คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : overnight : 13
13
Cr.TonwanJa
"..."อะ อะ สตั๊นไปสามวิครับ คุณแม่นี่แม่งรู้ได้ไงครับเนี่ย
"อ้าว ทำไมต้องทำหน้าช็อคขนาดนั้นด้วยล่ะลูก"ยังจะมีหน้ามาถามอีก โถ่คุณแม่"แม่ล้อเล่นน่ะ"เอ้า แล้วแบบนี้จะจับได้ป้ะวะ นึกว่าพูดจริงโถ่ เกือบหลุดเสียงจริงๆไปแล้วㅠㅠ
"กะ...ก็ตกใจนิดหน่อยค่ะ คะ คือไม่เคยโดนใครทักว่าไม่เหมือนผู้หญิงㅠㅠ"นี่อุตส่าห์มั่นหน้า100+แล้วนะเนี่ย คุณแม่แม่งทำเอาซะตกอกตกใจหมด ฮึก
"แล้วนี่คบกันนานยังล่ะ"
"เดือนกว่าๆแล้วแม่ ขอโทษที่ไม่ได้บอกแม่"ออกมาซะทีนะอีเด็กตุ๊ด นึกว่าตกส้วมตายไปแล้วซะอีกห่า
"ถึงว่า...มีการใส่กำไลแพงๆเป็นคู่ด้วย"
"เขาเรียกคาร์เทีย แม่อย่ามาโชว์ลาวต่อหน้ายูยู่ผมสิครับ"
โอเค...อ้วกได้อีก ตอนนี้คือไม่ได้จะอ้วกเพราะท้องนะจ้ะ แต่จะอ้วกเพราะความเลี่ยนของอิฮุนเนี่ยแหละ แม่งไม่กระดากปากเลยหรอม พฮือ
"โอเคจ้ะ แม่ขอโทษㅠ^ㅠ"
"แล้วนี่แม่นายป่วยจริงๆหรือนี่ ทำไมดูไม่เหมือนเลยอะ"ผมเขย่งตัวไปกระซิบถามเซฮุน
"ก็แม่บอกว่างี้อะ...."
"นี่นายอย่าโง่ไปหน่อยเลย นานหลอกแม่ว่าฉันท้องฉันเป็นผู้หญิงได้ แม่ก็หลอกนายว่าป่วยได้เหมือนกัน"
"แต่...ผมคิดว่าแม่คงไม่ทำแบบนั้นนะ ผมเชื่อใจแม่"
"เฮ้อ..."ผมถอนหายใจออกมายาวๆให้กับเซฮุน โอเค คนเรามันก็ต้องรักและเชื่อคนที่ให้กำเนิดเรามา แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะหลอกเราไม่ได้นี่ จริงมั้ย? คือผมไม่ได้อยากจะหมิ่นประมาทหรืออะไรหรอก เอ่อ เขาใช้คำนี้หรือเปล่าวะ ผมก็แค่สันนิษฐานไว้ก่อนเท่านั้นเอง ไม่เห็นจะต้องทำหน้าประหนึ่งว่าผมเป็นตัวร้ายใส่ด้วยง่ะ ㅠㅠ
"อ้าว หนูลูลู่เป็นอะไร? คนท้องถอนหายใจนี่ไม่ดีนะ"แม่เซฮุนพูดกับผมที่อยู่ในคราบผู้หญิงท้อง หวังว่าแม่เซฮุนจะไม่สงสัยนะว่าทำไมอินี่มันร่างถึกขนาดนี้
"อ๋อค่ะ แหะๆ"ผมยิ้มแห้งๆให้แม่เซฮุน
"อ้ะแม่ ผลตรวจ"เซฮุนยื่นซองสีน้ำตาลอ่อนที่ในนั้นมีผลอัลตราซาวน์อยู่ ไม่รู้ว่ามันจะใช้ได้มั้ย เพราะตัวผมเองก็ไม่เคยเห็นใครอัลตราซาวน์ตั้งแต่เดือนแรกหรอก- -
แม่เซฮุนหยิบแว่นที่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆมาสวมแล้วค่อยๆเปิดซองหยิบผลอัลตราซาวน์ออกมาดู ไล่สายตาอ่านอยู่สักพักนึก ทำเอาผมลุ้นตัวโก่งว่ามันจะเนียนมั้ย ไม่เนียนนี่งานงอกเลยนะเนี่ย
ผมลอบมองแม่เซฮุนนิดนึง ก่อนจะเห็นท่านยกยิ้มที่มุมปากแล้วเก็บผลอัลตราซาวน์ใส่ซองเช่นเดิม สีหน้าแบบนี้มันคืออะไรกันแน่...(สวมบทเป็นโคนันแป้บ)
