คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เกริ่นนำ...
เพลไเิ้ลนิยาย ห้วเสน่หา...ำสาปรั
เริ่นนำ...
"วาู่นี้อเธอ่าสวยเหลือเิน มน์นภา ันอะไ้ไหม..." เ้าายปีศาพร่ำเพ้อละเมอพูออมาั่ไม่รู้ัว ราวับว่าไ้้อมนร์สะอหิสาวในอ้อมอ พร้อมนำพาริมฝีปาหนาอันไ้รูปส่วนอเาบรรเน้นรลไปที่เปลือา้าหนึ่อเธอเนิ่นนานอย่าทะนุถนอม เพื่อเป็นารอย้ำับำพูอันพร่ำเพ้อนั่น วาู่อันแสนสวยที่ายหนุ่มไ้เอ่ยอนั้น ำลัหลับพริ้มล้วยน้ำาใสๆ ที่ไหลรินออมาเปื้อนใบหน้านวลมน สวยอเธอเอ แถมริมฝีปาบาอเธอมันยัสั่นๆนแ่ำสลับับใบหน้าเธอีเผือ้วยอาารหวาหวั่น หิสาวพยายามเบือนใบหน้าอนหนีเพราะไม่อยาให้ายหนุ่มที่โอบอเธอไ้สัมผัสหรือแะ้อเธอไปมาว่าเิม แ่แล้ว็ไม่มีทาที่ะหนีพ้น ในเมื่อมือเรียวหนา้าหนึ่อายหนุ่มไล่มาับที่ปลายามนอเธอไว้ และพยายามันให้หันมาเผิับใบหน้าอันหล่อเหลาอเา...สุท้ายนร่าเล็็ไม่อาสามารถัืนารโอบอรัแนบแน่นอนร่าโไ้แม้แ่น้อยเลย
"หึๆ อแ่นี้...็ิะหนีเสียแล้วเหรอ มน์นภา!" นร่าโเอ่ยพู้วยน้ำเสีย่ำพร่า เพราะเห็นอาัปริยาอหิสาวในอ้อมอำลัพยายามใ้มือเล็ทั้้าสอที่สั่นๆ ผลัอแร่อเาออไปให้พ้นและห่าไลมาที่สุ แ่มัน็ไม่เป็นผลใๆทั้สิ้น ยิ่เธอิ้นรนให้หลุออาพันธนาารอเามาเท่าไร เา็ยิ่โอบอรัรั้เธอไว้แน่นมาึ้นว่าเิมอีเป็นเท่าัวนสัมผัสไ้ถึลิ่นายาเรือนร่าเล็อันหอมรุ่นั่ผลไม้สุแสนหวาน ทำให้ท่านายานินทร์สูม้วยแรปรารถนาโหยหาและวามิถึ...
"ปะ...ปล่อยมน์ไปเถอะนะะ ท่านาย...ไ้โปร" สุท้ายหิสาวร่าบา็ทนที่ะไม่เอ่ยวาาใๆ ่อไปไม่ไ้ น้ำเสียแรที่ออมาถึับ้อวิวอนอร้อายหนุ่มรูปามั่เทพบุรประับฟ้าอย่าท่านายานินทร์ ผู้ที่หิสาวทั้หลาย่า็พาันหมายปออยาไ้และรอบรอเป็นู่ีวิ...แ่ไม่ใ่เธอ!
"ไม่! ไม่มีทา...มน์นภา...ที่ันะปล่อยเธอไปาีวิอันเ็า!" เ้าายปีศาหรือท่านายานินทร์เอ่ยเสีย่ำเ้มอย่าเน้นหนัอบลับ ้วยวามเพราะว่าเานั้น้อาร! ้อารเพียหิสาวเ้าอวาู่สีมรแวววาวอันแสนสวยามนนี้นเียวมาเหลือเินลอไปั่วัลปาวสาน
"มีผู้หิั้มามายที่ท่านายอยาไ้นะะ ทะ...ทำไมถึ้อเป็นมน์้วย" มน์นภาร้อถาม้วยเสียอันสั่นลอเล้าทั้ลั้นเสียสะอื้นไห้ และยัหลับาแน่นปี๋เสียะสนิท เพราะไม่อยาให้นร่าโไ้เห็นวาู่อันแสนสวยนี้อเธออีเลยยิ่ี...และเธอ็ไม่อยาะใ้มัน เพื่อทำให้เา้อมาพร่ำเพ้อลุ่มหลไปนถึหัวใมาว่านี้
"ทำไม...อะไรั้นหรือ...เธอ็น่าะรู้อยู่แล้วนี่..." ท่านายานินทร์เอ่ยน้ำเสียทุ้มัวานบ ็ยับใบหน้าหล่อเหลาั่เทพบุรรูปามนหนึ่เ้ามาหาใล้ิใบหน้านวลทั้แ่ำสลับีอมน์นภา พร้อมทั้ำลัะใ้ริมฝีปาหนาอันหยัไ้รูปอเาิ่สัมผัสแนบลริมฝีปาเรียวบารูปสวยไ้สัส่วนที่สั่นระริราว่อ้านทั้ยัหลับาอยู่ ปล่อยให้มันเป็นเพียแ่วามฝัน
"มะ...มน์ ไม่รู้" หิสาวเอ่ยบอเบาหวิวสั่นๆเสียนหัวใอเธอแทบะหยุนิ่ไปั่วะแ่แล้วลับื่นใเ้นระรัวหวั่นไหวรุนแร ทั้ๆ ที่หลับาแน่นเพราะถูสัมผัส้วยไอร้อนผ่าวั้าาริมฝีปาหนาอายหนุ่มที่ำลัแนบูบประทับลับริมฝีปาอันบาน้อยอเธอ และาน้ำเสียที่เอ่ยพูอย่าเบาหวิวและสั่นอหิสาวนั้น มันลับทำให้ายหนุ่มไ้ยินถึั้นอย่าัเนเ็มสอหูน้อหยุะั้าห่าาริมฝีปาบาเพียแ่ไม่ี่เ็น์่อนะล่าวบอหิสาวออไปว่า...
"อย่าปิเสธเลยมน์นภา เพราะยิ่เธอปิเสธมาเท่าไร มัน็ยิ่ะทำให้ัน...อยาไ้เธอมาเป็นอันลอาล..." ท่านายานินทร์ล่าวบไปามวามรู้สึอนเอแล้ว ็รีบวยโอาสอันมี่ามามายสำหรับเา ้วยารนำพาริมปาหยัหนาร้อนผ่าวอนแนบุมพิแสนหวามหวานเร่าร้อนับริมฝีปาบาไ้รูปสวยอหิสาวในอ้อมอทันทีไม่ปล่อยเธอิ้นหนี่อไป แม้เธอะัืน้วยวามรู้สึเ่นไร เา็ะพยายามบยี้ให้เนิ่นนานที่สุและสัมผัสอย่าล้ำลึ นว่าหิสาวในอ้อมอแร่อเาะ้อโอนอ่อนยอมเป็นอเาลอาลเพียผู้เียว
โปรอมเม้นเป็นำลัใให้ผู้เียน้วยนะะ >/<
ความคิดเห็น