คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : overnight : 4
4
“ขอบใจที่มาส่งนะไปได้แล้ว”เช้าวันนี้มีเรียนพร้อมชานยอลพอดี เจ้าตัวเลยอาสาขับรถมาส่ง แต่ที่ผมรีบๆไล่ให้กลับไปเนี่ยไม่ใช่อะไรหรอกนะ ไม่อยากตกเป็นขี้ปากชาวบ้านแถวนี้
“จะให้มารับมั้ย”
“ไม่ต้องอะเดี๋ยวกลับเอง ยังไงๆฉันก็ต้องกลับก่อนหนึ่งทุ่มอยู่แล้วนี่ ไปได้แล้ว”เย็นนี้ต้องไปซื้อของที่ชานยอลสั่ง แถมยังต้องกลับคอนโดก่อนหนึ่งทุ่มด้วย อ้ากก นี่มันเกิดบ้าอะไรกับชีวิตผมกันนี่
ทันทีที่ก้าวขาเข้ามาในรั้วคณะก็เจออิลู่นั่งสัปหงกอยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนโต๊ะประจำของกลุ่มเรา เอาล่ะแกล้งมันดีกว่า ฮิๆ
“ไคมา!!!”
“ไหนๆ!!”มันสะดุ้งตื่นทันทีแล้วรีบเช็ดน้ำลายที่ย้อยออกมาตรงมุมปากอย่างรวดเร็ว แหม่ เรื่องผู้ชายนี่รีบใหญ่เลยนะ
“ฮิๆ”ผมหัวเราะแล้วนั่งลงข้างเก้าอี้ใกล้ๆมัน
“สัสแบค มึงหรอกกู”ทันทีที่มันรู้ตัวว่าถูกหลอกมันก็หันมาด่าผม
“แล้วแล้วกูบอกตอนไหนว่าไม่ได้หลอก ฮิๆ”
“มึงรีบๆไปเปลี่ยนเสียงหัวเราะเลยนะ กูเกลียดเสียงหัวเราะมึงมาก หัวเราะน่าถีบชิบหาย”
“เออไว้ถ้าเปลี่ยนได้แล้วกูจะเปลี่ยนให้นะ กูมีข่าวดีมาบอกว่ะ….”ว่าแล้วก็บอกมันสักหน่อยแล้วกันว่าคนที่มันจะจีบเนี่ยชื่ออะไรจะได้เลิกยุ่งกับคนมีเจ้าของแล้วอย่างพี่ชายผมสักที
“อะไรวะ ถ้าไม่ดีนี่กูตบทิ่มเลยนะครับ”
“ก็กูรู้แล้วว่าไอคนที่มึงบอกหล่อๆเพื่อนชานยอลอะชื่ออะไร”
“เห้ย! จริงเหรอวะ โอ้ย นี่มึงไปรู้มาจากไหนเนี่ย รีบๆบอกกูเลยมา ด่วนเลย”
“ชื่อ เซฮุนเว้ย…โอเซฮุนอะ”
“ชื่อน่ากินว่ะ”
“สัส คนไม่ใช่ขนม”
“ขอเบอร์ให้หน่อยดิมึง”
“ไปขอเองไป๊ กูขี้เกียจจะยุ่งกับมึงละ”
“โห เรื่องแค่นี้ก็ทำให้กูไม่ได้…เออเดี๋ยวกูเลี้ยงเหล้า”
โอโหแฮะ ดูๆดูข้อเสนอมัน มันล่อตาล่อใจจริงๆครับ ช่วงนี้ก็ไม่ได้ดื่มนานละ แต่เด็กนั่นบอกให้กลับคอนโดก่อนหนึ่งทุ่ม...โอ้ยเกลียดตัวเองจังว่ะ เพื่อนจะเลี้ยงเหล้าทีเวลาดันไม่ได้ อ้ะ จริงสิ เสาร์ อาทิตย์ยังมีนี่นา หึๆ
“เออๆเดี๋ยวขอให้ วันเสาร์นี้นะมึง”
Special Sehun Talk
ได้เบอร์คนสวยมาจะรอช้าอยู่ไย โอเซฮุนต้องรีบโทรสิครับ เดี๋ยวจะว์จีบให้ดูเป็นขวัญตาสักหน่อย ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์ออกมากดเบอร์ที่ไอปาร์คขอมาให้
ตู๊ด ตู๊ด
ไม่เป็นไรตู๊ดแรกรอได้ครับ
ตู๊ด ตู๊ด
ตู๊ดสองก็รอได้ครับ
ตู๊ด ตู๊ด
เดี๋ยวนะทำไมมันนานจังวะ
ตู๊ด ตู๊ด
เอากับแฟนอยู่หรือยังไงวะ! เออว่าไปก็ลืมถามไอชานยอลว่านางฟ้ามีแฟนหรือยัง
เยส รับละ รุกเลยครับ
“ยอโบเซโย นั่นดีโอหรือเปล่าครับ”
(อะ..อ่า ใช่ครับ นั่นใคร?)
แหม่ เสียงน่ารักซะด้วย ไม่เสียแรงที่(ไอชานยอล)ขอเบอร์มา
“คนหล่อเองครับ โอเซฮุน”
พอดีเป็นคนถ่อมเนื้อถ่อมตัวครับ
(อะ..เอ่อครับ ที่โทรมานี่มีธุระอะไรหรือเปล่า…อ๊ะ…ไค!!...เอามานะ!...ไม่เอาเดี๋ยวฉันคุยเอง!)
