คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : overnight : 14(100%)
14
ซ้าย ขวา หน้า หลัง อ่า…ไม่มี ชานยอลคงไปเรียนแล้วสินะ วู้ฮู้ว เอาล่ะรอเวลานี้มานานแล้ว(ได้ข่าววาครั้งที่แล้วโดนจับได้)
คิดว่าฉันจะไม่ทำอีกอย่างนั้นล่ะสิ คิดผิดแล้วไอน้อง
คราวนี้ชานยอลไม่ได้ซ่อนกุญแจไว้ลึกลับเหมือนคราวก่อน แต่ใส่กลับใส่ไว้ในลิ้นชักที่สามารถเปิดหยิบได้เลยแทน ขอบคุณสำหรับความไว้ใจนะชานยอล…และขอโทษแอบดู แต่แรงเผือกมันเยอะเกินไป เอาเป็นว่าฉันจะแอบดูไม่ให้นายรู้แล้วกัน
ผมนับกุญแจเหมือนคราวที่แล้วเป้ะๆ แล้วก็ค่อยเอากุญแจแหย่เข้าไปในลูกบิดประตู
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เปิดออกแล้วขร่า ในที่สุดสิ่งที่รอคอยมานาน ผมกำลังจะได้เห็นมันแล้ว
ว่าแต่นี่มันอะไรวะเนี่ย=_=
รู้สึกเหมือนผมไขประตูเข้ามาแล้วนะ ทำไมมีประตูสองอัน?
ละอันนี้แม่งเป็นแบบใส่รหัสด้วยจ้า อืม เอาที่ชานยอลสบายใจเลย ในห้องนี้มันมีอะไรนักหนาวะถึงขนาดต้องติดตั้งประตูแบบใส่รหัสไว้เลย
เมื่อมาถึงขั้นตอนใส่รหัสแล้ว แน่นอนว่าขั้นตอนแรกสำหรับการเดาคือการเดาว่ารหัสคือวันเกิดของอีกคน
ผิดไปตามระเบียบ ชานยอลคงไม่ตั้งอะไรที่มันสิ้นคิดขนาดนี้หรอกม้าง…มันจะมีอะไรไปอีกล่ะ เบอร์โทร? ไหนลองใส่ซิ
ผิดอีกแล้วจ้า แต่โทษทีน้อง วันนี้พี่มาพร้อมกับของวิเศษ ไม่คิดว่าจะได้ใช้หรอกแต่ไคเคยให้เพราะกลัวผมจำรหัสเข้าห้องตัวเองไม่ได้ตอนเมา อ่า วันนี้จะได้ใช้แล้วสินะ
แท๊น
พบกับเครื่อง/อัตโนมัติเครื่องอ่านรหัสผิดรุ่นt40 สีสันแสบตาซะด้วย ฮะฮ่า นายเสร็จฉันแล้วปาร์คชานยอล ว่าแล้วก็เสียบเลย
ไม่คิดเลยว่าชีวิตนี้จะได้ใช้มัน คึคึ
ทำไมรหัสเป็นวันที่แปลกๆนะ มันเหมือนกับวันที่…เออช่างมันเถอะไม่อยากจะนึกถึง
อา…เปิดออกแล้ว นี่สินะสิ่งที่นายซ่อนฉันมาตลอด ขอโทษนะชานยอล ฉันจะไม่ให้นายรู้เด็ดขาดว่าฉันรู้ ผมเปิดประตูเข้าไปข้างใน แล้วก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อสิ่งที่เห็นคือ
รูปถ่ายแปะเต็มฝาผนังห้องเต็มไปหมด
ผมเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อดูให้ชัดๆว่านี่มันรูปใครกันแน่ เป็นรูปเด็กสองคนถ่ายรูปด้วยกันแปะอยู่เต็มผนังห้องไปหมด เด็กคนนึงตัวอ้วนๆใส่แว่นอุ้มตัวอะไรสักอย่าง แล้วอีกคนนึงข้างๆก็คือ
ผม?
อ้อ…ชานยอลคือไอเด็กคนนี้อะเหรอ?