"ลูกจะพักที่นี่กันเลยหรือเปล่า"แม่เซฮุนไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับผลอัลตราซาวน์นั่น คุณแม่ไม่บอกผมแล้วผมจะรู้หรือเปล่าว่าคุณแม่โซแซดหรือโซแฮปปี้
"ขอพักคืนนึงครับแม่"นั่นไม่ใช่เสียงผม ผมหันไปตาโตใส่เซฮุน ไอบ้า นอนที่นี่ได้ไงเล่า พรุ่งนี้ก็ต้องไปเรียน แถมไม่มีชุดนอนสำหรับคืนนี้ด้วย
"ห้องลูกห้องเดิมนะเดินขึ้นไปขวามือ แม่ดีใจนะที่ลูกกลับมา"ว่าแล้วเซฮุนกับแม่ก็โผเข้าหากันแล้วกอดกัน ดีใจด้วยนะที่แม่ลูกได้เจอกัน ผมมันก็แค่ส่วนเกินสินะ ฮึก
"ฝันดีครับแม่"ทันทีที่เซฮุนกอดกันแม่เสร็จแล้วเดินมาทางผม ผมก็จัดการบิดหูไอนี่ไปหนึ่งที ไอนี่นี่ไม่ได้คิดอะไรเลยยยยยย ชุดนอนอะมีมั้ยยยยยย ชุดไปเรียนอะมีมั้ย ฟ่วยยยยยยยย
"งุนอ่าาาาาาาาา ยู่ไม่มีชุดใส่"จะโวยใส่คุณแม่ก็หันมาพอดี เลยต้องพูดแบบนี้ ทำไมรู้สึกอยากตบปากตัวเองจรุม
"ไม่เป็นไรนะยู่ งุนเตรียมไว้ให้แล้ว ยู่ขึ้นไปรอข้างบนก่อนนะ ห้องขวามือ เดี๋ยวงุนเดินไปหยิบให้ที่รถ"
"งั้นเดี๋ยวยู่นอนรอนะ"ผมเดินแยกกับเซฮุนขึ้นไปรอในห้อง เดินไปเรื่อยๆทางขวามือมีอยู่ห้องเดียว โอเค ห้องนี้แหละไม่ผิดหรอก ผมเปิดประตูเข้าไปสำรวจด้านใน กรี๊ดดดดดดด นี่มันห้องนอนหรือขนมว่ะสีแม่งแสบมากอะ ห้องสีม่วงพาสเทลกับเตียงนอนสีขาวลายม้าโพนี่หลากสี โอเคๆ จะไปโทษเซฮุนไม่ได้หรอกก็มันเป็นรสนิยมส่วนตัวนี่
ผมเดินไปนั่งที่เตียง ยิ่งอยู่ในห้องนี้นานเท่าไรก็รู้สึกได้ว่านี่มันห้องผู้หญิงชัดๆ นี่ยังอดคิดไม่ได้เลยว่าเซฮุนชอบแบบนี้เองหรือแม่ปลูกฝังให้ชอบกันแน่...
เสียงบิดลูกบิดประตูดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของเซฮุนที่มากับถุงกระดาษสองใบ เอ้อ มันไปซื้อมาตอนไหนวะ ถามจริง
"พี่ไปอาบน้ำไป นู่นห้องน้ำอะ"เซฮุนยื่นถุงกระดาษใบหนึ่งให้ผมแล้วพยักหน้าไปทางประตูสีขาวทางด้านซ้าย
"เออ ไปล่ะ"ยิ้มแบบนั้นท่าทางดูมีพิรุธแฮะ นี่สงสัยจริงๆว่ามันเอาอะไรมาให้ผมใส่- -
ผมเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ววางถุงกระดาษลงกับขอบอ่างล้างหน้า จัดการถอดวิกผมล้างเครื่องสำอางออก เออเขาล้างกันยังไงวะ ล้างด้วยโฟมล้างหน้านี่แหละแม่งง่ายดี เดินเข้าไปอาบน้ำในส่วนที่มีฝักบัวไว้ให้ ปล่อยให้น้ำเย็นๆไหลผ่านตัว ชำระสิ่งที่ฟุ้งซ่านในหัวออกไปให้หมด อา...รู้สึกดีจริงๆ
เช็ดตัวเสร็จแล้วก็เดินมาเปิดถุงเพื่อที่จะหยิบชุดออกมาเปลี่ยน แต่แล้วก็ต้องกรีดร้องออกมา ไม่แต่แล้วอะ กรี๊ดแม่งเลย
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นายเอาอะไรมาให้ฉันใส่เนี่ยไอเด็กบ้า!!!!!!"
