คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ถ้าจะทำ ต้องทำด้วยกัน
* สถานการณ์ในเรื่องเป็นเรื่องสมมุติ หากมีปัญหาทางใจ แนะนำให้ปรึกษาจิตแพทย์ *
= ห้องพักผู้ป่วยที่กลายเป็นห้องให้คำปรึกษาสำหรับคนที่อยากคุยกับแก้ว =
แก้วนั่งลงและมองต้นที่ยืนอยู่หน้าประตู
“ มานั่งสิ ต้น มีอะไรเล่าให้เราฟังได้ ” ฉันพูด
ต้นรีบมานั่ง พร้อมร้องไห้
“ แก้ว เขาทิ้ง ทิ้งผมไปแล้ว ผมรักเขา ผมไม่เหลือใครแล้ว ” ต้นพูดความในใจออกมา ร้องไห้แล้วเงียบไป
ฉันหูหนวกอยู่ แต่ก็พอเดาได้ ว่าเขาต้องการอะไร เพราะเคยคุยต้นแล้ว และคนเรา มักจะเจ็บป่วยหรือมีปัญหากับเรื่องเดิม ๆ เพราะงั้นการอ่านปากต้นบวกกับที่เรารู้นิสัยของต้น
“ ต้น ดูนี้ ” ฉันชูกระจกส่องไปทางต้น ต้นมองในกระจก
“ ต้น เห็นคนในกระจกไหม ? เขาอยู่กับต้นตลอดเวลาถูกรึเปล่า ? ” ฉันพูดพร้อมยิ้มให้กับต้น
“ ใช่สิครับ ก็นั้นเป็นเงาของผม ” ต้นพูดพร้อมทำหน้างง
“ ใช่แล้วต้น ในวันที่ต้นไม่มีใคร เราอยากให้ต้นรู้ ว่าต้นยังมีตัวเองอยู่และนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ต้นควรรู้ ”
“ ต้นยังมีต้นที่อยู่กับต้นตลอด เราอยากให้ต้นหันมาสนใจเขาคนนี้ที่ไม่เคยทิ้งและจะอยู่กับต้นตลอด รักเขาให้มาก ๆ นะ ในวันที่ต้นไม่มีใคร เราอยากให้ต้นมองในกระจกและลุกขึ้นมาเพื่อทำให้คนนี้มีความสุขนะ แล้ววันหนึ่งจะต้องมีคนอื่นเข้ามาเห็นและรักต้นด้วยอย่างแน่นอน ”
“ เอาละ เราอยากให้ต้น นั่งสมาธิหน้ากระจกและหลับตา ” ฉันพูดพร้อมหลับตาทำเป็นตัวอย่างให้ต้นดู
-ผ่านไป 10 นาที-
“ ลืมตา ” ฉันพูด
ต้น ลืมตาอย่างช้า ๆ และเห็นตัวเองในกระจก
“ รักเขาให้มาก ๆ นะต้น เขาคนนี้แหละจะอยู่กับต้นเสมอ ถ้ามีอะไรอยากเล่าให้ใครฟัง ต้นสามารถมาที่นี่ได้เสมอนะ ที่นี่จะมีคนรอรับฟังต้นอย่างแน่นอน ” ฉันพูด
“ ขอบคุณนะแก้ว ” ต้นพูดพร้อมยิ้ม
“ ต้น มีอะไรอยากคุยกับเราอีกไหม ? ” ฉันถาม
“ ไม่มีแล้ว ” ต้นพูด
“ งั้น เราพอแค่นี้กันก่อนเนาะ ยังไงต้นอย่าลืมไปหาหมอดาวก่อนออกนะ หมอน่าจะรออยู่เหมือนเดิม ” ฉันพูด
