ร้ายกลายรัก snsd sj

"พี่แทคะ.  พี่แทยอน" ซอฮยอนร้องเรียกพี่สาวของตนเองด้วยความเจ็บปวด

 

"รีบไปเถอะซอพี่สัญญาว่าเราจะได้พบกันอีกเชื่อพี่นะ ไปเถอะ"

 

"แต่ว่า " 

 

"ไปซอ ไป"

 

"แล้วหนูจะตามหาพี่นะคะ. หนูขอโทษ ฮึกๆๆๆๆ"

 

"พี่รักเธอนะ. แต่คงไม่มีวันนั้นแล้วหละ ". แทยอนพูดตามคล้อยหลังน้องสาวในไส้ด้วยความเจ็บปวด

 

แทยอนสาวอายุ22ปี ถูกขายมาจากชอนจูกับน้องสาววัยเพียง 18ปี ถูกแม่เลี้ยงและพ่อแท้ๆ ขายเพื่อใช้หนี้พนันให้กับซ่องใหญ่ในโซล. 

"ชีวิตคนเรามันก็เท่านี้แหละ. แทยอน "เธอแค่นยิ้มออกมาอย่างขมขื่นและถึงแม้ว่าจะน้อยใจกับชิวีตมากเพียงไร แต่น้ำตาพวกนันมั้นได้เหือดหายไปพร้อมกับวันทีี่แม่ของเธอตรอมใจตายแล้วหละ. เธอยังคิดในรูปแบบชีวิตของเธอต่อจากต่อไปยังไม่ออกด้วยซ้ำ. ด้วยวัยเพียง22ปี อาจจะทำให้ใครหลายคนมองว่าเธอความคิดที่ค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ แต่ด้วยการผ่านความทุกมาตลอดเกือบครึ่งชีวิตของเธอ.  ทำให้เธอเป็นคนเข้มแข็งเพื่อน้องสาวครอบครัวที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของเธอ

 

สนามบินอินชอน

 

หญิงสาวใบหน้าโฉบเฉี่ยว มุ่งหน้าเดินลงจากเครื่องที่พึ่งลงจอดสนิทได้สักครู่. เธอไม่สนใจทัศนียภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปค่อนข้างมากของบ้านเกิด หลังจากจากไปนานหลายปี เพราะเธอมีสิ่งที่คอยกังวลมาตลอดการเดินทาง จากข่าวที่ได้รับที่ๆด้ยินจากปากของทนายประจำตระกูล 

 

" คุณพ่อและคุณแม่คุณหนูท่านเสียชีวิตแล้วครับ"

 

"ท่านเสียชีวิตแล้วครับ"

 

"ท่านเสียชีวิตแล้วครับ"

 

คำทุกคำพูดของทนายประจำตระกูลยังก้องอยู่ในสมองตั้งแต่ได้รับข่าว

" คุณหนูสบายดีนะครับ "

 

" ไม่ดีหรอกค่ะ ไม่ดีจริงๆ ไม่ดีเลยสักนิด" เธอตอบด้วยความขมขื่นหัวใจที่ต้องเสียบิดามารดาอันเป็นที่รักไปอย่างกระทันหัน

 

"คุณท่านทั้งสอง ได้บอกความต้องการว่าคุณหนูต้องไปพบกับท่านประธานฮันซึงวูเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถพึ่งได้นะตอนนี้"

 

"แล้วคุณทนายล่ะคะ "

 

"เอาเป็นว่าผมจะเรียนคุณหนูตามตรงนะครับ ด้วนสถานการณ์ทางครอบครัวของคุณหนู ทั้งตอนนี้และก่อนหน้านี้. ผมต้องหาที่ซ่อนตัวซึ่งคุณหนูเองก็เหมือนกัน. " 

 

"หมายความว่ายังไงคะ ยูลไม่เข้าใจ"

 

" แล้วถึงเวลาคุณหนูจะเข้าใจมันเองครับ แล้วผมจะกลับมาพร้อมกับทวงความยุติธรรมของคุณท่านทั้งสองให้ได้. แล้วคุณหนูจะรับรู้เรื่องทุกเรื่องในวันที่คุณหนูพร้อมที่สุดครับ. ผมสัญญา"

 

"นี่แสดงว่าเรื่องการประสบอุบัติเหตุของคุณพ่อคุณแม่ ไม่ใช่อย่างที่ยูลเข้าใจเหรอคะ" 

 

" ท่านมีอาชีพที่ค่อนข้างขัดหูขัดตาผู้มีอิทธิพลในเกาหลีหลายคน มันเป็นไปได้ที่ท่านจะเสียชีวิตด้วยความจงใจของคนอื่น"

 

"เอาเถอะค่ะ ยูลสัญญาว่าจะพยายามอดทนรอให้ถึงวันนันให้ดีที่สุด". 

