ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ซ่อมแซม บ้านเมือง
" อาร์ อาร์ ื่นเถอะ อาร์ "
ผมสะลืมสะลือื่นึ้น รัฟำลัุมมือผมอยู่ในห้อพยาบาล มีาบรีธีฟวาอยู่้าๆ ในที่สุผม็ไ้มันมาาบเวทย์น้ำแ็ รัฟเล่าว่าอนที่ผมสลบไป ผู้บัาารโเฮ ไปถึพอี และไ้ทำารับไล่้าศึอย่าเ้าีรอนไปไ้
ผมเล่าเรื่อ อมปรา์เลลินให้รัฟฟั
" ฟัแล้วเหมือนนิทาน นะอาร์ุ เ้าเป็นห่วลัว อาร์ุะเสียสิไป "
ศึนี้ทำให้ผมเสียหายอย่ามา ทั้โล่ ทั้าบแรน์ ่าหัพัไปนหม โอ๊ย แล้วนี่ผมยัเ็บอยู่เลย ที่ถูเ้าีรอนมัน่อย ผมลุึ้นยืนอย่า้าๆแล้วเอาาบรีธีฟมาวาวลมลาอาาศ าบมีไอเย็นออมา สมับเป็นาบเวทย์
" รัฟผม อยาออไปสูอาาศ้านอสัหน่อย ่วยพยุผมไปไ้ไหม "
รัฟ่วยพยุผมไป้านอ ร้าน้า่าๆในเมือลายเป็นาปรัหัพั เสียเ็ผู้หิร้อไห้ มีร่อรอยาร่าฟันอยู่ทุที่ ทำไมถึเป็นอย่านี้นะ
รั้นี้เราับไล่อทหารออโนอสไปไ้ รั้หน้าพวมัน้อมาอี เมืออาร์ัสอยู่รายแนระหว่าสออาาัร นั่นเป็นเรื่อ่วยไม่ไ้
ผมบอให้รัฟ่วยเียนหมายถึนิโอะ เี่ยวับสภาพิลล์นัผภัยในเมืออาร์ัสที่พัเละเทะ้อใ้เวลา่อมนานหน่อย รวมถึผมปลอภัยี
ผม้อใ้เวลาพัผ่อนนานหน่อย ่อนอาารบาเ็บะทุเลา
ลับมาที่็อบะ
หลัาลายร่าเป็น ็อบลินไนท์ สเปลเลอร์ ้า็สามารถใ้เวทย์ ฟรีสิ่ไ้ ้าสะสมพวหัวหน้าหมู่บ้าน่าๆ ไว้เป็นอลเล็ั่น เมื่อไม่นานมานี้สาย่าวอ้าลับมารายานว่า พวมนุษย์รบันเอ ไม่มีเวลามาสนใ พวเราเหล่า ็อบลิน ้า็พยายามยายอำนาไปเรื่อยๆ ถ้าหาไม่มี้าพว็อบลิน อาละวา เที่ยวปล้น ่า ่มืนันามใ
" เฮ้อ น่าเบื่อริๆ เลยทำไมถึไม่มีเรื่อน่าสนุนะ "
" ท่านรับ เรา้นพบปราสาทแวมไพร์ ไม่ทราบว่าท่านหัวหน้า อยาเอามาเ็บสะสมไหมรับ "
ไปบแวมไพร์แ้เบื่อีว่า ะไ้ทลอเวทย์ใหม่้วย แ่ยัมีอีเรื่อือมันอบลัพาัวผู้หิสวยๆ ในหมู่บ้านไป้วย ทำให้เราเหล่า็อบลินสูเสียอย่ามา
เอาละพวเรา ไปบแวมไพร์ันเถอะ สั่อทัพ็อบลินเลื่อนทัพ
ลับมาที่นิโอะ
นิโอะำลัเินเล่นอยู่ับเรียวิอยู่ที่ใลาลาเมือ ลอมมี่ อนเ้าวันนี้มีนสื่อสารบินมาาเมืออาร์ัส เนื้อวามในหมายบอถึภัยสรามที่เมือ อาร์ัสประสบ
" หวัว่า ุทหาระปลอภัยนะ"
" แหม แหม รู้สึหมู่นี้ะห่วุทหารมาึ้นนะ " เ้าเรียวิ แวนิโอะ
" ็นะ เห็นว่าทหารออโนอส แ็แร่นี่ "
" เอ๊ะ ่าหูนั้นใรื้อให้นิ "
" อย่ามาแว ันแถวนี้นะเรียวิ " นิโอะหน้าแอย่าเินอาย
หลัา่าวารโมีเมืออาร์ัส อทหารออโนอสมาถึ ทำให้นัผภัยหลายนอยาลับไปที่เมือ อาร์ัส เพื่อสู้ศึรั้นี้