ผมรีบพันผ้าเช็ดตัวไว้ที่เอวแล้วเปิดประตูพรวดพราดขว้างไอชุดบ้านี่ใส่หน้าเซฮุน กรี๊ดดดดด จะไม่ให้กรี๊ดได้ยังไงแม่งเอาผ้าขาวบางหรือชุดนอนมาให้ผมใส่วะเนี่ย ไม่กรี๊ดก็บ้าละแม่ง ละคือแม่งโคตรบางเลย บางไปตาย ไม่ใส่อะไรนอนก็ยิ่งแล้วใหญ่ สรุปว่าผมต้องใส่ชุดนี้นอนใช่มั้ยเนี่ย? เออใส่ก็ได้วะ นมก็ไม่มีมันจะดูอะไรล่ะ จะดูก็ให้ดูไป!
“เอ้า ก็ชุดนอนไง”เซฮุนทำหน้ามึนใส่ผม โถ่ ก็รู้นะว่ามันคือชุดนอนอะ แต่ช่วยซื้อให้มันเหมือนคนธรรมดาหน่อยไม่ได้หรือไง แม่งใส่แล้วคงออกมาเหมือนดาราAvมั้ง พฮือ
“แล้วเลือกแบบมิดชิดหน่อยไม่ได้หรือไง?”
“ก็ต้องทำให้เนียนหน่อยดิ อย่าลืมนะว่าตอนนี้พี่เป็นผู้หญิงอะ”
“แล้วสรุปนายอยากให้ฉันเป็นผู้หญิงใช่มั้ย? ชอบที่ฉันเป็นผู้หญิงใช่มั้ย?”พูดไปน้ำตาคลอไป ใช่สี้ ผมมันไม่มีนมตู้มๆแบบผู้หญิง แถมไม่มีจิ๊มิ๊อีกต่างหาก อยากได้ผู้หญิงทำไมไม่ไปหาคนอื่นล่ะ! มาหาผมทำไม ฮือ นี่จะมาม่าแล้วนะเนี่ย
“หะ เห้ย อย่าเข้าใจผิดนะ”เซฮุนรีบโบกมือปฏิสธเป็นพัลวัน จะให้เข้าใจว่าอะไรล่ะ ซื้อชุดผู้หญิงมาให้ใส่ขนาดนี้จะไม่ให้เข้าใจแบบนี้แล้วจะให้เข้าใจแบบไหน?
“แล้วอะไรล่ะ?”
“ผมไม่ได้ชอบให้พี่เป็นผู้หญิงหรอกนะ”
“…”
“ผมไม่ได้สนว่าพี่จะเป็นเพศไหน ผมแค่รักที่พี่เป็นตัวพี่”
“…”นี่จะทำซึ้งใช่มั้ย ถามหน่อย
“เพราะฉะนั้น…พี่อย่าคิดมากอีกเลยนะ”
“อื้อ”
“อื้ออะไร เดี๋ยวจูบเลย”
“ไอบ้า”ผมถีบหน้าแข้งเซฮุนทั้งน้ำตา คว้าชุดในมือกลับไปในห้องน้ำเพื่อที่จะใส่ เออ เอาเป็นว่าถ้าน้องอยากให้ใส่ชุดนี้พี่ก็จะใส่ให้แล้วกัน ให้แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวหรอกนะ โถ่
ผมออกมาพร้อมกับชุดซีทรูสุดเซ็กซี่ อืม…แม่งหนาวชะมัด แล้วดูๆดูไอเด็กตุ๊ดทำหน้าเข้า ทำเหมือนเห็นกระเทยเลยอะ ทำไมอะ ผมไม่สวยเหรอ แล้วห้องนี้ก็เหมือนกันจะปิดไฟแล้วเปิดแต่โคมไฟเพื่ออะไรนี่ถามหน่อย ประหยัดค่าไฟเหรอ?
