คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ❤Chapter1 :: Black Ocean
1
“คุณซัลวา คิม”
“คุณออกัส เอดิสัน”
“คุณแองโกล ไมเนอร์”
“และ..คุณธันเดอร์ เจนีวา”
“ใครอนุญาตให้คุณเล่นดนตรีบนเวทีเซนเตอร์ ห้ะ!!”
มิสเตอร์รอนัล ผู้อำนวยการโรงเรียนที่ใครๆก็ต่างกลัวอาจจะไม่ใช่เพราะความโหดหรอก แต่นั่นหมายถึงหน้าตาที่แสนจะน่ากลัวบวกกับหนังศีรษะของเขาที่แทบจะไม่มีผมซักเส้นมากกว่า เขาเรียกเหล่าสมาชิก Black Ocean ที่ก่อเรื่องในวันนั้นเข้าไปพบ
“ผอ. ก็รู้หนิครับว่าไม่มีใครอนุญาต แล้วจะถามอีกทำไมครับ ”
“คุณซัลวา!!”
“อุ้บส์ โทษครับ”
ซัลวา นักร้องนำของวง Black Ocean ตอบก่อนที่จะยิ้มแหยๆ เขาเป็นหนุ่มลูกครึ่งเกาหลีที่ค่อนข้างตลกขบขัน และยังมีเสียงที่ไพเราะชวนหลงใหล จนได้รับความนิยมในโซเชียลเน็ตเวิร์กเป็นจำนวนมาก และเพราะความขี้เล่นเป็นนิสัยทำให้เขาเผลอตอบ ผอ. ไปแบบเล่นๆอย่างลืมตัว
“พวกคุณทำแบบนี้ไม่ได้ โรงเรียนมีกฎ ไม่ใช่คิดจะทำอะไรก็ได้หรอกนะ”
ชายผู้น่าเกรงขามพูดต่อด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แต่ทว่าเหล่า Black Ocean กลับรู้สึกเบื่อๆมากกว่า การถูกเรียกพบแบบนี้ถือเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว อันที่จริงพวกเขาก็ไม่กลัว ผอ.มากกว่า เปล่าหรอก Black Ocean ไม่เคยกลัวใครทั้งนั้น -_- (บัญญัติโดยพี่โอเชี่ย....น ผู้ก่อตั้งวง)
“แต่คนอื่นเขาก็ชอบกันทั้งนั้น คนเกือบทั้งโรงเรียนมารวมตัวที่เวทีเซนเตอร์เพราะพวกผมเลยนะ และอีกอย่างพวกเราเล่นไปได้ไม่จบเพลงด้วยซ้ำ ก็มียัยบ้าที่ไหนไม่รู้มาดับไฟเฉย”
ออกัส มือเบสของวงเอ่ยขึ้น ด้วยน้ำเสียงแข็งๆ บวกกับนิสัยไม่กลัวใคร จัดได้ว่าเขาเป็นสมาชิกที่กล้าหาญที่สุดในวงเลย ถึงแม้ว่าออกัสไม่ชอบสุงสิงกับใคร หน้าตาหล่อๆแต่บูดๆบึ้งๆนั่นล่ะ เอกลักษณ์
แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาได้รับความนิยมลดน้อยลงเลย
“นี่ๆ คุณจะว่าอะไรก็ควรระวังคำพูดไว้บ้าง ห้ามเรียกคุณหนูแลนเดาเล็จแบบนั้นเด็ดขาด” ผอ.เตือนเสียงเกรี้ยว ลูกสาวคนเดียวของผู้สนับสนุนหลักทั้งคนเลยนะ เขาต้องปกป้องให้ถึงที่สุดอยู่แล้ว
“หึ..แล้วไงครับ ”
ธันเดอร์พูดขึ้นบ้าง ชายหนุ่มผู้มีแววตาสีดำสนิทที่เดาใจยาก เจ้าเล่ห์และชวนน่ามองในเวลาเดียวกัน ทำให้ป๊อบปูล่าร์ในโรงเรียนที่สุด เมื่อได้ยินชื่อเฮนเนสซี่ย์ ทำให้เขาอดนึกถึงเธออีกครั้งไม่ได้ ผู้หญิงตัวเล็กๆ ร่างบางๆ ใบหน้าหวานๆที่ดูหยิ่งทระนง สายตาเย็นชาที่ไม่เคยเป็นมิตรกับใคร อีกทั้งผมลอนยาวสีน้ำตาลที่ดูบริสุทธิ์ จนแทบไม่อยากละสายตาออกจาก เธอหน้าตาดีมากเลยทีเดียวถ้าหากไม่แสดงสีหน้าหยิ่งยโสตลอดเวลา