เดี๋ยวๆแล้วใครคือไควะ? พ่อ? โอโหพ่อโหดใช่เล่นนะนั่น ดูเหมือนว่าตอนนี้คุณพ่อไคจะถือสายอยู่ ไหนๆก็คุยๆไปเลยละกันครับ
“ยอโบเซโยครับ ว่าที่พ่อตา”อุ้ย นี่โจ่งแจ้งไปหรือเปล่าเนี่ย
(พ่อตากับผีแกสิวะ! นี่ผัวโว้ย!)
“อ๊ะ…อ๊ะ…อย่ามาล้อเล่นสิครับ ผมรู้นะว่าคุณพ่อเป็นคนอารมณ์ขัน”
(ขันบ้านพ่อแกสิโว้ยยย ไม่เชื่อเดี๋ยวทำให้ดู)
“ทำอะไรครับ”
แหม่ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพ่อของดีโอเป็นคนอารมณ์ขัน เห้ย เดี๋ยวๆนั่นเสียงอะไรวะ
(อ๊ะ…อ๊ะ…คะ…ไค…นี่ฉันโทรศัพท์อยู่นะ อะ…อ๊า)
อิหอยหลอด!มีผัวแล้วก็ไม่บอกกรู
ผมตัดสินใจวางสายทันทีโดยที่ไม่รอฟังเสียงฉากร่วมรักนั่น เห้อ คนสวยๆที่จะมาคู่กับคนหล่อๆอย่างผมเนี่ยมันหมดโลกไปแล้วหรือไงนะ
ตื่อดึ้ง
ใครทักมาวะ
ผมเลื่อนสไลด์เปิดโปรแกรมไลน์ทันทีแต่พอเห็นรูปโปรไฟล์ของคนที่ส่งไลน์มาแต่ก็พบว่าไม่คุ้นหน้า ใครวะ…แถมไม่ได้เพิ่มเป็นเพื่อนด้วย ลูกค้าจะสั่งคอนแท็กเหรอ?
Byunnee baekhyun : สวัสดีนี่พี่แบคฮยอนเองนะ
อ่า…พี่แบคฮยอนที่น่ารักๆคณะนิเทศคนนั้นน่ะนะ…เห้ย!!เดี๋ยวพี่แบคฮยอนอะนะทักไลน์ผมมา!?
ผมรีบพิมพ์ข้อความตอบกลับไปด้วยความเร็วแสงทันที
เซฮุนหล่อลากซุง : อะ…เอ่อ ครับ ผมเซฮุนนะ แล้วพี่เอาไลน์ผมมาได้ยังไงเนี่ย
โอ้ยยย จะทักมาทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกวะ จะได้เปลี่ยนชื่อไลน์ ชื่อไลน์ผมแม่งกะหล่งก๊งชิหอยเลย(เป็นคนชอบกินหอยครับ)
Byunnee Baekhyun : ก็ต้องขอชานยอลมาน่ะสิ คือเราใช่คนที่จะมาจีบเพื่อนพี่อ้ะเปล่า
เล่นถามกันมาแบบนี้จะให้ยอมรับกันตรงๆอ่อวะ แล้วอีกแฟนพี่แม่งก็มีสามีแล้วด้วย ฮึก…ฮือ อกอิหอยจะแตก เออถ้าบอกไปก็ไม่เห็ยเป็นไรเลย บอกดีกว่า
เซฮุนหล่อลากซุง : ครับ แต่เพื่อนพี่ดันมีเจ้าของแล้วน่ะสิ ผมนี่…ไม่รู้จะทำยังไงเลย
โอโหอ้อนได้เก่งมากครับโอเซฮุน เคี้ยกๆ
Byunnee Baekhyun : พี่แค่จะมาบอกว่าคนที่ชานยอลให้เบอร์ไปน่ะ มันคนละคนกับที่น้องจะจีบนะ พี่มาให้เบอร์คนที่น้องจะจีบจริงๆอะ
เซฮุนหล่อลากซุง : จริงเหรอครับ?
Byunnee Baekhyun : จริงดิ เดี๋ยวส่งรูปให้ดูเลยว่าใช่คนนี้หรือเปล่า
ไม่นานนักก็มีรูปภาพส่งมาผมรีบเปิดดูก็พบว่าใช่…ใช่จริงๆด้วย โอพระเจ้า…
เซฮุนหล่อลากซุง : ครับ แล้วจู่ๆทำไมพี่มาให้ผมเนี่ย
Byunnee Baekhyun : ก็อยากให้เพื่อนพี่สละโสดเร็วๆไง มันน่ะจีบผู้ชายตั้งหลายคนละ แต่มันยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักที ลองไปจีบมันดูนะ มันเหมือนจะมีใจให้น้องอะ 08x-xxxxxxx ชื่อลู่หาน
โอโห…ชื่อน่ากินแฮะ
เซฮุนหล่อลากซุง : ขออบคุณครับ ขอให้สมหวังกับไอชานยอลมันเร็วๆนะมันชอบพี่อะ
ว่าแล้วก็รีบกดเซฟเบอร์แล้วปิดโปรแกรมแชทไปทันที แหม คนที่โอเซฮุนเล็งเนี่ยไม่พลาดหรอกครับ (น่าหมั่นไส้มันว่ะ 55 : ไรท์)
ตู๊ด ตู๊ด
อ๊ะ มีคนรับสายละ แหม่รับไวจังไม่เหมือนไอสายเมื่อกี้…
“ยอโบเซโย นั่นใช่พี่ลู่หานหรือเปล่าครับ”
(อ่า…ใช่แล้ว นั่นใครเหรอ?)
