Darktears...อาณาจักรนักเวทย์

ลำดับตอนที่ #11 : งานเลี้ยงเต้นรำ(100%)รีไรท์

"เฮ้อ เรมีลวันนี้เรามีงานเลี้ยงกันที่ในเมือง รีบๆไปแต่งตัวสิ"เซเทลเร่งเรมีลให้รีบไปแต่ง

ตัวเพราะวันนี้มีงานเลี้ยงเต้นรำที่จัดขึ้นเพื่อทำให้ทุกๆคนสนิทสนมกันมากขึ้น

"ไม่ล่ะฉันยังอยากนอนอยู่เลย พวกเธอไปกันเถอะ"

เรมีลยังคงนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงโดนไม่สนใจคำชวนของเพื่อนๆเลยสักนิด จนมีเด

ลงัดไม้ตายออกมา

"แต่ว่าวันนี้มีอาหารหลากหลายให้เธอเลือกเลยนะ แถมยังทานฟรีอีกต่างหาก"

เรมีลลังเลอยู่อึดใจแล้วจีงตอบตกลง ทำให้ทุกคนยิ้มกว้างออกมา

"แต่ว่าฉันยังไม่ได้เตรียมชุดเลยนะ"

"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นเราเตรียมให้เธอเรียบร้อยแล้วล่ะ"

เพลดึงชุดสีฟ้าสดใสที่ถูกพับคลี่ออกเพื่อให้เรมีลดู

"นี่พวกเธอจะให้ฉันใส่ชุดนี้หรอ มันไม่หวานไปหน่อยหรอ" เรมีลทำท่าลังเลที่จะต้องใส่

ชุดหวานขนาดนี้

"แต่มันเหมาะกับเธอมากเลยนะ" พิลบอกพลางยื่นชุดให้เรมีลแกมบังคับให้เรมีลรับไป

"ก็ได้เพราะฉันเห็นพวกเธอเป็นเพื่อนหรอกนะ" 

แล้วเรมีลก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ พร้อมกับชุดสีฟ้าที่เพื่อนๆลงความเห็นว่าเหมาะสมกับเรมีลมากที่สุด

"โอโห เรมีลเธอเหมือนกับเจ้าหญิงเลย" มีเดลอุทานออกมาเมื่อเรมีลเดินออกมาจากห้องน้ำ

"ใช่ๆคราวนี้ก็เหลือแต่ ทรงผม" เซเทลรีบเดินเข้ามาหาเรมีล แล้วลากเรมีลไปด้านหน้า

โต๊ะเครื่องแป้งที่มีอุปกรณ์ในการแต่งตัวพร้อม

      เซเทลรวบมวยเล็กไวทางด้านหลังของเรมีลและปล่อยผมส่วนหนึ่งลงมา รวมทั้งปัก

มงกุฎเล็กให้เรมีล ยิ่งทำให้เธอดูเหมือนเจ้าหญิงองค์น้อย 

"แค่งานเต้นรำเล็กเองทำไมต้องแต่งขนาดนี้ด้วยล่ะ" เรมีลพูดเมื่อสำรวจตัวเองโดยการ

หมุนตัวไปรอบๆ

"แหม ก็ครั้งแรกนี่จ๊ะ" พิลพูด

"อือๆ แล้วนี่ในเมื่อมันเรียกว่างานเลี้ยงเต้นรำ มันก็ต้องมีคู่สิ ฉันยังไม่รู้เลยว่าจะหาคู่ที่

ไหน"เรมีลมีสีหน้าสลดลงเล็กน้อย

"ฉันรับรองว่าต้องมีคนมาขอคู่กับเธอแน่นอน"พิลพูดท่าทางมั่นใจเพราะว่าวันนี้เรมีลดู

สวยมากๆ ถ้าเธอเป็นผู้ชายคงหลงไปแล้ว

"ไปกันได้ยังอ่า"เรมีลทำเสียงยานคางเตือนสติไอ้พวกเพื่อน(สาว)หื่นกาม

"อ๋อ...จ้าๆไปจ๊ะ ไป"แล้วเมื่อได้รับคำตอบจากมีเดลเรมีลก็ให้แรงมหาศาลลากเพื่อนๆ

ออกมา แล้วตรงไปยังเกวียนที่จอดรออยู่ทางด้านหน้าโรงเรียน

    เกวียนนี้มีทรอคตัวเมียสองตัวเป็นตัวบังคับ เกวียนนี้บอกได้เลยว่าหรูหรามากเพราะว่า

ด้านในนั้นบุด้วยหนังสีดำทั้งหมด แถมเบาะยังนิ่มท่าทางจะนอนสบาย

"นี่เกวียนใครน่ะ ท่าทางจะรวยมหาศาล"เพลกวาดตามองไปรอบๆเพื่อสำรวจที่ทางในการนั่ง

"อ๋อ เกวียนของ เจ้าชาย เอ่อ รู้สึกจะชื่อ แอลก้า อ่ะ"เซเทลผู้รอบรู้บอก

"ว้าว เยี่ยมเลย แล้วเขาเป็นใครล่ะ"เรมีลถามเพราะเธอไม่คุ้นกับชื่อนี้มากนัก

"อ้าว เธอไปอยู่ไหนมายะ ว่าไม่รู้จักเจ้าชายแอลก้า รัชทายาทแห่งกาเลค"เหล่าเพื่อนๆ

ทำหน้าตาตกใจกันจนเรมีลคิดว่าเธอคงจะตกข่าวที่คิดว่าฮอทที่สุดแล้วมั้งเนี่ย

"แล้วทำไมฉันต้องรู้จักล่ะ"เรมีลไม่ยอมแพ้

"ก็เธอเล่นตอบในวิชาประวัติสาสตร์ฉอดๆว่ามีรัฐอะไรบ้างแต่กลับไม่รู้ว่าใครเป็นใครเนี่ย"

