ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Kihae Step Love EP.5
ความฝัน คือ ความคิด และอารมณ์ความรู้สึกต่างๆที่เกิดขึ้นมาในช่วงเวลานั้น
- คะ คิบอม ทำไม่นายมองชั้นงั้นล่ะ
สายตาที่เย็นชามองมาทางดงแฮ อย่างไม่ละสายตา คิบอมเดินย่างก้าวมาทางดงแฮช้าๆ
ก่อนจะหยุดลงที่ข้างหน้าดงแฮ คิบอมเเสยะยิ้มที่มุมปากช้าๆก่อนที่จะเอื้อมมือมาเเตะไหล่
ของดงแฮ ดงแฮปัดมือคิบอมออกเต็มเเรง
"โอ้ยยยยยย" เสียงร้องของคิบอมทำให้ดงแฮตกใจไม่น้อย ไม่อยากจะเชื่อคิบอมมันเจ็บเป็นด้วย
เสียงร้องของคิบอมในฝันทำให้ดงแฮรุ้สึกตัว ถ้าเป็นเรื่องจริงคิบอมมันคงไม่ร้องหรอก
แต่คงจะฆ่าดงแฮเลยซะมากกว่า -*-
ดงแฮหลับตาพริ้มพร้อมกับบิดขี้เกียจอยู่บนเตียง
"ฮ้าววววววว"
ดงแฮค่อยๆลืมตาขึ้นมา
ปริบๆ ดงแฮกระพิบตา 2 -3 ที แอ๊ะ ใครฟร่ะ ท่างทางจะฝัน
ปริบๆ แต่ ชั้นตื่นเเล้วไม่ใช่หรอฟร่ะ
"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
ไม่ทันที่ดงแฮจะได้คิดอะไรต่อสิ่งเดียวที่ดงแฮจะทำหลังจากที่ตื่นเเล้วเห็นคนแปลกหน้า
ยืนจ้องหน้าอยู่คือ
แหกปาก!!
"นี่ จะเสียงดังเพื่อ??"
บุคคลที่อยู่ตรงหน้าดงแฮเอ่ย ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆเตียง
"คุณเป็นใครฮะ อีกอย่างคุณเป็นผู้หญิง ไม่ควรจะเข้าห้องของผู้ชายนะครับ"
ดงแฮเอ่ยกับบุคคลตรงหน้าอย่างฉะฉาน
"ผู้หญิงบ้านนายซิ ไอ่เด็กบ้าเอ้ย ชั้นเป็นผู้ชายเว้ย"
ชายหนุ่มหน้าหวานตรงหน้าดงแฮเอ่ยเนิบๆ ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้กับดงแฮ
พร้อมกับพูดว่า
"อีกอย่างหน้านายหน่ะ หวานกว่าชั้นอีก ผมยาวประบ่าแบบนี้ ผู้หญิง ชัด!! ชัด!!"
