คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : overnight : 1
1
ป้าบ
ผมตบหัวคนตัวสูงตรงหน้าอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้
"เป็นเด็กเป็นเล็ก ริอาจจะกินฉัน"ผมพูดด้วยใบหน้าหมั่นไส้คนตรงหน้าสุดๆ
"ไหนพี่บอกจะให้กินไง"
"ใครบอกว่าจะให้กิน ฉันแค่ถามว่าอยากชิมไหมต่างหาก ไอเด็กโข่ง"
"แล้วถ้าอยากชิมต้องทำยังไง ?"
"จีบก่อนมั้ง"
"งั้นจีบ"
"ฉันจีบติดยากนะบอกไว้ก่อน"ผมทำหน้าทะเล้นใส่เขา
"คนอย่างพี่นี่จีบไม่ยากหรอก"
"ขอโทษที พี่ไม่ง่ายนะน้อง"ผมมองคนตัวสูงด้วยสายตาท้าทาย
"งั้นผมควรทำยังไง ?"
"คำถามแบบนี้มันไม่ควรถามป้ะ คิดเอาเองละกัน"
"จะกลับยัง ?"
"แค่ไม่บอกนี่ถึงกับไล่!?"
"อย่ามาขึ้นเสียงใส่ผมนะ"เด็กนี่พูดพลางจ้องมองผมด้วยสายตาที่ไม่อาจคาดเดาได้
"ก็ได้..."ผมหน้าหดเหลือสองนิ้ว(ถ้าปกติแล้วจะหน้าบานเป็นกระด้ง)เมื่อเด็กนี่ทำท่าเหมือนจะดุผม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ใครมา"เขาหันมาพูดกับผม
"เอ้า! นี่มันห้องนายนะ ฉันจะไปรู้ได้ยังไงกัน"ผมพูดพร้อมกับสะบัดหน้าใส่เขา ราวกับกำลังโฆษณายาสระผมยี่ห้อดัง
"งั้นรอผมอยู่ตรงนี้ อย่าไปไหนล่ะ"เด็กโข่งสั่งด้วยน้ำเสียงจริงจัง แหม่ ทำเอาจนผมกลัวจนไม่กล้าลุกไปไหนเลยทีเดียว
ผมนั่งมองเขาที่กำลังเดินไปเปิดประตู
"แบคฮยอน~"น้ำเสียงที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดีเรียกชื่อผม ชิบหายละ มันมาได้ยังไงวะ!!
"มะ...มะ...มึง...มาได้ไงวะ!? แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูอยู่นี่!!?"
"แหม กูจะไม่รู้ได้ไงละครับ"มันทำเสียงล้อเลียนราวกับว่าผมไปทำอะไรผิดมา
"อะไรมึงไอสัสลู่ ไม่ต้องมาทำเสียงแบบนั้นเลย โอ้ยยย กูเกลียดมึงวะ"ผมว่าแล้วก็เบะปาก ใส่มันอย่างหมั่นไส้สุดตีน(เอาตีนยันหน้ามันได้นี่ทำไปนานละ)
"แอบมาหาเด็กก็ไม่บอกกู"มันทำเสียงล้อเลียน(อะเกน)ใส่ผม ฟังแล้วอยากเข้าไปกระโดดถีบขาคู่ที่ยอดหน้ามันเลยครับ ถึงผมจะเคะแต่มาสายโหดนะ ไม่อยากจะอวด
"เด็กเหี้ยไรมึง นี่มันรุ่นน้องกู เพิ่งรู้จักกันเมื่อเช้า"ผมชะงักไปนิดนึงเมื่อคิดอะไรบางอย่างได้ก่อนที่จะพูดต่อ"อ้าว...อิเด็กนี่ที่มึงชวนมาเมื่อคืนไง นี่มึงไม่รู้จักไง้ ? แล้วเมื่อคืนใครชวนไอเด็กนี่ไปห้องมึงวะ"
"อ้าวเหี้ย! แล้วมาโทษว่ากูชวนได้ไงก็เพิ่งรู้จักเมื่อกี้แหละ อิเด็กนี่โทรมาบอกกูว่ามึงอยู่ที่นี่อะ"อิลูลู่พูดประโยคนี้จบก็เขยิบเข้ามาใกล้ ก่อนที่จะลดเสียงแล้วพูดประโยคถัดไป"ไงล่ะมึง เมื่อคืนแซ่บมั้ย"
"ไอสัสนี่! กูยังไม่ได้ได้กันเลย! นี่เพิ่งรู้จักกันจะให้ได้กันแล้วไง้ !?"ผมโวยวาย นี่เกือบลืมไปแล้วว่ามีไอเด็กโข่งยืนมองผมปะทะคารมกับเพื่อนรักอยู่
"แล้วเมื่อไรพี่จะให้ผม?"จู่ๆเด็กนี่ก็ถามขึ้นมาหลังจากที่เงียบอยู่นาน
"ให้เห้ยอะไรกัน ฉันยังไม่รู้จักชื่อนายเลย!"