“ผมเซฮุนครับ”
(อะ…เอ่อจ้ะ แล้วโทรมาทำไมเหรอ)
แหม มีตะกุกตะกักนิดนึงด้วย สงสัยจะเขินคนหล่อ
“ผมโทรมาเพื่อจะบอกว่าร้าก”
เอ่อ…เสี่ยวชิบหายเลยกู…มุกแย่ไปป้ะวะ
(คนบ้า! คิก)
แหม่เข้าสเตปผมเลยครับ
“เดทไหมพี่”
(เพิ่งคุยกันครั้งแรกนี่จะให้เดทเลยเหรอน้อง…พี่ยังไม่เคยเห็นหน้าน้องเลยนะ)
“ก็จะได้เห็นกันตอนเดทไงละ”
“ช่วงนี้พี่ไม่ว่างอะน้อง ไว้ถ้าพี่อยากไปเดี๋ยวชวนเองนะ อ๊ะ! เพื่อนพี่มาแล้ว บายครับ”
ตู๊ด ตู๊ด
เอ่อ…แดกจุดเลยสิครับงานนี้ คนหล่อโดนตัดสายใส่ครับ ไม่เอา! ฮุนนี่จะเอาฮุนนี่ไม่ยอม! เดี๋ยวๆผมผิดคาแร็กเตอร์ละ โอเคเอาใหม่ ทำไมเป็นงี้วะ! บังอาจมาตัดสายใส่คนหล่อ! หงุดหงิดชะมัด เย็นนี้ชวนไอโย่งไปกินชานมดีกว่า ฮึ่ย
End Special Sehun talk
แบบนี้เขาเรียกว่าช่วยเพื่อนหรือเปล่าครับ? คือตอนแรกก็คิดว่าจะไม่เข้าไปยุ่งด้วยอะนะ แต่มันทนดูไม่ได้จริงๆ คิกๆ
นี่ก็เลิกเรียนแล้ว ถ้าปกติผมจะรอกลับพร้อมเพื่อนแต่วันนี้มันมีรายการพิเศษที่ต้องไปทำต่อไง!
ก็ต้องไปซื้อของตามที่ชานยอลบอกน่ะสิ! นี่ถ้าไม่ได้เงินฟรีทุกวันนี่แบคฮยอนไม่ทำหรอกครับ เหนื่อย
ตอนนี้ผมได้ระเห็จร่างตัวเองมาอยู่ที่ซุปเปอร์มาเกตเรียบร้อยร้อย ผมนี่ยืนโง่อยู่ตรงที่จอดรถเข็นรวมสิครับ มันไม่รู้ว่าจะต้องไปซื้ออะไร
แต่ถ้าเอารถเข็นไปก็ต้องซื้อของเยอะๆ…เปลืองเงินว่ะ แถมผมนี่ยังไม่รู้อีกด้วยว่าต้องซื้ออะไรไปบ้าง…
ว่าแล้วก็เปลี่ยนจุดหมายจากรถเข็นไปหยิบตะกร้าทันที คว้าตะกร้าเสร็จแล้วก็เดินไปตรงโซนที่ขายผักสด
ผักสด…ผักสด…มันต้องซื้อผักอะไรไปบ้างวะ…ช่างมันเถอะ หยิบไปหมดนี่แหละ ผมจัดแจงหยิบบล็อกโครี กะหล่ำปี แครอท ผักกาดขาว ผักกาดหอม ไชเท้า เรียกได้ว่ามีผักอะไรอยู่ตรงนั้นก็เอามาแทบจะทั้งหมดเลยแหละ
เอาล่ะ…โซนต่อไปเป็นโซนเนื้อสัตว์สินะ…เอาอะไรไปดีวะ ตะกร้านี่ก็ก็หนักอิ๊บอ๋าย(แหงล่ะ หยิบผักมาเยอะขนาดนั้นจะไม่หนักได้ยังไงจ้ะ :ไรท์) เออ เนื้อไง! เนื้อนี้คือแบบสวรรค์ของผมเลยครับ ว่าแต่มันต้องใช้ส่วนไหนบ้างวะเนี่ย รู้งี้ดูครัวคุณต๋อยมาบ้างดีกว่า เนื้อสะโพกท่าทางจะนุ่มนะ เอ่อ…สันในหรือสันนอกดีกว่าวะ ช่างมันเถอะหยิบมาให้หมดนั่นแหละเอ้อ! อยากกินไส้หมูจังแฮะเอาไปสักหน่อยดีว่า เอ่อหมูบดนี่ต้องใช้มั้ยเนี่ย แล้วไก่ล่ะ…เนื้อไก่…เอาแค่ตรงส่วนที่เป็นน่องไปแล้วกัน ว่าแล้วผมก็กาดสิ่งที่พูดมาทั้งหมดใส่ตะกร้า ตอนนี้ตะกร้าผมมันเต็มมากแลดูเหมือนผมเป็นคนบ้าแล้มาถือตะกร้าใส่ของเยอะๆอะ!