้อับไล่ทหารออโนอส ออาแผ่นินมาุภูมิ
"พวมันมารุรานเราเป็นรั้ที่17 แล้วนะ" พวนัผภัยส่เสียร้อไม่พอใ และเพื่อวามฮึเหิมที่ะับไล่ศัรู
" ใ่แล้ว พวเรา้อลับไป ับไล่พวมันออาแผ่นินเิ "
" ถู้อแล้ว สหาย "
โยารนี้ ท่านหิรีเบร้าไ้ร้ออให้ทหารเมือลอมมี่ให้วามร่วมมือ ในารส่ำลัไป่วย ึ่ ลอร์ลอมมี่ เห็นพ้อ้วยที่ะส่ำลัไปับไล่้าศึ
( ท่านหิ รีเบร้า ือ 1ใน4 ระูลให่แห่เมือ อาร์ัส )
( ลอร์ลอมมี่ ือ ลอร์ผู้ปรอเมือลอมมี่ )
นิโอะ ับ เรียวิ ็อยู่ในหมู่นัผภัยที่ะลับไป่วยเหลือเมือ อาร์ัส
ารเินทาึไ้เริ่ม้นึ้น ึ่เสบียอาหารทาเมือลอมมี่ะเป็นนัารหาให้ และในารศึรั้นี้ทุน็ะไ้รับ่า้า้วย
่ายทหารออโนอส นอเมือ อาร์ัส
มี เาสอเา เลื่อนไหวอย่ารวเร็ว ลอผ่านแสันทน์ เ้ามาใน่ายทหารออโนอส
ฟึบ พวเาเ้าไปใล้ทหารยาม แล้วปิปาใ้มีสั้นแทอย่ารวเร็ว ทหารยามทรุล พร้อมับโนลาไปเ็บไว้ในเามื
พวเาไปถึเวียนเสบียอาหาร แล้วราน้ำมัน ุไฟ เผา
" แย่แล้ว ับไฟเร็ว ไฟไหม้แล้ว " ทหารออโนอสร้อันระม
" ไฟไหม้้า่วย้วย้า " นัผภัยสอนที่ปลอมเป็นทหารออโนอสะโน
ทหารออโนอสรีบวิ่มา่วยันับไฟันอย่าอลหม่าน
" ไม่น้า ้าว...้าวอเรา ไหม้หมแล้ว"
ในวามสับสนอทหารออโนอส ทหารเมือลอมมี่ และนัผภัย ำนวนหนึ่ บุเ้ามา เฮ ่ามัน ่ามัน ่ามัน... ในวามโลาหลนั้นเอ ีรอนเพิ่ื่นและเินออมาเายัไม่สบอารม์ที่าบแสนสำัโนแย่ไป
" เิอะไรึ้น ทหารรายานมาิ "
" ทหารเมือลอมมี่รับผู้บัาาร มันมาเผาลัเสบียอพวเรา "
" แล้วทหารยาม มัวทำอะไรอยู่ "
" ไม่สลบ หมสิไป ็ายหมแล้วอรับ ท่านผู้บัาาร"
" ไปเอาาบอ้ามา " ีรอนะโน ทหารไปหยิบาบธรรมามาให้ ยิ่ทำให้เาไม่สบอารม์ ในะที่เาำลัหยิบาบนั้นเอ ทหารนนั้น็แทาบใส่ีรอน
ทหารปลอมัวนนั้นือ เรียวินั้นเอ
" ้ามาอรับีวิท่านรับท่านผู้บัาาร " เรียวิพูอย่ามั่นใ
นิโอะที่ปลอมัวอยู่ ถอุทหารออโนอสออ พร้อมนัผภัยสอนที่ปลอมัวอยู่ เ้ารุมล้อม ีรอน
" เ้าพวบ้า ิะมาเอาีวิ้าเรอะ " ีรอน เะเรียวิ อย่าแรแล้วแย่าบเรียวิมา เรียวิผละออาเ้าีรอน แล้วรับหอานิโอะ
" าบนั้น้าให้ท่าน็ไ้ แ่ท่าน้อมอบีวิท่านมา " เรียวิพูอย่าห้าวหา
" ้าไม่มีวันยอมายที่นี่หรอ " ีรอนวัแว่าบพร้อมับร่ายเวทย์ " ฟรีสิ่ รีธีฟ " แ่ไม่มีอะไรออมา ( เพราะาบเวทย์โนพระเอแย่ไปแล้ว เหลือแ่าบธรรมา
T T)
" บ้าเอ๊ย " ีรอนสบถ
นัผภัยที่ปลอมัวอยู่พาันหัวเรอะ เรียวิแทหอเ้าใส่ ีรอน าบับหอปะทะัน เร้ๆ นัผภัยสอนเ้าเสริม รุมฟันเ้าีรอน
