~ รักหวานๆ ของสาวทำขนม ~

ลำดับตอนที่ #4 : อ้อมกอดที่อบอุ่น...

ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต



\" นี่ นายจอดรถทำไมกันยะ -_-^ \"

\" ชั้นจะมาซื้อของทำขนม \"

\" หรอ เอ้าเดี๋ยวรอด้วยซิ ตาบ้า \" ว้าวชั้นจะได้ทำขนมแล้ว เย้เย้ แต่ตาบ้านี่สิดันไม่รอเลย นายทำชั้นอารมณ์เสียอีกแล้วนะ คอยดูเถอะ



   ศิลาเดินละลิ่วเข้าร้านไปเฉยเลย ชั้นนี่สิต้องวิ่ง ฮิ นายนะขายาวจริงๆเลย พอชั้นวิ่งเข้าไปในร้านก็ไม่เห็นนายแล้ว อ๊ะ รู้แล้วนายต้องไปแผนกซื้อของทำขนมแน่เลย



\" นี่ทำไมไม่รอชั้น -____-^^^ \"



\" เหอะ เธออยากเกิดมาขาสั้นเองนี่ ^^ \"  นายนั่นยิ้มมาทางชั้น แล้วหันไปเลือกก่อนของต่อ

\" มาช่วยชั้นเลือกของสิ มัวยืนเอ๋ออยู่ได้ \" นายศิลาพูดอีก แต่สายตาไม่ได้มองมาทางชั้นเลย

\" เออ \"

    

       แล้วชั้นก็ช่วยเลือกของกับนายศิลา   ดูนายนี่น่าจะชำนาญมาเลยละเลือกของได้เก่งกว่าชั้นเสียอีก

สงสัยชั้นคงต้องยอมแพ้นายนี่เสียแล้วสิ TToTT



\" นี่นายทำไมเลือกของเก่งจัง แต่นายคงมั่วล่ะสิ ฮะฮะ \" ชั้นหัวเราะจนท้องแข็ง

\" เอ๊ะเธอหาเรื่องหนิ ชั้นไม่ได้มั่วซักหน่อย \"

\" ไม่เชื่อ \"

\" นี่เธอ เลิกกัดชั้นได้แล้ว พูดดีๆไม่เป็นหรอ \"

\" เฮอะก็ได้ \" นายนี่นะ เฮอะอยากจะบ้าตาย

\" กลับบ้านได้แล้วล่ะ \" ศิลาพูดแล้วเข็นรถไปที่เคาน์เตอร์ ชิ ไม่รอชั้นอีกแล้วนะตาบ้า







_________________________







\" นี่เธอ อย่าทำอย่างนั้นซิ \" ศิลาพูดพร้อมกับดึงกะละมังผสมแป้งออกจากมือชั้น

\" ทำไมล่ะมันต้องทำอย่างนี้สิ \" ชั้นพยายามดึงกะลังมังผสมแป้งออกจากมือของนายศิลา

\" นี่ คนมากๆ เดี๋ยวแป้งก็ไม่ขึ้นหรอก \" ศิลาพยายามแย่งกะละมังผสมแป้ง ที่กำลังจะเป็นเค้กในอีกไม่นาน

\" ไม่เชื่อหรอก ชั้นมีประสบการณ์มาต้อง 5 ปีแล้วเชื่อมือเถอะ \"

\" นี่หรอฝีมือของผู้มีประสบการณ์ 5 ปี ฮิฮิ ฮะฮะ \" ศิลาพูดไปขำไป ก็ได้ชั้นจะรอชิมฝีมือเธอ ไปล่ะ \"

ศิลาเดินออกไปจากห้องครัว

\" ได้ คอยดูเถอะ เค้กก้อนนี้ต้องอร่อยแน่ \" ว่าแล้วชั้นก็เริ่มลงมือทำเค้กอันแสนอร่อย