เพราะฉันไม่ใช่หมอ ฉันแค่ทำหน้าที่เป็นผู้ฟังและให้คำแนะนำ ส่วนเรื่องใครสามารถเข้าออกโรงพยาบาลได้ ต้องค้างไหม ? หายรึยัง ? อันนี้เป็นหน้าที่ของหมอ
“ แก้ว ทำแบบนี้บ่อยเลยหรอ ? ” เสียงผู้ชายดังมาจากด้านหลังฉัน
“ บ่อย นี่แค่ไหน ? ถึงบอกว่าบ่อย เอาเป็น 5 วัน วันละชั่วโมง ” ฉันพูดพร้อมหันหน้าไปมองผู้ชาย เป็นผู้ชายที่พยายามเข้ามาช่วยฉันนั่นเอง
พอฟังคำตอบฉันเสร็จ เขาก็เดินจากไป อะไรของเขา ถ้าให้เดาเขาคงรู้ว่าฉันคือคนไข้ ถึงได้มาถามอะไรทำนองนี้
แต่แล้วไง ? มีหลายคนที่ถาม มีหลายคนที่เห็นใจ แต่ไม่เห็นมีคนที่จะช่วยฉัน หาทางจริง ๆ สักคน
-วันถัดมา-
-ห้องหมอดาว-
“ เราได้คุยกับหมอผู้ชายที่พึ่งมาใหม่แล้วใช่ไหม ? ”
“ ใช่ เขาช่วยแก้วด้วยนะ ไม่งั้นตอนที่ต้นโยนของ แก้วหัวแตกแล้ว ” ฉันพูดพร้อมพิงเก้าอี้เพื่อให้นั่งสบาย
“ เขาทำให้หมอเข้าใจ ว่าหมอไม่ฟังเราเท่าที่ควร ” หมอดาวพูดพร้อมทำหน้าจริงจัง
“ หมอจะเปลี่ยนการบำบัดเราใหม่ ต่อไปนี้หมอจะให้เราเข้าทำการพูดคุยในห้องปรึกษา 1 คน ต่อ 1 สัปดาห์เท่านั้น ”
“ แล้วที่เหลือ ? ” ฉันพูด ต้องมีอะไรให้ทำอีกแน่เลย …
“ ไม่มี ” หมอดาวพูด
หึ ? ไม่มี… จริงหรอ…
“ อยากทำอะไรก็ทำ เอ้า ออกไปได้แล้ว” หมอดาวพูดพร้อมเอนตัวสบาย ๆ
“ ขอบคุณค่ะ ” ฉันยิ้มในหัว แผนที่ตัวเองอยากทำเต็มไปหมด
“ เดี๋ยว !!! หมีเข้ามาได้เลย ” หมอพูดพร้อมยกโทรศัพท์ขึ้นมา
นั่นไง ว่าแล้ว ต้องมีอะไรอีกแน่ ฉันพูดพร้อมนั่งลงที่เดิม
“ สวัสดีครับ ” เสียงจากด้านหลัง
ฉันหันไปมอง
อ้าว.. หนุ่มรูปหล่อที่เคยช่วยฉันไว้ นั่นเอง
“ ต่อจากนี้เวลาเข้าปรึกษา หมีจะเข้าไปด้วยนะ ” หมอพูด
“ เราว่าไง ? ” หมอหันมาถาม
“ ได้ค่ะ ” ฉันตอบ
ฉันพูดพร้อมหันไปทางหมี น่าประทับใจนะเนี่ย เป็นคนใส่ใจจริง แหะ ตอนแรกนึกว่าถามแล้วผ่านเลยตามเลย เหมือนคนอื่น ๆ
“ แก้วไม่มีไรแล้วกลับห้องได้ หมีเดี๋ยวมาคุยตารางเวลากับพี่ก่อนนะ ” หมอดาวพูด
“ ค่ะ สวัสดีค่ะ ” ฉันพูดพร้อมลุกไป
ก็ดี มีคนช่วยฟังคนอื่น ว่าแต่ได้หยุดเพิ่มขึ้นทำไรดีนะ ~~~
ความคิดเห็น