"ย้า อีหนึ่ปี่อานี้ือวันรบรอบวันายอเ้า"
ีรอน รับารปะทะาาบอนัผภัยทั้สอ แ่ยัถูหอทิ่มแทอยู่ี " ไลเทิร์น นิ่ " ีรอนโนเวทย์สายฟ้าทำให้ัวา
" แย่ริๆ " ีรอนัวา ยับลำบา เายัฟันและ่อยพวนัผภัยับเรียวิ นิโอะปล่อยเวทย์สายฟ้า รบวนเ้าีรอนลอเวลา
" บ้าที่สุ" ีรอนโรธั ่อนะยหินน้ำแ็ึ้นมา " พวเ้า้อไ้รับารลโทษอย่าสาสม "
ีรอน ร่ายเวทย์้วยเสียอันเปล่ พลั ่อนลายร่าเป็น ไอี่ าสีฟ้า นสีฟ้า เราะน้ำแ็เป็นประาย
" หนาววววววว " พวนัผภัยทั้สอเหมือนับถูแ่แ็ในบัล มีแ่เรียวิที่ยัมีสิอยู่ เาระโอุ้มนิโอะที่ำลัร่ายเวทย์อยู่วิ่หนี
" หึ หึ ะหนีไปไหน " ีรอนปล่อยพลัน้ำแ็อันเยือเย็น เ้าใส่นัผภัยทั้สอนแ็าย ่อนะไล่ามเรียวิไป มันปล่อยพลัสะเปะสะปะ โนพวทหารออโนอส ้วยัน
" หลบไปเ้าพวระอ " ีรอนส่เสียอันหนาวเหน็บออมา
ีรอนเ้าปะทะับเรียวิ ทำให้เรียวิ้อปล่อยมือานิโอะ
" นิโอะ หนีไป ไม่้อสนใั้น ั้นะถ่วเวลาให้เธอเอ " เรียวิอพูเท่ห์ๆเป็นรั้สุท้าย
" ไม่ยั ไเรา็้อสู้้วยันนถึที่สุ " นิโอะ ไม่หนีเธอหันหน้ามาเผิหน้าับ เ้าีรอนที่อนนี้ลายเป็น ไอี่ไปแล้ว
" หึหึ ไม่อบพวู่รัเลยนะ ไหนๆอยาาย้วยัน้าะสเราะห์ให้ "
" ฟรีสิ่ แอโมสเฟีย "
พลัน ปรา ไอน้ำแ็ ร่วลมาราวพายุหิมะ เ้าถล่มพสุธา
เ้าีรอนเปล่าถาน้ำแ็ออมาอย่ารุนแร แทบแ่แ็ทหารทั้หมในพื้นที่ บริเวนั้น
ในัหวะนั้นเอ นิโอะ โยนหินเวทย์ไฟ าลามันเอร์ เ้าใส่หน้าอเ้าีรอน หินเวทย์ไฟปะทะับเวทย์น้ำแ็ทำให้เิระเบิอย่ารุนแร เป็นระเบิเพลิวามร้อนว่าสามพันอศา ( หินเวทย์ไฟที่แย่มาาไอ้โม่าลามันเอร์ )
อา
เ้าีรอนใบหน้าหายไปรึ่หนึ่ ร่าำลัหลอมละลาย
" นี่้าำลัะายเหรอนี่ ไม่น่ะ ้ายัไม่อยาาย " ีรอนอาละวาอย่าบ้าลั่ อนนี้เาแยแยะมิรับศัรูไม่ออแล้ว เาปล่อยพลัน้ำแ็ออมา าร่าที่ำลัหลอมละลาย ทหารออโนอสโนลูหลถูแ่แ็ายไป็หลายน
" ยอมาเลย นิโอะไม่นึว่าะทำไ้ ที่เหลือั้นัารเอ "
เรียวิ แผ่พุ่ิสัหาร ใ้หอเ้าแทอหอยที่เหลืออยู่เพียรึ่เียวอเ้าีรอน
อา เ้าีรอนทั้เ็บปว ทรมาน าอาารโนระเบิไฟรน แล้วยัถูหอแทอี ร่าายำลัละลายไปทีละน้อย พลัเวทย์รั่วไหลออมา นสภาพเป็นไอี่ไม่ไ้
" เ็บเหลือเิน "
" แม่๋า หนูอยาลับบ้าน "
" แม่....... "
ในที่สุเ้าีรอน็ล้มลสิ้นใาย เรียวิมอูสภาพทุเรศนั้นไม่ไ้ แ่ยัไ็้อัหัวถึมันะเหลือรึ่เียว็เถอะ " อโหสิ ให้พวเรา้วยนะ" เรียวิหยิบมีสั้นึ้นมาและฟันไปยัเ้าีรอน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น