รู้งี้เข็นรถเข็นมาตั้งแต่แรกก็ดี ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะซื้อนิดเดียวแต่มันติดตรงที่ว่าไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรไปน่ะสิเอ่อ เดินไปหยิบรามยอนสักหน่อยดิมั้ย…
พอแล้วมั้ง! แค่นี้ก็เยอะจนไม่รู้ว่าจะเยอะยังไงแล้ว! ผมรีบเดินจ้ำอ้าวถือตะกร้าหนักๆนี่ไปตรงจุดคิดเงินให้เร็วที่สุด หนักอิ๊บอ๋าย!
จ่ายเงินเสร็จแล้วหมดไปหลายวอนเลยครับ! ต้องเดินหิ้วถุงที่มีของพวกนี้กลับบ้าน แถมยังต้องนั่งรถกลับเองอีก! นี่มันก็ห้าโมงกว่าแล้ว มีเวลาให้เดินทางอีกแค่ชั่วโมงครึ่งเอง รู้งี้บอกให้ชานยอลมารับดีกว่า ฮึ่ย!
เดี๋ยวๆที่นั่งอยู่ในร้านชานมนั่นมันหน้าคุ้นๆแฮะ นั่นมันชานยอลเด็กที่ใช้ให้ผมมาซื้อของนี่! ใช้ให้ผมมาซื้อของแต่ตัวเองเสล่อนั่งกินชานมสบายใจเฉิบอยู่คนเดียวอะนะ? เดี๋ยวๆไม่ใช่คนเดียวดิ มีเด็กอีกคนหน้าแป้นแล้นเดินมานั่งเก้าอี้ตรงกันข้ามด้วยใครวะ! หน็อย…เจอเจ้าของห้องแบบนี้ใครจะยอมกลับบ้านเองล่ะวะ! แบคฮยอนคนนี้ขอเสนอหน้าเผือกเข้าไปหน่อยละกัน!
“ชานยอล!!!!!”ผมตะโกนเสียงดังมากจนทุกคนในร้านทั้งคนที่กำลังต่อคิวทั้งคนที่กำลังมาจู๋จี๋กับแฟนตัวเองหันมามองกันเป็นตาเดียว เอ่อ…อายว่ะ ไหนๆก็มาละเอาให้สุดๆไปเลยละกัน!
“พี่มาได้ยังไงเนี่ย…แล้วทำไมหิ้วของมาเยอะขนาดนั้น…”
“ยังมีหน้ามาถามอีก! ก็นายเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอว่าให้ฉันมาซื้อของสดกลับไปน่ะ! แต่นี่นายกลับมานั่งดูดชานมไข่มุกอย่างสบายใจเฉิบแบบนี้น่ะนะมันไม่เกินไปหน่อยหรือไง แล้วนี่ใครฮะ! กิ๊กเหรอ?!”
“เดี๋ยวครับพี่ใจเย็นๆ ผมยังไม่มีแฟนเลยครับแล้วกิ๊กจะมีได้ไง? แล้วอีกอย่างนะ…”
“ไม่ต้องมาแก้ตัวเลย! แล้วนายเป็นใครฮะ!”พอเห็นว่าชานยอลทำท่าว่าจะเถียง ผมก็หันหน้าไปฟอดๆแฟดๆใส่คนที่มากับชานยอลแทน หน้าแป้นแล้นชะมัดรู้สึกหมั่นไส้แปลกๆ
“อะ…เอ่อ อันยองครับ ผมชะ…ชื่อเซฮุนครับ…นี่พะ…พี่แบคฮยอนหรือเปล่าครับ”คนที่เพิ่งบอกเมื่อกี้ว่าตัวเองชื่อเซฮุนพูดตะกุกตะกักราวกับกลัวผม อ้อ! ไม่ใช่กิ๊กสินะ นี่มันใช่คนที่จะจีบอิลู่เปล้าวะ…อ๋อ…ชานยอลพาเพื่อนมากินชานมสินะ หึหึ
“ใช่แล้วน้อง น้องรู้มั้ยว่าที่ชานยอลพาน้องมากินชานมเนี่ยทำให้พี่เดือดร้อนต้องหิ้วของหนักๆนี่กลับคอนโดคนเดียวเนี่ย…เดี๋ยวไม่ช่วยจีบอิลู่ให้เลย!”แหม่ ผมนี่พาลจริงๆหาเรื่องเด็กไปทั่ว เอ่อ ทำไมต้องมายืนว่าตัวเองด้วยวะ
“อะ…เอ่อ ขะ…ขอโทษครับ ผมชอบกินชานมนี่ ผมจะไม่ชวนชานยอลมากินอีกแล้วคะ…ครับ”เซฮุนพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆราวกับจะร้องไห้ เห้ยเดี๋ยว นี่ผมกำลังจะทำเด็กร้องไห้อ่อวะ?
