คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทนำ (100%)
เอรีสวัย 9 วบำลัทานไอศรีมรส็อโแลที่โ๊ะอาหารในโรอาหารสุหรูอโรเรียนวิวิ
เป็นโรเรียนประถมในเรืออโรเรียนวิไทม์
เป็นโรเรียนที่ถูโหวให้เป็นอันับหนึ่อโรเรียนไฮโ ไม่ใ่เพราะโรเรียนนี้่าเทอมแพที่สุ
แ่เป็นเพราะสถานที่แห่นี้รวบรวมลูหลานอไฮโาทั่วประเทศมาไว้้วยันเนื่อ้วยุภาพสัมและบุลารในโรเรียนนั้นถูัสรรรับรอมาอย่าีมีประสิทธิภาพ
ผู้ปรอึให้วามไว้ใและพาันบอ่อ
เ็หิหน้าาิ้มลิ้มัไอิมเ้าปาทานอย่าเอร็อร่อย
่อนเ็ายัวเล็ว่าเธอะวิ่เ้ามานั่โ๊ะ้วย
“เอรีสสสส”
แทฮยอยิ้มว้ามาพร้อมถ้วยไอิมรสสรอเบอร์รี่ เานั่ลบนเ้าอี้
เอรีสมอไอิมอแทฮยอแล้วมวิ้วสสัย
“แทฮยอ”
“๋า”
“นายอบินไอิมรสสรอเบอร์รี่หรอ”
“ใรว่าันื้อมาินเอ” แทฮยออมยิ้ม่อนยื่นถ้วยไอิมให้เอรีสแล้วล่าวว่า
“ันื้อมาให้เอรีส่าหา”
BTS X YOU
The Girl Season 2
บทนำ
“หือ!?”
“็ันเห็นเอรีสลัเลระหว่ารส็อโแลับรสสรอเบอร์รี่
ัน็เลย...ื้อมาให้ ^^”
“อบใน้าแทฮยอ”
เอรีสรับไอิมมา้วยแววาเป็นประาย่อนล่าว่อไปว่า “นาย็ิน้วยันสิ”
“ะีหรอเอรีส
ินไอิมถ้วยเียวันมันะไม่ถูหลัอนามัยรึเปล่า”
“ไม่เป็นไรหรอ ุรูไม่เห็นสัหน่อย
ินไ้”
“*0* ถ้าั้นไม่เรใแล้วนะ ่ำๆๆๆ”
แทฮยอับเอรีสทานไอิม้วยันอย่าเอร็อร่อย
รอยยิ้มอทั้สอ่าสใสและบริสุทธ์ามประสาเ็น้อย ทันในั้น็มีเ็ผู้หิหน้ามผิวแทนเินมาับลุ่มเพื่อนอี 3 น ถึแม้พวเธอะยัอยู่เพียประถมปลาย
แ่พวเธอ็ายแววโเ่นมาั้แ่เ็
“เอรีส ^^” เ็ผู้หิหน้ามผิวแทนหยุทัทายเอรีสที่ำลัินไอิมอยู่
“อ๊ะ ฮายยย พี่เร” เอรีสที่อยู่ระับั้นประถม้นทัทายลับ
เรเป็นเ็ผู้หิอยู่ระับั้นประถมปลาย เธอมีหน้าาสวยม ผิวสีแทนเรียบเนียนราวับนาแบบ่าาิ
แม่อเรเป็นาราื่อัที่แ่านับาว่าาิ เรึเป็นลูรึ่ที่มีหน้าาสวยมสมบูร์แบบ
“ินอะไรน่ะ เลอะปาหมแล้ว”
เรยื่นระาษทิูให้รุ่นน้อ
“อบุ่ะพี่เร”
“เอ๊ะ เี๋ยว่อนนะ”
เรปรายาไปมอแทฮยอสลับับเอรีสแล้วเอ่ย “ินไอิมถ้วยเียวันไ้ไ
มันไม่ถูหลัอนามัยนะ”
“อ...เอ่อ...”
“ไปื้อถ้วยใหม่เลย” < เร
“ไม่เป็นไรหรอ่ะพี่เร รูไม่เห็นสัหน่อย”
“เอรีส อย่าื้อสิ” < เร
“...เี๋ยวผมไปื้อถ้วยใหม่มา็ไ้รับ”
< แทฮยอ
“ีมา
ราวหลัอย่าื้อันแบบนี้อีนะ ่อให้รูไม่เห็น ็ไม่วรทำ”
“่ะ/รับ”
ห้อเรียน
“เอรีสสส” เพื่อนผู้หิในห้อเินเ้ามาทัทายเอรีสพร้อมูล่อินสอสีฟ้าลายน่ารัึ้นมา่อนล่าว่อไปว่า
“ันไปื้อู่ับเธอแล้วน้า”
“*0* สีฟ้าน่ารััเลย” เอรีสม่อนหยิบล่อินสอสีมพูึ้นมาแล้วู้าัน
“^^ น่ารัมาเลย”
“เ็ๆ๊ะ” ุรูเินเ้ามาในห้อ้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“เี๋ยวเราออไปเล่นสนามเ็เล่นัน้านล่า่อนนะ๊ะ แม่บ้านะเ้ามาทำวามสะอาห้อเรียน
เ็ๆเ็บอุปร์้าวอเรื่อใ้ไว้ในระเป๋าัวเอให้เรียบร้อยแล้วั้แถวรอรูหน้าห้อเลยนะ๊ะ
เราะเินไปพร้อมัน”
“่า/รับ”
สนามเ็เล่น
เอรีสเล่นิ้าอยู่ับเพื่อนๆ็สัเเห็นแทฮยอนั่ึมอยู่นเียวที่โ๊ะลมลายเห็สีแ
เธอึลุึ้นแล้วเินเ้าไปหา
“แทฮยอ เป็นไรรึเปล่า ทำไมมานั่อยู่นเียวล่ะ”
“ันรู้สึเพลียๆ ฮัเ้ย!” เาาม
“นาย้อไม่สบายแน่ๆเลย เี๋ยวันบอรูให้นะ”
“ไม่นะ!”