“แล้วไงหรอ ก็วุ่นวายแบบนี้ไง ” ผอ.ยังคงดุเสียงเข้ม อันที่จริงเขาแทบจะคลั่งเมื่อรู้ว่าเวทีเซนเตอร์ถูกใช้งานโดยไม่ได้รับอนุญาตด้วยซ้ำ
“ผมก็ไม่เห็นว่ามันจะวุ่นวายตรงไหนเลยนี่ครับ ทุกคนสนุกกันจะตาย”
แองโกลมือกลองโต้บ้าง เขาเป็นหนุ่มลูกครึ่งยุโรปสุดฮอตที่รักความสนุก และเจ้าชู้ได้ทุกสถานการณ์ ทำให้รู้จักกับสาวๆมากมายนับไม่ถ้วน แน่นอนว่าเขาก็รู้สึกเหมือนกระตุกนิดๆ เมื่อโดนมาหยุดความมันส์ไว้อย่างน่าเสียดาย อันที่จริงเขาวางแผนไว้ว่าจะชวนสาวๆขึ้นมาเต้นบนเวทีด้วยซ้ำ
“จะยังไงก็ช่าง นี่คือกฎ ถ้าทำผิดก็ต้องถูกลงโทษ” ผอ. ยังคงหนักแน่น
“จะลงโทษอะไรก็ว่ามาเลยครับ พวกผมก็ไม่เกี่ยงกันอยู่แล้ว” ซัลวา ยิ้มตาหยีๆอย่างน่ารัก และพูดอย่างสบายๆ เพราะยังไง ต่อให้ดิ้นรนหนีความผิดแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องรับโทษอยู่ดี แค่เล่นดนตรีผิดที่ ผิดเวลาคงไม่โดนอะไรมากมายหรอกมั้ง
“หักคะแนนความประพฤติคนละ 20 คะแนน”
“ครับ เชิญตามสบายเลยครับ ^_^” แองโกลเอ่ยอย่างไม่กังวล เพราะเดิมทีสิ้นสุดเทอมทุกครั้ง ทุกคนใน Black Ocean ก็มีคะแนนที่ร่อยหรอเป็นประจำอยู่แล้ว มันจะไปยากอะไรล่ะ ถ้าไม่ผ่านความประพฤติก็แค่ไปปลูกดอกไม้ที่โบสถ์ก็สิ้นเรื่อง
“แต่!”
“....”
“ไม่ได้มีแค่นั้น!”
“O_O?”
“พวกคุณจะต้องไปทำความสะอาดเพื่อบำเพ็ญประโยชน์ให้แก่โรงเรียน”
“โห่ ท่านคร้าบ งั้นไม่ลงโทษทุกคนเลยล่ะครับ ก็เต้นๆอยู่ด้วยกันทั้งโรงเรียนนั่นแหละ”
“คุณซัลวา คิม ผมขอเตือนอีกครั้งถ้าคุณไม่เงียบจะโดนหักคะแนนเพิ่มอีก 20 คะแนน !”
“แฮ่ๆ ~ ซอรี่คร้าบ”
“พวกคุณจะต้อง..”
“....”
“ทำความสะอาดคอกม้าหลังโรงเรียน!”
“อะไรนะครับ!!!” ทุกคนอุทานเป็นเสียงเดียวกัน
“เป็นเวลา 1 เดือน ทุกวันหลังเลิกเรียน”
“โหววว TT”
“ถ้างานแค่นี้ยังทำไม่ได้ ผมคงต้องพิจารณาให้พวกคุณพักการเรียนแล้วล่ะ”
“คร้าบบบบบ T^T”
มิสเตอร์รอนัลยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นท่าทีของ Black Ocean ที่เขาเลือกลงโทษด้วยวิธีนี้จะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากเขารู้ดีน่ะสิว่า Black Ocean เกลียดการทำความสะอาด โดยเฉพาะ แองโกล ไมเนอร์ หลานชายแท้ๆของเขาน่ะ
12.00 น. พักกลางวัน
“เฮนเนสซี่ย์จ้ะ วันนี้ฉันขอนั่งกินข้าวกับเธอด้วยได้รึเปล่า” อลิเซียร์ และไดแอนด์เดินยิ้มเข้ามาคุยกับเฮนเนสซีย์ จริงๆแล้วทั้งสองคนนี้คิดอยากเป็นเพื่อนเฮนเนสซี่ย์เพราะหวังความสบายมากกว่า ระดับคุณหนูแลนเดาเล็จน่ะจะมีห้องรับประทานอาหารพิเศษ ที่ไม่ต้องเข้าไปวุ่นวายกับใครในโรงอาหารที่มีแต่ความโกลาหลในตอนพักเที่ยง และคุณค่าทางโภชนาการต่ำ แค่เฮนเนสซี่ย์คิดก็อยากจะอาเจียนแล้ว