“ผมไม่น่าซื้อชุดนี้ให้พี่ใส่เลย…”
“เอ้า ไอเด็กนี่ ก็นายเป็นคนซื้อมาให้ฉันใส่เองไม่ใช่หรือไง”
ในขณะที่ผมกำลังต่อล้อต่อเถียงกับเซฮุนอยู่ เป็นจังหวะเดียวกับที่แม่เซฮุนเปิดประตูเข้ามา กรี๊ด นมไม่มีว่ะตอนนี้ วิกก็ไม่ได้ใส่ ดีนะที่ผมยืนหันหลังให้ประตู แม่เซฮุนจะเห็นมั้ยเนี่ยㅠㅠ
ฟังจากเสียงแล้วดูเหมือนว่าคุณแม่เองจะสตั้นไม่ใช่น้อยที่เห็นผมในชุดนี้ อะ เอ่อ เนียนแอ่นก้นแป้บ เผื่อจะได้เหมือนผู้หญิงขึ้นมาหน่อย ฮือ คุณแม่ออกไปเร็วๆสิวะครับ
“ใส่ชุดนี้มีหวังแม่ได้อุ้มหลานคนที่สองแบบติดๆกันแน่เลย”
จบประโยคนี้แม่เซฮุนก็ปิดประตูแล้วเดินออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมกับเซฮุนนี่ยืนแข็งกันทั้งคู่เลยครับ เกือบโดนจับได้แล้วมั้ยล่ะ
“มาปั๊มหลานคนที่สองให้แม่ผมกันมั้ย?”
------------------------------------------
Cut
เจอกันที่ไบโอทวิต
▽・ｗ・▽
------------------------------------------
.
.
.
.
“ฮะฮ่า”ผมยิ้มกับตัวอย่างภูมิใจเมื่อจัดการแปลงโฉมห้องนอนของชานยอลใหม่ โถ่ จะให้ผมอยู่นิ่งได้ยังไงในเมื่อห้องนี้มันไม่มีสีสันเลยแม้แต่น้อย มีแต่สีขาว-ดำ ไม่สมกับวัยเอาเสียเลย แบบเรามันต้องสีสันสดใสต่างหากล่ะ
เหนื่อยชะมัด…ว่าแล้วก็ขอนอนสักหน่อย ผมทิ้งตัวลงนอนแผ่หลาบนเตียงนอน
Special Chanyeol Part
อา…เหนื่อยชะมัด เลกเชอร์ซะมือหงิกเลยวันนี้…
ว่าแต่ทำไมผมรู้สึกแปลกๆตอนเดินเข้ามาในห้องตัวเองล่ะ? หวังว่าพี่แบคฮยอนจะไม่ทำอะไรประหลาดๆอีกนะ
จะว่ายังไงดีล่ะ มันเป็นความแปลกที่สัมผัสได้ นั่นไง…ผมว่าแล้ว…
ทันทีที่เปิดประตูเข้าในห้องนอนคนก็พบกับคนตัวเล็กน่ารักนอนอยู่บนเตียงผม มันจะไม่แปลกหรอกนะ ถ้าผ้าปูที่นอนของเตียงผมกลายเป็นสีน้ำเงินแดงพาดลายขาว อืม…ไม่ใช่แค่ผ้าปูที่นอนนะ รวมไปถึงเฟอร์นิเจอร์ชิ้นอื่นด้วยในห้องนอนด้วย
พี่คนนี้นี่ปล่อยให้อยู่คนเดียวไม่ได้จริงๆเลยนะเนี่ย…
ผมทิ้งตัวลงนอนข้างๆมองคนตัวเล็กหลับทิ้งๆที่ผมเองยังไม่ได้อาบน้ำ แหม่ ใครจะไปอดใจไหวล่ะน่ารักขนาดนี้ ดูซิเนี่ย…สร้อยที่ให้ไปเมื่อวันนั้นใส่ไม่ยอมถอดเลย
พี่ยังเหมือนเมื่อก่อนไม่มีผิดเลยนะ…
End special Chanyeol Talk
ความคิดเห็น