“อ้าว ทำไมล่ะแทฮยอ นายะไ้ไปนอนที่ห้อพยาบาล
หรือไม่็รูอาะโทรเรียพ่อแม่ให้มารับลับบ้านไ”
“ไม่เอาอะเอรีส อย่าบอรูนะ”
“แทฮยอ มาเล่นหม้อ้าวหม้อแันนน”
เสียเพื่อนๆวัมือเรียแทฮยอ
“แทฮยอไม่สบา-” < เอรีส
“เอรีส! อย่าบอนอื่นสิ” แทฮยอัึ้นมา่อนหันไปยิ้มให้เพื่อนๆแล้วานรับ “อื้ม
เี๋ยวันไปเล่น้วยนะ”
เ็ายัวเล็วิ่เ้าไปหาเพื่อนๆผู้หิที่ำลัเล่นหม้อ้าวหม้อแันอยู่แล้วมอถ้วยาม้วยแววาเป็นประาย
“ว้าววว อาหารพร้อมแล้วนี่นา ะทานแล้วนะร้าบบบ”
“นี่แน่ะ” เพื่อนผู้หิีมือแทฮยอเบาๆ่อนล่าว่อไปว่า
“ยัไม่ไ้ล้ามือ่อนทานอาหารเลยนะะ ยัทานไม่ไ้่ะ”
“เ้าใแล้วร้าบุแม่้า”
“แทฮยอ” ลุ่มเ็ผู้ายที่ำลัเล่นบอลันอยู่วัมือเรียแทฮยอ
“มาเะบอลันเถอะ”
แทฮยอยิ้มให้แล้วปิเสธไป “ไม่ล่ะอบในะ”
“แทฮยอ นายเป็นผู้ายนะ
้อมาเะบอลิ” < ลุ่มเ็ผู้าย
“วันนี้ันเหนื่อยๆน่ะ เอาไว้วันหลันะ”
“โห่ ุ๊นี่หว่า”
“....”
“นี่! ุรูสั่สอนแล้วไม่รู้ัำ” เอรีสวาเสียัลับไป
มอพวเ็ผู้าย้วยสายาเอาเรื่อ “แทฮยออบเล่นหม้อ้าวหม้อแไม่ไ้แปลว่าแทฮยอเป็นุ๊
แล้วนาย็ไม่มีสิทธิ์ไปว่าใรว่าเป็นุ๊้วย พวนายำลัทำให้ำว่าุู๊แย่”
“ใ่!” พวเ็ผู้หิ่วยันเสริมเอรีส “ุรูบอว่า ไม่ว่าเราะเิมาเป็นแบบไหน
มันไม่สำั เพราะสิ่สำัือารระทำอเรา ่อให้นายเป็นผู้ายแท้
แ่ถ้าทำัวแย่ๆ ็ไม่มีวามหมาย”
พวเ็ผู้ายไ้ยินแบบนั้น็มีสีหน้าสล
หยุเล่นบอลันั่วะแล้วเินเ้ามาหาแทฮยอ
“พวเรา...อโทษ..”
“อื้ม ไม่เป็นไร ^^ ันไม่ไ้โรธ” < แทฮยอ
“พวเรา็แ่...