“พี่จะทำไอฮุนมันร้องไห้แล้วเนี่ยเห็นมั้ย…”ชานยอลใช้น้ำเสียงโทนต่ำกว่าปกติพูดกับผม โอ้ย รู้สึกหายนะกำลังจะบังเกิดอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า
“อะ…เอ่อ พี่ขอโทษนะน้องฮุนนี่ เอ่อไม่ดิ น้องเซฮุน ไว้วันหลังพี่พามาเลี้ยงชานมใหม่นะ แหะๆ”ผมบอกน้องฮุนเป็นการแก้เก้อ เอ่อ ทำไงต่อดีวะ ชิหอย ลืมบทพูดตัวเองละ เอ่อ…โอ้ยทำไมเรื่องนี้เอ่อมันเยอะจังวะ!
“กลับบ้านไปกลับพร้อมกันเนี่ยแหละ”ชานยอลพูดตัดบทสนทนาระหว่างผมกับเซฮุน ก่อนที่จะลากผมไปที่ๆตัวเองจอดรถไว้
“โอ้ยยยย ไม่ต้องลากก็ได้ เดินเองได้ครับ แทนที่จะลากช่วยถือของพวกนี้ดีกว่า!”ผมพูดกระแทกเสียงใส่ชานยอล แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจ เขายึดของที่ผมถือทั้งหมดไปด้วยมือเดียวก่อนที่อีกมือหนึ่งหนักของเขาจะเปิดประตูรถแล้วยัดผมเข้าไป แหม่ ทำอย่างกับผมเป็นตุ๊กตาอย่างนั้นแหละครับ(ฝากฟิคเรื่อง My soul My doll ด้วยนะคะ เรื่องใหม่ไรท์เอง ท่ด 55 :ไรท์)
ผมมานั่งหน้ามุ่ยอยู่ในรถ แล้วมองชานยอลจากด้านในนี้ ผมเห็นเขาเอาถุงพวกนั้นไปให้เซฮุนถือแล้วให้เซฮุนนั่งด้านหลัง ก่อนที่ตัวของชานยอลเองจะอ้อมมาฝั่งคนขัดแล้วยัดตัวเองเข้ามาในรถ เอ่อ ว่าแต่เอาไปให้เซฮุนถือทำไมวะ
ชานยอลสตาร์ทรถแล้วขับออกไปก่อนที่จะหันมาพูดกับผม
“เย็นนี้เซฮุนมากินข้าวด้วยนะ”
“อือ”แล้วไงวะ…เห้ย! เดี๋ยวนะชานยอลบอกว่าเซฮุนจะมากินข้าวด้วยงั้นเหรอ? โอยตายๆๆ อกอิแบคจะแตก โทรหาลูลู่ด่วนครับปฏิบัติ
เดี๋ยวนะ ถ้าโทรในรถเนี่ย อิน้องฮุนนี่ก็จะได้ยินสิ…ไว้เดี๋ยวตอนถึงคอนโดค่อยแอบโทรก็ได้ เอ่อ ต้องเตี๊ยมกับชานยอลก่อนมั้ยเนี่ย โอเคเอาเป็นว่าบอกจะว่าจะเซอร์ไพรส์น้องฮุนแล้วกัน
ผมเอี้ยวตัวไปหาชานยอลก่อนจะกระซิบกระกระซาบบอกชานยอลที่ใบหูขนาดเท่ากับจานดาวเทียมยุคคุณแม่นั่น เอ่อ ผมเว่อไปหรือเปล่า
“ชานยอล…ขออาหารสำหรับสี่ที่นะ”
“ทำไปทำไมสี่ที่ครับ เรามีกันแค่สามคนเองนะ”
“เดี๋ยวชวนอิลู่มาด้วย! เซอร์ไพรส์เซฮุนไง”
“อะ…เอ่อครับ”
เมื่อพูดประโยคนั้นเสร็จก็มาถึงคอนโดพอดี อา…ตอนนี้หกโมงแล้วสินะ ฟ้าเริ่มมืดแล้วแฮะ ชานยอลขับรถไปจอดในที่ๆเขาทำไว้ให้สำหรับคนในคอนโดจอดก่อนที่จะเปิดประตูรถลงไปแล้วหิ้วของที่ผมหอบมาวันนี้ไปด้วย มันไม่เรียกว่าซื้อมาแล้วครับเยอะขนาดนั้นเขาเรียกหอบมาจะถูกมากกว่า(แดกดันตัวเองทำไม ตอบ :ไรท์)
เมื่อเห็นชานยอลกับเซฮุนเดินล่วงหน้าไปก่อนแล้วผมจึงรีบหยิบโทรศัพท์ตัวเองมาโทรเรียกเพื่อนสุดสวยที่อยู่หอใกล้ๆกับคอนโดนี้มาเสวยพระกายาหารมื้อค่ำในวันนี้พะย่ะค่ะ เห้ย ไม่ใช่ละผิดบท มาทานข้าวด้วยกัน
Special Luhan Talk
Rrr
ผมเพิ่งเสด็จมาถึงหอตัวเองกำลังจะไขกุญแจเข้าไปอยู่แล้วเชียว แต่ก็มีโทรศัพท์เข้ามาซะก่อน ใครมันโทรมาตอนนี้วะ
ผมล้วงโทรศัพท์ตัวเองออกมาดูว่าเบอร์ที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอนั้นสิเป็นผู้ได๋ เห้ยไม่ใช ล้วงออกมาดูว่าใครโทรมา อ้อ…อิแบคกี้นี่เอง โทรมาทำไมตอนนี้วะ พูดมากไปก็ไม่ได้ความผมกดรับพร้อมกับไขประตูห้องไปด้วย