ชายหนุ่มหน้าหวานจงใจเน้นคำสุดท้ายชัดๆ เล่นทำเองดงแฮพูดไม่ออกไปเลยทีเดียว
"โอเค ชั้นจะเเนะนำตัวเเล้วนะ "
ชายหนุ่มหน้าหวานยืนขึ้น ก่อนจะเอามือเท้าเอว ดงแฮเงยหน้ามองชายตรงหน้าอย่างสนใจ
"ชั้น ชื่อว่า คิมฮีซอล อายุ15 เมื่อก่อนเรียนอยู่ที่โอ๊คเเลนด์ ตอนนี้ย้ายมาอยู่โรงเรียนเดิม
เรียบร้อยเเล้ว เพราะคำสั่งของคุณหญิงแม่ ให้มาปราบพยศ เจ้าน้องคนสุดท้อง ชั้น
ฮีซอลคนนี้เลยต้องกลับมาอยู่ที่เกาหลีอีกครั้ง อ้อ อีกอย่างชั้นก็เป็นพี่นายด้วยย"
ฮีซอลเอ่ยจบ ก็กระโดด ขึ้นมานั่งขัตตะมาต อยู่หน้าดงแฮ ก่อน จะเอื้อมมือมาลูบผมของดงแฮ
"แหยะ หัวนายเหนียวชะมัด"
ฮีซอลทำหน้าเเหย ก่อนจะเอามือไปเช็ดที่ผ้าห่มของเด็กหนุ่มตัวเล็กกว่าตรงหน้า
ดงแฮยิ้มแหะๆ ก็จะไม่ให้เหนียวได้งัยล่ะ น้ำส้มของเจ้าคิบอม มันยังอยู่บนหัวอยู่เลย
หน่ะซิ
"เอ่อ คือ..." ดงแฮ เริ่มกระอัก กระอ่วน ทำตัวไม่ถูก ก็เค้าหน่ะไม่เคยอยู่กับคนอื่น2ต่อ2
ในห้องนอน แถมยังพึ่งจะรู้ว่าเค้าเป็นพี่ชายอีกตะหาก
โอ้ยย ดงแฮเครียด
"นี่ ไม่ต้องเกร็งหรอกน่า เดี๋ยวก็ชิน ชั้นว่า นายไปอาบน้ำเหอะ เร็วๆด้วย ชั้นมีเรื่องจะคุย"
พูดจบ ฮีซอลก็ฉุดดงแฮขึ้นจากที่นอน เเล้ว ดันเข้าไปในห้องน้ำโดยที่เจ้าตัวยังไม่ได้
พูดอะไรซักคำ
"เร็วๆ เข้าล่ะ ขืนนายซักช้า ชั้นฆ่านายแน่"
สิ้นเสียงของฮีซอล ดงแฮที่อยู่ในห้องน้ำก็แทบจะ เปิดฝักบัวล้างหัวเหนียวๆออกแทบไม่ทัน
15 นาที ผ่านไป....
"รีบแต่งตัวเร็วๆเข้า ชั้นมีเรื่องคุยด้วยนิดหน่อย"
ฮีซอลที่นอนดูทีวี อยู่บนเตียงของดงแฮเอ่ย ก่อนจะหันกลับมาสนใจรายการทีวีที่อยู่
ตรงหน้าต่อ
"ฮะ "
ดงแฮรับคำ
ว่าเเต่ สรุปเเล้วนี่ห้องของผมหรือห้องของพี่กันเเน่เนี่ยพี่ฮีซอล
"เสร็จแล้วฮะ พี่ฮีซอล " ดงแฮเอ่ย ก่อนจะลากเก้าอี้จากโต๊ะเขียนหนังสือมานั่งๆเตียง
ฮีซอล เหลือบมองดงแฮเล็กน้อย ก่อนจะขยับตัวนั่งให้อยู่ในท่าที่ห้อยขาลงจากเตียง
"นายใส่ยูนิฟอร์มของโรงเรียนเเล้วขึ้นชะมัดเหมือนชั้นไม่มีผิด"
ฮีซอลเอ่ยชมดงแฮที่นั่งอยู่ข้างหน้า ดงแฮยิ้มอย่างอายๆ
"นี่ ดงแฮ ชั้นรู้นะ ว่านายหน่ะโดน คิบอมมันแกล้งเยอะเลยล่ะซิ"
ฮีซอลเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักใจไม่เบา ดงแฮที่กำลังเช็ดผมอยู่ถึงกับชะงัก
"เปล่าหรอกฮะ ใครบอกพี่ฮีซอลหรอฮะ"
ดงแฮ ปฏิเสธ หน้าตาเฉย ก่อนจะเเสร้งทำเป็นไม่สนใจ เช็ดผมต่อ