"ไม่รู้จักชื่อแล้วเมื่อคืนมึงครางยังไงวะ"ลู่หานก้มลงมากระซิบกระซาบประโยคที่ฟังแล้วอยากจะตบมันให้กระเด็นไปไกลๆตีนจริงๆ
"โอ้ย ไอสัสนี่ บอกว่ายังไม่ได้เอา!"ผมจัดการตบมันไปหนึ่งดอก ข้อหากล่าวเกินจริง (หรือที่เรียกง่ายๆว่าตอแหลนั่นเอง)
"เอาล่ะพี่...มองหน้าผม..."เด็กโข่งตรงหน้าที่สีหน้าดูจริงจัง(จะคล้องไปไหน?)ยื่นมือมาสัมผัสใบหน้าอันเนียนนุ่มของผมก่อนที่จะประคองให้หันไปสบตากับมัน"ผมชื่อปาร์คชานยอล"
"แหม แค่ชื่อก็หล่อแล้วน้อง"สัสลู่ ไม่พูดกูก็ไม่ว่าอะไรนะ
"โอเค ต่อไปนี้ฉันจะเรียกนายว่าไอเด็กปาร์คแล้วกัน"ผมนึกฉายาที่จะเรียกเด็กนี่ออกหลังจากที่มันแนะนำตัวไปแล้วสามวิ
"งั้นตอนนี้เรารู้จักกันแล้วนะ"
"เออรู้จักละ ไอเด็กปาร์ค"
"เปลี่ยนใจไม่เรียกผมว่าเด็กตอนนี้ยังทันนะพี่"ชานยอลว่าแล้วสบตาผมเหมือนจะบอกอะไรสักอย่าง ก่อนจะก้มหน้าลงมาให้ปากอยู่ข้างๆหูผมแล้วโพล่งประโยคที่น่าตบให้ตกตึกนี่ออกมา"ลีลาผมน่ะ ไม่เด็กนะ นี่เตือนไว้ก่อน"
"ป้ะ!!สัสลู่ กลับบ้านกัน!!!"ผมลากสัสลู่ออกมาโดยที่ปล่อยเจ้าของห้องให้ยืนทึ่มอยู่ตรงนั้น แหม อวดสรรพคุณเหลือเกินนะน้อง
"เห้ย เดี๋ยวดิวะกูขอเวลาแพร้บนึง"อยู่ดีๆลู่หานก็สะบัดข้อมือผม แล้วเดินถือกระดาษที่มีข้อความบางอย่างจดยุกยิกไว้ในนั้น
"หืม?"ชานยอลเลิกคิ้วขึ้น แล้วมองลู่หานอย่างไม่เข้าใจที่มันยื่นอะไรบางอย่างให้
"เบอร์พี่แบคครับน้องเก็บดีๆล่ะ"มันวิ้งค์ใส่ชานยอลก่อนที่จะลากผมออกไป
"มึงไปให้เด็กนั่นทำไมวะ"
"ที่จริงก็ไม่อะไรหรอก กูเคยเห็นแวบๆว่าเขาเดินอยู่กับเพื่อน แล้วเพื่อนเขาคนนึงหล่อมากอะมึง แบบใจสั่นเลยอะ"
"ไอสัสนี่"ผมโบกหัวมัน"เจอคนหล่อหน่อยไม่ได้นะมึง"
"หรือมึงเจอคนหล่อแล้วจะไม่เอา อ้อลืมไปมึงเจอคนที่จะให้เอาแล้วนี่ แซ่บด้วย"
"ไอสัสนี่! มึงจะไม่จบใช่มั้ย ?"