เด็กคนนี้อยู่ข้างบ้านผมชอบมาเล่นด้วยกันบ่อยๆ แล้วผมก็ชอบแกล้งเขาเพราะว่าเขาเป็นคนอ้วนๆน่ารักดี เอ่อ แต่อยู่ๆเด็กคนนี้ก็ย้ายบ้านไปโดยที่ไม่บอกผมสักคำ แต่เขาก็ทิ้งสิ่งนึงไว้ให้ผม
เขาแขวนตุ๊กตาริลัคคุมะน่าโง่ไว้กับรั้วบ้านผม โดยที่ไม่บอกผมสักคำว่าเขากำลังจะไป
ตอนนั้นผมทั้งโกรธทั้งเสียใจ ผมเอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในบ้านอย่างเดียวไม่ออกไปเล่นกับเด็กคนอื่นเลย ตอนนั้นผมคิดว่าเขาเป็นเพื่อนเล่นที่วิเศษคนนึงของผม เขายอมให้ผมแกล้งตลอดโดยที่ไม่บ่นอะไรสักคำ เขาหาของที่ผมอยากได้มาให้ทุกอย่างเท่าที่เขาจะหาได้
ว้าว เด็กคนนั้นคือนายเองเหรอปาร์คชานยอล
ผมเหลือบไปเห็นตุ๊กตาริลัคคุมะที่คุ้นตานอนโง่อยู่บนเตียงเล็กๆในห้องนี้ เอ่อ ทำไมมันเหมือนกันที่ชานยอลให้ผมเมื่อตอนนั้นเลยล่ะ แต่มันต่างกันที่ตุ๊กตาตัวนี้ใส่ชุดสีฟ้า แต่ตุ๊กตาของผมใส่ชุดสีชมพู
กวาดสายตาไปอีกนิดนึงก็รูปที่ชานยอลถ่ายคู่กับ...คู่กับเอ่อ...อิลู่? มันรู้จักกันด้วยเหรอ? ถึงว่าทำไมวันนั้นที่ผมจะเปิดห้องชานยอลมันถึงห้ามนักห้ามหนา ที่แท้ก็...เป็นพี่น้องกัน?
โลกกลมจริงๆ…
นายทำให้ฉันแทบใจหายแน่ะ ฮือ ไม่เคยคิดเลยว่านายจะกลับมาอีกครั้ง กลับมาพร้อมกับมาดูแลฉัน…ชานยอล ฉันขอโทษที่ตอนนั้นฉันโกรธนายแทบแย่
แต่ว่า…ตุ๊กตาตัวนั้นฉันยังเก็บมันไว้อยู่นะ
♥
Special Chanyeol Talk
“ชานยอล~ กลับมาแล้วเหรอ เอ้าดื่มน้ำก่อนนะ”ผมกระพริบตาปริบๆมองหน้าพี่แบคฮยอนอย่างงงๆ
แต่ก็รับเก้าน้ำที่พี่เขายื่นให้มาดื่ม จะไม่ให้งงได้ยังไงล่ะ
เอาน้ำมาให้ถึงหน้าประตูไม่พอ
ยังไปหาเอี๊ยมสีชมพูลายคิตตี้พร้อมที่คาดผมหูแมวสีชมพูแบบนั่ลรั๊คมาใส่อีก
วันนี้คึกอะไรหรือเปล่า?
ผมวางกระเป๋าลงบนโซฟาแล้วนั่งลง พี่แบคฮยอนยังคงตามมานั่งข้างๆไม่ห่าง เอ่อ…คือผมทำตัวไม่ถูกอะไรครับพี่
ช่วยเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย…
“เหนื่อยหรือเปล่าจ๊ะชานยอล
เดี๋ยวเค้านวดให้~”พี่แบคฮยอนลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมไปหลังโซฟาที่ผมนั่งอยู่
วางมือลงกับไหล่ผมแล้วบีบๆนวดๆ ทำเอาผมแข็งทื่อเหมือนถูกสาปให้เป็นหิน
“พี่ไม่สบายหรือเปล่าครับเนี่ย
หรือว่านอนไม่พอ?”