"เรื่องในบ้าน ชั้นรู้ทุกอย่างเเระ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่นายเข้าไปปลุกคิบอมเเล้วโดนบีบคอ
เรื่องน้ำส้มเมื่อวาน เรื่องที่โดนมันด่าไม่เว้นเเต่ล่ะวัน"
"ฮ่าๆ เล็กน้อยครับ ไม่เป็นไรหรอก ผมมาอาศัยอยู่ที่นี่ ผมมีสิทธิเลือกอะไรด้วยหรอฮะ"
ดงแฮเอ่ยด้วยน้ำเสียงน้อยใจ ฮีซอลยิ้มบางๆกับความคิดของเด็กหนุ่มตรงหน้า
"นายนี่ คิดมากซะมัด นายเป็นน้องชั้นนะ อีกอย่างคุณหญิงแม่ฝากชั้นมาบอกนายว่าจัด
การคิบอมมันได้ตามใจเลย คุณหญิงเเม่ไม่ว่า"
ฮีซอลยิ้มบางๆให้กับเด็กหนุ่มตรงหน้า
อายุเเค่12เเต่นาย คิดอะไรได้เป็นผู้ใหญ่กว่าชั้นอีกแหะ
"ผมไม่กล้าทำอะไรคิดบอมหรอกฮะ พี่ฮีซอล คิบอมน่ากลัวจะตาย"
ดงแฮยิ้มเเหยๆ
ใครมันจะไปกล้าทำอะไรคิบอมล่ะ ก็มัน ออกจะโหดซะขนาดนั้น
"นี่ ชั้นจะช่วยนายเอง ดงแฮ"
ฮีซอลเอ่ยอย่างมั่นใจในฝีมือของตัวเอง แม้คิบอมจะไม่ค่อยเชื่อฝังเค้าเท่าพี่ใหญ่
แต่ก็พอเชื่อฟังบ้างเเระน่า
"ว่าเเต่ คุณหญิงแม่ตอนนี้อยู่ไหนหรอฮะ"
ดงแฮเอ่ย ก่อนจะเดินไปส่องกระจกที่โต๊ะเครื่องแป้ง เพื่อส่องความเรียบร้อยของตัวเอง
"อยู่ที่อังกฤษกับพี่ใหญ่หน่ะ"
"พี่ใหญ่?"
ดงแฮทำหน้าสงสัย
"พี่ชายคนโตหน่ะ เดี๋ยว นายก็คงได้เจอล่ะ"
"อ่อ ฮะ หวาย 6โมงครึ่งเเล้ว ไม่รู้คิบอมตื่นยัง เดี๋ยวผมไปปลุกคิบอมก่อนนะฮะ"
ดงแฮเเทบจะวิ่งออกจากห้องไปถ้าพี่ฮีซอลไม่ขัดซะก่อน
"นายไม่ต้องไปหรอก ชั้นสั่งให้นมยูไปปลุกเรียบร้อยเเล้ว"
"เฮ้ออ ขอบคุณครับ"
ดงแฮ ถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะเดินกลับมานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม
"นายหน่ะ เลิกทำท่าหงอๆได้เเล้ว ต่อจากนี้ไปนายจะต้องสู้กับคิบอมได้เเล้วนะ"
ดงแฮที่ตั้งท่าจะพูดปฎิเสทกลับพูดไม่ออกเมื่อ เห็นสายตาของฮีซอลที่จ้องมา
"ครับ สู้ครับ"
ดงแฮตอบเสียงอ่อย
ว่าแต่ ชั้นจะเอาอะไรไปสู้กับคิบอมได้ล่ะเนี่ยย
โฮกกกกกกกกกก ความหวังช่างน้อยนิด
+++++++++++++++++++
นั่น ฮีซอลลี่โผล่มาเเล้วววววววว ตัวช่วยนัมเบอร์ วันของคุณหญิงแม่
55555+ อิหมวยมันจะเริ่มคิดกฏบกับบอมเเล้วว
ว่าเเต่หมวยหรือเจ้กันเเน่ที่เป็นคนคิด กฏบ
หมวยจะโดนเล่นงาน หรือบอมจะโดนเล่นงานกันเเน่ ติดตามตอนต่อไป ยาวป่ะตอนนี้
เม้นจิดๆ เพื่อกำลังใจคนเเต่ง
รอก่อนเน้อ กำลังอัพอีกตอน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น