[fic kihae] Kihae Step Love

ลำดับตอนที่ #4 : Kihae Step Love EP.4

กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงง





"เย้ เลิกเรียนซะที ว่าเเต่นายกลับยังไงหรอดงแฮ"



ซองมินกระโดดโลดเต้นอย่างดีเมื่อเสียงกระดิ่งเลิกเรียนดังขึ้น ก่อนจะเดินมาเก็บกระเป๋า


อย่างเลี่ยงไม่ได้




"อ่อ เดี๋ยวชั้นกลับกับคิบอมหน่ะ"


ดงแฮตอบก่อนจะหยิบกระเป๋ามาถือไว้ในมือ


"โห่เอ้ย น่าเสียดายจังชั้นอยากให้ดงแฮไปกินไอติมกับช้านนนนน"


ซองมินโวยวายก่อนจะเดินออกมาจากห้องเรียนดงแฮยิ้มในความน่ารักของเพื่อน


"เอาน่าเดี๋ยววันหลังเราไปกินเป็นเพื่อนเเต่ตอนนี้เรากลับก่อนนะเดี๋ยวคิบอมจะว่าเอา"


"ชิ ก็ได้ๆๆ งั้นเดี๋ยวเรากลับกะฮยอกแจก็ได้ บ๊ายบาย"

"บาย"




หลังจากที่ดงแฮแยกกับซองมินได้ซักพัก






 เลท ตั้ง10นาที คิบอมมันจะด่ามั๊ยหว๊ะเนี่ย เซง







ดงแฮวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตไปทางอาคารจอดรถของโรงเรียนแต่เเล้ว





"ดงเเฮจ้ะ"



เสียงหวานเลี่ยนชวนน่าขนลุกเรียกดงแฮไว้ ดงแฮหันไปข้างหลังก็พอว่ามีบรรดาสาว

แท้เเละสาวเทียมยืนอยู่ข้างหลังเป็นจำนวนไม่ต่ำกว่า10คน



"ฮะ มีอะไรหรอฮะ"


ดงแฮเอ่ยถามอย่างกล้าๆกลัวๆ


"คือ พี่เนี่ย อยากให้น้องรับพวกพี่ไปพิจารณาซักคน2คนหน่ะจ้ะ"


รุ่นพี่ผู้ชายที่ติดออกไปทางแต๋วๆหน่อย จีบปากจีบคอพูดขึ้น


"พิจารณา พิจารณาทำไมอะฮะ"

ดงแฮ เอียงคอ45อาศา ก่อนจะทำตาแป๋วๆ อย่างสงสัย



ท่าทางของดงแฮทำให้พวกบรรดารุ่นพี่หน้าแดงไปตามๆกัน



"แหม น้องดงแฮนี่ก็ น่ารักเเล้วยังไร้เดียงสาอีกนะเนี่ย น่ารักจริงๆเล้ยยย"


รุ่นพี่ผู้หญิงคนนึงเดินมาเเล้วหยิกแก้มดงแฮไปมา อย่างหมั่นเขี้ยว


"อ๊า พี่ฮะ ผมเจ็บนะ อีกอย่างวันนี้ผมรีบ ผมไปก่อนนะฮะ"


ดงแฮลูบแก้มตัวเองเบาๆก่อนจะก้มหัวเล็กน้อย เเล้ววิ่งไป


เเต่ก็ยังไม่วายมีเสียงตระโกนจากพวกรุ่นพี่ที่ตระโกนตามหลังมา


"ดงแฮที่รั๊ก  พวกพี่รักเธอ"



โอ๊ย ตาย ชั้นอยากตายมันเกิดอะไรกับชีวิตชั้นนนนนนน



ดงแฮก้มหน้าลงมาดูนาฬิกาที่ข้อมือซ้าย 


เฮือกกกก ดงแฮเอ๋ย เจ้าตายเป็นเเน่เเท้ เลทไปครึ่งชม. ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตเเล้วคราวนี้


ดงแฮคิดก่อนจะวิ่งอย่างเร็วที่สุดเท่าที่ตัวเองจะวิ่งมาได้


นั่นไง คิบอม 




"คิบอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม"




ดงแฮตระโกนหาคิบอม ก่อนวิ่งเข้าไปหาแต่ คิบอมหันมาเพียงเล็กน้อย ก่อนจะเปิดประตู

ขึ้นรถไป




โหยยยยย โดนด่าเปิงเเน่ชั้น




ดงแฮคิดคอตก ก่อนจะเปิดประตูรถตามเข้าไปนั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทันทีที่ดงแฮปิดประตู


รถสีดำคันหรูก็ออกตัวทันที บรรยากาศในรถไม่ต่างจากตอนเช้ามากนัก จะต่างก็ตรงที่


มันกดดันทนเเทบจะหายใจไม่ออกเลยหน่ะซิ


ดงแฮเหลือบไปมองเจ้าน้องชายตัวดีที่นั่งเก๊กหน้านิ่งอยู่ข้างๆ ก่อนจะลอบถอนหายใจออกมา





"รู้มั๊ย ว่านายทำให้ชั้นต้องรอนายครึ่ง ชม."