“เปล่า~ เค้าแค่อยากทำให้ชานยอลอ่า ไม่ดีเหรอ”
“คะ ครับ ก็ดี…”ไม่ใช่ว่าไม่ดี แต่มันดีเกินไปจนหน้าประหลาดใจ…พี่เขาไปกินอะไรแปลกๆมาหรือเปล่าเนี่ย
หรือว่าจะกินโยเกิร์ตหมดอายุในตู้เย็นไป? โถ่เอ๊ย ผมนาจะหยิบทิ้งตั้งแต่เห็นตอนเช้า
ไม่น่าเลย
“ชานยอล…รักเค้ามั้ย”พี่แบคฮยอนอ้อมมานั่งข้างๆผมแล้วเอาหัวถูไหล่
เอ่อ…นี่กำลังคัฟเวอร์เป็นแมวอยู่หรือไงไหนตอบ
“รักสิ ถามอะไรแปลกๆล่ะหืม?”ผมขยี้ผมพี่แบคฮยอนอย่างหมั่นไส้ อืม…จะไม่ให้หมั่นไส้ได้ยังไงกัน
ก็เล่นน่ารักซะขนาดนี้
“ก็เค้าอยากรู้อ่า…”
“แล้วทำไมวันนี้มาอ้อนผมล่ะ”
“แค่อยากอ้อนเอง ไม่ได้หรือไง”
“ชุดพวกนี้ด้วย…ดูสิเนี่ย ไปขุดมาจากไหน?”ผมถามแล้วไล่สายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า
ไอน่ารักมันก็น่ารักอยู่ แต่ใส่ชุดแบบนี้ทั้งๆที่ไม่ได้ออกไปนอกบ้านอะนะ
“ไม่ต้องรู้หรอก
ว่าแต่น่ารักมั้ยอะ”
“น่ารักสิ…”ผมยิ้มกว้างให้พี่แบคฮยอน ก่อนที่จะโน้มหน้าลองไปกระซิบข้างใบหูนิ่มนั่น”แต่ตอนไม่ใส่อะไรเลย น่ารักกว่านะ…”
“คนบว้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ไปอาบน้ำเลยไปปปปปปปปปปปปปป”ผมขำออกมาเล็กน้อยที่พี่แบคฮยอนผลักผมจนผมเสียหลักลงไปนอนกองบนโซฟา
โอเค้~ หายกันกับที่มาน่ารักใส่ผมนะ
End Special Chanyeol Talk
Special Sehun Talk
เช้าวันใหม่กับรักที่สดใส
ถรุ้ยย ผมค่อยๆลืมตาทีละนิดแล้วหันไปมองข้างๆ แต่กลับพบว่ามันว่างเปล่า โอ้ยม่าย
นี่ผมโดนคนที่ผมฟันทิ้งหรือนี่
เมื่อเงี่ยหูฟังดีดีก็ได้ยินเสียงน้ำกระทบพื้นเป็นระยะๆแทนคำตอบ อ๋อ
พี่ลู่หานอาบน้ำอยู่นี่เอง ทำเอาผมตกใจซะแทบแย่ โถ่ แอบแปลกใจเล็กน้อยว่าทำไมพี่เขาลุกไหว
หรือของผมไม่แรงพอ?
เสียงเปิดถุงกระดาษดังขึ้นหลังจากที่เสียงน้ำไหลหยุดไปสักพักนึงแล้ว
คาดว่าพี่ลู่หานต้องตะลึง ตะลึง ตะลึง ตะลึง ตะลึง(อนัน
อันวา)กับชุดที่ผมหามาให้ใส่แน่ ฮุฮิ
แล้วนี่ผมโรคจิตหรือเปล่าเนี่ยที่มานั่งแอบฟังคนอื่นทำภารกิจส่วนตัวในห้องน้ำ-_-
…
จุดมากมายแทนความรู้สึกเมื่อไม่ได้ยินเสียงบ่นตะโกนออกมาจากในห้องน้ำ เอ…หรือพี่เขาจะชอบ
ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดี
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลังจากที่ในห้องตกอยู่ในความเงียบมานาน
ผมเดินไปเปิดประตูให้แม่ก่อนจะเบิกตากว้างมองไอสิ่งที่แม่ยื่นให้ผมชัดๆให้เต็มสองตา
แม่ครับ
แม่รีบไปหรือเปล่าเอาที่ตรวจครรภ์มาให้ผมทำพระแสงเรนเจอร์อะไรเนี่ยยยยยยยยยยยยย
“เอาไปให้หนูลูลู่ตรวจนะลูก
ถ้าสองขีดก็ดรอปอยู่บ้านก่อน”แม่พูดกับผมด้วยใบหน้าที่จริงจังเว่อ
ไม่ได้อยากจะอะไรหรอกครับแม่…ถ้าไม่ติดว่าแฟนผมเป็นปู้จัย
เออไม่ใช่แฟนนี่นา เมีย
“จะบ้าเหรอแม่!