“Yo Yo man!”เมื่อเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทตัวเองเลยทักทายไปอย่างสนิทสนม
(มึงรีบมาคอนโดกูด่วนเลยสัส คนหล่อรอมึงอยู่)
“ใครมันจะมารอกูวะ จะชวนกูไปแทะโลมเองอะดิ ก็รู้ว่ากูหล่อ แต่กับมึงเนี่ยนะ อี๋ สยองว่ะ กูนิยมรับครับไม่นิยมรุก กลับคอนโดไปนอนแดกปีโป้ไป”
(คือพอดีว่ามีคนหล่อมาจริงๆครับ เซฮุนอะมึง สุดหล่อมึงอ้า)
“มาได้ไงวะ เออๆเดี๋ยวรีบไป แค่นี้แหละ”
ผมพูดเสร็จก็รีบตัดสายมันแล้วล็อคห้องเหมือนเดิมก่อนที่จะวิ่งลงมาโบกแท็กซี่ เพราะคราวที่แล้วพลาดโอกาสไป ก็แหมคราวที่แล้วเล่นชนกันมาโต้งๆแล้วให้ไปสองคนแบบนั้นมันก็เขินแย่อะดิ คิกๆ
End Special Luhan Talk
ตู๊ด ตู๊ด
“เห้ย! เดี๋ยวดิสัส อย่าเพิ่งวางกูจะบอกว่าไม่ใช่ห้องกู TT”
อิลู่นี่แม่งใจร้อนจริงๆยังไม่ทันป้อนข้อมูลให้ครบก่อนเลยวางซะละ ชิบหายมากครับ สองหนุ่มเข้าไปบรรเลงในห้องกันก่อนแล้ว ผมที่มีแค่หน้าที่กินเท่านั้นแอบออกมาคุยโทรศัพท์ด้านนอกห้อง
ค่อยโทรมาอีกทีละนะกันนะจ้ะ
ไม่กี่นาทีต่อมาโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น อ่า…ผมรอมันอยู่แล้วบนแหละคาดว่าอิลู่มันต้องบึ่งทวารไปที่ห้องผมก่อนเป็นแน่แท้ แฮ่! ปัญญาอ่อนเกินไปละกรู เอาเป็นว่ารับสายดีกว่าครับ ตอนนี้ผมอยู่บนโต๊ะกินข้าว ไม่สิ บนเก้าอี้ข้างโต๊ะกินข้าว เซฮุนก็ดูเหมือนว่าจะหันมามองว่าผมทำอะไร เอ่อ เรื่องมันเศร้าเข้าทอยเลต(toilet)แป้บ
“ไงครับมึง ไปห้องกูแล้วไม่เจออะดิ”
(ใช่เลย! มึงรู้ได้ไง กูเจอแต่พี่ไคเนี่ย ถามไคไคก็บอกมึงไม่อยู่ตั้งแต่เมื่อวาน ไม่ยอมกลับห้อง แล้วมึงอยู่ไหนวะ)
“กูอยู่ห้องชานยอล ห้องที่มึงมาวันนั้นอะรีบๆมาเลย เขากำลังจะเสวยกันแล้วโว้ยวันนี้มีเนื้อย่างโว้ย บุฟเฟต์ด้วย”
(แหมเรื่องแดกกูไม่พลาดครับรอกูแป้บ)
มันตัดสายผมทันทีที่รู้ว่าผมอยู่ไหน เรื่องกินนี่อันดับหนึ่งของมันเลยครับ กระเพราะมันนี่ไม่รู้ทำจากอะไร ตอนนั้นที่ไปกินเนื้อย่างกัน ตอนมันห่อผักนะ แล้วแบบคำใหญ่ไงแต่แม่งยัดเข้าไปทั้งอันเลยครับ เคี้ยวกร้วมๆแถมยังเงยหน้ามามองผมแล้วถามว่า ‘อะไรมึง’ทั้งๆที่ในปากนั่นยังเคี้ยวตุ้ยๆอยู่
ไม่กี่นาทีต่อมาก็มีคนมากดออดหน้าห้อง ตอนนี้ผมกลับมานั่งที่โต๊ะละ
“ใครมาเหรอครับ?”เซฮุนเงยหน้าขึ้นมาถามผม ทั้งๆที่ในปากยังเคี้ยวเนื้ออยู่…เอ่อ มันทำให้ภาพอีกคนหนึ่งที่กำลังกดออดห้องอยู่ตอนนี้ซ้อนทับขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเลยแฮะ…เอ่อจะว่าไปมันก็หน้าคล้ายๆกับอิลู่ว่ะ
“ไม่บอก เดี๋ยวก็รู้เองแหละ รอแป้บ”
ผมทิ้งให้เซฮุนกับเนื้อที่อยู่ในปากนั่น(?)สงสัยก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูให้เพื่อนเลิฟเข้ามา
“เหนื่อยสัสอะมึง แฮ่กๆ”อิลู่ยืนจับฉ่าย เอ้ย จับเข่าอยู่ตรงหน้าประตูพร้อมทั้งหอบหายใจกอบโกยอากาศเข้าปอดไปด้วย เดี๋ยวนะทำไมเหนื่อย ขึ้นบันไดมา…?
