คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : การประลองดาบนัดสุดท้าย(100%)รีไรท์
"วันนี้ก็อ่านหนังสือกันอีกแล้วไหนบอกจะไปดูการประลองนัดสุดท้ายไง"
"อ้าวอีกตั้งชั่วโมงอ่านจบเป็นเล่มเลยนะ"
"เฮ้อ เป็นงี้ทุกที"
บทสนทนายังคงซ้ำเดิมทุกๆวันในช่วงการคัดเลือก ราชา ราชินี ทั้งๆที่วันนี้นายมาร์รอ
ฟประลองนัดสุดท้ายถ้าเขาชนะตำแหน่งราชาก็อยู่แค่เอื้อมแต่เท่าที่เรมีลรู้ก็คือ นัดนี้จะ
เป็นนัดที่ดุเดือดที่สุดเธอจึงอยากรีบไปจองที่นั่ง เธอไม่อยากพลาดนัดนี้ เธอสัญญากับ
มาร์รอฟไว้เเล้วว่าจะไปดูการประลอง แต่เพื่อนๆของเธอเอาแต่นั่งอ่านหนังสือผลัดมา 3
รอบแล้ว
"ไปเถอะนะๆๆๆๆ การสอบเป็นราชินียังอีกตั้ง 1อาทิตย์แน่ะ น้าๆๆๆๆๆ"เรมีลอ้อนแล้วเดิน
ไปบีบไหล่เพื่อนๆของเธอ
"อือ วันนี้วันเดียวนะ"มีเดลตอบเพราะไม่มีสติอ่านหนังสือเนื่องด้วยเรมีลมัวแต่บ่นและการ
ประลองนัดนี้ก็เป็นสิ่งที่ดึงดูดใจเอามากๆอีกด้วย
"เย้ มีเดลน่ารักที่สุดในโลกเลย"เรมีลวิ่งไปกอดมีเดลอย่างรวดเร็ว
ทุกคนส่ายหน้ากับความดื้อดึงของเรมีล เรมีลมักทำตัวเหมือนเด็กเสมอ เธอทำตัวน่า
รักสมวัย และที่ทุกคนพบในตัวเรมีลคือเรมีลเป็นคนที่ขี้อ้อนมากๆแต่ก็ยังเอาแต่ใจเหมือน
เด็กๆ ตั้งแต่ที่ทุกคนรู้จักเรมีล พวกเธอยังไม่เคยเห็นเรมีลโกรธหรืออารมณ์ไม่ดีสักครั้ง
ดังนั้นรอยยิ้มเรมีลจึงเป็นสิ่งที่ดึงดูดสายตาของเหล่าชายหนุ่งทั้งหลายเสมอ
ทุกคนเดินมาที่ลานประลอง ที่ตอนนี้แทบจะเป็นเพียงซากปรักหักพังเลยก็ว่าได้
เพราะการประลองของเหล่าชายหนุ่งทั้งหลายนั้น สร้างความเสียหายอย่างมากโดย
เฉพาะการประลองของเหล่าเจาชายด้วยกัน พวกเขาต่อสู้กันแทบกระอักเลือด พวกเธอ
คงมาเร็วเกินไปเพราะว่าตอนนี้ยังไม่มีใครมาเลย แต่ไม่นานก็มีรุ่นพี่สองคนเดินมาซ่อม
แซมลานประลอง มันดูเหมือนเป็นอะไรที่ง่ายมากเพราะเพียงแค่แปปเดียวพวกพี่เขาก็
ซ่อมทั้งหมดออกมาเหมือนใหม่ ทำให้พวกเธอสามรถหาที่นั่งที่คิดว่ามองเห็นการ
ประลองได้ชัดที่สุด
"นั่งนี่สิ มีรุ่นพี่บอกว่านั่งตรงนี้น่ะเป็นอะไรที่สุดยอดเลยมองเห็นทุกอย่างแจ่มแจ๋ว"เรมี
ลปัดฝุ่นตรงที่นั่งแล้วก็หย่อนก้นลงนั่งทันที
"จร้า ดูเธอตื่นเต้นจังนะ"พิลแอบแซวเรมีลที่ดูตื่นเต้นเป็นพิเศษกับนัดที่มาร์รอฟประลอง
"แหม ก็พี่เขาบอกกันว่านัดนี้น่ะเป็นอะไรที่สุดยอดเลยน้า"เรมีลรีบแก้ตัวทำไมเธอจะ
ต้องอยากดูนัดที่นายนั่นประลองด้วย