“ได้สิ” เฮนเนสซี่ย์ยิ้มมุมปากเล็กน้อย เธอรู้อยู่แล้วล่ะว่าสองคนนี้ไม่เคยจริงใจกับเธอเลย ไม่ต่างกับเพื่อนที่ผ่านๆมาหวังแค่จะเกาะเป็นปลิงตามความสบายเธอไปทุกที่
“เย้!! เธอใจดีจังเลย ><” ไดแอนด์กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจแบบที่เคยทำเป็นประจำ นั่นทำให้เฮนเนสซี่ย์เบือนหน้าหนีแทบไม่ทัน เธอไม่มีความอายบ้างเลยรึไงนะ -_-
“แต่จะมานั่งกินข้าวกับฉันในฐานะอะไรดีล่ะ คนรับใช้ส่วนตัวของฉันดีมั้ย?” เฮนเนสซี่ย์ขมวดคิ้วนิดๆเป็นเชิงถาม นั่นทำให้ทั้งอลิเซียร์ และไดแอนด์ หุบยิ้มพร้อมกันอย่างช้าๆ
“ทะ..ทำไมเธอพูดอย่างนั้นล่ะ”
“ทำไมล่ะ ฉันไม่ได้ขอให้พวกเธอมานั่งกับฉันซักหน่อย ”
“เราแค่อยากเป็นเพื่อนกับเธอนะ ทำไมเธอชอบพูดทำร้ายพวกเราทุกที” อลิเซียร์ทำเสียงน้อยใจที่เฮนเนสซี่ย์คิดว่ามันดูแสแสร้งชะมัด
“แต่ฉันเคยบอกเธอแล้วไม่ใช่หรอ ว่าฉันไม่อยากเป็นเพื่อนกับพวกเธอ!! ”
“....”
“จะแกล้งโง่กันไปถึงไหนฮะ เลิกตามวุ่นวายฉันซักทีเถอะ !!”
พูดจบเฮนเนสซี่ย์ก็เดินจากไป เธอแทบจะลุกเป็นไฟ ทั้งๆที่ไม่ชอบสองคนนี้อยู่แล้ว ยังจะมาทำเป็นอวดดีกันอยู่ได้ น่ารำคาญเป็นบ้าเลย พวกสิ้นคิด ฉันไม่มีทางยอมรับพวกเธอหรอก คนอย่างเฮนเนสซี่ย์ ไวร่า แลนเดาเล็จ ไม่เคยต้องง้อใครอยู่แล้ว เชอะ!
เฮนเนสซี่ย์เดินไปห้องรับประธานอาหารของเธออย่างอารมณ์เสีย แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีคนตรงหน้ามาขวางไว้ เธอทำเป็นไม่สนใจและตั้งใจจะเดินผ่ากลางวง แต่คิดเรอะว่า Black Ocean จะปล่อยไปง่ายๆ ใครคนหนึ่งในวงคว้ามือของเฮนเนสซี่ย์เอาไว้ ก่อนที่จะดึงเธอเข้ามาในระยะประชิดกับแผ่นอกกว้างๆอย่างรวดเร็ว...
แววตาสีดำสนิทนั้น เฮนเนสซี่ย์จำมันได้ดี หมอนี่คือ มือกีต้าร์ไฟฟ้า!
“หลบไป!!” เธอสะบัดหมอนั่นออกจากอ้อมแขน และยืนกอดอกพูดอย่างไม่เกรงกลัว
“ใจเย็นๆสิครับคุณหนู J” ซัลวาพูดอย่างเล่นๆ พร้อมยิ้มให้เล็กน้อย
“บอกให้หลบไง” เธอพูดลอดไรฟัน แล้วส่งสายตาที่ไม่เป็นมิตรไปมองทุกคน
“แล้วถ้าไม่หลบล่ะ” ธันเดอร์พูดอย่างนึกสนุก เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ นึกอยากแกล้งผู้หญิงร่างบางแต่อวดเก่งตรงหน้าขึ้นมา เขาแค่อยากรู้น่ะ ว่าถ้าเธอฟิวส์ขาดแล้วจะเป็นยังไง คงสนุกน่าดู
“อยากลองดีอีกงั้นหรอ”
“ก็อยากอยู่นะ” ธันเดอร์ส่งยิ้มชวนละลายอีกครั้ง วิธีนี้มักทำให้ผู้หญิงตัวอ่อนยวบอย่างได้ผล แต่นั่นไม่ทำให้เฮนเนสซี่ย์หวั่นเลยซักนิด แต่เธอกลับโมโหมากๆเลยล่ะ
“วงกระจอกๆแบบพวกนายไม่เหมาะที่จะขึ้นแสดงที่เวทีเซนเตอร์เลยด้วยซ้ำ”
“นี่ เธอ!!” ออกัสฉุนขึ้นมาเมื่อได้ยินเฮนเนสซี่ย์พูดแบบนั้น ทั้งๆที่เขาพยายามเบือนหน้าหนีทำเป็นไม่ใส่ใจแล้วนะ แต่เมื่อดนตรีที่เขารักถูกพาดพิง เขาก็ยอมไม่ได้เหมือนกัน
“ทำไมล่ะ รับความจริงไม่ได้รึไง”
“ยัย...”
