ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Kihae Step Love EP.8
ทันทีที่ถึงบ้าน คิบอมก็เเยกตัวเข้าห้องนอนไปเหลือเพียงเเค่ฮีซอลกับดงแฮที่ยืนอยู่
ที่ห้องรับแขก
"โอเค ดงแฮจะเริ่มตอนไหนเดี๋ยวพี่โทรไปหาเอง"
ฮีซอลเอ่ยก่อนจะเดินขึ้นบันไดไป
คราวนี้นายเสร็จ ชั้นเเน่ คิบอม หึหึ
ครืดๆ ครืดๆ โทรศัพท์ของดงแฮที่วางอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือกำลังสั่นอย่างบ้าคลั่ง
ดงแฮแทบจะกระโจรับโทรศัพเลยทีเดียว ดงแฮรู้ว่า คงไม่เป็นการดีแน่ถ้าปล่อยให้พี่
ฮีซอลรอโทรศัพนานๆ - -
"ฮะ พี่" ดงแฮกรอกเสียงลงไปตามสาย
"รับช้าจริง" เสียงของฮีซอลเเว้ดๆมาตามสาย
"ขอโทษฮะพี่"
"อีก5นาทีถึงเวลาอาหารว่าง เพราะฉนั้นนายทำใจซะเเล้วไปตามคิบอมเดี๋ยวนี้ บาย"
"ฮัลโหลๆ พี่ฮีซอล "
อะไรเนี่ย โทรมาเเล้วพูดๆๆๆๆ พูดจบเเล้ววาง เชื่อเค้าเล้ย ว่าเเต่คิดไงให้ผมไปตาม
คิบอมเนี่ย ดงแฮเดินคอตกออกไปจากห้องนอนของตัวเอง เพียง3-4ก้าวเท่านั้นเค้า
ก็ยืนอยู่หน้าห้องคิบอมเเล้ว
เฮ้อออออออออออ ดงแฮ ไฟติ้ง!!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"คิบอม อาหารว่างเสร็จเเล้ว"
ดงแฮตระโกนบอกคิบอมที่อยู่ในห้อง
"........."
หนอย จะส่งเสียงว่ารับรู้หน่อยก็ไม่ได้ เอาเหอะ ดงแฮใจเย็นๆ ดงแฮได้เเต่ยืนสงบ
สติอารมณ์อยู่หน้าห้องนอนของคิบอม
"คิบอม งั้นพี่ลงไปก่อนนะ แบร่ ไอ่เด็กบ้า"
ใครๆอาจจะว่าดงแฮนั้นเเน่ แต่ไอ่ประโยคสุดท้ายอะ ดงแฮเเค่พูดเบาๆเท่านั้นล่ะ
ลงไปข้างล่างดีกว่า ดงแฮเเทบจะถลาลงไปที่ห้องอาหารเลยทีเดียว
ห้องอาหาร
ทันที่ที่ดงแฮลงมาก็เห็นพี่ฮีซอลนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารอยู่เเล้ว
"เรียบร้อยเเล้วนะ"
พี่ฮีซอลหันมาพลางทำหน้าเจ้าเลห์
"ฮะ" ดงแฮตอบ วู้ๆๆ คึกเว้ย วันนี้ดงแฮจะร้าย เย้ ดีใจๆๆๆ
"เยี่ยม ชั้นจัดการไม่ให้นมยูเข้ามาเเล้ว เหลือก็เเค่รอคิบอมมาเท่านั้น"
ซักพัก คิบอมผู้ไม้รู้ชะตาชีวิตตัวเองก็เดินลงมา เเล้วหย่อนตัวลงนั่งตรงข้ามดงแฮ
ทันทีที่คิบอมหย่อนตัวลงนั่ง ฮีซอลเเละดงแฮต่างมองหน้ากัน
แผน1เริ่ม
"นี่ พี่จะเล่าเรื่องอะไรให้ฟัง"
ฮีซอลเอ่ยปากขึ้นกลางโต๊ะอาหาร คิบอมที่กำลังจะตักไอศครีมเข้าปากชะงักเล็กน้อย
"ตอนที่พี่อยู่โอ๊คเเลนด์อะนะ มีคนๆนึงเค้ามาจีบพี่"
ฮีซอลหยิบน้ำมะพร้าวในแก้วมาจิบเล็กน้อยก่อนจะเล่าต่อ
ดงแฮที่ฟังอย่างตั้งใจถึงกับไม่กลืนน้ำในปากกันเลยทีเดียว