"นี่กูจะไปส่งมึงเนี่ยอย่าเพิ่งด่ากูดิ"
"ส่งเหี้ยไรกูก็อยู่คอนโดนี้แหละสัส!อยู่ชั้นหก"
แหม่ ซึ้งมากครับ มันบอกว่ามันจะเดินไปส่งผมจากชั้นสิบสองไปชั้นหก
"คือแบบว่าแมนครับ จะเดินไปส่งเพื่อนไง"
"แหม่ ซึ้งมากครับ"
ซึ้งจนน่าตบให้ตกตึกเลยครับ
"สรุปจะให้ไปส่งไหม ?"
"เออไปส่งก็ได้วะอิสัสหนิคะยั้นคะยอจังอยากเจอพี่ชายกูอะดิ"
ผมพูดแล้วเดินนำหน้ามันไป
"รู้ทันตลอดอะครับมึง เก่งสุดๆไปเลย"
มันพูดแล้วอมยิ้มขวนเขิน เห็นแล้วอยากจะกระโดดถีบขาคู่
"สรุปมึงจะเอาเพื่อนไอเด็กปาร์ค หรือ จะเอาพี่ชายกูกันแน่"
"จีบใครติดก่อนก็เอาคนนั้นแหละ"
มันจีบปากจีบคอพูด แหมอินี่มันสายแรดชัดๆ
"ช่วยมันได้คนมันสวย"มันพูดแล้วสะบัดบ๊อบใส่ ขณะที่กำลังรอลิฟท์
"อ้าวแบคทำไมมายืนรอลิฟท์ชั้นนี้ล่ะ"เสียงปริศนาที่มาจากไหนไม่รู้เอ่ยทักผม เออ เสียงคุ้นๆใครวะ
ผมค่อยๆหันหน้าไปดู ชิบหาย...อิโด้นี่หว่า
ชิบหายละแม่งได้ยินที่ผมคุยกับอิลู่ป้ะวะ
"ไงโด้ มึงจะไปไหน"อิลู่รีบเอ่ยทักน้องโด้สุดสวย(แต่มันบอกประจำว่ามันสวยกว่า)
"ไปห้องอิบะ..."
ผมรีบปิดปากอิโด้ไว้ก่อนที่มันจะบอกว่าไปห้องผม จะให้บอกอิลู่ได้ยังไงล่ะว่าพี่ผมคบกับอิโด้อยู่ ถ้าบอกนี่คือชิบหายอะครับ
"เห้ย ลิฟท์มาละ รีบๆเข้าดิ้"ผมรีบตัดบทสนทนาของอิโด้และอิลู่ ผมไม่อยากให้สองคนนี้มันตบกันว่ะ อยากให้เราสามคนรักกันแบบนี้ตลอดไป
เดี๋ยวๆประโยคหลังนี่ไม่ใช่ละ
เอาล่ะช่างมันเถอะ ตอนนี้บรรยากาศภายในลิฟท์เงียบมาก สายตาของทุกคนต่างก็จ้องมองไปที่ตัวเลขที่ปรากฎอยู่ด้านบนสุด
และแล้วลิฟท์มาหยุดที่ชั้นหก
"เห้ยสัสลู่มึงไม่ต้องไปส่งกูหรอกเดี๋ยวไปเอง ส่งแค่นี้ก็พอละ"ผมพยายามหาทางบ่ายเบี่ยงให้อิลู่กลับไป เพราะเดี๋ยวอิลู่กับอิโด้ไปเจอพี่ผมพร้อมกันความชิบหายคงบังทัน เอ้ย! บังเกิด
"เออๆ เดี๋ยวกูกลับพร้อมอิโด้ก็ได้วะ"อิลู่หันไปพูดกับอิโด้
เดี๋ยว ชิบหายละ แม่งทำไงดีวะให้มันกลับไปก่อน
"เห้ย อิโด้แม่งลืมของไว้ที่ห้องกูเดี๋ยวพามันไปเอาก่อน มึงกลับบ้านไปก่อนเลย"
"เออ อิห่านี่กูต้องกลับบ้านคนเดียวใช่มั้ย เชิญมึงกลับไปเอากันให้เสร็จเร็วๆเลย กูกลับก็ได้วะ!"