คิบอมเอ่ยปากหลังจากที่เงียบมานาน



"ระ รุ้ ขอโทษนะคิบอม"


ดงแฮเอ่ยเสียงอ่อย


"ฮึ"


คิบอมเเสร้งมองไปนอกหน้าต่างซักพักรถที่เเล่นอยู่ก็หยุดลงพร้อมกับคนขับรถที่ลงมา

เปิดประตูให้กับดงแฮเเละคิบอม

 
"ขอบคุณฮะ"  ดงแฮเอ่ยขอบคุณคนขับรถ คุณลุงยิ้มเพียงเล็กน้อย


"คุณหนูคิบอม คุณหนูดงแฮ มาค่ะเดี๋ยวนมถือกระเป๋าให้"



นมยูเดินยิ้มออกมาจากในบ้านคิบอมยื่นกระเป๋าให้นมยูก่อนจะเดินเข้าบ้านไป



"มาค่ะ คุณหนูดงแฮเดี๋ยวป้าถือกระเป๋าเอาไปไว้ในห้องให้ ไปอาบน้ำเถอะค่ะ ประเดี๋ยวอาหารว่างเสร็จ นมจะให้คนไปตามนะค่ะ"



"ไม่เป็นไรฮะเดี๋ยวผมถือขึ้นไปเอง ขอบคุณฮะ"



พูดจบดงแฮก็เดินหงอยไปขึ้นไปชั้นบนเเล้วเดินเข้าห้องไป


ดงแฮเปิดประตูห้องเข้าไปก่อนจะโยนกระเป๋าไว้บนโต๊ะหนังสือ เเล้วทิ้งตัวลงบนที่นอน

อย่างเหนื่อยล้า เหนื่อยทั้งกายเเละใจ 



เฮ้อออออออออ  อาบน้ำดีกว่า



ซักพักใหญ่ที่ดงแฮหายไปในห้องน้ำ ซักพักดงแฮก็เดินออกมา ก่อนจะหยิบกางเกง3ส่วน


กับเสื้อโปโลสีชมพูมาสวม


ก๊อก ก๊อก ก๊อก


"ฮะ"

ดงแฮตระโกนถามขณะใส่เสื้อ


"คุณนมยูให้มาเชิญค่ะ อาหารว่างเสร็จเเล้วค่ะ"

หญิงใช้ตระโกนบอกจากข้างนอกห้อง


"ฮะๆๆ เดี๋ยวลงไปฮะ"

ดงแฮตอบก่อนจะเดินไปส่องกระจกเเล้วเดินออกจากห้องไป



ห้องอาหาร



ดงแฮนั่งลงที่เดิมที่คุณหญิงแม่เคยให้นั่งนั่นก็คือตรงข้ามกับคิบอม


ว้าวววว เค้กน่ากินจัง



ดงแฮนั่งทานเค้กอยู่ซักพัก คิบอมก็เดินเข้ามาในห้องอาหารก่อนจะทิ้งตัว นั่งลงตรงข้าม

ดงแฮ คิบอมหยิบแก้วน้ำส้มมาเเล้วดื่มน้ำส้มจนหมด ก่อนจะลุกขึ้น


"คุณหนูคิบอมจะเอาอะไรหรอค่ะ"  นมยูเอ่ยปากถามคิบอม



"เติมน้ำ"  คิบอมตอบสั้นๆ ก่อนจะเดินผ่านนมยูไป


"เดี๋ยวนมเติม"

"นม"


ไม่ทันที่นมยุจะพูดจบ คิบอมก็ส่งสายตาดุๆไปให้นมยู นมยูจำต้องเงียบปากลงในทันที

การกระทำของคิบอมทำเอาดงแฮอึดอัด ดงแฮได้แต่สงสารตาเห็นใจไปทางนมยู

ท่าขืนดงแฮพูดอะไรตอนนี้อาจจะตายได้อย่างไม่รุตัว


























ซ่า!!