"หน้าตาเค้าก็โอเคดีนะเเต่ มันหาว่าพี่เป็นผู้หญิงเนี่ยดิรับไม่ได้ 5555"
พรวด
ทันทีที่ฮีซอเล่าจบ น้ำมะพร้าวที่ดงแฮอมอยู่ตอนเเรก มันได้กระจายเป็นฝอยๆ
ไปโดนคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามที่กำลังนั่งทานไฮศครีม อยู่หน้าตาเฉย
"โอะ แคก แคก คิบอม พี่ขอโทษ"
ดงแฮเดินมาทางที่คิบอมนั่งอย่างลุกลี้ลุกลน โดยที่ไม่ลืมที่จะหยิบผ้ามาด้วย
ตอนนี้ฮีซอลเจ้าของเรื่อง กำลังอึ้ง เพราะ อะไรนั้น ไม่มีใครสามารถรู้ได้
"ขอโทษนะ อะๆเช็ดหน้าก่อน"
ดงแฮเอาผ้าซับๆที่หน้าคิบอม เเต่มันตน่าแปลกนะที่คิบอมกลับเงียบนิ่งเสีย จนประหลาด
เเต่ตอนนี้ดงแฮกำลังสนุก เลยคงไม่ได้ซักเกตุอาการของคิบอม
"เดี๋ยวๆ ดงแฮ นายเอาผ้ามาจากไหนอะ"
หวังว่าคงไม่ใช่ผ้าเช็ดโต๊ะที่นมยูเอามาวางหรอกนะ ดงแฮ
"ผ้าบนโต๊ะข้างๆเหยือกน้ำอะฮะ"
ดงแฮยังคงเช็ดหน้าคิบอมต่อไปเรื่อยๆ
ตายเเล้ว ตายชัวร์ ดงแฮเอ้ยยยย เกินขอบเขต ฮีซอลคิดในใจ
"ดงแฮหยุด เอ่อ คิบอมพี่ว่าเราขึ้นไปข้างบนเหอะ"
ฮีซอลเอ่ยก่อนจะดึงดงแฮที่เช็ดหน้าคิบอมออกมายืนข้างๆตัวเอง คิบอมเอามือเช็ด
หน้าตัวเองลวกๆ ก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบนอย่างรวดเร็ว
"พี่ ทำไมคิบอมเงียบอะ ปกติจะต้องด่าเเล้วไม่ใช่อ่อ"
ท่าทางแกคงจะยังไม่รู้ซิหน่ะ ดงแฮเอ๋ย งั้นชั้นขอเผาวนา ไม่ให้ไอ่บอมมันรู้ด้วยล่ะกันว่า
ผ้าที่ดงแฮมันซับหน้าไอ่บอมหน่ะ นมยูเค้าเรียกว่าผ้าขี้ริ้ว!!
"ฮึฮึ ผ้า ขี้ริ้ว" ฮีซอลหัวเราะเเห้งๆ
"ผ้าขี้ริ้ว?"
"ใช้ ผ้าขี้ริ้ว ในมือนายหน่ะ ผ้าขี้ริ้ว"
ฮีซอลชี้ไปที่มือของดงแฮ
แหมะ
ผ้าในมือของดงแฮบัดนี้ลงไปแน่นิ่งกับพื้น ฮีซอลได้เเต่ยิ้มปลอบใจเจ้าน้องชายหน้าหวาน
เวลาสนุกหมดเเล้วซิ เวลาสนุกหมดเเล้วซิ คิม ฮีซอลชิ่งดีกว่า
ไวเท่าความคิด บัดนี้ ฮีซอลอายุ15ทิ้งเด็กชาย อายุ12 ให้เผชิญกับความกลุ้มตามลำพัง
พรุ่งนี้ หนังสือพิมพ์ คงพาดหัวข่าวว่า ดับอนาถ เด็กชายอายุ12ม.1โรงเรียนดัง
ดับอนาถคามือผู้เป็นน้องชายอายุ11ป.6 โดยสาเหตุมาจากพี่ชายคนรองของตระกูล
อายุ15 ม.4
ลี ดงแฮนายตายชัวร์
++++++++++++++++++++++++++++++++
วันนี้ไรเตอร์ใจดี เด๋วจะอัพ2ตอนรวด รอก่อนเน้อแปปนึง
ไม่ใช่ไรหรอกไรเตอร์หายจาหไม่สบายเเล้ว
เมื่อวานไรเตอร์นอนไป11ชม.
ให้ตายเหอะนอนไปได้ยังไง กลุ้มกะตัวเอง
13 เท่านั้นที่รักจริงๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น