เสียงกวนๆดังมาจากบารอนที่อยู่ทางด้านหลัง
"ไม่ย่ะ ฉันเกรงใจ"เรมีลรีบตอบ
"แต่เรมีล เราต้องรีบเก็บของนะ"เซเทลพูด
"ใช่ๆถ้าพวกเธอเก็บของไม่ทัน อาจอดข้าวเย็นนะ"คำพูดแทงใจดำของเรมีลเข้าให้
"ก็ได้"เรมีลรีบตอบบอย่างไม่ค่อยเต็มใจ แต่พอเห็นใบหน้าขำๆของมาร์รอฟก็ก็รีบพูดขึ้นมาทันที "ที่ฉันไปเพราะเห็นแก่เซเทลหรอกนะ"
"ฉันก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเธอนี่"มาร์รอฟตอบกลับมาทำให้เรมีลโทสะพุ่งแต่กลัวเสียหน้าจึงเงียบไว้
ไม่นานเรมีลก็มาถึงห้องที่เธอจะต้องอยู่แถมยังได้อยู่กับเซเทลอีกด้วย ระหว่างทางที่เดินมาเธอทะเลาะกับมาร์รอฟมาตลอด ทำให้ตอนนี้เธออารมณ์ไม่ค่อยดีเมื่อเข้ามาในห้อง ทำให้เรมีลสงบมากขึ้นมันเป็นห้องสีฟ้าขนาดใหญ่มีเตียงคู่5เตียงตู้เสื้อผ้า ตู้กระจก โต๊ะเขียนหนังสือ และห้องน้ำที่กว้างมาก มีอ่างน้ำ กลิ่นหอมอ่อนโชยมา ไม่นานก็มีสมาชิกใหม่อีกสามคนมา สองคนแรกเป็นฝาแฝดที่เธอเห็นเมื่อตอนคัดเลือก
"สวัสดีฉันเพล และนี่พิล เนเรนอฟ"ทั้งคู่แนะนำตัวเอง
"สวัสดีจ๊ะ ฉันเรมีล ชาร์ลเทล"เรมีลแนะนำ
"ส่วนฉัน เซเทล จิลโลซ่า"เซเทลยิ้มให้
ทั้งสี่นั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน เพล และพิลชอบเรมีลเป็นพิเศษเพราะว่าเรมีลเป็นคนร่าเริง แล้วก็ไม่ได้หยิ่งหรือวางมาดเหมือนที่คนอื่นๆเคยพูดเอาไว้ มันทำให้เธอเชื่อว่าข่าวลือยังไงก็คือข่าวลือนอกจากนั้นยังมีเพื่อสาวอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง เธอชื่อ มีเดล บอลเทีย เธอเป็นคนที่น่ารักมากคนหนึ่ง เธอมีผมสีชมพู อ่อนหวานและดูเป็นคนใจดี และเป็นงานเป็นการที่สุดในกลุ่ม การพบกันครั้งนี้ทำให้พวกเธอทั้ง5ได้พบเพื่อนใหม่ๆและพวกเธอก็แนาใจว่าพวกเธอจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป และการพบกันครั้งนี้ก็ทำให้พวกเธอสนิทกันอย่างรวดเร็วเหมือนเคยรู้จักกันมานาน
ความคิดเห็น