 

" ครับ เดี๋ยวผมจะไปส่งคุณหนูที่บ้านตระกูลฮันนะครับ "

 

"งั้นยูลขอเก็บของนะคะ เดี๋ยวตามลงไป"

 

คุณพ่อคุณแม่คะ ยูลจะรอวันนั้นค่ะรอวันเอาคนที่มันทำร้ายพ่อกับแม่ไปเอาผิดให้ได้ ยูลสัญญา

 

บ้านตระกูลฮัน 

 

"คุณคะไหนลูกของเพื่อนคุณ ไหนบอกว่าวันนี้จะมาที่บ้านเราแต่ยังไม่เห็นมาสักที.  ชั้นล่ะอยากเห็นหน้าแกใจจะขาดแล้วค่ะ"

 

"อย่าดีใจให้มันออนอกหน้านะคุณ เดี๋ยวหนูยูลเค้าจะกลัวเอาเข้าให้"

 

"แหมคุณก็ ชั้นก็แค่ตื่นเต้นไปหน่อยแค่นั้นเอง เห็นหน้าแกตั้งแต่ตอนยังเล็กๆ โตป่านนี้แล้วต้องสวยเหมือนแม่เค้าแน่ๆเลยค่ะ"

 

"ทำอย่างกับกะเอาลูกเพื่อนผมมาเป็นลูกสะใภ้เราอย่างนั้นแหละ"

 

"คุณนี่อย่ามาทำรู้ทันหน่อยเลยค่ะ"

 

"คงไม่คิดที่จะจับคู่ให้ตาฮันลูกเราหรอกนะ"

 

"ใครบอกล่ะคะ จับแน่อยู่แล้วค่ะ"

 

"จริงๆเลยนะคุณ"

 

"อ้าวตาฮัน ลูกชายตัวดีลงมาได้สักที. กลับโต้รุ่งเลยล่ะสิเรา เมื่อไหร่จะเลิกทำให้แม่หนักใจสักทีนะ อายุก็28เข้าไปแล้วยังจะใช้ชีวิตเสเพลไปวันๆๆ อีก. มันน่าจริงๆเลย"

 

"โถ่ แม่ครับ แหม่ อายุ28เอง แม่ซีเรียสไปได้น่ะ. ผมน่ะมันมือโปรชั้นไหนแล้ว"

 

"เหอะ มือโปร เดี๋ยวเจอคนโปรกว่าขึ้นมาล่ะ จะรู้สึกเข้าสักวัน"คนผู้เป็นแม่อดจะเหน็บแนมไม่ได้

 

"แม่เชื่อมือ ลูกแม่คนนี้สิครับ รับรองว่าผมไม่เอาผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้ามาทำเมีย ให้แม่เสียใจหรอกน่า" 

 

"ชิ จะบอกให้แกน่ะไม่ต้องเลือกหรอกย่ะ. พ่อลูกบังเกิดเกล้า"

 

"ผมเข้าบริษัทดีกว่า"

 

"นี่เดี๋ยวสิ รอแขกแม่ก่อน"

 

"แขกแม่นี่ครับ ไม่ใช่แขกผมซักหน่อย"

 

"แอ้ะ ตาฮันเรานี่เป็นคนยังไงกันนะ"

 

"น่าแม่ผมไปแล้วนะ จุ๊บ"

 

"ตาฮัน กลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ อย่างนี้ทุกทีเลยลูกคนนี้นี่ "

 

"คุณก็อย่าไม่จู้จี้กับลูกมากเกินไป. "

 

"คุณก็อีกคนนะ เข้าข้างกันเข้าไปพ่อลูกคู่นี้ อย่าให้รู้นะว่ามีความลับอะไรปิดบัง ชั้นไว้อยู่ ไม่งั้นได้ไปนอนนอกบ้านกันทั้งพ่อทั้งลูกเลยคอยดูสิ" 

 

"คุณนี่เวลาโมโหชอบพาลมาหาเรื่องเก่าๆพูดอยู่เรื่อย ผมเข้าบริษัทดีกว่า"

 

"พูดความจริงล่ะรับไม่ได้นะยะ"

 

"มันน่าหมั่นไส้นัก ให้ท้ายกันเข้าไป เหมือนกันเข้าไปทุกที"

 

"คุณผู้หญิง ขา คุณหนูลูกสาวเพื่อนคุณผู้ชายมาถึงแล้วค่ะ "

 

"จริงเหรอ ไปตามเข้ามาเลยเร็

50%..........................................