“เข้ามาๆ อย่าบอกนะว่ามึงวิ่งจากชั้นหกขึ้นมาชั้นสิบสอง?”
“เออดิสัส อุ้ย! ใช่แล้ว”มันรีบเปลี่ยนคำพูดทันทีที่สายตาของมันเหลือบไปเห็นน้องฮุนนี่นั่งเคี้ยวเนื้ออยู่ เอ่อ…แหมเปลี่ยนสีไวจังครับ…
ตำแหน่งการนั่งบนโต๊ะของผมตอนนี้ก็คือคนที่นั่งตรงข้ามกับผมคือชานยอลส่วนคนที่นั่งข้างๆผมนั้นก็คืออิลู่หาน คนที่นั่งเยื้องกับผมก็คือน้องฮุนที่ตอนนี้เนื้อติดคอแล้วต้องซดน้ำเข้าไปแก้วใหญ่ๆเพราะเมื่อกี้น้องเขาเล่นเอายัดใส่ปากเข้าคำใหญ่แบบนั้นพออิลู่นี่มาน้องขาก็ตกใจสิครับ สำลักเลย
“มึง…ทำไมน้องเขากินคำใหญ่จังวะ กูรู้สึก…”อิลู่มันหันมากระซิบผม
“รู้สึกทุเรศลูกกะตาใช่มั้ยล่ะ นั่นแหละความรู้สึกตอนกูเห็นมึงแดกอะ”อิลู่ยังไม่ทันพูดจบผมก็แทรกขึ้นมาก่อน แหม รู้สึกนิดๆแล้วใช่มั้ยละเพื่อน
“กูรู้สึกว่าทำไมน้องเขาน่ารักเยี่ยงนี้ต่างหากเล่า แหมชอบคำใหญ่ๆเหมือนที่กูชอบก็ไม่บอก โอโหแบบเนื้อคู่กันก็เงี้ยชอบอะไรที่มันเหมือนๆกัน ฮริ้ง”มันพูดจบแล้วหันไปคีบเนื้อที่ตอนนี้อยู่บนกระทะย่างที่คาดว่าจะสุกแล้ว มาห่อผักแล้วใส่ปากทันที คำใหญ่อีกแล้วครับ…
ผมว่าถ้าทั้งโลกนี้เหลืออิลู่กับน้องฮุนสองคนภายในสองวันอาหารต้องหมดโลกอย่างไม่ต้องสงสัยเลยแหละครับ เอิ่ม…
เออว่าไปผมก็เคยเห็นชานยอลเก็บโซจูไว้ในตู้เย็นนะ แอบเห็นตอนเขาเอาของสดใส่ตู้เย็นน่ะ ชวนทุกคนดื่มดีกว่า
ผมเดินไปที่ตู้เย็นแล้วหยิบโซจูมาสี่ขวดก่อน ตอหยอบเสร็จแล้วกำลังจะเดินกลับไปที่โต๊ะผมแอบเห็นอิลู่ใช้ตีนเขี้ยตีนน้องฮุนด้วยครับ โอโห เล่นหูเล่นตา โอโหครับ ไวจริงๆครับ มันสองคนเล่นกันแบบนั้นทั้งๆที่ในปากของพวกมันทั้งสองคนนี้เนื้อยังไม่หมดเลยครับแหม่ เหมือนกันอย่างกับโคลนนิ่งกันมา
“ดื่มกัน”แจกให้ทุกคนคนละขวด
“ใครอนุญาตให้พี่ดื่ม”ชานยอลเงยหน้าขึ้นมามองผม แล้วถามประโยคนั่นออกมา
“ก็นายไง”
“ผมไปอนุญาตตอนไหนไม่ทราบครับ”
“เอาเถอะน่า วันนี้วันเดียวเอง”ผมว่าแล้วก็เปิดขวดแล้วโชว์กระดกให้ดูเป็นขวัญตา เห็นงี้แบคฮยอนก็เป็นคนคอแข็งนะครับไม่เมาง่ายๆหรอก
“อย่าคิดว่าตัวเองคอแข็งเชียวนะครับ วันนั้นที่ห้องพี่ลู่หานเมาเรื้อนอย่างกับหมา”
โซจูที่อยู่ในปากผมตอนนี้แทบพุ่งออกมาเมื่อได้ยินประโยคนั่น อ้ากกกกกกก ผมเหมือนหมาเหรอ!?
“นายว่าใครเมาเรื้อนเหมือนหมา ห้ะ!?”
“ก็พี่ไง”ชานยอลพูดแล้วก็กระดกขวดที่อยู่ในมือตัวเองเหมือนกัน หน็อย ที่ชานยอลยังดื่มได้เลยทำไมผมจะดื่มไม่ได้ ผมจะพิสูจน์ว่าแบคฮยอนคนนี้คอแข็ง!