แม่รีบอะไรขนาดน้านนนนนนนนนนนนนน”
“เอ้า
ถ้าไม่ตรวจตอนนี้แล้วจะตรวจตอนไหน อย่าบอกนะว่าลูกจะไม่รับผิดชอบน่ะ ห้ะ!”แม่ตีแขนผมทำไม มวั่ยยยยยยยยยยยยย
“โอ้ย เจ็บนะแม่”
“ทำไมลูกชอบพูดจาเหมือนตุ๊ดอยู่เรื่อย
อุทานให้มันแมนๆหน่อยดิ้”
“เอ้า
ผมก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วอะแม่ จะมาจับผิดอะไรตอนนี้”
“อย่าให้รู้ระว่าลูกเป็นตุ๊ด…”ทำไม…เป็นตุ๊ดแล้วจะเกิดอะไรขึ้น
แม่จะไล่ผมออกจากบ้านหรอม่ายยยย หรือว่าแม่ไม่ชอบแบบรุนแรง”แม่จะยึดผ้าปูที่นอนของลูกแล้วเอาไปทิ้ง! แล้วแม่ก็จะทาสีห้องใหม่ด้วย!”แม่พูดจบแค่นั้นแล้วก็เดินหันหลังจากไปอย่างไม่ไยดี
แถมยังมีการปิดประตูดอัดหน้าผมอีก ปล่อยให้ผมยืนเอ๋กับที่ตรวจครรภ์อยู่คนเดียว
ผมต้องใช่มันอยู่มั้ยเนี่ย…
แกรก
เสียงบิดลูกบิดประตูออกน้ำดังขึ้นพร้อมกับคนร่างเล็กแต่แข้งแมนเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับชุดหมาลัย
เอ้ย มหาลัยver.ผู้หญิง นี่พี่แกไปเรียนแต่งหน้ามาตอนไหนวะ…นี่ถ้าผมไม่รู้มาก่อนว่าพี่เขาเป็นผู้ชายผมจะคิดว่าพี่เขาเป็นทอมแอ๊บแมน!
“มองอะไร
ไอเด็กผ้าปูที่นอนลายม้าโพนี่5555555555555555555555555”
“ไม่เคยเห็นคนสวยครับ
ขอมองหน่อย”ผมที่ยังถือที่ตรวจครรภ์ยืนเอ๋ออ้าปากค้างให้กับความสวยคิ้วท์ของพี่ลู่หาน
พี่…ผมคิดไม่ผิดเลยจริงๆที่เลือกพี่
อยากจะกราบพระเจ้าสักล้านๆครั้ง
“แล้วนั่นอะไรน่ะ…”
“อะ อ๋อ ที่ตรวจครรภ์”
“แล้วซื้อมาทำไม ไอบ้า!”โถ่ นังที่ตรวจครรภ์เอ๋ย ทำเมียผมโกรธจนหน้าแดงเลยทีเดียวเชียว เอ้ะ
พี่เขาโกรธหรือพี่เขาเขินวะ แยกไม่ค่อยจะออก
“ผมไม่ได้เป็นคนซื้อมาซะหน่อย
แม่ผมซื้อมาต่างหาก ถ้าจะด่าก็ไปด่าแม่ผม”
“ลูกดีๆที่ไหนยุให้คนอื่นไปด่าแม่-_-”
“แล้วเมียดีๆที่ไหนยืนด่าผัวฉอดๆ”
“ผัวบ้าผัวบออะไรเล่า!