"พวกเราเชื่อจ้า ก็มาร์รอฟประลองนี่"เซเทลสังเกตสีหน้าของเรมีลเมื่อพูดถึงมาร์รอฟ
"ที่นายนั่นเข้ามาขนาดนี้ ฉันว่าฟลุคชัวร์"เรมีลพูด
"โทษทีนะที่ฉันมันโชคดี"เสียงหนึ่งดังขึ้นมา ทำให้เรมีลหน้าเสียเล็กน้อยเพราะเธอไม่ได้
ตั้งใจจะว่าเขาอย่างนั้น
"ก็มันจริงนี่"ด้วยความหัวดื้อของเธอทำให้เรมีลเป็นคนไม่ยอมใคร
"หึ"มาร์รอฟทำเสียงประชดในละคอยิ่งทำให้เรมีลอารมณ์เสีย
"นายจะแข่งไม่ใช่หรอ จะไปไหก็ไปเลยไป๊"เรมีลปัดมือไล่
"ยัยต๊องเอ๋ย"มาร์รอฟว่าพลางหยิกแก้มของเรมีลเบาๆ ทำให้ทุกคนยิ้มกันยกใหญ่ ทุกคน
ต่างคิดว่าถ้าสองคนนี้เป็นแฟนกันคงจะเป็นอะไรที่ถูกจับตามองอันดับสองของโลกเลย
มั้ง เจ้าชายรูปหล่อ(แบบหล่อเว่อร์)กับ คุณหนูสุดสวย(สวยที่สุด) เมื่อทุกคนคิดถึงตรงนี้
ยิ่งทำให้พวกเขายิ้มกันมากขึ้น
"ยิ้มอะไรกัน"เรมีลหน้าบูดขึ้นทันทีเมื่อเห้นเพื่อนๆยิ้มล้อเลียน
"พวกเรามีความสุข ยิ้มผิดด้วยหรอ"ทุกคนต่างมีความสุขเมื่อเห็นใบหน้างอนของเรมีลยิ่ง
ทำให้เรมีลดูน่ารักมากขึ้น ด้วยแก้มที่ป่องขึ้นมา
"โอ๊ย ตาบ้าดีดมาได้"มาร์รอฟดีดหัวเรมีลเบาๆแต่ไม่รู้ทำไมเรมีลต้องทำท่าซะเว่อร์ขนาด
นั้น พอเห็นใบหน้าบูดบึ้งมาร์รอฟจึงรีบใช้เวทย์หายตัวไปทันที
"พวกเธอเหมาะกันดีนะ"เพลและพิล พูดขึ้นพร้อมกัน
"ตรงไหนไม่ทราบ"
"ทุกอย่าง หน้าตา ฐานะ นิสัย การเรียน บลาๆๆ"
"พอๆๆๆ"เรีมลใช้มือปิดปากทั้งคู่ให้อยู่เงียบ"เรานั่งกันอย่างคนปกติดีกว่าคนเขามองกัน
เต็มแล้ว"
"นี่ๆ ฉันเตรียมของกินมาเพียบ"เรมีลหยิบถุงขนมออกมา
"โห เธอนี่เรื่องกินมาก่อนเสมอเลยนะ"เซเทลแซวแม่สาวน้อยจอมยุ่ง
"แหม ฉันกินเพื่ออยู่นี่น้า"
"จ้าๆ แต่ทำไมเธอไม่มีไขมันส่วนเกินเลยนะ"มีเดลเอ่ยอย่างอิจฉาเรมีลนิดๆเพราะเพื่อน
สาวของเธธอหุ่นเรียกได้ว่าสุดยอดด
"วันๆฉันใช้พลังงานหนักนี่น่า"
"ใช้พลังงานทะเลาะกับมาร์รอฟอ่านะ"คราวนี้ทำให้เรมีลเงียบลงทันที
ทั้งห้าคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่เรมีลกลับรู้สึแปลกๆเหมือนมีใครกำลังมองมาที่เธอ
อยู่ รวมทั้งเธอก็พอรู้มาว่าคู่ต่อสู้ครั้งนี้ของมาร์รอฟนั้นไม่ธรรมดาเท่าที่เธอรู้มาเขาเป็น
นักสู้มีฝีมือมากด้วย ยิ่งทำให้เรมีลเป็นกังวล
"นี่เป็นอะไรหรอเรมีล"พิลถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห้นสีหน้าเรมีลเริ่มหดหู่ลง
"ป่าวๆ ฉันแค่กังวลนิดหน่อยน่ะ"
"เป็นห่วงมาร์รอฟล่ะสิ"
"บ้าหรอ ฉันจะไปห่วงตานั่นทำไมกัน"
แล้วเสียงหัวเราะของทุกคนก็กลับมาเมื่อคุณหนูผู้ร่าเริงกลับมาคุยจ้อเหมือนเดิม