ผมกระดกรวดเดียวหมดขวดแล้ววิ่งไปคว้าโซจูในตู้เย็นมาใหม่อีกนับสิบขวดแล้ววางลงบนโต๊ะ จากนั้นก็เปิดขวดมันซะทุกขวดเลย! ใครอยากกินก็หยิบ! น้องฮุนกับอิลู่หยิบไปกระดกกันอีกคนละขวด ผมก็หยิบไปหนึ่งเหมือนกัน แล้วดู ดูชานยอลมันหยิบสองขวดแล้วกรอกรวดเลยครับ! ไม่ได้ยอมไม่ได้โว้ยยย ผมจับที่อยู่บนโต๊ะกรอกปากให้หมด เอ่อ…เริ่มมึนนิดๆแล้วแฮะ ชานยอลดูเหมือนว่าจะไม่ยอมแพ้ผมเหมือนกัน เล่นเดินไปหยิบมาอีกสิบขวด แล้วเปิดฝาให้ราวกับเป็นการเชื้อเชิญว่า’ต่อกันมั้ย?’ทำกันแบบนี้ถ้าไม่ดื่มก็ไม่รู้จะยังไงแล้วแหละครับ ตอนนี้ผมทั้งดื่มทั้งกินเนื้อไปด้วย โอโหรู้สึกสวรรค์อย่างบอกไม่ถูกเลยครับ
Special Chanyeol talk
20นาทีผ่านไป
พี่คนนี้นี่มันดื้อจริงๆ ผมก็บอกอยู่ว่าพี่เป็นคนคออ่อน กลายเป็นว่าตอนนี้สี่คในห้องมีผมคนเดียวที่สติอยู่ครบทั้งๆที่ทุกคนก็ดื่มไปเกือบสิบขวดกันทั้งนั้น เซฮุนกับพี่ลู่หานก็ลงไปนอนกองกับพื้นเรียบร้อยแล้ว ถามว่าสติสองคนนี้เหลือมั้ย? ถ้าตอบว่าเหลือนี่จะเอาตีนเหยียบหน้าเลยครับ ส่วนพี่แบคฮยอนน่ะเหรอ ฟุบหลับคาโต๊ะไปแล้วล่ะ โถ พ่อคนคอแข็ง ผมแข็ง(?)กว่าเป็นสิบเท่ายังไม่อวดเลย
ตอนนี้ภายในห้องนั่งทานอาหารของผมตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นเหล้า อือหือ…ตอนที่ผมเข้าไปพยุงพี่แบคฮยอนเพื่อที่จะพาเข้าไปนอนในห้องดีๆเนี่ยกลิ่นเหล้านี่แบบหึ่งเลยครับ ในใจผมอยากจะจับพี่คนนี้อาบน้ำใจจะขาด เพื่อเรียกกลิ่นหอมๆที่พี่เขามีตอนปกติคือตอนที่ยังไม่เมากลับมา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ถ้าขืนทำแบบนั้นเจ้าตัวตื่นมาคงโวยผมหนักเลยแหละครับ
ผมอุ้มเขาลงมาแล้ววางลงกับเตียงห้องที่เราบอกว่าจะแบ่งกันนอนคนละครึ่งนั่นแหละ นี่ยังไม่ได้ลองนอนคนละครึ่งเลยพอวางปุ้บพี่เขาก็กลิ้งไปนอนตรงกลางแล้งอะครับ แล้วนี้จะให้ผมนอนไหนเนี่ย ผมจัดการไปหาอุปกรณ์เช็ดตัวมาเช็ดตัวให้เขา เอ่อ…เช็ดไม่หมดทั้งตัวหรอกนะครับเว้นส่วนแบบนั้นไว้ด้วยคือมันยังแตะไม่ได้ครับ
“ร้อน…ร้อน…”
พี่แบคฮยอนพยายามจะถอดเสื้อตัวเองออก เห้ยๆเดี๋ยวไม่ได้! เดี๋ยวผมตบะแตกขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ? เห้ยๆเดี๋ยวววววกางเกงยิ่งไม่ได้ใหญ่เลย อย่าTT
“อือออ ร้อนน”ฮือ อย่าครางแบบนั้น TT
ตอนนี้ผมรีบเข้าไปห่มผ้าห่มคลุมร่างที่เกือบเปลือยเปล่าของพี่เขาไว้ ถ้าไม่นับกางเกงในพี่เขาที่ยังปกปิดไอนั่นอยู่ตอนนี้ก็เรียกได้ว่าเปลือยเลยแหละครับ ส่วนที่บนร้อนเนี่ย ร้อนเหรอ? ในห้องที่แอร์ 22 องศาเซลเซียสเนี่ยนะ? ช่างมันเถอะผมต้องรีบออกไปเคลียร์เพื่อนกับพี่ลู่หานก่อน
ผมพยุงพี่ลู่หานมาให้นอนบนเตียงกับพี่แบคฮยอน ส่วนไอเซฮุนเนี่ยก็ให้มันนอนข้างๆเตียงแล้วกัน ส่วนผมน่ะเหรอ?
Writer
รีบมาอัพวันนี้เพราะพรุ่งนี้เปิดเทอมแล้ว ฮือ
ขอกำลังใจให้กับการเปิดเทอมครั้งนี้ด้วยค่ะ TT
ฝากฟิคเรื่องใหม่ด้วยน้า
My soul My doll(hunhan feat.exo)
ร่วมสกรีมลงแท็ก
#ฟิคข้ามคืน
ความคิดเห็น