ตึ๋ง ตึ๋ง ตึ๋ง














ไม่ทันที่ดงแฮจะทันได้พูดหรือทำอะไร น้ำส้มคั้นสดๆ จากในเหยือกปัจจุบัน อยู่บนหัว

เเละตัวดงแฮจนหมดเหยือก 







"คิบอม!!"     ดงแฮเอ่ยอย่างตกใจก่อนที่จะดันเก้าอี้ออกจากตัวเเล้วยืนขึ้น



"คุณหนูคิบอมค่ะ ทำไมทำแบบนี้"

นมยูเอ่ยอย่างตกใจไม่แพ้กับดงแฮก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเเล้วเช็ด ที่หน้าของดงแฮเบาๆ




คิบอมยิ้ม ก่อนวางเหยือกน้ำส้มลงบนโต๊ะ 



"ฮึ ก็เเค่บทลงโทษเท่านั้น"

"นายทำเกินไปแล้วนะคิบอม"



ดงแฮเอ่ยอย่างเหลืออด






"หรอ นายว่าอย่างงั้นหรอ"

คิบอมเอ่ยด้วยน้ำเสียงกวนๆ ก่อนจะมองดงแฮด้วยสายตาสมเพช


"คิบอม นาย ..... ช่างเถอะ"


ดงแฮเอามือจับผมที่ชุ่มไปด้วยน้ำส้มก่อนจะหยิบทิชชู่มาซับๆผม


"อ้อ เเล้ว...."







ซ่า









น้ำส้มที่เหลืออยู่ครึ่งแก้มของดงแฮ คิบอมคว้าแก้วมาเเล้วสาดเข้าที่หน้าของดงแฮ




"แคกๆ"   ดงแฮสำลักน้ำส้มที่คิบอมสาดเข้ามา


"เอาไว้ล้างความสกปรกในตัวนายซะ น้ำส้มเพื่อมันจะล้างได้ดีกว่าน้ำเปล่า"



พูดจบคิบอมก็เดินยิ้มมุมปากออกจากห้องอาหารเเล้วขึ้นห้องไป


"คุณหนูดงแฮค่ะ ไปอาบน้ำเถอะค่ะ"

นมยูเอ่ยก่อนจะเดินจูงมือดงแฮออกไปจากห้องอาหาร















ชั้นไม่เข้าใจนายเลยจริงๆนะคิบอม











พอนมยูมาส่งดงแฮที่ห้องดงแฮก็ขออยู่คนเดียว

พอเข้ามาในห้องปุบ สิ่งเเรกที่ดงแฮทำคือเอาผ้ามาพันๆไว้ที่หัว

แล้วทิ้งตัวลงเตียงอย่างอ่อนเเรง















แม่ฮะ แม่เคยสั่งให้ผมอดทน ผม ผมจะพยายามอดทนนะฮะแม่ ผมจะเป็นคนดี ผมจะอดทน

แม่ แม่ใจร้ายชะมัด แม่ทิ้งผมได้งัยเนี่ย แม่ทิ้งผมให้เจอกับอะไรร้ายๆ พ่อ ก็ด้วย ทุกคนใจร้าย

ไม่มีใครรักผมซักคน จริงๆนะ คิบอมเค้าเกลียดผมจะตาย


น้ำตาใสๆไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยช้าๆ ยิ่งคิด ดงแฮก็ยิ่งท้อ คิบอมต่อต้านเค้าทุก

วิธี 



วันนี้ชั้นจะร้องไห้ให้หนักเเล้วพรุ่งนี้ ลี ดงแฮ นายจะต้องสู้ สู้กับทุกอย่าง


"อึกๆ  ฮืออออออออ"

เสียงร้องไหห้ของดงแฮดังระงมไปทั่วห้อง น้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย

น้ำตาไหลจนเปื้อนผ้าปูที่นอนจนชื้น เเต่ดงแฮก้ไม่คิดที่จะเช็ดมัน

ดงแฮร้องไห้จนหลับไป......




+++++++++++++++++++++++++++++++


เย้ จบไปอีกตอนนึงเเล้วววววววววววววววว


ดีใจๆๆๆ  อิบอมตอนนี้ของเค้าเเรงจริงวุ้ย ร้ายชะมัด ไอ้เด็กบ้า 

โอมั๊ยอะตอนนี้ หรือบอมมันร้ายไป ยาวพอมั๊ยอะค่ะตอนนี้ พร่งนี้เราคงไม่ได้มาอัพอะนะ

ขอโทดด้วยนะค่ะ 


เม้นจิดๆ เพื่อกำลังใจคนเเต่ง



ขอบคุณค่ะ