"เอาล่ะครับ ถึงนัดที่ดุเดือดที่สุดในรอบศตวรรษแล้วนะครับ ฮ่าๆ"เสียงรุ่นพี่ที่เป้นพิธีกรดังขึ้น
"พี่เขาเสียงน่ารักดีนะ"พิลฟังแล้วท่าทางเพ้อๆ
"แต่เขาเป็นพี่ย่ะ"เรมีลย้ำ
"เงียบๆหน่อยครับ การประลองใกล้จะเริ่มแล้ว ผมจะแนะนำผู้เข้าประลองคนเเรกเลยนะ
ครับ คนแรก ทแท่นแทนแท้น นักสู้อันดับหนึ่งของเราเอง ฟอร์ก เชล"เมื่อคำบรรยยาย
จบลง ชายร่างสุง นามว่าฟอร์กก็
เดินออกมาในสนามประลองเขามีผิวสีแทนเข้ม
ดวงตาสีน้ำตาล กับใบหน้าหล่อเหลา ที่บึ้งตึงตลอกเวลา
"ส่วนนักสู้คนที่สอง เจ้าชายผู้หล่อเหลา เจ้าชายมาร์รอฟ บารองก้า สาวๆระวังหน่อยนะ
ครับ ระวังละลาย ฮ่าๆๆๆ"
แล้วมาร์รอฟก็เดินออกมาเช่นกัน วันนี้เขาดูดีในชุดที่ออกแบบมาอย่างรัดกุม เนื่องจาก
มาร์รอฟเป็นคนผิวขาวเลยทำให้เขาเป็นผู้ชายที่ถูกจับตามองมาก
ในตามาร์รอฟนั้นเป็นสีแดงเลือดหมู ทำให้เขาดูโหดนิดๆ รวมทั้งเขาเป็นคนที่ยิ้มยากมาก
"เริ่มการประลอง"
เมื่อจบสัญญาณการประลอง ฟอร์กก็เริ่มบุกโดยการพุ่งตัวของตนพร้อมกับดาบเตรียม
แทงมาร์รอฟ แต่ด้วยความว่องไวของมาร์รอฟ ทำให้เขาสามารถหลบคมดาบได้อย่าง
รวดเร็ว การต่อสู้เริ่มดุเดือดขึ้นทุกวินาทีจากในตอนแรกนั้นทั้งคู่ใช้แต่กำลังบุกฝ่ายตรง
ข้าม ตอนนี้เริ่มมีกาใช้เวทย์มาร่วมด้วย ฟอร์ก วาดดาบเป็นวงกลมทำให้เกิดแสงสีทอง
รูปพระจันทร์เสี่ยงขึ้น แสงนั้นพุ่งตรงไปยังมาร์รอฟทันที มาร์รอฟจึงต้องสร้างบาเรียกั้น
เอาไว้แต่เหมือนกับบาเรียเป็นเพียงพลาสติกบางๆเท่านั้น แสงนั้นจึงสามารถผ่านไปได้
จนเข้าปะทะกับร่างของมาร์รอฟเต็มๆ มาร์รอฟตอนนี้มีบาดแผลเต็มตัวฟอร์กยังไม่หยุด
อยู่แค่นั้นเขาสร้างลูกไฟนับร้อยพุ่งไปยังมาร์รอฟ คราวนี้มาร์รอฟไม่เหลือแรงสร้างบาเรีย
เขาจึงได้แค้วิ่งหลบ แต่ก็ช่วยอะไรได้ไม่มากเพราะว่าลูกไฟนั้นโดนลำตัวเขามาก จนเกิด
รอยไหม้มากมายมาร์รอฟจึงต้องรวบรวมกำลังทั้งหมดที่แทบไม่เหลือใช้เวทย์สะกดนิ่ง
ไปยังฟอร์ก จนตอนนี้ฟอร็กไม่สามารถขยับตัวได้เลย มาร์รอฟเห็นดังนั้น จึงพึมพำเวทย์
ที่เขาพอมีแรงทำได้เบาๆ แล้วอากาศก็เริ่มแปรปรวน กลายเป็นพายุพัดกระหน่ำไปทั่ว
แต่พอไม่นานทุกอย่างก็กลับมาสู้ปกติ เหลือเพียงร่างที่ไร้สติของฟอร์กที่
มีเลือดท่วมตัวสลบอยู่
"ชัยชนะเป็นขงเจ้าชายมาร์รอฟ"มาร์รอฟยิ้มบางๆแล้วหันไปทางเรมีล เรมีลก็ยิ้มตอบกลับมา
แรงทั้งหมดขงมาร์รอฟถูกใช้ไปหมดแล้วทำให้เขาล้มลงเช่นกัน
ความคิดเห็น