อยาให้นายมาเะบอล้วยัน”
“วันนี้ันเหนื่อยริๆ อบใที่วนนะ”
“อื้ม ั้นราวหน้าถ้านายไม่เหนื่อย
็มาเะบอล้วยันนะ”
“ไ้เลย”
เมื่อถึเวลาเลิเรียน แทฮยอลับบ้านับเอรีสเสมอเพราะอยู่หมู่บ้านเียวัน
รถยน์ันหรูับมารับเอรีสและแทฮยอ นรถลมาเปิประูให้เ็ๆทั้สอน่อนะ้าวเ้าไปในรถ
“แทฮยอ นายหน้าแมาเลย” เอรีสยื่นหลัมือไปแะหน้าผาแทฮยอแล้ว็เบิาโ
“โห ัวร้อนี๋เลย”
“ุหนูแทฮยอไม่สบายหรอรับ?” < นรถ
“ห้ามบอใรนะ!” < แทฮยอบอนรถ
“ทำไมล่ะรับุหนู ุหนู้อไปหาหมอนะรับ”
“ไม่เอาๆๆๆๆๆๆ” แทฮยอส่ายหน้ารัวๆ่อนล่าว่อไปว่า
“ส่ผมที่บ้านเอรีสนะรับ วันนี้ผมะไม่ลับบ้าน”
นรถทำามที่เ็ๆ้อาร
เมื่อลมาารถ พ่อแม่อเอรีส็เ้ามาสวมอลูสาวอย่าอบอุ่น่อนหอมแ้มแทฮยอไปหนึ่ฟอเ่นัน
ทว่า
“เอ๊ะ ทำไมหน้าแทฮยอร้อนผิปิ”
“อ...เอ่อ ือ ผ...ผม ฮัเ้ย!” แทฮยอาม แม่อเอรีสึับหน้าผาแทฮยอเพื่อวัอุหภูมิ่อนเบิาว้าแล้วพู
“ายแล้ว แทฮยอัวร้อนี๋เลย ้อบอบ้านโน้นแล้วล่ะ”
“ไม่นะรับ! อย่าบอพ่อแม่ผมเลยนะ”
“ทำไมล่ะ” < พ่ออเอรีส
แทฮยอหน้ามุ่ยเียบไป แ่ไม่ทันไร แม่อเอรีส็ันล่าวึ้นว่า
“ไม่บอ็ไ้ แ่ไปหาหมอ้วยันนะ”
“ม่ายยยยยยยยยย >[]<”
ลินิแห่หนึ่
“เป็นไ้หวัธรรมารับ ทานยา3-4วัน็หาย” < หมอ
“ฮัเ้ยยย!” เสียามนั้นไม่ใ่อแทฮยอ แ่ันเป็นอเอรีส
เ็หิสูน้ำมูฟืๆ่อนยิ้มแห้
ในรถอเอรีส
“เนี่ย เป็นไล่ะผลอารไม่เื่อฟัุรู
ไ้ยาแ้หวัมาินเลย” < แม่บ่น
“หนูินไอิมไปแ่ไม่ี่ำเอนะะ”
“ไม่ี่ำมัน็ิหวัันไ้ เพราะมันเป็นไอิมถ้วยเียวัน”
< แม่
“อย่าว่าเอรีสเลยนะรับ ผมผิเอที่ื้อมา”
< แทฮยอ
“แ่เอรีสเป็นนวนให้ินถ้วยเียวัน
เอรีส่าหาล่ะที่ื้อ” < แม่
“โอเพอๆ ไม่้อเถียัน” พ่อพูแทรึ้น่อนล่าว่อ
“แทฮยอลับบ้านไปพัผ่อนนะ ส่วนเอรีส..”
“....”
“ถึบ้านเรา่อยุยัน”
“่ะ”
หลัาที่ไปส่แทฮยอที่บ้านแล้ว พ่ออเอรีส็ูเหมือนมีเรื่อสำัะุยับเอรีส
แ่ไม่ทันะไุ้ย ู่ๆแทฮยอ็วิ่เ้ามาในบ้านอเอรีส าม้วยแม่อแทฮยอ
“อ้าวแทฮยอ” < เอรีส
“เอรีสสส” แทฮยออแวิ่เ้ามาหลบหลัเอรีสแล้วมอไปที่แม่
“่วยัน้วย”
“อย่าื้อน่ะแทฮยอ มาินยา” < แม่อแทฮยอ
“แ T[]T ผมไม่อยาินยา!”
“แทฮยอ” เอรีสหันไปสบาเ็ายัวเล็แล้วมวิ้ว
“เพราะแบบนี้เอสินะ นายถึไม่ยอมให้ันบอใรว่านายไม่สบาย”
“็ยามันไม่อร่อยนี่เอรีส แ”
“หวานเป็นลม มเป็นยาไ”
“ไม่เอาๆๆๆ ให้ายยัไัน็ไม่ินๆๆๆ”
เอรีสถอนหายใยาวเหยีย่อนมอไปที่ยาอัวเอแล้วนึอะไรออ
“เอาี้มั้ย เรามาินยาพร้อมันนะ ัน็ยัไม่ไ้ินยาหลัอาหารเลย”
“เอรีส็้อินยาเหมือนันหรอ”
“่าย ันเอ็เป็นหวัเหมือนนายนั่นแหละ”
“่า ันอโทษนะเอรีส”
แทฮยอหน้าเศร้าไป “เพราะันินไอิมถ้วยเียวับเธอ เธอ็เลยิหวััน”
“ันไม่ให้อภัย”
“่ะ”
“นว่านายะยอมินยา”
“....”
“ถ้านายไม่หายป่วย ัน็ะไม่ให้อภัย”
“แ”
แทฮยออแอยู่รู่แ่สุท้ายเา็เินไปหาแม่แล้วล่าว “แม่รับ ผมอินยาหน่อย”
(100%)
ความคิดเห็น