~ 30 นาทีผ่านไป ~



  ชั้นยกเค้กที่น่าตาน่ารักไปวางบนโต๊ะอาร ซึ่งนายนั่นกำลังนั่นดูหนังสือพิมพ์อยู่



\" นี่ เสร็จแล้วเค้กที่แสนอร่อยของช้านนนน \"

\" ดูจากน่าตา ถือว่าผ่าน เหลือแต่การชิม \" นายนั่นตักเค้กเข้าปากเป็นคำแรก แต่แล้วนายนั่นก็ทำหน้าแปลกๆ

\" ทำไมหรอ \"

\" เธอก็รองชิมเอาเองล่ะสิ \"

     ชั้นตักเค้กเข้าปากคำแรก ก็ต้องรู้สึกถึงรสชาติที่แสนจะอร่อย ( ซะเมื่อไหร่ )

\" ทำไมรสชาติมันเป็นแบบนี้ \"

\" ก็เธอมันไม่ได้เรื่องยังไงล่ะ ฮะฮะ \"

\" นี่นาย \" ชั้นเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาแล้วนะ

\" ก็มันจริงนี่ ไม่ได้เรื่องๆๆๆๆๆๆๆ \" ศิลาพูดย้ำไปย้ำมา

\"..................\" ชั้นไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว มันเหมือนภาพของวันนั้นได้ย้อนเข้ามาในความทรง





\' นี่แก ทำไมทำอย่างกันฮะ \'



\' หนูเลือกแล้วคะ หนูจะเลือกอาชีพนี้ \'



\'  แกมันไม่ได้เรื่องไม่มีความคิด แกเลือกที่จะทำขนม แกก็ไม่ต้องมาอยู่บ้านนี้ บ้านนี้ไม่ต้อนรับคนอย่างแก  และแกก็ไม่ชั้นลูกชั้น ออกไป!!!! \'   นี่คือเสียงสุดท้ายของนาย วัชระกรณ์ หรือพ่อของชั้น

ตั้งแต่นั้นมาชั้นก็เกลียดคำว่า \' ไม่ได้เรื่อง \'



\" เธอเป็นอะไรน่ะ o_O \" ศิลาทำถ้าตกใจ เมื่อเห็นชั้นร้องไห้ออกมา

      

          ชั้นปล่อยให้น้ำตาไหลไปเรื่อย  ชั้นรู้สึกว่าไม่มีแม้แต่แรงที่จะเช็ดน้ำตา ทำไมนะทำไม ชั้นจะต้องร้องไห้ด้วย ชั้นไม่ชอบร้องไห้เลยTToTT



\" ขอโทษนะ \"

\" ..........\"

\" ชั้นบอกว่าชั้นขอโทษไง \"

\"..........\"

\" ชั้นบอกว่าขอโทษไงล่ะ!!!\"

\" .........\"

\" โธ่เว้ย \" แล้วนายศิลาก็เข้ามากอดชั้น  



     ชั้นรู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่ก็ยังร้องไห้อยู่และนักขึ้นเรื่อยๆ นายนั่นก็กอดชั้นแน่นก็เดิม  ชั้นกอดเขาตอบ ชั้นรู้สึกว่านี่เป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นมากๆเลย เรากอดกันนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ แล้วชั้นก็ไม่ร้องไห้แล้ว^^



\"อย่าร้องไห้อีกนะ ชั้นไม่ชอบ \"

\"อืม \"

             ศิลายื่นหน้าเข้ามาใกล้ชั้น เฮ้อนายจะทำอะไรนะ นายเขาใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ชั้นแข็งเป็นท่อนไม้เลย

ชั้นหลับตาลง แล้วรู้สึกถึงความอุ่นบนหน้าผาก แล้วนายศิลาก็ดึงชั้นเขามากอดแน่น ชั้นกอดตอบเขาแน่น

ชั้นรู้สึกอบอุ่นจังเลย ชั้นควรจะมองเขาในทางที่ดีได้ตั้งนานแล้วนะ ^_____^