หยาบคายที่สุด!!”
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”ใครก็ได้ช่วยสอนให้พี่ลู่หานทุบยอดอกหรือไม่ก็ตีต้นแขนแบบคนในนิยายทั่วไปที
พี่เตะแบบนี้ผมก็ไม่ไหวนะครับ ตอนอยู่ด้วยกันขาผมคงพังแบบไม่เหลือชิ้นดี...
"สมน้ำหน้า ไอตุ๊ด"พี่ลู่หานมองอ่อนใส่ผมนิดนึง
"ถ้าเป็นตุ๊ดแล้วที่ครางเมื่อคืน...โอ้ยยยยยยยย"ผมอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆกับลูกเตะของพี่เขา!
เอาให้แม่งตุ๊ดแตกไปเลย
โอเคผมเชื่อแล้วครับว่าพี่อยากเป็นนักฟุตบอลแล้วพี่ก็ชอบเล่นฟุตบอล
แต่ผมไม่ใช่ลูกฟุตบอลของพี่นะฮืออออออออ
End Special Sehun Talk
และแล้ว~ความลับ~ก็ยังไม่แตก~ ผมควรบอกชานยอลดีมั้ยว่าผมรู้เรื่องแล้ว...
ควร
ไม่ควร ควร ไม่ควร ควร
ผมนั่งเด็ดดอกไม้มาจะสิบดอกแล้วมันก็ตกที่คำว่าควรหมดเลย
เห็นทีคงจะต้องพูดแล้วสินะ....
จะไปเรียนยังไม่ได้ไปเลย...มัวแต่มานั่งเด็ดดอกไม้เนี่ย โอเค ไปเรียนดีกว่า
"ชานยอล!!! รอด้วย
ฉันไปด้วย!!"ผมตะโกนเรียกชานยอลที่ทำถ้าจะเปิดประตูห้องเตรียมพร้อมที่จะไปเรียนให้รอผมด้วย
โถ่ พี่บอกว่าขอเด็ดดอกไม้แป้บนึงไงน้อง น้องไม่เข้าใจพี่หรือไง
.
.
.
.
.
.
บอกผมทีว่านี่ใคร...
เพื่อนผมมันคงไม่เพี้ยนถึงขนาดหยิบชุดผู้หญิงมาใส่แล้วมามหาลัยทั้งแบบนี้หรอกน่า...ผมตาฝาดไปหรือเปล่า
อุ้แม่เจ้าสวยจัง...ขอจีบได้มั้ย
"ไอเชี่xแบค!"โอ้ย รู้ตัวอีกทีก็โดนนางฟ้าเอ้ย
อิลู่ตบหัวซะแล้ว จะไม่ให้มองได้ไง มาสวยใส่ก่อนทำไมล่ะ
ผมก็เป็นผู้ชายนะครับ..........
"แล้วทำไมใส่ชุดนี้มา"
"ก็กูช่วยเซฮุนอยู่ ไว้เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟัง
มึงเลือกมองกูด้วยสายตาแบบนั้นได้ละ กูขนลุกกกกกกก"
"ต้องทำถึงขนาดนี้เลยอ่อวะ แต่มึงก็สวยนะ ไง
สนใจมากับพี่มั้ยน้องสาว55555555555555555555555"
"สัส! หุบปากไปปปปปปปปปปปป"
"แล้วแบบนี้เวลาอาจารย์เขาเช็คชื่อเขาจะจำมึงได้อ่อวะ"
"ได้ไม่ได้ก็ต้องได้ล่ะวะ กูมีเหตุจำเป็นต้องช่วยน้องเขาจริงๆ"
"อู้วหูว เขาว่าช่วยน้องว่ะ"ผมหรี่ตามองอย่างกรุ้มกริ้ม แหม
ลงทุนช่วยขนาดนี้จะให้เชื่อว่าเป็นแค่รุ่นน้องมันก็กระไรอยู่
"ไอสัส! ไม่ต้องมาทำสายตาแบบนั้นใส่กูเลย
บอกว่าแค่ช่วย...น้อง"อะน่า เสียงที่ขาดๆหายๆไปแบบนั้นมันคืออะไรกันนะ
ก็เป็นซะแบบนี้ไงจะให้เชื่อได้ไงว่าเป็นน้อง
"โอเคเชื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"เออ! แล้วเลิกล้อที่กูแต่งชุดแต่งหน้าทำผมแบบนี้ด้วยนะ"
"เออกูอะเลิกแล้ว
แต่เดี๋ยวพออิโด้มามันต้องซ้ำเติมมึงต่อจากกูชัวร์ป้าบ
อิแบคคนนี้เอาหัวเป็นประกัน!"
