เกิดใหม่ทั้งที ต้องมีเธอเป็นฮาเร็ม

ตอนที่ 1 : มันจะป็อบปูล่า อะไรขนาดนี้

ผมมีชื่อว่า ไวพจน์ หน้าตาหน้าเกลียด ตัวอ้วน แถมเป็นโรคทรัพย์จางอีก ถ้าเลือกได้ผมอยากจะไปเกิดใหม่ให้พ้นๆ เพราะไม่มีสาวใดแลผมมากว่า 20ปีแล้ว

ในขณะที่กำลังคิดอะไรอยู่ขณะเดินไปซื้อหนังโป๊มาช่วยตัวเองที่บ้าน ผมก็ได้ยินเสียงพระเจ้า

" ยินดีด้วยเจ้าถูกหวยจากโลกแห่งเทพ เจ้าอยากเก่ง เท่ห์ แล้วก็มีสาวเยอะๆสินะ " พระเจ้าตรัสถามแต่ผมยังไม่ทันตอบ จู่ๆก็มีฟ้าผ่า มาผ่าร่างผม พร้อมกับหนังโป๊แผ่นนั้น

ม่ายนะ ผมตายไม่เสียดายหรอก แต่หนังโป๊แผ่นนั้นเป็นอนิเมะเรื่องใหม่ที่เพิ่งมาวันนี้สดๆร้อนๆ ทำไมพระเจ้าต้องเผามันจนไหม้เกรียมไปกับผมด้วย ไม่นะ อ๊าาาาาาาาาาา

[ การส่งข้ามมิติ เสร็จสมบูรณ์ ] เสียงของพระเจ้ากล่าว

4 ก้านธูปต่อมา...ผมก็ตื่นขึ้น

" นายท่านคะ ตื่นได้แล้วค่ะ " เสียงของ ริยูริ สาวเมดปลุกผมที่กำลังยืนอยู่บนต้นไม้สูงกว่าพื้นกว่า 10 จั้งให้ตื่นขึ้น

" ไม่นะ อ๊าาาาาาาาา " ผมตื่นมาพร้อมกับร้องตะโกน แล้วตกลงจากต้นไม้ ลงไปก้นกระแทกขอบสระว่ายน้ำเสียงดัง ตุบ

" นายท่านนี่ละก็ แหม ปกติเวลานี้ของวันจะมาแอบนอนหลับอยู่ตรงนี้ทุกทีเลยนะคะ " ริยูริยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วเดินเข้ามาใกล้ เธอใส่ชุดโชว์เนินอกที่แสนอวบอัดและขาวสะร่าง

" เฮ้ย อย่าเพิ่งเข้ามา " ผมรีบร้องตะโกน แล้วรีบซ่อนหนังโป๊แผ่นนั้นที่ตามผมมาด้วยในทันที

"นายท่านคะ ได้เวลาสนุกกันแล้วค่ะ " ริยูริกล่าว

" เอ่อ วันนี้ผมป่วยน่ะ ขอตัวไปนอนก่อน " ผมรีบวิ่งหนี ริยูริ สาวเมดสุดสวยเข้าไปในคฤหาสต์ทันที แล้วรีบส่องกระจก

...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับตรูฟระเนี่ย

ข้างในกระจกที่สดใส ส่องรูป บุรุษรูปงาม หน้าตาหล่อเหลาและมีซิคแพคกำลังพอเหมาะ ต้องเรียกว่าโคตรหล่อ นี่มันไม่ใช่ตรูเลยนะเนี่ย

ในขณะกำลังตกใจ ก็มีโทรศัพท์ จากสาวอีกคนโทรมาหา เธอเป็นเน็ตไอดอล ที่กำลังมีชื่อเสียงโด่งดังชื่อ ริเอะ เท่าที่ผมจำได้จากความทรงจำ

" ไวพจน์ วันนี้สัญญากันไว้แล้วว่าจะไปล่าก็อบลินกัน หลังจากนั้นเราจะไปดินเนอร์กันท่ามกลางแสงจันทน์ไม่ใช่เหรอ จำได้หรือเปล่า "

"จ...จำได้สิ " ผมเหงื่อตกทันที เพราะในตอนที่วางสายริเอะ สาวอีกคนก็โทร.มาทันที

...มันจะป็อบปูล่าเกินไปแล้ว เจ้าของร่างนี้

ผมรีบโยนโทรศัพท์ทิ้ง แล้วหนีออกจากบ้าน

เพียงเดินออกมาที่หน้าตลาด ก็มีสาวๆเหล่าแฟนคลับพากันมาห้อมล้อมทันที

" ไวพจน์สุดหล่อวันนี้ว่างมั๊ย "

" ขอลายเซ็นหน่อยค่ะ "

" นั่นมัน สุดยอดนักแต่งนิยายแห่งยุคนี่นา "

สาวๆพูดไม่พูดป่าว พวกเธอทั้งผลัก ข่วน หยิกผม จนเป็นแผลตามตัวมากมาย จนมีสาวคนหนึ่งจูงมือผมวิ่งหนีเหล่าสาวๆพวกนั้นมา

" เธอเป็นใครน่ะ " ผมกล่าว

" ชั้นเป็นอดีตแฟนคุณที่คุณทิ้งอย่างไร้เยื่อใยไง " เธอกล่าวตอบแล้วเมื่อผมเห็นหน้าเธอผมก็จำได้

" อาเซียน่า? "

อาเซียน่า พาผมหนีมาได้ แล้วส่งหมวกกับผ้าปิดปากให้ผมปลอมตัว

" ผมทำอะไรผิดเหรอครับ " ผมกล่าวถาม

" นายอะจะผิดก็ผิดที่ความหล่อไม่บันยะบันยังของนายนะสิ อย่าให้ใครเห็นหน้าล่ะ " อาเซียน่ากล่าว แล้วเรียกแท๊กซี่ พาผมหนีออกนอกเมืองไปหยั่งชนบททันที

************************************************************************************โปรดติดตามตอนต่อไป