ว่าแล้วมันก็ปิดประตูลิฟท์
แหม่ มีกระแทกเสียงใส่ด้วย
"เห้ย โด้มึงไปทำไรชั้นสิบสองวะ"ผมหันไปพูดกับเพื่อนที่น่ารักของผม ก่อนที่จะเดินนำหน้าไปก่อน
"ไปหารุ่นพี่คณะวิศวะมาหว่ะ"
"อ้าว งี้มึงก็นอกใจพี่กูอะดิ"ผมพูดด้วยน้ำเสียงดัดจริตเล็กน้อยถึงปานกลาง ย้ำว่าเล็กน้อย
"เห้ยกูไม่ได้นอกใจ! กูสั่งของไว้ แต่พอรู้ว่าอยู่คอนโดนี้ก็เลยมาเอาเอง เห็นว่าเป็นคอนโดมึง ยังไงกูก็ต้องมาทุกวันอยู่แล้วใช่ป้ะละ"
"ของไรวะ"
"ดิลโด้มั้งสัส"
แล้วสั่งไม่บอกผม จะได้ฝากซื้อ
"จะเอาไปทำไมวะ พี่กูก็มี"
"พ่อง กูล้อเล่น สั่งคอนแท็กเลนส์เอาไว้"
"ไปเอากับใครมา?"
"หมายถึงคอนแท็กใช่มั้ย พี่เขาชื่อเซฮุนว่ะ ขายคอนแท็กเลนส์เป็นอาชีพเสริม"
"อ๋อ เดี๋ยวนี้หัดใส่คอนแท็ก?"ผมถามย้ำเพื่อให้แน่ใจว่าได้ยินที่มันพูดถูกจริงๆ เพื่อนผมแต่ละคน แหม่ รักสวยรักงามทั้งน้าน
"มึงไม่เคยได้ยินไง? ว่าเคะอย่าหยุดสวยอะ"มันพูดด้วยน้ำเสียงกระแดะใส่ผม ก่อนที่จะชิงเปิดประตูเข้าไปก่อน
ให้ตายเถอะสัสโด้!
มันกับพี่ชายผมจูบกับแบบประมาณว่าไม่ได้เจอกันมาหลายล้านปี
แต่ความจริงมันเอากันทุกวัน!
ทำไมเกลียดคนมีความรักจังวะ!!!!
ว่าแล้วก็นึกถึงไอเด็กปาร์คเนอะ...ที่จริงผมว่าน้องเขาก็หล่อดีนะ แต่แบบถึงเนื้อถึงตัวมากไปอะแกร คือแบบว่าผมเองก็หวงเนื้อหวงตัวไง
เห้ย แล้วทำไมต้องไปนึกถึงมันวะ หาอะไรทำแก้เซ็งดีกว่า
ผมหย่อนสะโพกลงบนโซฟาก่อนที่จะหยิบนิยายเล่มโปรดขึ้นมาอ่านฆ่าเวลา
แต่แล้วก็ได้ยินเสียงที่ไม่ควรจะได้ยินดังมาจากในห้องนอน
"อาาาาาาาส์...จงอิน...บะ...แบบนั้นแหละ...อื้อ...!"
ห่าราก!!! อิเชี่ยโด้!!นี่ผมต้องทนฟังมันเอากันเกือบแทบทุกวัน!!!
Rrrr
แล้วนี่เสียงเชี่ยอะไรอีกวะเนี่ย อ๋อ นี่มันเสียงโทรศัพท์ของผมเองนี่หว่า
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วก็พบว่ามันเป็นเบอร์แปลกหน้าที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
ใครหว่า...?
ผมกดรับทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่ามันเป็นเบอร์ของใคร
(ยอโบเซโย นั่นแบคฮยอนหรือเปล่าครับ?)
เจ้าของเสียงปริศนานั่นพูดกับผม
"อ่า ใช่แล้วครับ ว่าแต่นั่นใครครับ?"
(ผมเองชานยอลไง พี่จำไม่ได้?)
ในที่สุดมันก็โทรหาผมจนได้สินะ หึหึ
"ใช่ฉันเองมีไรเปล้า"
(ก็ไม่มีไรหรอก คิดถึงไงเลยโทรมา)
อ้วกกกกกก อยากจะเอาตีนฟาดหน้ามัน!!!
"อยากก็บอกว่าอยากไม่ใช่บอกว่าคิดถึง"
(คำถามนั้นผมควรถามพี่นะ ผมว่าผมได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ)
ชิบหาย อิโด้ มึงหางานให้กูแล้วมั้ยล่ะ!
"อะ...เอ่อ ทำอะไร ฉันอ่านนิยายอยู่!"
(ผมได้ยินเสียงเหมือนพี่กำลัง...ดูหนังโป๊?)
'อะ...อ๊ะ...อื้ออออออ ระ...แรงอีก...'
อิห่ารากโด้!!! ฮือ มึงอย่าครางดังมากได้มั้ย!!
"เห้ย! เปล่า!นายหูฝาดแล้วมั้ง!!"
(แล้วนั่นเสียงอะไร?)
"เปล่าไม่มีอะไรหรอก ช่างมันเถอะ!"
ผมรีบชิงตัดสายไปก่อนที่จะโดนถามอะไรไปมากกว่านี้ โอ้ยยยย อิสัสโด้!! ทำไมมึงต้องครางดังขนาดนี้ด้วย
ทำไมตอนนี้ผมรู้สึกแปลกๆที่อวัยเบื้องล่างของตัวเอง?
เห้ย นี่ผมฟังเสียงมันแล้วมีอารมณ์เหรอเนี่ย!? ชิบหายละ !ก่อนที่มันจะเอากันเสร็จแล้วออกมาเจอแบคฮยอนน้อยของผมแข็งอยู่แบบนี้
ผมจัดการรูดซิบกางเกงออกแล้วใช้มือสัมผัสดูว่ามันแข็งมากไหม
ในขณะนั้นเอง...
ผลัวะ
มีคนกำลังเปิดประตูเข้ามา
"พี่แบคฮยอน..."ชานยอลใช้เสียงทุ้มต่ำของเขาเรียกผมให้สติกลับมาหลังจากที่กำลังสนใจกับแบคฮยอนน้อยของตัวเองอยู่
"เห้ย! ไอเด็กปาร์ค! อย่าเข้าใจผิดนะเว้ย!คือว่า..."
"พี่อยาก? แล้วทำไมไม่บอกผม?"ชานยอลพูดแล้วมองหน้าผมอย่างเอาผิด เห้ย จะมามองแบบนี้ไม่ได้นะเว้ยผมไม่ผิด ผมแค่ดูของตัวเองเฉยๆอะ ฮืออออ
"คะ...คือว่า..."ตอบอะไรออกไปบ้างสิวะแบคฮยอน ฮือๆๆ ภาพพจน์ผม ฮือออ
"แล้วทำไมมานั่งในห้องที่มีคนกำลังเอากันอยู่อย่างเมามันส์แบบนี้ ทนได้?"ชานยอลถามผมเสียงสูง
ถ้าทนได้คงไม่มานั่งลูบๆคลำๆของตัวเองแบบนี้หรอก! ไอเด็กโง่!
"ก็ไม่ใช่ว่าจะทนได้ แต่คือ..."ทำไมอึกอักแบบนี้วะกูฮือๆๆๆๆ ตอบมันออกไปสิแบคฮยอน ฮือๆๆๆ
"เอาล่ะ ไปอยู่ห้องผมก่อน แล้วนี่จะเข้าห้องน้ำก่อนไปมั้ย? หรือจะให้ผมช่วย?"
ช่วยอะไรวะ บยอนแบคฮยอนคนนี้ยังซิงอยู่นะเว้ยยย
"เอ่อ...คือ..."