"หัวอะไร"
"หัวอะ ศีรษะอะ มึงอย่าแม้แต่จะคิด"แหม่ มึงยังจะมีอารมณ์มาเล่นมุกอีกไหนบอกซีเรียส
ไหนบอกจริงจัง
“อ้าว
นี่มันจะถึงเวลาเข้าเรียนแล้วไม่ใช่อ่อวะ พวกมึงมานั่งทำอะไรตรงนี้กัน
ทำไมไม่ไปเรียน”คยองซูเดินหน้ามึนเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วย
“มึงอะแหละสัส!
มาทีหลังแล้วยังจะพูดมากอีก”ผมแว้ดใส่มันไปหนึ่งที
“เอ้า นั่งก่อนเว้ยๆ
ไม่ต้องรีบ”ลู่หานตบเก้าอี้ม้าหินอ่อนเป็นเชิงบอกให้อิโด้นั่งลง
แต่ไอนี่มันไม่ยอมนั่งเว้ยครับ แม่งเป็นอะไรแว้
“นี่…สาวที่ไหนวะ”มันชี้ลู่หานแล้วมองมาที่ผมอย่างงงๆ
เกร้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เห็นมั้ยบอกแล้วว่าผมไม่ได้ตะลึงอยู่คนเดียว
นี่ไงผมมีเพื่อนล้าวววว
“ก็อิลู่ไง-_-”
“…”ไอโด้สตั้นไปเลยทันทีหลังจากที่ผมบอกว่าสาวสวยที่นั่งอยู่ตรงนี้คือลู่หาน
อืม กูก็ตกใจไม่แพ้มึงหรอกครับเพื่อน จู่ๆมีคนสวยๆเดินมาแล้วด่าว่าไอเชี่xแบคนี่ผมถึงกับไปไหนไม่ถูก
“กูเกลียดพวกมึงแล่ว!
แค่กูแต่งหญิงแค่นี้มันประหลาดมากหรอวะ! แล้วอิโด้เป็นอะไรทำไมมึงไม่นั่ง
เป็นริดสีดวงหรา หา! อย่าให้กูแว้ดนะจร๊”
“อะ เอ่อ…”อิโด้กระพริบตาโตๆของมันปริบๆก่อนจะตอบกลับไป”พวกมึงก็รู้ดีนี่
มีเหตุผลเดียวแหละที่ทำให้กูนั่งไม่ได้อะ”
“อ่อ…”ผมกับอิลู่มองหน้ากันก่อนจะพร้อมใจกันประสานเสียงพูดออกมา”โดนผัวเยตูดมานี่เอง”
.Talk.
ไม่มีอะไรจะคอมเมนท์ฟิคตัวเองเลย…
เพราะตอนนี้มันไม่มีอะไรเลยกลวงมากๆ ฮือ
ขอโทษที่หายไปน้านนานน้านนานนะคะ
ตั้งแต่เปิดเทอมก็ไม่ได้แต่งเลยฮือ
เทอมนี้ออกจะวุ่นวายมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หายไปตั้งเกือยเดือนเลย นี่ไม่รู้ว่าถึงหรือยัง
ไม่มีอะไรอยากจะบอกนอกจากขอโทษๆๆๆๆนะคะ
จะพยายามแต่งออกมาให้ดีที่สุด…ถึงแม้ว่า
จะมีเวลาว่างแค่เสาร์-อาทิตย์ก็ตาม…
สุดท้ายนี้ก็
เอ็นจอยรีดดิ้งค่า แฮร่ๆ d(●^o^●)b
ความคิดเห็น