คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 : สัตว์เลี้ยงชนิดใหม่
บทที่ 1
สัตว์เลี้ยงชนิดใหม่
ปลายศตวรรษที่ 26 นักวิทยาศาสตร์ชาวไทยได้ทำการค้นพบสัตว์เลี้ยงชนิดใหม่ ที่มีร่างกายเป็นมนุษย์ เพียงแต่มีหู และหางเท่านั้นที่เหมือนสัตว์ นักวิยาศาสตร์จึงตั้งชื่อสัตว์ชนิดนี้ว่า 'แอนโทรพิส' หลังจากการค้นพบได้ไม่นาน จึงมีนักธุรกิจรายใหญ่ขอซื้อสายพันธุ์และนำไปขายในเวลาต่อมา
"เฮ้ย! แกมีแอนโทรพิสแล้วเหรอวะ" พัชรพงศ์ ประภาณาณัชกุล หรือ เฮง หนุ่มชั้นปี 2 แห่งมหาวิทยาลัยรัมภรากรณ์ พูดเมื่อทราบว่าเพื่อนของตนได้ซื้อแอนโทรพิสราคาแพงแล้ว
"เออดิวะ อุตส่าห์เก็บเงินแทบตาย ราคาโคตรแพงเป็นบ้าเลย อย่างต่ำนะเว้ย 2 หมื่นว่ะ แล้วไอ้ 2 หมื่นเนี่ย มีแต่พันธุ์ไม่ดี ป่วยเป็นโรคง่าย ตายเร็ว ไม่คุ้มกับเงินเลย" เพื่อนของเฮง รัชคุณ วรรศวดี หรือ บอส พูดอย่างหัวเสีย
"แล้วแกซื้อราคาเท่าไร" เฮงถามด้วยความสงสัย
"เหอะๆ 8 หมื่น เน้นๆโอ๊ยยย!อย่าให้คิดถึงเงินนั่นเลย คิดถึงน้องแอนโทรพิสดีกว่า" บอสพูดพร้อมพยายามจะไม่นึงถึงเรื่องเงิน
"แล้วพันธุ์อะไร" เฮงพูดพร้อมเดินไปยังโรงอาหารของมหาวิทยาลัย
"จิ้งจอกว่ะ เฮ่อๆสวย แสบ สะบัด อุ๊ย!!บาดใจเพ่เลยฟ่ะ" บอสเริ่มตาลอย ฝันหวานถึงแอนโทรพิส
"โอ้ย!!พอแล้ว คนยิ่งอยากได้แต่ไม่มีเงินเลิกยั่วได้แล้ว วุ้ยยย" เฮงทำท่าอยากเลิกพูดเรื่องนี้แล้ว ทั้งสองจึงเดินไปยังโรงอาหาร
เวลาเลิกเรียน.. เฮงรีบเก็บหนังสือเรียนใส่กระเป๋า แล้วลงจากตึกเรียน ไปยังที่จอดรถจักรยานยนต์ เพื่อจะนำรถมาขี่กลับบ้าน แต่ก่อนจะได้กลับบ้าน วรวุธ รัศมีเฟื่องพงษ์ หรือ วุธ ที่นักศึกษาในมหาวิทยาลัยรู้กันดีในสมญานาม สุภาพบุรุษแห่งมหาวิทยาลัย ก็มาขวางเฮงไว้เสียก่อน
“ว่าไงเฮง แกมีแอนโทรพิสหรือยัง” วุธมาพูดกวนประสาทเฮง โดยมีเฮงและบอสเท่านั้นที่รู้ว่าวุธไม่ใช่คนดีเหมือนภายนอก ภายในจิตใจเต็มไปด้วยความชั่วร้าย
“ ทำไมวะ แกจะถามทำไม” เฮงตอบแบบขอไปที เพราะไม่อยากจะคุยกับวุธมากนัก
“ถ้าแกมีจริงน่ะ สัปดาห์หน้าจะมีการประกวดแอนโทรพิสนะเฟ้ย แน่จริงก็มาแข่งดิ”
“...”
“อ๊ะ!!หรือว่าแกไม่มี ฉันจะบริจาคให้แกก็ได้นะ ฉันยังมีเหลือเต็มไปหมด เอามะๆมีแต่ของดีๆ” วุธโอ้อวด ยั่วประสาทเฮงยิ่งขึ้นไปอีก
“เฮ้ย!!มันจะมากเกินไปแล้วนะ ฉันก็มีเหมือนกัน แอนโทรพิสน่ะ” เฮงฉุนขึ้นมา แล้วพลั้งปากพูดไป ทั้งที่ตนไม่มีแอนโทรพิสเลย
“ดี..สัปดาห์หน้า เจอกัน” วุธพูดแล้วเดินไปขึ้นรถสปอร์ตคันหรูก่อนจะขับออกไปอย่างรวดเร็ว
เฮงยังโกรธไม่หายกับเรื่องของวุธ ก่อนจะนึกได้ว่า ตนได้พูดอะไรไว้ ‘เฮ้ย!!ซวยแล้วสิตรู พูดอะไรไปวะ แล้วจะไปเอาแอนโทรพิสมาจากไหนเนี่ย’ เฮงคิดในใจพร้อมกุมขมับตนอย่างปวดหัว แล้วขับรถจักรยานยนต์สีเขียวคันโปรดกลับบ้าน
ระหว่างทางกลับบ้าน บริเวณแม่น้ำลำธาร เฮงจอดรถไว้แล้วเดินลงมาทุ่งหญ้ากว้างสุดลูกหูลูกตาที่มีแม่น้ำไหลผ่าน ทิวทัศน์แบบนี้ จะหาไม่ได้อีกแล้วในเมืองหลวง ที่นี่มักจะทำให้เฮงสบายใจ หายเครียดเสมอ อากาศที่บริสุทธิ์ ลมที่พัดผ่านมีกลิ่นไอของใบหญ้าโชยมา ดอกไม้ที่กำลังบานสะพรั่ง ช่างทำให้ทิวทัศน์ที่นี่สวยเกินจะบรรยายได้ ขณะที่เฮงคิดเรื่องแอนโทรพิสอยู่ อยู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นมา
“แกร่กๆ แซ่กๆ”
“ใครน่ะ ทำอะไร” เฮงตะโกนถามไป
“...ว..ว้าย!!....จ..จะ..” เสียงปริศนาดังขึ้น พร้อมกับที่เฮงขึ้นมาเห็นพอดี
ความคิดเห็น