“เฮ้ย ไม่เอาน่าออกัส เราไม่นิยมด่าผู้หญิงเฟ้ย แถมยังเป็นผู้หญิงน่ารักแต่นิสัยแบบนี้อีกต่างหาก ฉันชอบว่ะ ฮ่าๆๆ” แองโกลพูดตามประสาหนุ่มเจ้าชู้ เขายิ้มให้เฮนเนสซี่ย์อย่างหลงใหล
“แล้วคิดว่าฉันจะกลัวพวกนายรึไง เพลงก็ห่วย หนวกหูอีกต่างหาก -_-^”
“มันจะมากไปแล้วนะ!!” ออกัสโวยเสียงดัง
“เฮอะ! น่าสงสารชะมัด พวกที่อยากอวดฝีมือ แต่ไม่มีที่จะแสดง เลยต้องโชว์บนเวทีเซนเตอร์เนี่ย”
“เธอนี่มัน..”
“ทำไมหรอ Black Ocean โดนมิสเตอร์รอนัลสวดอะไรไปบ้างล่ะ” เฮนเนสซี่ย์ยังคงพูดจิกกัด
“น่ากลัวจังเลยนะ มิสเตอร์รอนัลเนี่ย” ธันเดอร์ยิ้มยียวนเพื่อตั้งใจกวนประสาทเฮนเนสซี่ย์
“นะ..นาย!”
“ปากร้ายแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะครับ เดี๋ยวก็จูบปิดปากซะเลย” สิ้นสุดคำพูดของแองโกล ทุกคนก็หัวเราะอย่างชอบใจ นั่นต่างจากเฮนเนสซี่ย์ที่รีบเม้มปากแทบไม่ทัน
“พวกนายนี่มัน.. คอยดูนะ ฉันจะสั่งให้ มิสเตอร์รอนัลไล่พวกนายออกให้หมดเลย!” เฮนเนสซี่ย์กำมือแน่นอย่างเหลืออด ตอนนี้เธอแทบอยากดิ้นและกระทืบเท้าเป็นบ้า แต่ถ้าเธอทำแบบนั้นตอนนี้ พวกBlack Ocean ก็ยิ่งได้ใจแน่ๆ
“ก็ดีเหมือนกันนะ ฉันก็เบื่อโรงเรียนนี้จะแย่” ธันเดอร์แสดงท่าทีไม่หวั่น เขารู้ว่ามิสเตอร์รอนัลไม่มีทางไล่ Black Ocean ออกง่ายๆ ทำไมน่ะหรอ ก็เพราะ แองโกล เป็นหลานของมิสเตอร์รอนัลน่ะสิ แถมเรื่องนี้ยังเป็นความลับซะด้วย ไม่มีใครรู้นอกจากพวกเขา Black Ocean นี่ล่ะ
“ได้ งั้นเตรียมตัวไว้ให้ดีล่ะ”
เฮนเนสซี่ย์มองตาธันเดอร์นิ่งๆ ทั้งสองเหมือนกำลังเล่นเกมแข่งกันจ้องตา แบบว่ากำลังเปิดศึกอะไรซักอย่าง คนหนึ่งก็เจ้าเล่ห์ชอบท้าทายอำนาจ ส่วนอีกคนก็หยิ่งทระนงแบบไม่ยอมใคร..
ก่อนที่จะจบการสนทนาระหว่างสองฝ่าย ธันเดอร์ก็เดินเข้ามาใกล้ๆ และโน้มตัวไปกระซิบข้างๆหูเฮนเนสซี่ย์ พลางขยิบตาเล็กน้อย
“แล้วฉันจะรอนะ..”
หลังจากนั้น Black Ocean เดินจากไปทิ้งไว้แค่ เฮนเนสซี่ย์ ที่ตอนนี้ยืนกัดฟันกรอดจนอธิบายสีหน้าแทบไม่ถูก
“ไอ้พวกทะเลปีศาจ!!!”
To Be Continue…
ฮึ่ยยยยยยย!!!! ><
ความคิดเห็น