"โอเคๆฉันผิดเอง"

ความดื้อที่ไม่มีใครเกินเรมีลต้องถูกสยบลงก็ครานี้

"แล้วเมื่อไหร่จะถึงล่ะ"พิลถามขึ้นเมื่อรู้สึกว่าการเดินทางครั้งนี้นานเกินไปแล้ว

"ใกล้แล้วจ๊ะ"มีเดลตอบกลับอย่างสุภาพ 

"เฮ้อ..."เรมีลถอนหายใจเพราะเธอคิดว่าการไปงานเลี้ยงเป็นสิ่งที่เธอเกลียดรองการอด

อาหารสักมื้อ เพราะว่า เธอถูกบังคับมางานเลี้ยงจนเธอไม่รูจะทำหน้ายังไงเมื่อมาพบปะ

กับเพื่อนๆรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ

"ไม่ต้องกังวลไปหรอกน่าเรมีล เธออยู่ไม่ได้หรอกนะถ้าไม่มีเพื่อนใหม่ๆ เธอกะจะคบกับ

พวกเราแค่นี้หรอ"เซเทลบอกอย่างรู้ทันความคิดของเรมีล

"อือ คบกับพวกเธอฉันก็คิดหนักแล้วเนี่ย ฮ่าๆๆ"เรมีลกลับมาทำตัวร่าเริงอีกครั้งเพราะไม่

อยากให้เพื่อนๆเป็นกังวล แต่ใครจะรู้ว่าสีหน้าและแววตาของเรมีลไม่ได้เปลี่ยนไปเลย 

พวกเธอรู้ว่าเพื่อนคนนี้มีอดีตที่เลวร้ายมันอาจจะเลวร้ายกว่าที่พวกเธอคิดก็ได้ เพราะ

ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เรมีลก็ไม่ค่อยสุงสิงกับใครยกเว้นแต่พวกเธอ

"ถึงแล้วๆ"เซเทลพูดเมื่อรถจอดนิ่งที่หน้า แหล่งรวมวัยรุ่นที่มีทุกอย่างที่เรียกได้ว่าวัยรุ่น

ต้องการ

"โอโห ฉันยังไม่เคยเที่ยวอย่างนี้เลย แล้วที่ที่พวกนั้นจัดเลี้ยงกันอ่ะที่ไหน"เรมีลถาม

"นั่นไง ภัตรคารนั่นไง"เพลชี้ไปที่ภัตรคารหรูที่หนึ่ง

"แล้วที่มาเนี่ย แน่ใจนะว่าเราไม่เสียตังค์"พิลพูดอย่างลังเล

"อยู่แล้ว ก็เจาชายแอล แกจัดการหมดเลย"เวเทลพูดอย่างมั่นใจ

"อือ ดีๆฉันจะได้ทานไม่อั้น"เรมีลพูด ตาเป็นประกาย

  ทั้งหมดเดินไปที่ที่จัดงานเมื่อเข้าไปด้านในก็เจอเหล่าเพื่อนๆหันหน้ามามองพวกเธอทั้ง

ห้าเป็นตาเดียว ทุกๆคนคิดว่าสาวๆกลุ่นนี้เป็นกลุ่มที่ฮอทที่สุดหรือเรียกได้ว่าเป็นหัวข้อ

สนทนาได้ดีที่สุดโดยเฉพาะเรมีล เพราะนอกจากเรื่องความสวย ฉลาด และที่เป็นหัวข้อ

เรื่องซุบซิบคือ การที่เรมีลสนิทสนมกับมาร์รอฟ ยิ่งวันนี้เรมีลเรียกได้ว่าเหมือนเจ้าหยิง

องค์น้อยๆ ยิ่งทำให้คำนินทาอิจฉาของเหล่าสาวๆ กับพวกหนุ่มๆหน้าหม้อก็ยิ่งมากขึ้น

"เฮ้อ เบื่อจังไอ้เสียงซุบซิบเนี่ย"เรมีลบ่นเบาๆ

"แหม คนสวยก็งี้แหละ"มีเดลแซวเรมีลเบาๆ

"เรารีบหาโต๊ะนั่งเถอะ"เซเทลสกิดเพื่อนๆเพราะเธอไม่ชอบการเป็นเป้าสายตาเสียเท่า

ไหร่นัก

"อือๆงั้นโต๊ะนั้นว่าง"เพลชี้นิ่วไปทางโต๊ะทางด้านซ้ายแต่เมื่อเรมีลหันไป

"เหอๆฉันว่าเราเปลี่ยนโต๊ะเถอะ"แม้เรมีลจะปฏิเสธแต่ก็สายไปเสียแล้วเพราะว่าเพลลาก

เพื่อนๆไปนั่งโต๊ะเป็นที่เรียบร้อยแล้วทำให้เรมีลต้องตามไป ที่เรมีลไม่อยากนั่งโต๊ะนั้น

เพราะนายมาร์รอฟนั่งโต๊ะใกล้ๆนั้น