[Yu-Gi-Oh] ดอกไม้แห่งบาป

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่2 มันอึดอัด ทรมาณเหมือนอกจะระเบิด

ตอนนี้เธอกำลังนั่งรอในห้องรับรองของไคบะ คอปเปอร์เรชั่น

เมื่อวานซืนเธอรู้สึกตัวเมื่อพวกยูกิ  โจโนะอุจิ  ฮอนดะมา พบว่าเธอเผลอนอนหลับไป

จำได้ว่าเมื่อวานหลังจากช่วยบาคุระคุงชิมซุป หลังจากนั้นเธอก็นึกไม่ออกว่าเธอไปเผลอนอนหลับบนโซฟาตั้งแต่เมื่อไร

และตอนนี้เธอกำลังรอชายหนุ่มที่เป็นคนนัดเธอมาหา

รู้สึกมันนานมากเกินแล้วนะ  เธอกินขนมและจิบชาหมดไปตั้งหลายรอบจนเริ่มอยากจะนอนเพราะสัมผัสนุ่มอุ่นของโซฟาตัวหรู

"ฮะ ฮ้าว ~ ไม่ไหวแล้ว  ตานั่นมาเมื่อไรคงจะส่งเสียงขึ้นมาแหละ"

ว่าแล้วหญิงสาว อันสึ ก็ได้นอนหลับคาโซฟาอย่างสนิท

ตึกๆ

เสียงฝีเท้าที่กำลังย่ำเป็นจังหวะเดินเข้ามาจนกระทั่งเปิดประตูเข้ามาก็ชะงักฝีเท้ามองหญิงสาวที่กำลังนั่งหลับตาพริ้มอย่างไร้เดียงสา

"หึ แค่นี้ก็รอไม่ได้ ยัยงี่เง่า"  หนุ่มร่างสูงมองหญิงสาวด้วยสายตาเหยียดฉันท์ เขาเดินเข้ามาใกล้จนระดับสายตาสีฟ้าครามสวยนั่นหยุดอยู่ตรงหน้าเนียนใสที่กำลังอมยิ้มราวกลับกำลังฝันดี

แตะ

ชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วเรียวสวยเกลี่ยแก้มนุ่มนิ่มนั่นอย่างเผลอไผล มองหญิงสาวทที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่และหัวเราะราวกลับกำลังชอบใจด้วยสายตาคมวาว

"ฮิๆ จั๊กจี๊น่า ฮะๆ"  น้ำเสียงหวานนุ่มฟังชวนใจกระตุกทุกครั้ง

ไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะมีความรู้สึกที่แสนไร้สาระ

มาซากิ อันสึ  ผู้หญิงที่ทำให้เขารู้สึกสนใจ

"งี่เง่าจริงๆ"

ร่างสูงของเขาเลื่อนมือมาโอบกอดคุมร่างบางไว้ในอ้อมแขน  สายคมคมสวยยังคงมองใบหน้าซื่อบื้อนั่น และริมฝีปากที่พ่นวาจาร้ายกาจได้ประทับจุมพิตที่ขมับบางแสนแผ่วเบา

"อันสึ"  เสียงทุ้มกระซิบข้างหูด้วยความรู้สึกวาบวาม กระชับอ้อมกอดยัยขี้เซาไว้ในอ้อมกอดด้วยความรู้สึกไม่อยากไป

"อือ~"  อันสึย่นคิ้วอย่างรู้สึกอึดอัด เหมือนมีอะไรสักอย่างมารัดร่างเธอไว้จนเธอหายใจไม่ออก

ดวงตากลมหวานลืมขึ้นมาอย่างช้าๆก็พลันใจสั่นไหวเมื่อพบชายหนุ่มคนที่นัดเธอเข้ามาพบกำลังนอนหลับสนิท

"นะ นี่"  เธอขยับกายเบาๆ แต่ชายหนุ่มยังไร้วี่แววในการตื่น ซ้ำยังกอดรัดหญิงสาวแน่นจนร่างของเธอจมไปในแผงอกกว้าง

ตึกตักๆ!

ความรู้สึกอึดอัด ใจที่กำลังเต้นแรงสั่นพร่าแทบระเบิดออกมาจากอก เมื่อริมฝีปากของชายหนุ่มปัดป่ายมาที่แก้ม

 

"อื้อ.."  เธอร้องประท้วงเบาๆ พยายามผลักชายหนุ่มด้วยแรงทั้งหมดที่มี แต่มันกลับไร้ผล

"ตาบ้า ตื่นเดี่ยวนี้นะ!" เธอแหวเสียงดัง แต่ชายหนุ่มกลับทำเป็นขยับหน้าไปมาราวกลับกำลังคลอเคลียด้วยความไม่รู้สึกตัว

แต่ทำไมริมฝีปากอุ่นๆนี้ต้องมาโดนแก้มเธอครั้งแล้วครั้งเล่าด้วย T////T

"อืมม~"

เสียงละเมอดังขึ้นจนเธอเหนื่อย แรงที่ใช้ผลักดันได้มาวางไว้ข้างตัว ตวัดตาด้วยความขุ่นเคือง มองชายหนุ่มที่หลับเป็นตาย

"ไม่นึกเลยว่าตานี่จะหลับลึกขนาดนี้ ฮึ้ย"

เธอมองชายหนุ่มที่ยังหลับสนิท เชื่อเถอะถ้าเธอพูดแบบนี้แล้วเจ้าตัวรู้สึกตัวไม่พ้นวาจาถากถางแต่นี่กลับไม่มี

"จะยอมให้ครั้งหนึ่งนะ  ตาบ้า"  อันสึยอมอ่อนแรงพิงกายเอนโซฟาปล่อยให้ชายหนุ่มกอดเธอต่อไป

เธอหลับตาลงพลางคิด

เดี๋ยวมีคนเข้ามา เธอก็จะได้หลุดจากคีมเหล็กนี่ด้วย

ตอนนี้ต้องยอมปล่อยให้ตานี่เอาเปรียบเธอไป

"ว่าแต่ทำไมถึงมากอดฉันได้ล่ะเนี่ย "  เสียงหวานพึมพำอย่างไม่เข้าใจ ภายใต้สายตาคมที่หรี่ตามองด้วยความเอ็นดูจากด้านบน

...........

มานานๆที กรี๊ดให้ไคบะ แป๊ป  555