"โอเคงั้นผมจะถือว่าพี่ไม่เลือกนะ งั้นผมเลือกเอง"
"เห้ย! เดี๋ยว! ไอเด็กโข่งงงงงง"ผมโวยวายลั่นแต่เด็กนี่มันไม่ยอมฟังแถมยังมีหน้ามาพูดว่า...
"มีห้องว่างมั้ยครับ?"
เด็กนี่มันไม่ยอมฟังผมเลยแม้แต่นิดเดียย มิหนำซ้ำมันยังอุ้มผมไปที่ห้องน้ำอีก ดะ...เดี๋ยว...ห้องน้ำ
ไป ทำ ไม ?
"ครั้งนี้ผมจะยังไม่'สอด'มันเข้าไป แต่เดี๋ยวผมจะช่วยพี่เอง"
"เห้ย!!! เด็กนี่!!!!"
ไม่มีเสียงตอบกลับมา เขาค่อยๆเปลื้องอาภรณ์ของผมออกทีละชิ้น
เขาค่อยๆวางผมลงในอ่างอาบน้ำที่เปิดน้ำจนเต็มแล้ว
"ยะ...อย่า"
ใบหน้าของชานยอลค่อยๆเคลื่อนเข้าหาผม ใกล้มาก...ใกล้เหลือเกิน...
ใกล้จนลมหายใจเราเป็นหนึ่งเดียวกัน
ริมฝีปากของเราสองคนแตะกัน ก่อนที่ลิ้นร้อนจะสอดแทรกเข้ามา...ผมยังรู้สึกแปลกๆกับสัมผัสที่ไม่คุ้นเคยบนริมฝีปากนี่...
"ผมให้เวลาพี่ทำอะไรๆให้เสร็จแล้วอาบน้ำซะ..."เขาผละออกจากริมฝีปากผมก่อนที่จะพูด"...ก่อนที่ผมจะทนไม่ไหวแล้วปล้ำพี่..."
"อะ...อือ"ผมตอบกลับไปเพียงเสียงอือในลำคอ ก่อนที่เขาจะหมุนตัวกลับไปแล้วเดินออกไปปล่อยให้ผมจมอยู่กลับความรู้สึกแปลกๆของตัวเอง
Special Chanyeol talk
ชิบหายละไอ้ชานยอล!! มึงทำอะไรเขาไปวะ!!
ตั้งสติสิวะไอชานยอล หายใจเข้าลึกๆ...
ผมนั่งตั้งสติอยู่บนโซฟาที่พี่แบคฮยอนนั่งก่อนหน้านี้ ภาพที่เขากำลังพยายามทำอะไรกับตัวเองยังคงติดตาผมอยู่ เพียงเพราะภาพนั้นทำให้สติผมขาดสะบั้น
ป่านนี้พี่แบคฮยอนคงเสร็จไปแล้วในห้องน้ำนั่น
ในหัวผมมีทั้งความรู้สึกผิดถาโถมเข้ามาและคำถามอีกมากมายนับไม่ถ้วน
พี่แบคฮยอนจะรู้สึกยังไง ?
โกรธผมมั้ย ?
และแบคฮยอนนั่งฟังคนอื่นมีความสุขกันในขณะที่ตัวเองอึดอัดทุกวันแบบนี้น่ะเหรอ ?
แล้วผมคิดถูกมั้ยตอนที่ตัดสินใจตามพี่แบคฮยอนลงมา?
เอาล่ะ...ผมตัดสินใจแล้ว
ต่อไปนี้พี่ไม่ต้องนั่งเหงาแล้วละครับ
End Special Chanyeol Talk
writer
ไรท์มาอัพผิดจังหวะเนอะ ฮือ
อซอ.ทุกคนอย่ามัวแต่เครียดข่าวพี่ลู่จนลืมดูแลตัวเองซะละ
ดูแลสุขภาพตัวเองกันด้วยนะ
เราทุกคนต้องผ่านมันไปด้วยกันให้ได้ !!
(แก้ไข)
ร่วมสกรีมลงแท็ก
#ฟิคข้ามคืน
ความคิดเห็น