ห้องรับแขก

"สวัสดีค่ะ  คุณน้า"

 

"ตายแล้ว เรียกแม่สิจ้ะ หนูยูล"

 

"เอ่อ แต่ แต่ว่า.           "

 

"แหมไหนๆหนูก็มาอยู่กับแม่ที่นี่แล้ว แม่ก็อยากมีลูกสาวบ้าง มีลูกชายน่าปวดหัวมานานแล้ว ถือว่าแม่.  ขอเรียกแม่เถอะจะ"

 

"ค่ะ คุณแม่ "

 

"ดีมากจ้ะ มาเดี๋ยวแม่พาไปดูห้อง"

 

 

"อึนวา ยกกระเป๋าคุณหนูมาเลยนะ เร็วเข้า"

 

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นไงจ้ะ. ห้องเป็นยังไงบ้าง แม่จัดตามแบบห้องเก่าหนูที่บ้านเก่าเลยนะ ชอบมั้ย"

 

"ชอบค่ะ. ชอบมากๆด้วย"

 

"ดีจ้า หนูเดินทางมาเหนื่อยพักผ่อนดีกว่าลูก. เดี๋ยวตอนเย็นลงมาทานข้าวกัน. มามะแม่ขอหอมหน่อยซักฟอด"

 

เธอตกใจเล็กน้อยที่คนที่พึ่งเป็นแม่ของเธอหมาดๆกลับทำท่าที่น่ารักเหมือนแม่แท้ๆของเธอไม่มีผิด.  อย่างน้อยการที่ต้องอยู่บ้านของคนอื่นก็เริ่มมีอะไรที่ดีขึ้นมาหนึ่งขั้น. เพราะถือว่าคุณผู้หญิงของบ้านก็ต้อนรับเธออย่างดีไม่น้อยเลยเชียว

 

บริษัท ฮัน กรุ๊ป จำกัด

 

"ท่านประธานเซ็นเอกสารรับรองการประชุมอยู่ในห้องค่ะ คุณดงแฮ"

 

"อืม. ไม่ต้องบอกมันนะ เดี๋ยวชั้นเข้าไปเอง "ด้วยสรรพนามที่เค้าใช้เรียกชื่อของประธานบริษัทแล้ว บ่งบอกได้ถึงความสนิทชิดชื้อที่พวกเค้ามีให้กันและกันมาตั้งแต่จำความได้ 

 

แกรก(เสียงเปิดประตูแล้วกันนะคะ)

"ไอฮัน วันนี้กูเบื่อหวะ เดี๋ยวออกไปเที่ยวเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ กูไปหาพวกมันแล้วแม่ไม่มีใครว่่างซักคนเลย ไอคิบอมก็บ้างาน 

ไอคยูก็ไปเที่ยวกับจียอน เหลือมึงคนเดียว อย่าทิ้งกูนะเว้ย "

 

"โทษที พอดีเมื่อกี้ แม่กูพึ่งโทรมาบอกกูว่า ให้กลับไปทานข้าวเย็นที่บ้านว่ะ"

 

"มึงอย่ามาล้อกูเล่นน่ะ มึงก็ชิ่งเหมือนคราวก่อนดิว่ะ"

 

"มึงจำไม่ได้เหรอวะ คราวที่แล้วแม่กูตามถึงโรงแรมเลย งานนี้กูหมดสภาพกว่าเดิมแน่ มึงก็น่าจะรู้นิสัยแม่กูดีนี่หว่า"

 

"เออ งั้นกูไปคนเดียวก็ได้วะ ไม่ง้อมึงหรอก ชิ"

 

ชายหนุ่มร่างสูงเดินก้าวเข้าประตูบ้าน ด้วยความแปลกใจสายไฟตกแต่งระโยงระยาง ข้าวปลาอาหารจัดวางไว้มากมาย  ถ้าจำไม่ผิดงานใหญ่แบบนี้เกิดขึ้นครั้งสุดท้าย ก็เมื่อที่เค้าเข้ารับปริญญาหมาดๆแน่ะ. แต่ถ้าคำนวณเวลาดูแล้วก็น่าจะซักประมาณ 7ปีแล้วล่ะมั้งที่บ้านเค้าไม่มีงานแบบนี้

 

ชายหนุ่มเดินไปถามคุณนายใหญ่ของบ้าน ด้วยความสงสัย 

"คุณแม่นี่ ทำอะไรกันครับ "

 

"อ้าวตาฮันมาได้ซักทีนะ แม่ก็ลุ้นอยู่เหมือนกันว่าแกจะชิ่งเหมือนคราวที่แล้วรึเปล่า"

 

"โถ่. แม่เห็นลูกชายสุดที่รักของแม่ แย่ขนาดนั้นเลยเหรอวะ"

 

"นี่ตาฮัน แกพูดวะ กับใคร แอ๊ะ ลูกคนนี้นี่. ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วมาทานข้าวเลยไป ชอบทำให้แม่โมโหอยู่ได้ "

 

"คร้าบบบ อาบก็อาบ."

 

"อ้อ แล้วอย่าเดินแก้ผ้าร่อนจ้อนล่ะ เดี๋ยวคนได้แตกกระเจิงกันทั้งบ้าน "

100 %